Politiek
De tegenslag in Russiagate Probe
Russiagate De voorman van de jury zei dat politiek geen rol speelde. Maar was enige vervolging van een hoge Clinton-campagnefunctionaris mogelijk in een rechtsgebied waar Clinton Trump 91-4 versloeg?
Russiagate Michael Sussmann, een A-lijst advocaat die een senior adviseur was van de presidentiële campagne van Hillary Clinton in 2016, werd vorige week vrijgesproken door een jury in de federale rechtbank van het District of Columbia.
Sussmann was beschuldigd van liegen tegen de FBI, een misdaad die algemeen wordt beschouwd als een ‘procesmisdrijf’ of een ‘wegwerpmisdrijf’, iets waar het ministerie van Justitie je van beschuldigt als ze je voor niets anders kunnen krijgen. Hoewel de federale richtlijnen voor veroordelingen een gevangenisstraf van 0-6 maanden vereisten als Sussmann was veroordeeld, zou het verlies van zijn wetsvergunning en de vernedering van een veroordeling voor een misdrijf een veel ergere straf zijn geweest.
Maar dat gebeurde niet. Sussmann werd vrijgesproken nadat de jury slechts zes uur had beraadslaagd, waarvan twee uur aan het lunchen. Nadat het proces was afgerond, vertelden twee juryleden, waaronder de voorman, aan The Washington Post dat het vonnis geen close call of een harde beslissing was.
De voorman voegde toe: “Politiek speelde geen rol. Persoonlijk denk ik niet dat het vervolgd had moeten worden… De regering had onze tijd verstandiger kunnen besteden.” Het tweede jurylid zei: “Iedereen zag het ongeveer op dezelfde manier.”
Vier vitale vragen
Het vonnis roept verschillende – en belangrijke – vragen op. Ten eerste, hoe is dit gebeurd? Het bewijs tegen Sussmann was vrij eenvoudig, tenminste als je het woord van de FBI gelooft. Ik zal je de details zo geven.
Ten tweede: waarom is dit gebeurd? De juryvoorzitter zei dat politiek geen rol speelde. Maar was enige vervolging van een hooggeplaatste Clinton-campagnefunctionaris zelfs mogelijk in een rechtsgebied waar Hillary Clinton Donald Trump versloeg met 91-4 ?
Ten derde, was dit meer een reflectie op de incompetentie en impopulariteit van de FBI?
En tot slot, was het omdat mensen nog steeds het valse verhaal van het Steele Dossier geloven, dat de Russen ervoor zorgden dat Donald Trump tot president van de Verenigde Staten werd gekozen.
Oppositieonderzoek vermomd als intelligentie
Deze zaak begon met het Steele Dossier . Dat document, opgesteld in opdracht van de Clinton-campagne van 2016 door de voormalige Britse inlichtingenofficier Christopher Steele, geuit een aantal zeer ernstige beschuldigingen tegen Donald Trump, zijn bedrijf en de Trump-campagne. Sommige van deze beschuldigingen zouden, als ze waar waren geweest, ernstige misdaden zijn geweest.
De beschuldigingen in het Steele Dossier omvatten dat de Russen hadden:
- “Trump minstens vijf jaar gecultiveerd” en dat de operatie “ondersteund en geleid werd door Poetin;”
- dat er sprake was van een “uitgebreide en goed ontwikkelde samenzwering van samenwerking tussen de Trump-campagne en het Russische leiderschap, waarbij informatie gewillig in beide richtingen werd uitgewisseld;”
- dat Trump “mol binnen de DNC (Democratic National Committee), evenals hackers in de VS en Rusland” had gebruikt om zijn politieke rivalen te bespioneren;
- dat Trump “deals voor onroerend goed met zoetstoffen” had afgewezen, maar dat hij een regelmatige stroom van inlichtingen van het Kremlin over zijn politieke rivalen had geaccepteerd;
- dat Trump voormalig president Barack Obama zo haatte dat hij, toen hij in de presidentiële suite van het Ritz-Carlton Hotel in Moskou verbleef, prostituees inhuurde om in zijn aanwezigheid op het bed te urineren om het bed te verontreinigen dat tijdens een eerder bezoek van de Obama’s;
- dat de Russische inlichtingendienst verantwoordelijk was voor het hacken van de e-mails van de DNC, niet een interne klokkenluider, en dat Wikileaks, die de documenten publiceerde, alleen werd gebruikt als een manier om plausibele ontkenning te voorkomen;
- en dat de voormalige pro-Russische president van Oekraïne tegen Poetin had gezegd dat hij “niet-traceerbare” omkopingsbetalingen had gedaan aan de campagneleider van Trump, Paul Manafort, vermoedelijk voor voorkennis of om terug te keren naar Trump.
Letterlijk niets in het Steele Dossier was aantoonbaar waar. Dat is het probleem met ruwe intelligentie, die in dit geval eigenlijk gewoon was verkleed als oppositieonderzoek. Het is gewoon een verzameling ongecontroleerde geruchten.
Steele, die een carrière-inlichtingenprofessional was, wist dat. Hij zag het als zijn taak om alle geruchten die hij kon verzamelen van zijn Russische contacten in één document te verzamelen en dit vervolgens naar de Clinton-campagne te sturen. Maar de mensen van Clinton, waaronder Sussmann, waren geen deskundigen op het gebied van inlichtingendiensten. Ze wilden de onthullingen als feit accepteren, wat hen in de eerste plaats in de problemen bracht.
