Indignatie redactie 
Tot grote spijt van die auteurs van kleurrevoluties die zoveel tijd en energie hebben geïnvesteerd in hun pogingen om de nationale soevereiniteit te ondermijnen zoals die vandaag in Hong Kong worden gezien , hebben niet alleen hun plannen om Bashar al Assad omver te werpen, en president Maduro gefaald, maar zelfs hun eenvoudiger doelstellingen om separatistische bewegingen onder etnische minderheden in China te stimuleren (zoals de Oeigoeren en Tibetaanse boeddhisten) stortten jammerlijk in. De reden voor dit falen is eenvoudig.
China heeft zich met een groeiend aantal landen verbonden om een uitgebreid internationaal programma op te zetten dat werkt op elk denkbaar niveau van menselijke activiteit dat in wezen … creatief is.
Neem het Belt and Road Initiative (BRI) als voorbeeld. Dit programma is in zijn zesjarig bestaan geëvolueerd van een idee dat de meeste hacks van de gevestigde orde als extreem utopisch afschreven, tot de primaire kracht voor de ontwikkeling van de wereld van vandaag. In plaats van een gekristalliseerd, gedefinieerd idee, is de BRI flexibel en staat open voor verandering, wat onzekere technocraten frustreert vanwege het feit dat het niet vatbaar is voor formules, terwijl de effecten ervan de hoop en het optimisme vergroten van alle effecten door niet alleen aan te tonen dat mensen ‘ levens kunnen verbeteren, maar dat de overheid die een dergelijke verbetering teweegbrengt misschien niet de moeite waard is om te haten en te vrezen, zoals deze minderheden wordt verteld dat ze dat zouden moeten doen.
Deze creatieve kracht mag geen mysterie zijn, omdat het principe van ‘win-win’-samenwerking veel meer in harmonie is met de natuurwetgeving dan het verwrongen Hobbesiaanse wereldbeeld van geopolitieke bedragen die de wereld op het punt van nucleaire oorlog en economische ineenstorting hebben gebracht .
De zaak van Hong Kong en de BRI
In het geval van Hong Kong, een voormalige Britse kolonie nog steeds besmet met diepgewortelde Anglo-Amerikaanse inlichtingen- en bankbanden, begon de verplichting om lid te worden van de BRI al in 2016 te ontstaan met de eerste BRI-top die sindsdien een jaarlijks evenement werd.
Tegen 2017 kondigde Hong Kong Chief Executive Carrie Lam aan dat ze alles in het werk zou stellen om de volledige deelname van de regio aan de BRI te verzekeren – met een focus op het groeiende “Grotere gebied van Macau-Guangdong-HK”economische zone die twee onafhankelijke administratieve regio’s opneemt in een verenigd China-beleid. Macau was een Portugese kolonie totdat het in 1999 werd teruggebracht naar China. Tijdens tientallen BRI-conferenties sinds 2016 heeft Carrie Lam erop gewezen dat de financiële diensten van de regio, juridische en logistieke capaciteiten onschatbare steun kunnen bieden aan de BRI terwijl poorten maken het een belangrijk knooppunt in de maritieme component van de nieuwe zijderoute. Ongetwijfeld het belangrijkste element in deze mix is het unieke culturele karakter van Hong Kong, waardoor het een belangrijke spirituele verbinding is tussen oost en west, waarvan geopolitieke ideologen zoals Samuel P. Huntington en Sir Bernard Lewis eisten dat ze niet konden bestaan.
Zoals mevrouw Lam dit beleid aankondigde, dachten de belangrijkste landen in de Stille Oceaan al lang onder de dooier van westerse geopolitici zoals Maleisië, Zuid-Korea, de Filippijnen en zelfs Japan maakten steeds meer hun intenties bekend om lid te worden van BRI, waardoor de door de VS geleide beheersing van China in gevaar.
