De rare obsessie van Elon Musk met ‘lage geboortecijfers’ neemt een lelijke wending

De dreiging, zo wordt ons dit weekend verteld, is existentieel, biologisch en tijdbepalend. Economieën zullen falen, beschavingen zullen vallen, en het zal allemaal gebeuren omdat mensen niet genoeg baby’s krijgen.

“Het hele mondiale financiële systeem, de waarde van uw geld en elk bezit dat u met geld zou kunnen kopen, wordt bepaald door hefboomwerking, wat betekent dat de waarde ervan afhangt van groei”, zegt Kevin Dolan, een 37-jarige vader van zes kinderen uit Virginia, vertelt de menigte die zich heeft verzameld om hem te horen spreken. “Elk land in de ontwikkelde wereld en de meeste landen in de ontwikkelingslanden worden op de lange termijn geconfronteerd met een bevolkingsdaling op een niveau dat het onmogelijk maakt de groei vast te houden”, zegt Dolan, “wat betekent dat we op de zeepbel van alle zeepbellen zitten.”

Ondanks deze sombere prognose is de stemming optimistisch. Het is begin december, een paar weken voor Kerstmis, en de honderdtal mensen die naar Austin zijn gekomen voor de eerste Natal-conferentie zijn hier om met oplossingen te komen. Hoewel het relatief klein is, zoals op conferenties het geval is, heeft NatalCon bezoekers aangetrokken die bijna intens toegewijd zijn aan de oorzaak van het verhogen van het geboortecijfer in de VS.

De bredere natalistische beweging wint de laatste tijd aan kracht in conservatieve kringen – waar de zorgen over dalende geboortecijfers zijn samengekomen met de angst voor een stijgende immigratie – en rekent Elon Musk, die bijna een dozijn kinderen heeft, en de Hongaarse premier Viktor Orbán tot haar voorstanders. Natalisme gaat vaak over meer dan het verhogen van de geboortecijfers, hoewel dat zeker een van de doelstellingen is; voor velen in de zaal is het uiteindelijke doel een totale sociale reorganisatie, een cultuur waarin de opvoeding van kinderen voorop staat.

Ondanks de nadruk die NatalCon op de bevalling legt, zijn er maar heel weinig vrouwen in de holle vergaderruimte van het LINE Hotel. Het overwegend mannelijke publiek bestaat uit mensen van alle leeftijden, van wie velen zelf kinderloos zijn. Sommige van de aanwezige vrouwen zijn echter met hun kinderen op sleeptouw naar Austin gekomen – een visuele weergave van het gewenste resultaat van dit weekend. Als om de reden te benadrukken waarom we hier vandaag allemaal samen zijn, babbelt een baby op de achtergrond terwijl Dolan zijn openingstoespraak houdt.

In grote lijnen zijn de mensen die maar liefst duizend dollar hebben betaald om de conferentie bij te wonen leden van Nieuw Rechts, een conglomeraat van mensen in de populistische vleugel van de conservatieve beweging die geloven dat we seismische veranderingen nodig hebben in de manier waarop we nu leven – en die zien het verleden vaak als het beste model voor de toekomst die ze willen bouwen. Hun ideologie, zoals die bestaat, is verre van samenhangend, en fracties van Nieuw Rechts zijn het vaak oneens.

Maar dit weekend hebben deze grofweg op elkaar afgestemde groepen, van de libertair-aangrenzende tech-types tot de stafmedewerkers van de Heritage Foundation, samen met sommigen die waarschijnlijk helemaal geen verband hebben met traditioneel conservatieve of extreemrechtse doelen, een verenigende oorzaak gevonden in het natalisme.

Op het eerste gezicht lijkt deze conferentie misschien iets nieuws: een pleidooi voor het krijgen van kinderen dat geworteld is in een kritiek op de marktgestuurde krachten die ons leven vormgeven en de verschuivingen die onze cultuur minder gezinsgericht hebben gemaakt.

Zoals Dolan me later in een e-mail vertelt, zijn de dalende geboortecijfers in de eerste plaats de schuld van het ‘standaard ‘levenspad’ van de middenklasse dat wordt aangeboden door ons onderwijssysteem en onze werkgevers’, waarvan Dolan zegt dat het ‘duidelijk concurreert met het stichten van een gezin’. Deze systemen hebben volgens hem een ​​consumentgedreven, hedonistische samenleving gecreëerd die van haar leden verlangt dat zij zich slaafs wijden aan hun kantoorbaan, vaak ten koste van het stichten van een gezin.

