de racistische coup van Bolivia probeert weerstand in bloed te verdrinken
Indignatie redactie
3 min. lezen
Het coup-regime van BOLIVIA lijkt vastbesloten de oppositie in bloed te verdrinken. Demonstranten die demonstreren voor de terugkeer van gekozen president Evo Morales zijn neergeschoten in La Paz en tijdens het marcheren op Cochabamba.
Nauwkeurige cijfers zijn moeilijk te krijgen, omdat de Boliviaanse overheid zich beperkt tot gratis rapportage. Journalisten zijn aangevallen door de politie; buitenlandse journalisten bedreigd met uitzetting, volgens de Inter-Amerikaanse Commissie voor de rechten van de mens (IACHR).
De IACHR en de Hoge Commissaris voor de mensenrechten van de VN kunnen door de veiligheidstroepen alarm slaan over dodelijke troepen, maar ‘president’ Jeanine Anez wil er meer van: een decreet ondertekenen dat troepen vrijstelt van criminele verantwoordelijkheid voor alles wat ze kunnen doen tijdens ‘het herstel’ van orde en openbare stabiliteit. ”
Gezien het feit dat Anez nu berucht is voor een tweet waarin ze La Paz ‘geen plaats voor Indianen’ verklaarde en eiste dat inheemse volkeren teruggaan naar de bergen of de vlakten, is het niet verwonderlijk dat ze zich geen zorgen maakt over het vergieten van inheems bloed.
De staatsgreep in Bolivia is expliciet racistisch geweest, waarbij de inheemse Wiphala-vlag werd verbrand, waarbij bizarre gebedsceremonies plaatsvonden ter ere van de “terugkeer van Christus” en de verdrijving van Pachamama, of Moeder Aarde, uit het presidentiële paleis en het parlement in een symbolische overwinning van de afstammelingen van wit Spaans-katholieke kolonisten over inheemse Amerikaanse heidenen die de opdracht hadden een van hen als president te kiezen.
Maar er zijn nog andere redenen waarom Anez de oppositie snel moet vernietigen. Van alle door de VS geïnspireerde reactionaire overnames in Latijns-Amerika in de afgelopen jaren, is dat in Bolivia de meest flagrante.
De Braziliaanse president Dilma Rousseff werd verwijderd in een ‘constitutionele staatsgreep’ waarbij kromme senatoren en parlementsleden samenkwamen om de volksstemming teniet te doen. Maar er is niets constitutioneel aan de omverwerping van Morales of aan de investituur van Anez.
Zoals het Amerikaanse Center for Economic & Policy Research (CEPR) in een gedetailleerde studie bevestigt, was de overwinning van de eerste ronde van Morales bij de presidentsverkiezingen van vorige maand op geen enkele manier onregelmatig. Het resultaat was in lijn met de meeste peilingen. Een late stijging voor hem was voorspelbaar en normaal, het resultaat van de landelijke en inheemse districten die hem altijd onevenredig hebben ondersteund om langer te tellen.
Er was geen reden voor de stelling van de Organisatie van Amerikaanse Staten dat er problemen waren met de stemming. Zelfs als het correct was geweest, betwistte niemand – inclusief de OAS – de positie van de eerste plaats van Morales, alleen of hij voldoende had gewonnen om een tweede ronde te voorkomen.
De zekere kennis dat hij allebei de verkiezingen had gewonnen en elke herverkiezing zou winnen, lag achter de weigering van de oppositieleiders om zijn aanbod van dialoog en een tweede stem te aanvaarden. Vandaag ligt het achter Anez’s aandringen dat hij geen nieuwe verkiezingen mag houden en zal worden gearresteerd als hij probeert terug te keren.
De woede van Bolivianen die vals spelen van hun gekozen regering moet worden onderworpen aan terreur voordat gebeurtenissen in wat nu een vluchtige continentspiraal is buiten de controle van het Boliviaanse leger. Een medewerker over de grens in Argentinië verlaat zijn kantoor op 10 december; zijn opvolger Alberto Fernandez heeft de staatsgreep opgezegd.
Protesten tegen het rechtse regime van Chili barsten weer uit nu president Sebastian Pinera terugkeert naar concessies. In Ecuador toont Lenin Moreno’s poging om mammoetprotesten de schuld te geven aan zijn eigen neoliberale regime bij Cubaanse medische hulpprojecten aan hoe paniekerig het recht van Latijns-Amerika is.
Een bod van de Venezolaanse wannabe Juan Guaido om de anti-regeringsbeweging daar nieuw leven in te blazen, was in Caracas overtroffen door een “mars tegen het fascisme” dat de terreur in Bolivia veroordeelde, terwijl de gruwelijke aard van de wraak van het recht in het laatste land een voorproefje is van wat zou een succesvolle Venezolaanse staatsgreep volgen.
Oproepen tot terughoudendheid van organisaties zoals de VN komen er niet uit. Boliviaanse demonstranten worden geconfronteerd met geweld omdat ze het onwettige karakter van de overheid blootleggen. Internationale solidariteit moet onmiddellijke druk omvatten om een einde te maken aan het geweld – maar moet zich uitstrekken tot het eisen van de terugkeer van de gekozen leider van het land.