Het SMS-bericht
De rol van Sussmann hierin was dat toen de Clinton-campagne het Steele Dossier ontving, dat ook beweerde dat de Trump-organisatie communiceerde met de Russische Alpha Bank via een privé-gecodeerde server, hij een sms-bericht stuurde naar een contactpersoon bij de FBI, voormalig FBI-advocaat James Baker, zeggen: “Ik heb een tijdgevoelige (en gevoelige) kwestie die ik met u moet bespreken. Ik kom alleen – niet namens een klant of bedrijf – om het Bureau te helpen.”
Dat sms-bericht was in wezen het begin van de zaak. Sussmann zou niet als particulier met de FBI praten. Hij ging als vertegenwoordiger van de Clinton-campagne. Tenminste, dat was de stelling van speciaal aanklager John Durham.
Durham dacht dat hij dat had bewezen, want toen Sussmann terugkeerde naar zijn kantoor, factureerde hij de Clinton-campagne voor de tijd die hij nodig had om met Baker te praten. Het facturatiedocument werd als bewijsstuk voor de vervolging ingediend.
Hier zat een vreemde wending in de zaak. Het ministerie van Justitie beschuldigde Sussmann niet van liegen tegen de FBI in het sms-bericht. Het is onduidelijk waarom, en DOJ heeft het nooit uitgelegd.
In plaats daarvan werd Sussmann beschuldigd van liegen tegen Baker tijdens hun eigenlijke ontmoeting . Baker getuigde dat hij “100 procent zeker was dat hij dat zei” (dat Sussmann handelde als een privépersoon) tijdens de vergadering.
“Michael is een vriend van mij en een collega, en ik geloofde het en vertrouwde erop dat de verklaring waar was,” zei Baker. Aanklagers beweerden dat toen Baker vervolgens de informatie over Alpha Bank en de Trump Organization naar FBI-agenten stuurde voor onderzoek, hij hen niet kon vertellen dat het Steele Dossier een stuk politiek onderzoek van de oppositie was van de Clinton-campagne.
Verspilde tijd
Als gevolg hiervan verspilden FBI-agenten hun tijd met het onderzoeken van de beschuldigingen. Van hun kant zeiden de FBI-agenten die het onderzoek uitvoerden dat ze alleen maar wisten dat de informatie afkomstig was van de algemene raadsman, dus het moet ‘betrouwbaar zijn geweest’.
Sussmanns advocaten wierpen tegen dat Baker zich vergiste. Ze vonden een notitie van een vergadering op het ministerie van Justitie in maart 2017, bijgewoond door Baker, hoge functionarissen van het ministerie van Justitie en FBI-agenten, waarin het Alfa Bank-onderzoek werd genoemd en waarin werd gezegd dat de informatie naar de FBI was gebracht “door een advocaat namens de cliënt ( sic).” Dus daarom had Sussman zichzelf niet verkeerd voorgesteld aan Baker, beweerden zijn advocaten.
Baker zei dat hij slechts een vage herinnering aan die ontmoeting had en dat hij zich niet kon herinneren dat iemand iets had gezegd over Sussmanns ‘klant’. Baker moest echter toegeven dat hij tijdens de oorspronkelijke ontmoeting met Sussmann geen aantekeningen had gemaakt en dat hij alleen op zijn geheugen vertrouwde, een schending van de standaardprocedure van de FBI voor ontmoetingen met mensen buiten de FBI.
De zaak tegen Sussmann was vanaf het begin duidelijk zwak. Het was ook erg slecht getimed. Het besluit om de advocaat te vervolgen werd genomen terwijl de FBI nog wankelde over beschuldigingen dat zij, en niet de Russische regering, verantwoordelijk was voor het geven van Donald Trump aan het land.
Vergeet niet dat voormalig FBI-directeur James Comey in juli 2016 , vier maanden voor de presidentsverkiezingen, zei dat hij de procureur-generaal aanbeveelde dat Hillary Clinton niet zou worden aangeklaagd voor het verkeerd omgaan met geheime informatie door het gebruik van een privé-e-mailserver.
Maar op 28 oktober 2016, slechts enkele dagen voor de verkiezingen, voelde Comey zich genoodzaakt een brief aan het Congres te sturen waarin hij zei dat hij overwoog het onderzoek tegen Clinton te heropenen. De daad veroorzaakte een politieke aardbeving, en The Washington Post meldde dat een hoge functionaris van het ministerie van Justitie die op voorwaarde van anonimiteit sprak, zei: “Directeur Comey begreep ons standpunt (over het Clinton-onderzoek). Het werd overgebracht aan de FBI en Comey maakte een onafhankelijke beslissing om de heuvel te waarschuwen. Hij opereert onafhankelijk van het ministerie van Justitie. En hij weet het.”
Clinton was woedend. En ze heeft Comey altijd de schuld gegeven van het feit dat ze de verkiezingen verloor.
Naar de media gaan
Een ander verdedigingspunt van Sussmann was dat noch hij, noch de Clinton-campagne naar de FBI zou zijn gegaan als ze geruchten over Trump hadden willen verspreiden. Ze vertrouwden de FBI tenslotte niet. In plaats daarvan zeiden ze dat ze naar de media zouden zijn gegaan. En ga naar de media die ze deden.