Maar in de loop van de conferentie vervagen de ogenschijnlijk nieuwe argumenten voor het krijgen van kinderen en maken ze plaats voor een andere reeks zorgen. De hele dag door wijzen sprekers en deelnemers op de andere aspecten van het moderne leven die hen zorgen baren over toekomstige generaties in de VS en andere delen van het Westen: echtscheiding, genderintegratie, ‘wakkerheid’, afnemende genetische ‘kwaliteit’.

Veel sprekers en aanwezigen zien het natalisme als een manier om deze veranderingen ongedaan te maken. Terwijl de sprekers hun routekaarten voor het verhogen van de geboortecijfers in kaart brengen, wordt het duidelijk dat het voor de meest toegewijde onder hen de missie is om een ​​leger van gelijkgestemde mensen op te bouwen, te beginnen met hun eigen kinderen, die een hele reeks veranderingen die tot stand zijn gebracht, zullen afwijzen. door de liberale democratie en die misschien op een dag een bevolking zullen hebben die groot genoeg is om meer duurzame veranderingen teweeg te brengen.

Deze conferentie suggereert dat er een eenvoudige manier is om het probleem van de meerderheidsregel te omzeilen: het kweken van een nieuwe meerderheid – een meerderheid die er net zo uitziet en klinkt als zij.

Het is geen nieuw argument. Natalisten deden soortgelijke beweringen in het begin van de 20e eeuw, toen de verstedelijking het geboortecijfer omlaag deed en de Europese immigratie de Amerikaanse bevolking overeind hield. Ook toen schreven mensen de daling van de vruchtbaarheidscijfers toe aan endemisch egoïsme onder jongeren.

Gedurende dit alles zijn sommige religieus-conservatieve culturen het grootbrengen van grote kroost als een goddelijk mandaat blijven beschouwen. Blanke supremacisten hebben hun project intussen ingekaderd als een manier om ‘een toekomst voor blanke kinderen’ te verzekeren, zoals verklaard door David Lane, een van de oprichters van de blanke nationalistische groepering The Order.

Meer recentelijk is het natalistische denken opgekomen onder technologietypes die geïnteresseerd zijn in de financiering en het gebruik van experimentele voortplantingstechnologieën, en bij conservatieven die zich zorgen maken over de dalende vruchtbaarheidscijfers en wat deze zouden kunnen betekenen voor de toekomstige beroepsbevolking van de Verenigde Staten en elders in de ontwikkelde wereld.

De conservatieve denktanks het Center for Renewing America en de Heritage Foundation – waarvan de laatste vertegenwoordigd was op NatalCon – hebben beleid voorgesteld voor een mogelijke tweede Trump-regering dat het krijgen van kinderen en het opvoeden ervan in kerngezinnen zou bevorderen, inclusief het beperken van de toegang tot voorbehoedmiddelen, het verbieden van echtscheidingen zonder schuld en het beëindigen van beleid dat ‘alleenstaand moederschap’ subsidiëert.

Hoewel Dolan de conferentie opent door te praten over de mogelijke economische gevolgen van een mondiaal geboortetekort, houden hij en de andere NatalCon-sprekers zich niet in de eerste plaats bezig met de utilitaire argumenten voor het verhogen van de geboortecijfers. “Ik probeer geen kleinkinderen te krijgen, zodat zij Medicare kunnen financieren”, zegt Dolan. “We zijn hier omdat we het erover eens zijn dat mensen mooi zijn, dat het leven mooi is en dat het door moet gaan.”

Dolan, een conservatieve mormoon en voormalig datawetenschapper van Booz Allen Hamilton, nam in 2021 ontslag nadat een groep zelfbenoemde antifascistische mormoonse activisten zijn anonieme Twitter-account openbaar had gemaakt, dat hem in verband bracht met de extreemrechtse Deseret Nationalistische beweging. Nadat hij zijn levensonderhoud en veiligheidsmachtiging was kwijtgeraakt, richtte Dolan de EXIT Group op, een ‘broederschap van gelijkgestemde mannen’ die zich voorbereiden op de veronderstelde ineenstorting van de Amerikaanse samenleving – en die sinds kort de daling van de geboortecijfers op zich hebben genomen. hun huisdierenoorzaak.

Op zijn podcast zegt Dolan dat hij voor het eerst werd gewaarschuwd voor het probleem van de demografische ineenstorting door een lid van de EXIT Group, die beweert 171 leden te hebben. Dolan kwam op het idee voor NatalCon nadat hij ‘The End of Men’ had gezien, de documentaire van Tucker Carlson over ‘instortende testosteronniveaus’ in het Westen.

