De tijd is gekomen voor het Westen om te gaan zitten, zwijgen en naar de rest van de wereld te luisteren
Indignatie redactie
7 min. lezen
Er is ons altijd verteld wat we moeten denken en wat waar is van blanke kerels uit Europa en Noord-Amerika. Ze wisten alles, ze waren de meest gekwalificeerde, waren waren verzekerd.
Als ik ‘wit’ schrijf, bedoel ik niet alleen hun ras of huidskleur. Voor mij is ‘wit’ een culturele categorie, een soort westerse zelfidentiteit.
Wij Russen, Cubanen, Venezolanen, Chinezen, Iraniërs, Turken zijn niet echt “blank”, zelfs als onze huidskleur dat wel is, en we proberen ook niet blank te zijn. We hebben onze eigen manier van leven en denken, en de meesten van ons staan aan de kant van de onderdrukten; we staan intuïtief stevig bij de “ellendigen van de aarde”. Eeuwenlang zijn onze naties geplunderd en aangevallen. Miljoenen van onze mensen zijn verdwenen tijdens invasies en genocides, vergelijkbaar met die in Afrika en andere delen van de ‘niet-blanke’ wereld.
We zijn altijd bestudeerd, we zijn geanalyseerd, we zijn beschreven door die zelfverzekerde schriftgeleerden en verslaggevers die voornamelijk uit het VK en Noord-Amerika komen. Ze weten het beste wie we zijn en wat voor soort politieke systemen en cultuur we verdienen en waar we naar moeten streven. Deze mensen weten hoe ze moeten praten. Hun accenten zijn zo perfect, zo ‘wetenschappelijk’. Als ze iets zeggen, moet het pure waarheid zijn, want ze zijn gekwalificeerd, ze hebben de wereld eeuwenlang geregeerd.
Van ons, de Anderen, wordt verwacht dat we hun mond houden en luisteren, om van de meesters van het universum te leren wie we werkelijk zijn. In hun ogen zijn we niemand, weinig meer dan dieren van wie wordt verwacht dat ze luisteren, bevelen aannemen en dienen. Er wordt van ons verwacht dat we gehoorzaam naar de slachting marcheren wanneer dit van ons wordt geëist.
De blanke heersers van de wereld geloven echt dat ze meer over ons weten dan wij over onze eigen mensen en landen.
En God verhoede dat een van ons ‘niet-blanke’ individuen publiekelijk een negatieve mening durft te uiten over Europa, Noord-Amerika of Australië!
Ondanks het feit dat niet-blanke meningen over het algemeen sowieso worden genegeerd, mogen we het Westen toch niet beoordelen. We moeten beleefd en onderdanig zitten, luisteren en aantekeningen maken.
Heb je ooit een Chinees gezien die op een Britse of Amerikaanse televisieshow verscheen met communistische analyses van het Westen? Heb je een Iraanse socialist of Venezolaanse chavista het Britse of Canadese kapitalisme zien bekritiseren? Dat zou ondenkbaar zijn, nietwaar?
En kijk eens eerlijk naar de zogenaamde onafhankelijke of ‘progressieve’ mediakanalen in de Verenigde Staten of Canada. De situatie daar is in wezen hetzelfde, met enkele zeldzame, zeer zeldzame uitzonderingen.
Nogmaals, blanke, voornamelijk Angelsaksische mannen “weten het beste”: of het nu gaat om de recente antiracistische protesten in de Verenigde Staten, of om de oorsprong van COVID-19. Zelfs als ze kostbaar niets weten, absoluut niets, worden ze toch vaak beschouwd als de best geïnformeerde, de meest gekwalificeerde “experts” omdat ze geschikte namen, uiterlijk en uitspraak hebben. Omdat ze wit zijn, op een bepaalde manier verzorgd en in staat zijn om op een acceptabele manier te liggen.
