Indignatie redactie 
Zwarte drop ziet er misschien uit en smaakt als een onschuldige traktatie, maar dit snoepje heeft een donkere kant. Op 23 september 2020 werd gemeld dat zwarte drop de schuldige was van de dood van een 54-jarige man in Massachusetts . Hoe kan dit zo zijn? Overdosering van zoethout klinkt meer als een verdraaid verhaal dan als een aannemelijk feit.
Ik heb een langdurige interesse in hoe chemicaliën in ons voedsel en het milieu ons lichaam en onze geest beïnvloeden. Wanneer iets dat ogenschijnlijk onschuldig lijkt, zoals zoethout, bij een overlijden betrokken is, worden we herinnerd aan de beroemde proclamatie van de Zwitserse arts Paracelsus, de vader van de toxicologie: “Alle dingen zijn vergif en niets is zonder vergif; de dosering alleen maakt het zo dat een ding geen vergif is. “
Ik ben een professor op de afdeling farmacologie en toxicologie en auteur van het boek ” Pleased to Meet Me: Genes, Germs, and the Curious Forces That Make Us Who We Are .”
De wortel van het probleem
De ongelukkige man die onlangs bezweek aan overmatig gebruik van zwarte drop, is niet de enige. Er zijn een paar vergelijkbare casusrapporten in medische tijdschriften, waarin patiënten een hypertensiecrisis , spierafbraak of zelfs de dood ervaren . Bijwerkingen worden het vaakst gezien bij mensen ouder dan 40 die veel meer zwarte drop eten dan de gemiddelde persoon. Bovendien consumeren ze het product meestal gedurende langere tijd. In het meest recente geval at de man uit Massachusetts al drie weken lang elke dag anderhalve zak zwarte drop.
Zoethout is een bloeiende plant afkomstig uit delen van Europa en Azië. De wetenschappelijke naam, Glycyrrhiza , is afgeleid van de Griekse woorden “glykos” (zoet) en “rhiza” (wortel). Het aromatische en zoete extract van de wortel wordt al lang gebruikt als een kruidengeneesmiddel voor een breed scala aan gezondheidsproblemen, van brandend maagzuur en maagproblemen tot keelpijn en hoesten. Er is echter onvoldoende bewijs om te ondersteunen dat zoethout effectief is bij het behandelen van een medische aandoening .
Glycyrrhizine (ook wel glycyrrhizinezuur genoemd) is de chemische stof in zwarte drop die het snoep zijn kenmerkende smaak geeft, maar het leidt ook tot zijn giftige effecten.
Glycyrrhizine bootst het hormoon aldosteron na , dat wordt gemaakt door de bijnieren wanneer het lichaam natrium moet vasthouden en kalium moet uitscheiden. Natrium en kalium werken samen als een soort cellulaire batterij die de communicatie tussen zenuwen en de samentrekking van spieren stimuleert. Te veel glycyrrhizine verstoort de balans van deze elektrolyten, wat de bloeddruk kan verhogen en het hartritme kan verstoren. Andere symptomen van overmatige inname van drop zijn zwelling, spierpijn, gevoelloosheid en hoofdpijn. Onderzoek van de man die stierf door te veel drop te consumeren, onthulde dat hij gevaarlijk lage kaliumspiegels had, in overeenstemming met de toxiciteit van glycyrrhizine.
Opgemerkt moet worden dat een aantal voedingsmiddelen op basis van zoethout geen echte drop bevatten, maar een smaakvervanger gebruikt die anijsolie wordt genoemd en die niet de gevaren oplevert die hier worden besproken. Bovendien bevat rode drop , ondanks zijn naam, zelden zoethoutextract . In plaats daarvan wordt rode drop doordrenkt met chemicaliën die de kersen- of aardbeiensmaak geven.
Producten die echte drop bevatten, worden meestal als zodanig geëtiketteerd en bevatten zoethoutextract of glycyrrhizinezuur als een van de ingrediënten. Houd er rekening mee dat sommige producten, zoals zwarte jelly beans of Good & Plenty, mengsels zijn van verschillende soorten snoep die zowel anijsolie als zoethoutextract bevatten.
Verborgen gevaren die het risico vergroten
Glycyrrhizine heeft de uitgesproken zoethoutsmaak en is 50 keer zoeter dan suiker en wordt gebruikt in andere soorten snoep, frisdranken, thee, Belgische bieren, keeltabletten en tabak. Dit kan het moeilijk maken om bij te houden hoeveel glycyrrhizine is verbruikt, en een combinatie van deze producten kan nadelige effecten veroorzaken.
Sommige mensen nemen voedings- of gezondheidssupplementen die al zoethout bevatten, wat het risico op toxische effecten van het eten van zwarte drop-snoepjes verhoogt. Bepaalde medicijnen, zoals hydrochloorthiazide, zijn diuretica die vaker moeten plassen, waardoor de kaliumspiegel in het lichaam kan dalen. Glycyrrhizine verlaagt ook de kaliumspiegels, waardoor de balans van elektrolyten verder wordt verstoord, wat spierkrampen en onregelmatige hartritmes kan veroorzaken.
Mensen met bepaalde reeds bestaande aandoeningen zijn gevoeliger voor een overdosis zwarte drop.
Patiënten die bijvoorbeeld al een lage kaliumspiegel (hypokaliëmie), hoge bloeddruk of hartritmestoornissen hebben, zijn waarschijnlijk gevoeliger voor de effecten van overmatig zoethout. Degenen met lever- of nierdeficiënties zullen glycyrrhizine ook langer in hun bloedbaan behouden, waardoor hun risico op het ervaren van de nadelige effecten toeneemt.
Wat moeten we doen?
Als je een fan bent van zwarte drop, hoef je deze niet uit je voorraadkast te verbannen. Zoethout wordt van tijd tot tijd in kleine hoeveelheden gegeten en vormt geen noemenswaardige bedreiging voor verder gezonde volwassenen en kinderen. Maar het is raadzaam om uw inname te controleren.
Nu Halloween in aantocht is, moet u uw kinderen eraan herinneren dat snoep ‘ soms voedsel ‘ is, vooral de zwarte drop. De FDA heeft waarschuwingen afgegeven voor de zeldzame maar ernstige effecten van te veel zwarte drop, en adviseert mensen om gedurende twee weken of langer niet meer dan twee ons zwarte drop per dag te eten. Het bureau stelt dat als je veel zwarte drop hebt gegeten en een onregelmatig hartritme of spierzwakte ervaart, stop dan onmiddellijk met eten en neem contact op met je zorgverzekeraar.
Sommige wetenschappers hebben verder gewaarschuwd voor het routinematig gebruik van zoethout in de vorm van een voedingssupplement of thee vanwege de vermeende gezondheidsvoordelen. Een overzichtsartikel uit 2012 waarschuwde dat “de dagelijkse consumptie van zoethout nooit gerechtvaardigd is omdat de voordelen ervan gering zijn in vergelijking met de nadelige gevolgen van chronische consumptie.”