De mondiale daling van de spermaconcentraties heeft wetenschappers inderdaad al tientallen jaren in verwarring gebracht en er wordt aangenomen dat dit een van de factoren is die heeft bijgedragen aan de mondiale daling van de geboortecijfers. Maar de organisatoren en aanwezigen van NatalCon lijken meer geïnteresseerd in het bestrijden van sociale instellingen – zoals de werkgelegenheid in het bedrijfsleven en het onderwijssysteem dat is opgezet om deze te ondersteunen – die, in de woorden van Dolan, de vruchtbaarheid hebben onderdrukt door ‘vijandig tegenover het leven te staan’.

Het grootste deel van de eerste dag van de conferentie wordt besteed aan het definiëren van het probleem. In een notendop: het aantal zaadcellen is historisch laag. Ons lichaam zit vol met microplastics. Openbare scholen indoctrineren kinderen tegen de goede christelijke waarden waarmee ze zijn grootgebracht. Dating-apps hebben romantiek gegamificeerd, eenzame singles laten geloven dat er altijd een beter vooruitzicht om de hoek ligt. Vrouwen zijn ervan overtuigd dat ze alles kunnen hebben – kinderen en een carrière en eindeloze vakanties en nog veel meer – om uiteindelijk ongelukkig, onvruchtbaar en alleen te eindigen.

De sprekers die deze sombere stand van zaken uiteenzetten, zijn een bont gezelschap van extreem online-rechts, van wie velen hun X (de website die voorheen Twitter heette) gebruiken in plaats van hun naam. Via Zoom waarschuwt de anonieme Twitter-gebruiker Raw Egg Nationalist ons voor hormoonontregelaars in alles, van parfum tot flessenwater. Ben Braddock, redacteur bij het conservatieve tijdschrift IM-1776, beweert dat antidepressiva en anticonceptiepillen permanente, schadelijke effecten hebben op de vruchtbaarheid van vrouwen. Samen schetsen de sprekers een somber beeld van een samenleving die de weg is kwijtgeraakt, fundamentele biologische waarheden heeft opgegeven en zichzelf daarbij tot vernietiging gedoemd heeft.

De oplossing is natuurlijk om meer baby’s te krijgen. Peachy Keenan, een pseudonieme schrijver verbonden aan het conservatieve Claremont Institute , dringt er bij de aanwezigen op aan om “de reproductiemiddelen te grijpen” – zoals in, om liberalen te overtreffen, die hun beweging al in de weg staan ​​door ervoor te kiezen slechts een paar kinderen te krijgen, of geen. helemaal niet. “We kunnen hun diepgewortelde haat tegen grote gezinnen in ons voordeel gebruiken”, zegt Keenan. “De andere kant reproduceert niet; de anti-natalisten steriliseren zichzelf.”

Hier ligt het project, tot in detail uitgewerkt: De mensen die het er niet mee eens zijn, hebben bloedlijnen die langzaam zullen uitsterven. Om dat proces te versnellen – om ervoor te zorgen dat deze specifieke vorm van conservatieve natalistische ideologie snel dominant wordt in de Verenigde Staten – moet iedereen in deze zaal meer kinderen krijgen, en wel snel.

Maar pas als de sprekers begrijpen wie baby’s moet krijgen en hoe ze die moeten opvoeden, worden hun diepere zorgen en de grotere zorgen achter deze conferentie duidelijk.

Het doel, zoals geformuleerd door Indian Bronson, de pseudonieme mede-oprichter van de elite matchmaking-service Keeper, is ‘meer, betere mensen’.

Maar de sprekers ontberen consensus over de betekenis van het woord ‘beter’, net als over het gebruik van technologie om de beste en slimste onder ons aan te moedigen zich voort te planten.

Keenan, die eerder haar gevoel heeft gevierd dat het nu acceptabel is om te zeggen dat ‘blanke genocide reëel is’, zegt dat ‘beter conservatief’ betekent. Pat Fagan, directeur van het Marriage and Religion Institute aan de Katholieke Universiteit van Amerika, zegt dat goede kinderen het product zijn van stabiele christelijke huishoudens met twee ouders, ver weg van de corrumperende invloeden van openbare scholen en seksuele voorlichting. (Christelijke echtparen, zo voegt hij eraan toe, hebben ‘de beste, meest orgastische seks’, waarbij hij geen onderzoek of enquêtes aanhaalt om dit te ondersteunen.)

Om deze huishoudens te beschermen moeten we echtscheidingen zonder schuld afschaffen, zegt Brit Benjamin, een advocaat met een middellange lengte. krullend rood haar. (Tot relatief kort geleden was Benjamin getrouwd met Patri Friedman – kleinzoon van econoom Milton Friedman – de oprichter van het Seasteading Institute, een door Peter Thiel gesteunde poging om nieuwe libertaire enclaves op zee te bouwen.)