*
Een paar uur geleden keek ik naar een opname, een dialoog tussen twee ‘experts’, die online werd geüpload door ‘onafhankelijke’ Noord-Amerikaanse media. Ze bespraken COVID-19.
Wat vooral opviel was de arrogantie: “wij weten alles, en jij weet niets”, de kleine sarcastische glimlachjes; de twee mannen toonden duidelijk gedegenereerde wrok voor de wereld. Beiden waren natuurlijk wit. Nogmaals, ik herinner u eraan dat ik het niet zozeer heb over hun huidskleur als wel over hun houding en cultuur.
In de 40 minuten waarin ze spraken, waren er geen verwijzingen naar de enorme overwinning van China op de pandemie. Geen melding gemaakt van Vietnam of Cuba. Alleen zij spraken. Het ging over hen, over hun wereld, en zeker niet over de objectieve waarheid.
Dezelfde publicatie schopte me er in feite uit en stopte met het herdrukken van mijn essays onmiddellijk nadat onze meningen begonnen te verschillen over belangrijke onderwerpen zoals de opstand in de
Verenigde Staten, COVID-19 en China. Toen ik ophield me te gedragen in overeenstemming met blanke overtuigingen en waarden, was ik weg.
Het was niet mijn plaats of mijn recht om op dit cruciale historische moment over het Westen te spreken. Ik was tenslotte maar een Rusland / Chinees ander. Dit was het moment waarop de heersers van de wereld zouden schitteren. Zij en zij alleen waren gekwalificeerd om de crises in hun eigen samenleving te definiëren. Hun publicaties sloten hun deuren voor degenen die anders waren. Niet allemaal, maar zeker wel.
Deze Anderen mogen soms hun eigen land bekritiseren. Het is hun af en toe toegestaan om hun mede-niet-blanke naties te vernielen. Maar nooit worden ze getolereerd als prominente critici van het Westen en zijn heersers.
Ze mogen ook geen belangrijke intellectuele oordelen vellen: in het Westen wordt het Chinese volk niet vertrouwd om te beslissen of hun land communistisch is of niet! Dergelijke beslissingen worden voor hen genomen in Montreal en Londen, en als je westerse trotskisten of anarcho-syndicalisten durft tegen te spreken, zul je het zwijgen worden opgelegd, gecensureerd en niet kunnen publiceren. Het zegt niets dat China een van de oudste en grootste culturen op aarde heeft. Of Iran een socialistisch land is, wordt beslist in Parijs of New York, niet in Teheran. Wat er tussen de twee wereldoorlogen in de Sovjet-Unie is gebeurd, is niet aan de Russen om te beslissen.
Van alle grote niet-westerse landen wordt verwacht dat ze over zichzelf leren van enkele Britse, Zwitserse, Canadese deletanten, wier enige aanspraak op roem is dat ze blank zijn en uit het Westen komen.
Op een keer klaagde een taxichauffeur in Teheran tegen mij:
“Witte westerlingen komen voor het eerst naar mijn land. Ze weten niets over Iran. Maar 5 minuten na de rit beginnen ze me de les te lezen over mijn eigen land. “
Witte westerlingen mogen kritiek leveren op wat en waar ze maar willen. Het maakt niet uit hoeveel of hoe weinig ze ervan weten. Meestal weten ze niets, absoluut niets, maar wat dan nog? Vaak slagen ze er zelfs in om belangrijke mediakanalen en universiteiten in onafhankelijke landen te infiltreren en revolutionairen te leren over hun eigen revolutie. Belachelijk? Bizar? Ja, het is, maar het gebeurt!
*
Nu het Westen aan het instorten is, vliegen er overal complottheorieën rond. Belachelijke, idiote uitvindingen en speculaties worden dag in dag uit gedrukt. Zelfs enkele serieuze internationale mediakanalen in de niet-westerse wereld zijn in de val gelopen. Ze huren hele legers van reguliere Britse, Ierse en Noord-Amerikaanse schrijvers in om indruk te maken op hun lezers die nooit zouden tolereren dat ze ‘voorgelezen’ worden door mensen van andere kleuren en culturen.