De BRI-top 2019 in Hong Kong
De 4 e jaarlijkse Hong Kong Belt en Road Summit vond plaats van 10-11 september met 5800 gasten uit het bedrijfsleven, de academische wereld, financiële en niet-gouvernementele organisaties die zich inzetten voor het versnellen van de betrokkenheid van Hong Kong met de BRI. Mevrouw Lam, evenals leiders van de Chinese regering, spraken over de openingsvergadering en wezen erop dat de toekomst van Hong Kong ligt in deelname aan deze win-win-alliantie.
Xie Feng, commissaris van het ministerie van Buitenlandse Zaken van Hong Kong, ging het verst in zijn opmerkingen en noemde de buitenlandse invloeden die Hong Kong manipuleerden: “Buitenlandse troepen hebben ingegrepen, de waarheid vervormd en geprobeerd om degenen die het verkeerd hebben te beschermen en ze te laten ontsnappen ermee. Met deze voortdurende tussenkomst van zwarte handen kan geweld niet stoppen en kan de rechtsstaat niet worden gehandhaafd. “
Hoewel de belangen van China goed vertegenwoordigd waren, was het Britse rijk niet te negeren. In tegenstelling tot de Amerikanen die het evenement volledig boycotten, toonden de Britten nogmaals hun superieure begrip van manipulatie door niet alleen deel te nemen aan het evenement, maar het ook over te nemen.
Het rijk vergiftigt de put
Onder de vele presentaties viel een druk bezochte paneldiscussie op als een zere duim op het thema Geopolitical Risks of the Belt and Road Initiative met vier door Oxford getrainde sprekers onder leiding van Sir Richard Shirreff, voormalig NAVO Supreme Commander voor Europa en gemodereerd door Andrew Weir, voorzitter van het noteringscomité van de Hong Kong Stock Exchange, het Global BRI Forum en geëerd als ‘lid van het Britse rijk’. Andere door Oxford opgeleide panelleden zijn onder meer: “Risicobeoordelingsprofessional Peter Burnett (CEO van Standard Charter Bank, voormalig hoofd van UBS en huidig voorzitter van de BRI-commissie van de HK Association of Banks), en Michael Barrow, CEO van MB Secure Financial.
Dit paneel was met name interessant omdat het transparant inzicht bood in de huidige sofisterij die wordt gebruikt door een zwak, wanhopig en gevaarlijk Brits rijk dat Xi’s Grand Design probeert te ondermijnen door het “besturingssysteem” te herdefiniëren door die aspecten te vernietigen die creatieve verandering genereren.
Na het erkennen van de onweerlegbare positieve effecten van de BRI zoals alle goede Delphic-argumenten moeten, gingen de panelleden snel aan de slag om het publiek het “risico” te laten begrijpen dat dit project voor het wereldsysteem heeft gecreëerd met Sir Richard die zo ver gaat om China te vergelijken als het “Nieuwe Romeinse Rijk dat Afrikaanse leiders bijeenroept naar de hoofdstad”. De ridder werd vergezeld door Barrow, die het lef had te beweren dat de onwetendheid van China van de “wetenschap van risicoanalyse” een explosie van wrok heeft veroorzaakt bij mensen wier leven tegen hun wil is veranderd, “leidend tot een toename van islamitisch extremisme” op plaatsen zoals Mozambique !!!
De BRI Delenda Est
Deze ‘risicoanalyse-experts’ klagen dat wanneer een megaproject, zoals een dam, een spoorweg of een nieuw industrieel knooppunt wordt gebouwd, de gevolgen niet geheel voorspelbaar zijn. Deze klacht heeft alleen betrekking op het feit dat imperialisten ook controlefreaks zijn die hun God-achtige gevoel van controle willen behouden door alle verandering te weigeren naar landen die een betere manier van leven zoeken. Wanneer wetenschappelijke en technologische vooruitgang terecht in een samenleving wordt geïntroduceerd, verandert die verandering alle sociaal-economische, politieke relaties zowel binnen die samenleving als die van die samenleving met de externe wereld – en dat is gewoon wat ze haten.
Vandaar de ongelukkige conclusie dat alle geopolitici moeten komen: Creativiteit = kwaad.