En om ervoor te zorgen dat deze kinderen opgroeien tot volwassenen die hun juiste plaats in zowel het gezin als de grotere sociale orde begrijpen, moeten we vrouwen uit de beroepsbevolking verdrijven en ruimtes voor alleen mannen opnieuw instellen ‘waar vrouwen daardoor worden benadeeld’, zegt shampoomagnaat en aspirant-krijgsheer Charles Haywood . gejuich van de mannen in het publiek.

Haywoods laatste woorden tot het publiek lokken een luid applaus uit: ‘De Civil Rights Act van 1964 en de nakomelingen ervan zijn waarschijnlijk de meest destructieve reeks wetten in de Amerikaanse geschiedenis, en ze moeten allemaal voor altijd worden weggevaagd’, zegt hij voordat hij van het podium stapt. (Een paar vrouwen vertelden me achteraf dat zij en anderen het niet eens waren met Haywood.)

Opvallend is dat de meeste sprekers geen pleidooi houden voor meer immigratie om de trend van dalende geboortecijfers tegen te gaan. Immigranten kunnen ons bevolkingsprobleem niet oplossen, zegt Dolan, omdat ze uiteindelijk zullen beseffen dat ze hierheen zijn gebracht om te betalen aan de sociale zekerheid voor oude blanke mensen. (Op X heeft Dolan het woord ‘vervanging’ gebruikt om naar immigratie te verwijzen .)

Sommigen op de conferentie zijn geïnteresseerd in de genetica van de kinderen die volgens hen iedereen zou moeten krijgen. Evolutiebioloog Diana Fleischman en schrijver Jonathan Anomaly beweren dat genetica het lot is. (“Ik zou niet moeten zeggen dat kinderen van goede kwaliteit zijn ”, zegt Fleischman nadat hij uitvoerig heeft gesproken over hoe mensen met een psychische aandoening statistisch gezien waarschijnlijk met andere geesteszieke mensen zullen trouwen en die genen aan hun kinderen zullen doorgeven, wat suggereert dat sommige kinderen inderdaad biologisch beter zijn dan anderen.)

Razib Khan – een geneticus en wetenschapsblogger die in 2015 werd ingehuurd en snel ontslagen door de opiniesectie van de New York Times nadat Gawker had gerapporteerd over zijn banden met racistische extreemrechtse publicaties – illustreert het probleem van de huidige demografische trends in het Westen in vergelijking met andere regio’s door te verwijzen naar Ethiopië, dat in 2020 bijna evenveel geboorten kende als het hele Europese continent. “Dit is de toekomst waarin we ons nu al bevinden”, zegt Khan, een Bengaals-Amerikaan. ‘Velen van jullie hebben jonge kinderen. … Ze zullen deze wereld nog meemaken.’

Tijdens de conferentie maakten de zorgen over de daling van het geboortecijfer – de kwestie die de sprekers en het publiek bij elkaar bracht – steeds weer plaats voor de vrees dat bepaalde bevolkingsgroepen hun meerderen voorbijstreven. Hoewel weinig sprekers expliciet ras noemden, bood de conferentie mensen met oprechte zorgen over de bevolkingskrimp de kans om hun krachten te bundelen met, en misschien beïnvloed te worden door, degenen die racistische of regressieve opvattingen aanhangen.

Tijdens de tweede dag van de conferentie – een telefonische afspraak achter gesloten deuren gewijd aan het brainstormen over manieren om de bevolkingscrisis om te keren – mengden VIP-kaarthouders zich met Jared Taylor, de uitgever van het blanke supremacistische tijdschrift American Renaissance , volgens meerdere mensen in aanwezigen die anoniem wilden blijven omdat het koppelen van hun naam aan de conferentie hun werk in gevaar zou brengen.

De volgende dag praat ik met Malcolm en Simone Collins, de man en vrouw-oprichter van Pronatalist.org die in 2023 viraal ging nadat de Telegraph hen het ‘elitekoppel fokte om de mensheid te redden’ noemde. Ze zijn ondernemers en investeerders en waren voorheen co-CEO’s van een reisbureau; Simone is momenteel ook kandidaat voor een zetel in het Huis van Afgevaardigden van Pennsylvania.

De Collinses vertellen me dat ze een pluraliteit aan culturen willen promoten en ieders recht willen beschermen om ‘raar’ te zijn. Malcolm zegt dat ze van hun beweging een ‘grote tent’ willen maken en waren aanvankelijk bezorgd over wat voor soort mensen de conferentie zou aantrekken. “Zullen ze zeggen: ‘[Geen] transgenders die kinderboeken lezen?’ Worden het racistische idioten? Het is een echte zorg”, zegt hij.