Clinton-campagneleider Marc Elias zei tijdens het proces dat het Clinton zelf was die hoge campagnefunctionarissen beval de bewering te lekken dat de Trump-organisatie een geheim kanaal naar het Kremlin had via Alpha Bank. Ze liet de informatie naar Slate sturen , die het onmiddellijk publiceerde.
De campagne werd gevolgd door een verklaring waarin “alarm” werd uitgedrukt, alsof dit een soort nieuwe onthulling was die ze nog nooit eerder hadden gehoord. Het was een vals verhaal dat de Clinton-campagne de ronde deed voor politiek gewin.
De New York Times blijft echter, zelfs nu het proces voorbij is, berichten vanuit een alternatieve realiteit. Journalist Charlie Savage, die voor de krant verslag deed van het Sussmann-proces, schreef de dag na het vonnis dat het proces ‘zich concentreerde op vreemde internetgegevens’ nadat bekend werd dat ‘Rusland de Democraten had gehackt’.
Een logische conclusie was dat de informatie in het Steele Dossier waar was omdat “Mr. Trump had het land aangemoedigd om zich op de e-mails van mevrouw Clinton te richten.” Savage vervolgde: “Het is geen misdaad om verslaggevers over te halen om over dergelijke vermoedens te schrijven.”
Niemand heeft ooit gezegd dat het een misdaad was. Dat is niet de reden waarom Sussmann in de eerste plaats werd aangeklaagd. Hij werd aangeklaagd omdat de FBI dacht dat hij tegen hen had gelogen. En er was trouwens nooit enig bewijs dat “Russen Democraten hadden gehackt”.
Dat doet er allemaal niet meer toe. Het is allemaal voorbij. Sussmann is vrij om te gaan. De FBI ziet eruit als een stel incompetente tieten en die Durham heeft miljoenen dollars van het geld van de belastingbetaler verspild. En The New York Times draait nog steeds een ander verhaal.
Op voorstel van de Europese Commissie heeft het Europees Parlement, zoals verwacht, gestemd om het EU Digital Covid-certificaat met nog een jaar te verlengen. De stemming was 453 voor, 119 tegen en 19 onthoudingen.
De Covid-certificaat regeling zou op 30 juni aflopen. Eerder deze maand had een delegatie van het parlement al een “politiek akkoord” bereikt met de Commissie over de verlenging van het certificaat, waardoor de stemming van gisteren vrijwel een uitgemaakte zaak was.
De certificaatverordening werd oorspronkelijk in juni vorig jaar aangenomen, zogenaamd om “veilig reizen” tussen EU-lidstaten te vergemakkelijken. Maar het digitale EU-certificaat evolueerde snel tot het model en soms de infrastructuur voor de binnenlandse “gezondheids”- of Covid-passen die het volgende jaar de toegang tot vele andere gebieden van het sociale leven zouden beperken.
De EU heeft ervoor gekozen om het covid-certificaat te verlengen ondanks de overweldigend negatieve resultaten van een openbare raadpleging over het onderwerp die door de Europese Commissie is gelanceerd onder de noemer “Geef uw mening” en die van 3 februari tot 8 april voor het publiek toegankelijk was De raadpleging lokte meer dan 385.000 reacties uit – die bijna allemaal tegen vernieuwing lijken te zijn!
In een brief aan de Europese Ombudsman die het Franse parlementslid Virginie Joron op haar Twitter-feed plaatste, schrijft Joron:
Ik lees willekeurig honderden reacties met mijn team. Ik vond geen voorstander van verlenging van de QR-code [dus het digitale certificaat]. Op basis van dit grote onderzoek lijkt het duidelijk dat vrijwel alle reacties negatief waren.
De overwegend negatieve tendens van de reacties was inderdaad vanaf het begin duidelijk. De eerste volledige pagina met reacties, allemaal van 4 februari, is hier beschikbaar . Ze zijn natuurlijk in verschillende talen van de Europese Unie: Frans, Duits, Italiaans en ook één in het Engels.
Om de lezers een idee te geven van de teneur, hier is een vertaling van alleen de eerste regel of twee van de eerste paar reacties (beginnend vanaf de onderkant van de pagina):
Ik ben volledig tegen de vaststelling van dit certificaat, gezien wat er momenteel gebeurt met de rampzalige behandeling van Covid door de EU …
Ik wil dat deze cst [waarschijnlijk een verwijzing naar het Belgische “Covid Safe Ticket”] of vaccinpaspoort eenvoudigweg wordt geëlimineerd …
In het conceptdocument worden beweringen gedaan die niet wetenschappelijk onderbouwd zijn. Er wordt bijvoorbeeld beweerd dat het Covid-certificaat een effectieve bescherming biedt tegen de verspreiding van het virus – welke gegevens kunnen deze bewering ondersteunen?…
Hallo, ik ben geschokt en walg van de vrijheidsdodende beslissingen die in de EU zijn genomen … met betrekking tot dit “Europese certificaat” …
Het covid-certificaat of de groene pas MOET onmiddellijk worden afgeschaft als discriminerend en ongrondwettelijk en mag niet worden ondersteund door wetenschappelijke gegevens, omdat het uitsluitend is gebaseerd op BEPAALDE maatregelen voor burgers…
Ik ben tegen de verlenging van de groene pas, die geen ander doel dient dan het creëren van discriminatie…
Ik wil nooit meer onderworpen worden aan een discriminerend certificaat…
En tot slot de Engelstalige vermelding:
Het digitale Covid-certificaat zou per direct moeten eindigen. Er zijn zoveel gegevens die het feit ondersteunen dat digitale paspoorten nul positieve invloed hebben op transmissiesnelheden en in feite zijn er in de meest gevaccineerde en sterk gereguleerde landen [sic.] covid-percentages krankzinnig …
En zo verder, enzovoort, tot 385.191 reacties.