Het Westen, intellectueel en moreel verward en corrupt, is niet in staat geweest om rationeel te denken, het is grondig gehersenspoeld. Dat geldt zowel voor schrijvers als voor de lezers. Het kan niet leven zonder ‘bekende gezichten’, zonder bekende gedachtegangen.
Ondanks zijn verwarring staat het erop te praten. Er moet naar worden geluisterd.
Het Westen gelooft dat het onmogelijk is om van anderen te leren. Het weet alleen hoe het moet dicteren, hoe het moet prediken, maar wat het zegt is niets meer dan onbegrijpelijke onzin. Het is racistisch, fantasmagorisch, irrationeel geklets.
Westers politiek gepraat, academisch gebabbel, mentale hallucinogene degeneratie van Hollywood, hersenbeschadiging in Disneyland sinds de vroege kinderjaren en de surrealistische verhalen van de massamedia reduceren het menselijk ras tot niets, tot een intellectuele nul.
Chaos en een pathologisch gebrek aan logica handhaven de status quo. Onder dergelijke omstandigheden zou geen enkele progressieve ideologie kunnen overleven. Daarom is dit het meest geschikte milieu voor de blanke westerse jongens en hun wereldwijde dictatuur.
Het wordt tijd dat de meeste westerse sprekers hun mond houden en gaan luisteren. Idealiter zouden sommigen verantwoordelijk worden gehouden voor hun daden. Makkelijker gezegd dan gedaan! Maar er is geen andere manier.
Zoals mijn toon zou kunnen aangeven, ben ik deze situatie helemaal zat. Ik werk over de hele wereld en heb dus een basis voor vergelijking. Het is me duidelijk dat de meeste blanke westerlingen hun creatieve voorsprong hebben verloren. Hun denkers, schrijvers en filmmakers produceren meestal afval. Op enkele uitzonderingen na kan hetzelfde worden gezegd over de academische wereld en onderzoeksjournalistiek.
Russische, Chinese en Venezolaanse journalisten kunnen de ineenstorting van westerse samenlevingen veel duidelijker zien dan de westerlingen zelf. Ze zijn over het algemeen veel meer gekwalificeerd, opgeleid en in staat om de werkelijkheid te beschrijven en objectief te bekritiseren.
In het Westen is het niveau van onwetendheid echt opvallend. Kennis is geen vereiste. Alleen stukjes papieren, diploma’s en postzegels die door het regime zijn geleverd, zijn dat wel.
De wereld heeft het hard nodig om van The Others te horen. Omdat het De Anderen nodig heeft om mee te doen, om zichzelf te zijn, om te voorkomen dat blanke westerse jongens miljoenen en miljoenen onschuldige mensen in alle uithoeken van de wereld vermoorden, zoals ze al eeuwenlang zonder onderbreking doen, net zoveel als nodig is de Anderen om nieuwe concepten, nieuwe ideologieën en nieuwe morele principes op te richten.
Andre Vltchek is filosoof, romanschrijver, filmmaker en onderzoeksjournalist. Hij heeft oorlogen en conflicten in tientallen landen besproken. Zes van zijn nieuwste boeken zijn ” New Capital of Indonesia “, ” China Belt and Road Initiative”, ” China and Ecological Civilization” met John B. Cobb, Jr., ” Revolutionary Optimism, Western Nihilism”, een revolutionaire roman “Aurora” en een bestseller van politieke non-fictie: ” Exposing Lies Of The Empire “. Bekijk zijn andere boeken hier . Bekijk Rwanda Gambit , zijn baanbrekende documentaire over Rwanda en DR Congo en zijn film / dialoog met Noam Chomsky “On Western Terrorism”. Vltchek woont momenteel in Oost-Azië en Latijns-Amerika en blijft over de hele wereld werken.