Wat stelden precies deze “risicobeoordelingsprofessionals” voor om de BRI te ondermijnen?
- Dat China ten onrechte “Top-down planning” nastreeft, maar zijn operationele procedures moet transformeren in hetzelfde “marktgestuurde”, bottom-up proces dat ook ten grondslag ligt aan globalisering (en voorkomt dat bottom-up denkers de echte onzichtbare machtsstructuur zien die de show achter manipuleert een muur van complexiteit van boven).
- Dat ALLE risico moet worden beoordeeld op ALLE niveaus VOORDAT projecten worden gebouwd door teams van professionals die worden ingezet als “laarzen op de grond” om “onder de huid van naties te komen”. Een nieuwe bureaucratie van risicomanagers zou een perfecte manier zijn om zand in de versnellingen van de BRI te gooien en het momentum impotent te maken.
- Nadat dit nieuwe besturingssysteem is gemaakt, betoogden Sir Richard en zijn vrienden dat China alleen projecten moet bouwen in landen die eerst de betekenisloze term ‘corruptie’ hebben opgelost (waarbij de VS, Groot-Brittannië en Canada worden genoemd als voorbeelden van corruptievrije samenlevingen), en alleen projecten met een minimale impact op het milieu moeten in aanmerking worden genomen door deze nieuwe hervormde BRI. Alle Oxford-panelleden deelden hun overtuiging dat de-centralisatie en monetaristische normen het huidige “soevereiniteitgestuurde” model moeten vervangen.
Wat deze argumenten natuurlijk voorstellen, is natuurlijk alleen dat de BRI van China het instrument wordt voor een door de Britten geleide nieuwe wereldorde, zoals het falende Anglo-Amerikaanse systeem oorspronkelijk bedoeld was. Dit proces lijkt op een virus dat een nieuwe host probeert te infecteren.
Risicobeheer: “World Problematique Revived”
Dit nieuwe sofistische argument is niets anders dan een gemodificeerde ” wetenschap van wereldproblematiek “, gecreëerd door een team van Franse en Britse imperialisten in de jaren vijftig en zestig en die ten grondslag ligt aan het creëren van systeemanalyse en moderne ecologie.
Deze ‘wetenschap’ is gebaseerd op het cynische geloof dat toekomstige staten van de mensheid kunnen worden voorspeld door het ontkennen van die positieve mogelijkheden die onze creatieve ontdekkingen kunnen creëren om menselijke problemen op te lossen. Door dit drijvende principe van het menselijk leven te ontkennen, beweerden zijn aanhangers dat de toekomst bekend zou kunnen worden door eerst de oneindige reeks ‘problemen’ te analyseren die de mensheid creëert door te proberen het leven voor onszelf beter te maken. Door die ‘problemen’ te identificeren die tot dis-evenwicht leiden (aka: creatieve verandering), kunnen die problemen gemakkelijker worden opgelost in een perfect vooraf bepaalde wereld van blah. Deze anti-creatieve ideologie is de basis voor het einde van de geschiedenis thesis gepubliceerd in het midden van de Sovjet-instorting in 1991.
Het is een niet te missen ironie, dat World Problematique niet alleen ten grondslag ligt aan het neo-conservatisme van de ‘rechtse’ vleugel, maar ook aan de basis ligt van de opkomst van de ecologische beweging ‘nieuw links’, waaronder Sir Alexander King die het om de Club van Rome in 1969 te creëren en een nieuwe groene technocratie beheerst door de quasi-wetenschap van systeemanalyse die meer gericht is op ontvolking dan het daadwerkelijk reinigen van het milieu [1].
Dus als u gelukkig bent in een wereld die creativiteit ontkent, dan is een nieuwe bureaucratie van risicobeheer de juiste keuze. Als je daarentegen lid bent van de menselijke soort en er vertrouwen in hebt dat we voor iets beters zijn geschapen, wil je misschien China’s Belt and Road Initiative toejuichen, de deelname van Hong Kong vieren en hopen dat je natie toetreedt als het dit nog niet heeft gedaan.