De vernieuwing van het Digitaal Covid Certificaat betekent niet dat het direct wordt toegepast, maar dat de infrastructuur op zijn plaats blijft en dat het kan worden toegepast als en wanneer lidstaten dat nodig achten.
De huidige regels voor het bezit van een geldig digitaal EU-Covid-certificaat discrimineren niet alleen, onnodig te zeggen, tegen niet-gevaccineerde, maar ook tegen natuurlijke immuniteit, die als vluchtiger wordt behandeld dan door vaccins veroorzaakte immuniteit.
Bewijs van voltooide basisvaccinatie maakt een certificaat 270 dagen geldig; het bewijs van het ontvangen van een boosterdosis geeft voorlopig onbeperkte geldigheid. Aan de andere kant geeft een bewijs van “herstel” – waarbij een positieve PCR-test het enige geaccepteerde bewijs is – slechts 180 dagen geldigheid.
Inhoud
EU Leiders in het Westen zijn de afgelopen 12 maanden erg druk geweest met het opzetten van internationale instellingen, regelgeving en technologieën die de bevoegdheden die ze tijdens de lockdown hebben gekregen legitimeren, formaliseren en verankeren.
EU Ze hebben hun centrale banken die protocollen ontwikkelen voor het implementeren van nieuwe digitale valuta die het toezicht op de financiële transacties van hun bevolking vereenvoudigen; op vaccins gebaseerde identificatiesystemen (zoals het digitale Covid-certificaat van de EU , de gezondheidscode van Hong Kong en de digitale passagiersverklaring van Australië ) die het volgen van personen binnen en tussen landen gemakkelijker maken; en CO2-budgetten en sociale kredietsystemen die kunnen worden gebruikt om te beoordelen wie het waard is om te reizen en een redelijke levensstandaard, en wie niet.
Westerse politici gingen tijdens de covid-periode op de vuist met het opschorten van normale vrijheden en het beheersen van het dagelijkse leven van mensen. Hun autoritarisme was zo extreem dat, achteraf bezien, de legitimiteit ervan in westerse ogen moest worden gecementeerd via een permanente reeks internationaal gecoördineerde command-and-control-structuren.
Deze zouden een bolwerk vormen tegen uitdagingen in en buiten de rechtbank, de achterkant van politici uit het covid-tijdperk beschermen en ook hun carrière bevorderen: hun herverkiezingsvooruitzichten zullen verbeteren omdat kiezers eerder geneigd zijn het ideologische verkooppraatje te blijven slikken als het wordt gezien als ondersteund door een wereldwijde consensus.
De nieuwe mondiale instellingen, hopen politici, zullen ervoor zorgen dat de kudde diep gehoorzaam blijft aan hun leiders, in beslag wordt genomen door zelfhaat en op hun hoede blijft voor elke medemens met wie ze verzet zouden hebben georganiseerd.
Deze nieuwe westerse orde die door onze leiders wordt opgericht, is verwant aan een religieuze orde die de neo-feodale ideologie behoudt die tijdens covid tot stand kwam, terwijl de massa’s verdeeld en in een staat van zelfhaat worden gehouden.
De drie-eenheid van inputs
Om een nieuwe religie op te richten, heb je eerst een aansprekend ideologisch verhaal nodig. Dan heb je een priesterschap nodig. Ten derde heb je een geschikt hoofdkwartier nodig voor het pausdom. De eerste twee waren gemakkelijk, maar de derde blijkt een knelpunt te zijn.
Laten we eens kijken waar we staan met elk van deze drie.
In de middeleeuwen was de heersende ideologie dat iedereen zondig was en dat de duivel in ons allemaal op de loer lag, een verhaal dat leidde tot constante zelfhaat en een verdeelde boerenstand. Verenigd hadden ze stand kunnen houden, maar verdeeld waren ze een gemakkelijke prooi voor de rijken. De elites van de 21e eeuw zijn op zoek naar een modern equivalent van de zondeverhalen uit de Middeleeuwen.
Het blijkt dat ze een bijna beschamend groot aantal zondeverhalen hebben om uit te kiezen, aangezien legioenen fanatici geschikte oorzaken aandragen. Mogelijke op zonde gebaseerde ideologieën omvatten wakkerheid, waarin iedereen het gevaar loopt door iedereen te worden getriggerd; eeuwige noodsituaties in het klimaat, waarin ieders activiteiten een gevaar vormen voor iedereen; en eeuwige gezondheidscrises, waarin iedereen een potentiële microbiële verspreider is voor iedereen.
De elites kunnen hun favoriete nieuwe ideologie kiezen, hoewel ze er wel een moeten kiezen. Menigten zijn gemakkelijk te leiden, maar ze zijn ook wispelturig en kunnen gemakkelijk hun lijnen vergeten. De religie die de elites kiezen om hun bevolking mee te binden, moet goed ingebed zijn om nuttig te zijn.
