De raadselachtige logica achter de intrekking van Syrië door Trump

Het is niet bekend dat de Amerikaanse president Donald Trump judo beoefent. Het is mogelijk dat hij een paar judotechnieken heeft opgepikt van zijn Russische tegenhanger Vladimir Poetin, die een zwarte band is.

Maar wat Trump de Turkse president Recep Tayyip Erdogan zojuist heeft aangedaan, komt rechtstreeks uit een natuurkundig concept dat in judo wordt gebruikt.

Profiteren van het momentum van de tegenstander is een slimme judotechniek. Als hij je aanvalt en je blijft daar staan, dan zal hij je omverwerpen. Maar de snelheid die hij wint, kan eenvoudig tegen hem worden gebruikt door hem over te tillen, waardoor hij zichzelf zal gooien. Je kunt jezelf veel tijd en energie besparen als je kunt profiteren van het momentum van je tegenstander.

Erdogan heeft luidruchtig gedreigd Syrië binnen te vallen en de Syrische Koerden te decimeren die zijn verbonden met het Amerikaanse leger, die zich nestelen in de noordelijke regio’s die aan Turkije grenzen. In het afgelopen jaar hebben de VS op hun beurt geprobeerd Erdogan te pacificeren, te sussen, te cajoleeren en soms zelfs te bedreigen om geen invasie te lanceren in het noorden van Syrië ten oosten van de Eufraat, waar overblijfselen van de islamitische staat jihadistisch zijn groep bestaat nog steeds en duizenden ISIS-jagers worden in kampen geïnterneerd onder toezicht van de Koerdische militie, hun onverzoenlijke vijand.

Erdogan verliest zijn kalmte

Op zaterdag verloor Erdogan zijn kalmte en gaf een tijdlijn. Hij  dreigde  dat, aangezien de VS niet heeft voldaan aan zijn eisen om de “terroristencorridor” langs de Turkse grens met Syrië op te ruimen, noch om de overeenkomst om een ​​”veilige zone” in Noord-Syrië op te zetten, in eigen hand te nemen handen en start een eenzijdige invasie ten oosten van de Eufraat “zo snel als vandaag of morgen.”

In de woorden van Erdogan: “We hebben onze voorbereidingen en ons actieplan voltooid, de nodige instructies zijn gegeven … We zullen een grond- en luchtoperatie uitvoeren.”

Trump sprak dringend met Erdogan, en laat op zondag gaf de perssecretaris van het Witte Huis een  verklaring af  waarin hij nota nam van de vastberadenheid van Turkije om verder te gaan “met zijn lang geplande operatie in Noord-Syrië.”

De verklaring maakte duidelijk dat de VS “geen steun zullen verlenen aan of betrokken zullen worden bij de [Turkse] operatie”, en het Amerikaanse militaire contingent in Noord-Syrië “zich niet langer in de onmiddellijke omgeving” van Turkse invasie zal bevinden.

Het voegde eraan toe dat “Turkije nu verantwoordelijk zal zijn voor alle ISIS-jagers in het gebied dat de afgelopen twee jaar is veroverd in de nasleep van de nederlaag van het territoriale ‘kalifaat’ door de Verenigde Staten.”

In hoeverre Trump en Erdogan overeenstemming hebben bereikt, blijft onduidelijk. De Turkse lezing beweerde dat Erdogan in november Trump zal bezoeken.

Gevangen in een kruisvuur?

In ieder geval wil Trump niet dat Amerikaanse troepen worden gevangen in een kruisvuur tussen de Turken en de Koerden in Syrië. In een reeks tweets keerde hij terug naar het refrein dat de VS niet van plan was militair betrokken te blijven bij Syrië. Trump  tweeted :

“De Verenigde Staten zouden 30 dagen in Syrië verblijven, dat was vele jaren geleden. We bleven en werden dieper en dieper in de strijd zonder doel in zicht. Toen ik in Washington aankwam, was ISIS ongebreideld in het gebied. We versloeg snel 100% van het ISIS-kalifaat, inclusief het veroveren van duizenden ISIS-jagers, voornamelijk uit Europa. Maar Europa wilde ze niet terug, ze zeiden dat je ze VS zou houden! Ik zei ‘NEE, we hebben je een groot plezier gedaan en nu wil je dat we ze tegen enorme kosten in Amerikaanse gevangenissen houden. Ze zijn van jou voor beproevingen. ‘ Ze zeiden opnieuw ‘NEE’ en dachten zoals gewoonlijk dat de VS altijd de ‘sukkel’ zijn, over de NAVO, over handel, over alles.

“De Koerden vochten met ons mee, maar kregen daarvoor enorm veel geld en uitrusting. Ze vechten al tientallen jaren tegen Turkije. Ik heb dit gevecht bijna 3 jaar uitgesteld, maar het is tijd voor ons om uit deze belachelijke eindeloze oorlogen te komen, waarvan vele stammen, en onze soldaten naar huis te brengen. WE ZULLEN VECHTEN WAAR HET ONZE VOORDELEN IS, EN ALLEEN VECHTEN OM TE WINNEN. Turkije, Europa, Syrië, Iran, Irak, Rusland en de Koerden zullen nu de situatie moeten uitzoeken, en wat ze willen doen met de gevangengenomen ISIS-jagers in hun ‘buurt’. Ze haten allemaal ISIS, zijn al jaren vijanden. We zijn 7000 mijl afstand en zullen ISIS opnieuw verpletteren als ze ergens bij ons in de buurt komen! ”

Ondertussen heeft RT   Koerdische bronnen aangehaald dat de Amerikaanse militaire terugtrekking uit delen van Oost-Syrië al aan de gang is. Een vreselijke schoonheid is geboren – Trump vindt eindelijk zijn troep terugtrekking uit Syrië.