De Collinses – ouders van vier kinderen – presenteren zichzelf als rationalisten, techneuten die de dreigende ontvolkingscrisis met alle mogelijke middelen proberen op te lossen. (Simone was tijdens de conferentie zwanger van het vierde kind. Die baby, Industry Americus Collins, werd in april geboren.) Bij hun derde en vierde kind gebruikten de Collinses een pre-implantatie genetische test waarmee ze een embryo konden selecteren met een optimale genetische samenstelling. .

Maar ook zij zijn veel meer geïnteresseerd in de culturele implicaties van dalende vruchtbaarheidscijfers dan hun fascinatie voor reproductieve technologieën je zou doen geloven. Het echtpaar zet zich in voor de strijd tegen de ‘stedelijke monocultuur’ waarvan zij beweren dat deze een generatie jonge Amerikanen ertoe heeft verleid hun meest vruchtbare jaren door te brengen met het najagen van professionele prestaties en persoonlijke ontplooiing, ten koste van het stichten van een gezin.

“De monocultuur is geen kwaadaardig iets”, zegt Malcolm bij panangcurry en gebakken rijst met ananas in een Thais restaurant de dag na het VIP-evenement van de conferentie, maar, vervolgt hij, deze is gebaseerd op valse beloften. “Het belooft mensen dat als je bij ons komt, je kunt doen waar je gelukkig van wordt, zolang het de levenskwaliteit van anderen niet verstoort, en je bevestigd kunt worden voor wie je maar wilt zijn.” In werkelijkheid worden ze echter het slachtoffer van een elitaire zwendel.

Malcolm legt uit dat de stedelijke monocultuur kinderloosheid veroorzaakt en daarom de kinderen van anderen moet stropen om te overleven. Het lokt hen uit kleine steden naar grote steden, moedigt hen aan hun religieuze opvoeding te mijden ten gunste van het hedonistische secularisme, en laat hen vervolgens alleen achter om te sterven.

Malcolm vergelijkt de ‘stedelijke monocultuur’ met de kostscholen waartoe de Canadese regering inheemse kinderen dwong, waarin inheemse kinderen met geweld werden opgenomen in de blanke cultuur. (De Amerikaanse overheid had vergelijkbare kostscholen.) ‘Het maakt niet uit of je ze probeert te bekeren tot een cultuur die dichter bij de mijne staat; wat je doet is verkeerd’, zegt hij. Als ik hem vertel dat de kostscholen een staatsprogramma waren en geen vrijwillige vorm van acculturatie, raakt Malcolm geanimeerd.

“ Dit is een staatsproject! Wat er op de openbare scholen gebeurt, is een staatsproject! De mechanismen die de stedelijke monocultuur gebruikt om mensen te ontbekeren zijn in de eerste plaats een door de staat gefinancierd onderwijssysteem”, zegt hij. (In een volgende e-mail beschrijft hij de stedelijke monocultuur als ‘een van de afstammelingen van het Europese imperialisme.’) De belangrijkste en meest effectieve manier om de monocultuur te bestrijden, zo vertelt Malcolm mij later via e-mail, is het bouwen van ‘schoolsystemen die niet gericht zijn op culturele genocide.”

Het doel is echter niet om de kinderlozen te bekeren, of zelfs maar om de verschijnselen tegen te gaan die bijdragen aan de ‘ongeplande kinderloosheid’ die endemisch is geworden onder millennials: het is om mensen met veel kinderen aan te moedigen om zelfs meer. “Sommige mensen zijn minder belangrijk dan andere mensen als het gaat om het verhogen van de vruchtbaarheidscijfers”, zegt Malcolm. “Iemand helpen die vier kinderen heeft, maar er acht wil hebben, is belangrijker dan iemand helpen die er geen heeft, maar er wel één wil.”

Uiteindelijk is dit wat de Collinses verenigt met de meer “trad”-vleugels van de natalistische beweging, van de nativisten tot de christelijke nationalisten: het terugdringen van sociale en culturele veranderingen die volgens hen door krachten van buitenaf worden opgelegd. Om dat te doen hebben deze conferentiedeelnemers zich verenigd rond een oplossing waarbij ze niet hoeven te overtuigen sceptici te overtuigen zich bij hun zaak aan te sluiten. Als alles volgens plan verloopt, zal de concurrentie vanzelf uitsterven. Het enige wat de natalisten hoeven te doen is genoeg kinderen krijgen, zodat zij binnen een generatie of twee degenen zullen zijn die de aarde erven.