Op het gebied van het priesterschap is er geen gebrek aan groepen om tot priester te reconstrueren. De beste kandidaten om de vacatures in het priesterschap in te vullen, zijn de bullshitters die al in de meeste moderne organisaties zijn ingebed: degenen die worden geassocieerd met woorden als ‘duurzaam’, ‘ethisch’, ‘veilige ruimte’, ‘diversiteit’, ‘gezondheidsbewust’, ‘inclusief’, en andere anodyne, deugd-signalerende gemeenplaatsen die een marketeer identificeren die een pestkop is geworden.
Ze verkopen al het idee dat huidige werknemers een bedreiging voor anderen zijn en regelmatige interventies nodig hebben, zoals onbewuste vooringenomenheidstraining en andere vormen van zelfkastijding. De laag bullshitters die in bijna elke grote westerse organisatie wordt aangetroffen, staat te trappelen om de handhavers te worden van welke ideologie dan ook die hun banen zal versterken.
Dus de ideologie en het priesterschap zijn in principe op elkaar afgestemd. De bottleneck in de opbouw van een nieuwe westerse religieuze orde is het pausdom. Wat nodig is, is niet een kopie van het moderne pausdom in Rome dat relatief weinig echte macht heeft over de vele rooms-katholieken in de wereld van vandaag, maar een kopie van het pausdom dat een echte macht was om rekening mee te houden in de Middeleeuwen in Europa: een ideologische krachtpatser met enorme belastinginkomsten die de markten voor onderwijs, gezondheidszorg en spirituele diensten domineerden.
Het leidde en stuurde priesters, hield toezicht op de leercentra, organiseerde lezen en schrijven, hield een groot systeem van hospices in stand, organiseerde verschillende oorlogen (inclusief de kruistochten), enzovoort. Het deed veel dingen die we nu als slecht zouden beschouwen, maar ook dingen die de meesten als goed zouden beschouwen, zoals het verzorgen van zieken en het levend houden van de kennis van eerdere beschavingen in kloosters en bibliotheken. Dat is het soort machtig pausdom dat nodig is om een nieuwe westerse religie te verstevigen.
Waar de Heilige Stoel?
Lokale priesters hebben een pausdom nodig om redenen van coördinatie en cohesie, om te voorkomen dat ze van het ideologische voorbehoud aflopen. Stel je voor dat een plaatselijke priester zijn plaats vergeet en serieus begint te worden over ethiek of duurzaamheid (of de echte betekenis van een ander recent gekaapt en ontdaan woord) en begint te twijfelen aan bijvoorbeeld de belastingontduiking en het frequente reizen van degenen aan de top. Dat kan een mens niet hebben!
En aangezien er van tijd tot tijd nieuwe informatie opduikt, kan men er niet van uitgaan dat deze automatisch gunstig in de ideologie zal worden verwerkt, tenzij er een pausdom is om deze te interpreteren en richtlijnen te geven. Waar dergelijke begeleiding niet beschikbaar of voldoende duidelijk is, zouden mensen naar een gebied van ‘gemakkelijke priesters’ kunnen trekken, wat de hele religie zou ondermijnen. Dat kan men ook niet hebben!
Waar kunnen de elites dan een religieus hoofdkwartier vestigen van waaruit ze echt gezag kunnen uitoefenen als middel om de plaatselijke priesters in het gareel te houden?
Hun gedachten gingen tot dusver uit naar de Wereldgezondheidsorganisatie , in de hoop dat deze keuze drie vliegen in één klap zou slaan. Het zou het misbruik van noodgezondheidsbevoegdheden tijdens lockdowns normaliseren en afkeuren; het zou automatisch een bepaald verhaal kiezen als de nieuwe ideologie; en het zou een nieuwe, op gezondheid gebaseerde internationale bureaucratie versterken die macht zou kunnen krijgen over lokale gezondheidsbureaucraten en over iedereen die onder de vlag van ‘gezondheid’ reist.
Alles wat ‘duurzaam’, ‘ethisch’ of ‘veilig’ is, zou onder de algemene noemer ‘gezondheid’ kunnen worden geplaatst. Het pausdom zou kunnen worden gestapeld met een paar vertrouwde handen (Anthony Fauci en dergelijke) die toezicht zouden houden op de benoeming van ideologische details die door de politieke elites worden vereist, zoals passende vrijstellingen voor zichzelf en hun vrienden.
Ze zouden ook de verantwoordelijkheid nemen voor het organiseren van inquisities om ideologische tegenstanders te neutraliseren en te elimineren. Het script voor hoe de WHO een nieuw soort middeleeuwse rooms-katholieke kerk zou worden, schrijft zichzelf bijna.
De recente poging om de nationale soevereiniteit via de WHO te ondermijnen, is het belangrijkste bewijs van coördinatie langs deze lijnen tussen de elites. Deze poging kan en moet uit elkaar worden gehaald om erachter te komen wie de poging financierde, wie de voorgestelde wetgeving schreef, welke nationale regeringen het steunden, wie binnen die regeringen het steunden, enzovoort. Dit is de eerste concrete manifestatie van de opkomst van een globalistische elite, die onderzoekers een reële kans biedt om te zien wie ‘ze’ zijn en hoe ‘ze’ zich organiseren en coördineren.