De verbluffende ontwikkeling heeft alle hoofdrolspelers gedwongen te haasten als kippen zonder kop. De eerste  reactie van het Kremlin  verraadt een gevoel van onbehagen dat de mercuriële Turkse president nu de hoofdpijn van Rusland kan worden.

Woordvoerders van het Kremlin, Dmitry Peskov, weigerden te worden betrokken bij een discussie over de onverwachte beslissing van Trump – “het is niet aan ons om te beslissen waar dit signaal over gaat.”

Ruslands hachelijke situatie

Ruslands hachelijke situatie is begrijpelijk. Zolang Erdogan met de VS worstelde, kon Moskou zich terugtrekken en plaatsvervangend plezier beleven en ervan profiteren. Maar nu heeft Trump de handdoek in de ring gegooid om aan te geven dat hij genoeg heeft van de driftbuien van Erdogan.

Rusland zou in principe de terugtrekking van de VS moeten verwelkomen. Maar als Turkije naar Noord-Syrië verhuist, zal het een doos van Pandora openen – voor de zekerheid zal Damascus bezwaar maken. Iran heeft Turkije al gewaarschuwd voor een invasie en aangeboden om te bemiddelen met de Koerden. De Koerdische militie zal het Turkse leger weerstaan ​​en Damascus kan de gelegenheid aangrijpen om een ​​offensief te lanceren om de controle over Idlib in het noordwesten van Syrië over te nemen uit handen van radicale islamitische groeperingen, die door Turkije worden gesteund.

Rusland bevindt zich misschien in de on benijdenswaardige positie om op al deze fronten de makelaar te zijn. Ongetwijfeld zal een Turkse invasie van Syrië op dit punt de delicate bewegingen van Moskou op het diplomatieke schaakbord oneindig ingewikkeld maken op zoek naar een Syrische nederzetting.

Tegelijkertijd een scheidsrechter en een protagonist zijn is een onmogelijke situatie, zelfs voor de Russische diplomatie. Natuurlijk kan niet worden uitgesloten dat het Turkse leger in een moeras in het noorden van Syrië kan verzanden.

Koerden onder een bus gegooid

Trump is ook zeker geconfronteerd met veel kritiek op verschillende scores. De Koerden hebben een lobby in de Washington Beltway, en er is kritiek dat Trump de Koerdische bondgenoten van Amerika onder de bus gooit en dat de Amerikaanse geloofwaardigheid als een betrouwbare bondgenoot in het Midden-Oosten zal uithollen.

Een krachtige afdeling binnen het Pentagon en de Amerikaanse inlichtingendienst zien Syrië door het Koude Oorlog-prisma en geloven dat een open militaire militaire aanwezigheid in Syrië een strategische noodzaak is, gezien de Russische militaire bases in dat land. Dit standpunt zal weerklank vinden bij de politieke elite, denktanks en de media die kritisch staan ​​tegenover Trump.

Aan de andere kant kan Trump vertrouwen op de optiek van zijn beslissing – dat hij de Amerikaanse betrokkenheid bij een Midden-Oosterse oorlog beëindigt die niet direct betrekking heeft op Amerikaanse belangen. De binnenlandse mening is voorstander van een dergelijk resultaat.

Over het algemeen heeft de terugtrekking van de VS uit Syrië grote gevolgen voor de regio. Israël zal nog afhankelijker worden van Russische welwillendheid. Rusland heeft Israël gewaarschuwd tegen het destabiliseren van de Syrische situatie.

Als de Turken weerbarstig blijken, zal de Russisch-Turks-Iraanse as in Syrië plotseling overlijden. Peskov zei dat Poetin nog geen contact had gehad met Erdogan.

Het besluit van Trump laat Erdogan volkomen vrij om zijn troepen te bevelen Syrië binnen te vallen. Maar hij zal ook het vacuüm opgaan dat is ontstaan ​​door de terugtrekking van de VS in vijandige gebieden. Het is onwaarschijnlijk dat de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie Turkije zal bijstaan ​​in dit riskante avontuur.

Turkije staat zelfs in een uitstekende staat van isolatie. Het kan niet anders dan gegrepen worden door angst, het gevoel alsof het gevangen zit in een oneindige Sisyphean-nachtmerrie. Turkije sluit zich aan bij Saoedi-Arabië als  een gevallen engel in de Beltway .

Fundamenteel duiden deze ontwikkelingen erop dat de Amerikaanse bezuinigingen in het Midden-Oosten aan het versnellen zijn. Trump heeft overduidelijk gemaakt dat hij niet van plan is oorlog te voeren met Iran om Saoedi-Arabië te beschermen.

Nu zal zijn beslissing over Syrië onrust veroorzaken in de Saoedische geest dat hij op een gegeven moment zeer snel een soortgelijke benadering van de oorlog in Jemen zal volgen.

Het grote beeld is dat de regionale staten onder druk komen te staan ​​om hun verschillen en geschillen op te lossen door hun eigen initiatieven – wat inderdaad een goede zaak is. Er zijn tekenen dat de Verenigde Arabische Emiraten en Saoedi-Arabië een  modus vivendi zoeken  met Iran.

Zeker tijdens zijn bezoek aan Saoedi-Arabië volgend weekend, zal Poetin aandringen op het Russische concept met betrekking tot een collectieve beveiligingsarchitectuur in de Perzische Golfregio. In recente opmerkingen suggereerde Poetin dat Rusland en de VS samen met enkele anderen zoals India ‘waarnemers’ zouden kunnen zijn in een inclusief collectief veiligheidsmechanisme tussen de Golfstaten.