De strijd van Thierry Baudet

In een redelijk neutrale weergave van “het Diner” in de Volkskrant staat dat Baudet zich  een gekooide leeuw voelt:

Aanleiding voor de uitbarsting is een discussie over de coronamaatregelen van het kabinet, al maanden een splijtzwam binnen de partij. Baudet is ervan overtuigd dat het virus zwaar overdreven wordt. Aan de anderhalve meter afstand wil hij zich niet houden, hij schudt gewoon handen en wetenschappelijke data vertrouwt hij niet. ‘Die onderzoekers zijn allemaal bang om hun baantje te verliezen’…

En dan de kern van het probleem:

Het is een spanning die zich al langer binnen Forum ophoopt. Aan de ene kant staan de wat meer conventionele politici in de Eerste Kamer, de Provinciale Staten en het Europees Parlement. Aan de andere kant is er een groep van jonge activisten die Forum zien als een front in een existentiële cultuurstrijd.

Inderdaad, er moet strijd gevoerd worden voor het voortbestaan van de Westerse cultuur, die ten onder dreigt te gaan. Dat komt vooral aan de oppervlakte door de verregaande verrotting van de instituties. Iets dat ook begint door te dringen tot iemand als Pieter Omtzigt. Tot die instituties behoren niet alleen het staatsapparaat, maar ook de mainstream media, de wetenschap, het onderwijs, de rechterlijke macht en de democratische organen zelf. Dat de media en de democratie verworden zijn maakt het moeilijk zo niet onmogelijk om uitsluitend langs parlementaire weg veranderingen af te dwingen. Er zal altijd met een behoorlijke afstand naar deelname aan democratische organen gekeken moeten worden. Die zal in de eerste plaats dienen om aan het woord te komen, niet om langs die weg tot verandering te komen. En Baudet liet dat in een aantal kameroptredens heel goed zien. Wat er rond corona gebeurt is zeker geen zuivere koffie en zonder meer een ernstige aanslag op onze vrijheden. Maar om je dan in de armen van dubieuze complotdenkers te storten is een grote fout en totaal onnodig.

Het vereist een grote mate van zelfbeheersing, realisme en intellectuele kwaliteit en inspanning om een politieke beweging tot stand te brengen en te leiden die een dergelijke koers met enig succes kan varen. In ieder geval zal complotdenken zonder spijkerhard bewijs onderdrukt moeten worden. Dat wil niet zeggen dat er niet machten en personen aangewezen kunnen worden die vanuit hun belang ongewenste politiek bedrijven. Dat is zelfs noodzakelijk om duidelijk te maken wat er aan de hand is. Soros is daar een duidelijk voorbeeld van en het wordt pas complotdenken op het moment dat je dat uitbreidt tot “de Joden”. De enige politicus die, dankzij de extreme omstandigheden van WO I die weg met enig succes bewandeld heeft is Lenin. Diezelfde omstandigheden waren de belangrijkste oorzaak dat het succes tot enkele jaren beperkt bleef en onder Stalin in zijn tegendeel verkeerde. Het was niet de bedoeling van Duitsland, maar ook niet van de geallieerden dat het socialisme in de Sovjet-Unie een succes zou worden. Wat Lenin schreef over deelname aan de democratie zou verplichte kost moeten zijn voor iedereen die serieuze verandering nastreeft. Door cultuurmarxisme roepers Lukkassen en Cliteur verboden terrein voor Baudet.

Zeker zo belangrijk is een hechte politieke organisatie. De leden moeten voldoende gelijkgestemd zijn om het moeizame pad van de strijd te gaan. Een strijd die overigens geenszins gewelddadig hoeft te zijn, ware het niet dat als de gevestigde macht zich bedreigd voelt die zelf als eerste geweld zal gebruiken. De nul-leden optie van Wilders is geen goed idee, de volledig ongecontroleerde groei van Forum evenmin. Communistische partijen hadden dat goed begrepen. Je werd niet zomaar lid, maar eerst aspirant-lid. Vervolgens moest je je bewijzen om dan pas als volwaardig lid mee te kunnen doen. Die partijen waren, zeker in de tijd van Lenin, intern behoorlijk democratisch. Het “democratisch centralisme” was geen wassen neus.

In ieder geval moet voorkomen worden dat deelname aan democratische organen op de gebruikelijke manier plaatsvindt. Vanuit een hijgerige oppositie die hoopt op af en toe een succesje en misschien ooit deelname aan de macht. Zie bijvoorbeeld de afgang van SP-wethouder Laurens Ivens in Amsterdam.

Vanaf het begin van Forum, ook toen het nog geen politieke partij was, was duidelijk dat Thierry wel bepaalde kwaliteiten had maar intellectueel zwaar tekort schoot. Dat, gevoegd bij zijn persoonlijke “issues” maakt zijn ondergang geen verrassing. Sad.

Update 01-12.2020: Thierry Baudet heeft er nog wel zin in. Hij voelt zich ‘strijdvaardig’ na alle heisa van vorige week en wil door. Als hij een referendum over zijn persoon wint.

Partijleider Baudet van Forum voor Democratie (FVD) ziet een partij voor zich „zonder verraders en mensen die buigen onder de absurde aantijgingen van de media” als hij het bindend referendum over zijn leiderschap wint, heeft hij tegen persbureau ANP gezegd. Voor het eerst sinds het tumult begin vorige week ontstond, was hij weer in het Tweede Kamergebouw.

De partij werd toen verlaten door een aanzienlijk deel van de leden, onder wie partijprominenten als Annabel Nanninga en Joost Eerdmans. De afsplitsende leden vinden dat hij onvoldoende afstand neemt van racisme en antisemitisme. Baudet werd uit het partijbestuur gezet, maar wilde toch terugkeren. Daarop stelde het partijbestuur zondag een bindend referendum voor onder de leden met de vraag ‘Wilt u dat Thierry Baudet de partijleider blijft van FVD?’.