Onze Verlossers
Toch heeft de WHO een fatale fout als het gaat om het hoofdkwartier van een nieuw westers pausdom: het bestrijkt de hele wereld en wordt dus medegefinancierd door veel regeringen, waarvan sommige geen interesse hebben in wakkerheid en andere westerse ideologieën die verdeeldheid zaaien. Westerse bevolkingsgroepen. Deze regeringen vertegenwoordigen bevolkingsgroepen die genoeg ervaring hebben met kolonialisme om de ‘vernieuwing’ waar het Westen naar toe gaat, te erkennen en af te wijzen.
Dit is de belangrijkste reden waarom het voorstel aan de WHO om zich de ideologische leiding en controle over het gezondheidsbeleid over de hele wereld toe te eigenen, op zijn kop werd gezet: het werd door Afrikaanse landen in de maling genomen. Hoewel het Westen het later opnieuw kan proberen, betekent de structuur van de WHO dat elke succesvolle beslissing ook later kan worden teruggedraaid, wat geen recept is voor een goed functionerend pausdom.
De westerse elites hebben dus alternatieve kandidaten voor de Stoel nodig, voor het geval de WHO niet tot actie kan worden gedwongen. Ze hoeven de priesterschappen in Afrika of in een groot deel van Azië niet te controleren: het is hun eigen bevolking die in het gareel moet worden gehouden, in plaats van de hele wereld. In die zin was het WHO-gambiet een beetje overdreven, waarbij de behoefte aan controle over het hele Westen werd gecombineerd met een terugkeer naar het kolonialisme.
Wat beter zou passen als een nieuw ideologisch hoofdkwartier, althans in eerste instantie, is een organisatie die voornamelijk de westerse kernbevolking bereikt en al een commando- en controlestructuur heeft. Bij voorkeur zou het iets zijn dat al verplicht is voor westerse politici die, net als kardinalen, de toekomstige pausen zouden kunnen kiezen.
De komende opstanding?
Iets als de NAVO zou heel mooi passen.
De NAVO heeft de afgelopen 30 jaar grotendeels met haar duimen gedraaid en was wanhopig op zoek naar een nieuwe missie. De crisis in Oekraïne heeft het een tijdelijk nieuw leven ingeblazen en heeft ertoe geleid dat voorheen onafhankelijke Europese landen (zoals die vervelende eerdere uitschieters in Scandinavië, Zweden en Finland) als aspirant nieuwe leden binnenkwamen. De geografische dekking is nu bijna perfect afgestemd op die van het gewenste nieuwe pausdom.
Het enige dat nodig is, is om te gaan van een organisatie die erop uit is ‘ons te beschermen tegen oorlog’ naar een organisatie die erop is gericht ‘ons overal voor te beschermen’.
Een kleine stap voor de NAVO, een grote sprong voor de westerse politieke elites.
De NAVO, of een organisatie die qua reikwijdte en leiderschap erg op de NAVO lijkt, zou spoedig de mantel van een nieuw ideologisch pausdom kunnen dragen en enige directe controle kunnen krijgen over de vele kleine priesterschappen in westerse landen, waaronder op zijn minst de bullshit-industrieën en de kleinere gezondheidsbureaucratieën.
Dit nieuwe internationale ideologische systeem zou een ongemakkelijke alliantie vormen met de toppolitici in westerse landen, die aanvankelijk door hen werd opgericht, maar in de loop van de tijd onvermijdelijk meer rivaliserend met hen zou worden. Net als in de Middeleeuwen zouden kerk en heersers ideologisch bondgenoten zijn met een gemeenschappelijke reeks slachtoffers (de overgrote meerderheid van de mensen), maar rivalen als het ging om middelen en de ultieme loyaliteit van die slachtoffers.
Wat mogen we van zo’n systeem verwachten? Een overkoepelende gezondheidsstructuur die een stroom van verdeeldheid zaaiend en ontwrichtend bijgeloof zou afkondigen, zou in de eerste plaats de productiviteit van lokale zorgverleners aanzienlijk verminderen. We hebben al een vermindering van de levensverwachting gezien in landen die lockdowns oplegden, en een vergelijkbare verslechtering van de volksgezondheid mag worden verwacht in het kielzog van toekomstig bijgeloof dat wordt aangewend voor de gezondheid.
Op dezelfde manier zou achteruitgang worden verwacht op het gebied van de geestelijke gezondheid en de economische productiviteit van particuliere bedrijven, aangezien het toezicht op en het gekleineerd worden door een nieuw priesterschap een grote belemmering is voor de productiviteit en het concurrentievermogen.
Achteruitgang in de gezondheid en efficiëntie van de bevolking zal niet veel uitmaken voor de politici die de ideologische invloed van een nieuw pausdom nodig hebben om hun posities te verstevigen, maar op de langere termijn zal het er toe doen voor de kracht van hun landen. Terwijl de elites profiteren van zo’n nieuw pausdom, is de prijs een verzwakking van zowel de bevolking als het land.
genaden redden
Welke krachten zijn in staat deze destructieve nieuwe ideologie te doorbreken? De twee belangrijkste kandidaten zijn concurrentie en nationalisme.
De wereld evolueert langzaam naar militaire en economische machtsblokken, met een blok bestaande uit China en Rusland en een ander blok uit het Westen. Zelfs binnen het Westblok zullen die landen en regio’s die erin slagen het nieuwe pausdom te weigeren, gedijen in vergelijking met de anderen, en de dynamische, energieke, vrijheidzoekende elementen van de bevolking aantrekken. De jaloezie die hierdoor ontstaat, zal een echte uitdaging zijn voor de nieuwe ideologieën.
Wat kan de nieuwe verlichtingsbeweging aan dit scenario doen? In veel westerse landen, waaronder de grote EU-landen, is het antwoord “op korte termijn niet veel”. De belangen die ijveren voor de consolidering van de noodbevoegdheden zijn enorm, met inbegrip van de reguliere media en de belangrijkste politieke partijen.
Maar in andere Europese landen, zoals Zwitserland, is het antwoord “dit scenario zal waarschijnlijk helemaal worden vermeden”. Dit komt omdat dergelijke landen de realiteit van de huidige situatie al hebben begrepen en bewust buiten de westerse superstructuren blijven, waaronder zowel de NAVO als de EU.
Het belangrijkste slagveld op korte termijn zal waarschijnlijk de VS zijn. De federalistische structuren van de Amerikanen zullen de komst van een nieuw seculier pausdom weerstaan. Maar als de NAVO gebruikt gaat worden als zetel van nieuwe pausen, zal het Amerikaanse veiligheidsinstituut sterk in de verleiding komen om zich aan te sluiten bij de andere machtige Amerikaanse belangen – Big Tech, Big Pharma, de globalisten en de wakkere beweging – die hard aandringen op ideologische zege.
De ogen van de dapperen en de vrijen in het Westen zijn op de VS gericht.
Inhoud
Nog steeds geschokt door het bloedbad van Nador, naast de grens tussen Spanje en de Europese Unie in Melilla, is het complex om een analyse te maken waarbij de pijn die door deze sterfgevallen wordt veroorzaakt, wordt genegeerd. Terwijl ik deze regels schrijf, is er nog steeds geen officieel dodental, maar ze liggen dichter bij de 50 die zijn aangekondigd door organisaties ter verdediging van de mensenrechten dan bij de 23 die door de Marokkaanse regering zijn erkend.
De cette manière violente et inhumaine les migrants ont été traités hier à la barrière de Barrio Chino à Nador. Abandonnés sans secours sur place pendant des heures, ce qui a augmenté le nombre de décès. pic.twitter.com/YdKQiPGtzK
— AMDH Nador (@NadorAmdh) June 25, 2022
Wat de Spaanse regering nu het meest zorgen zou moeten baren, zou zijn te eisen dat Marokko de slachtoffers niet begraaft zonder een proces van identificatie en opheldering van de oorzaken van deze sterfgevallen. Lijken mogen niet ondergronds worden verborgen zonder te voldoen aan de minimumnormen voor legaliteit met respect voor de rechten die elk slachtoffer zou moeten hebben. In dit verband moeten we de verdragen aanhalen die zijn ondertekend ter bescherming van slachtoffers van schendingen van het internationaal strafrecht .
Het is duidelijk dat we deze strafrechtelijke kwalificatie nog steeds niet procedureel kunnen bepalen, maar de beschikbare gegevens wijzen in deze richting. En natuurlijk, als de begrafenis van de slachtoffers wordt uitgevoerd zonder de minste forensische procedure, dan moeten we concluderen dat het in strijd is met deze internationale normen.
Dit zou kunnen leiden tot de activering van de bevoegdheid van het Internationaal Strafhof om een mogelijke verantwoordelijkheid voor het nalaten van Spanje dat het Verdrag van Rome heeft ondertekend, op te helderen. Marokko heeft echter alleen de status van waarnemer in genoemd verdrag , hoewel artikel 23 van de Marokkaanse grondwet van 2011 bepaalt dat genocide en andere misdaden tegen de menselijkheid en mensenrechtenschendingen strafbaar zijn.
In ieder geval moet de Spaanse regering een evenwicht vinden, en dat is de grote paradox, tussen een naadloze verdediging van de mensenrechten en de echte politiek van een zeer complexe diplomatieke relatie met het Koninkrijk Marokko, dat het met bloedige en betreurenswaardig deze nieuwe aanval op onze grenzen.
Wat er is gebeurd?
Er zijn veel onbeantwoorde vragen. De eerste vraag is om te bevestigen dat Marokko zich niet echt bewust was van deze benadering van de grens van talloze mensen die oprukten met het duidelijke doel om het hek aan te vallen. Had Marokko niet de capaciteit om ze te onderscheppen voordat het het kritieke punt van de grens bereikte? Het lijkt moeilijk te geloven.
Het is duidelijk dat als Marokko had ingegrepen voordat ze het grensgebied hadden bereikt, waarschijnlijk niemand van die interventie had gehoord en dat de gevolgen niet zo dramatisch zouden zijn geweest. Wilde Marokko dan weer meer publieke repercussies – die inmiddels uit de hand lopen – door zo’n grote groep migranten de grens te laten naderen? Wilde hij onze grenzen weer onder druk zetten met hybride destabilisatiesystemen? En de grote vraag, als het vorige antwoord bevestigend is, wat zou Marokko nu kunnen nastreven met deze nieuwe migratiedruk?
Je zou kunnen zeggen dat hun politiediensten hebben opgetreden om de aanval op het hek te voorkomen, maar ik sta erop: waarom lieten ze hen toe het kritieke punt te naderen en hen vervolgens af te slachten?
Deze bewegingen worden in de meeste gevallen georganiseerd door maffia’s die handel drijven in de wanhopige wensen van mensen in rampzalige economische, politieke en sociale omstandigheden. Deze zijn het resultaat van een kolonialisme dat in de 20e eeuw zijn hulpbronnen heeft uitgebuit en een hele reeks mislukte politieke regimes heeft opgebouwd.
Het is echter, en juist om deze reden, moeilijk te geloven dat, aangezien deze groepen zijn grondgebied binnenkwamen, Marokko zich niet bewust was van hun bewegingen in zijn eigen land totdat ze Nador bereikten, waar ze zelfs in menigten door de straten liepen. Natuurlijk was wachten tot ze het hek bereikten een riskante beslissing die leidde tot de opsluiting van deze mensen en een repressie ontketende die even gewelddadig was als de onbegrijpelijke dood van deze weerloze mensen gewelddadig was.
Plus de cadavres et de blessés de migrants subsahariens et soudanais jetés à terre sans aucun secours sur place sous les yeux des autorités qui ne font rien pour les secourir. Alors qu'on pouvait sauver plusieurs vies. pic.twitter.com/EGd3rEQpOi
— AMDH Nador (@NadorAmdh) June 25, 2022
Gelijktijdig met de NAVO-top
Toevalligheden gebeuren, maar het is te toevallig dat dit slechts vier dagen voor de start van de NAVO-top in Madrid gebeurde. Om deze reden is het ook noodzakelijk om deze afgeleide in overweging te nemen vanwege het tijdelijke samenvallen van de feiten.
De bijeenkomst in Madrid wordt deze week gehouden met als meest urgente uitdaging de oorlog van Poetin in Oekraïne. Zonder natuurlijk de uitdaging te vergeten die de Indo-Pacific-regio en de rol van China de komende jaren zullen vormen. Het belangrijkste is bovendien dat de NAVO haar rol als organisatie voor de collectieve verdediging van haar leden in de Euro-Atlantische ruimte gaat opgeven om een mondiale veiligheidsorganisatie te worden .
Hier blijkt de interesse van Spanje en andere mediterrane landen om ook een Bondgenootschappelijk veiligheidsbeleid te voeren op de zogenaamde “zuidelijke flank”, gezien het gevaar dat ontstaat door de hybride dynamiek van destabilisatie die uit de Maghreb en de Sahel komt. Het is op dit punt dat het tijdelijke samenvallen van deze buitensporige actie van de Marokkaanse veiligheidstroepen verrassend is. Vermoedelijk zijn de verklaringen van de Spaanse president, Pedro Sánchez , die de actie als effectief beschreef, gedaan zonder de omvang van de catastrofe in detail te kennen.
In ieder geval staat de agenda van de bijeenkomst in Madrid nu heel dicht bij enkele gebeurtenissen die de discussie verdienen over een veiligheidsbeleid dat de maffia demobiliseert die met mensenlevens spelen en die landen die door actie of nalatigheid gebruik hebben gemaakt van de wanhoop van migranten als instrument van zijn beleid ter verdediging van zijn eigen geostrategische belangen.
Als de actie van Marokko een andere bedoeling had, zal het in plaats daarvan een nieuw argument vormen voor het zogenaamde Strategische Concept van Madrid , dat de verdediging van “de soevereiniteit en territoriale integriteit” van alle leden van het Bondgenootschap omvat. Dit zal uiteindelijk eindigen met de uitsluiting van Melilla en Ceuta van het actieterrein van de NAVO, wat nu zal blijven binnen wat Jens Stoltenberg, secretaris-generaal van het Bondgenootschap, de verbintenis noemt om “elke centimeter” van het grondgebied van de lidstaten te verdedigen. Dit versterkt exponentieel de zuidelijke flank, waarin Spanje de eerste belanghebbende partij is, aangezien historisch gezien de grootste externe bedreigingen voor zijn veiligheid uit de Noord-Afrikaanse regio komen.
Maar we kunnen niet zomaar vergeten wat er is gebeurd. Het is onmiddellijk noodzakelijk om een internationaal onderzoek te eisen naar deze aanvallen op de mensenrechten waarin, als Spanje geen directe verantwoordelijkheid heeft, het op zijn minst een verantwoordelijkheid heeft als burgerwacht door een gemeenschappelijke controle van de grens met Marokko in te stellen.
Turkije – Zweden en Finland hadden zich al lang bereid verklaard om lid te worden van de NAVO. Maar een dergelijke daad moet unaniem worden goedgekeurd door alle Bondgenoten. En… [...]
“Na de EU-commissie en het EU-parlement heeft de Raad gisteravond ook gestemd om de verbrandingsmotor op fossiele brandstoffen in 2035 te beëindigen. Dit is historisch! Europa is het eerste continent ter wereld… [...]
Melilla! We raden zwakke lezers aan om de onderstaande video niet te bekijken. Wij hebben het ook als onze plicht om deze afbeeldingen beschikbaar te stellen. Zo behandel je mensen… [...]
De Verenigde Naties hebben onlangs 15 maart uitgeroepen tot “Internationale dag ter bestrijding van islamofobie” . Deze datum is gekozen omdat op die dag een van de ergste terroristische aanslagen op moslims plaatsvond:… [...]
Willen we een dictatuur of liever een Great Reset We hebben een college van B & W met een gemeenteraad. We hebben een college van Gedeputeerde Staten dat de provincie… [...]
You must be logged in to post a comment Login