Indignatie redactie 
Het beledigen van de meestal passieve niet-gevaccineerde mensen als onderdrukkers vertegenwoordigt een ongekende wending tussen slachtoffer en dader.
door Christian Herkt
Zoals iedereen zich ongetwijfeld kan herinneren, werden mensen toen en nu bewust blootgesteld aan gevaar voor lijf en leden. Dankzij toegewijde countrymanagers als Michael Kretschmer komt er nu weer een einde aan deze hobby. Leuk om te weten dat je nu kunt terugkeren naar oude gewoonten en je privé-evenementen in je eigen huis kunt houden, tot ergernis van lokale restauranthouders.
De vastgestelde limieten bieden veiligheid en verminderen het risico op infectie net zo effectief als sigaretten longkanker voorkomen. Je kent de goed uitgeruste gedeelde appartementen die gretig aanwezigheidslijsten bijhouden en neusuitstrijkjes nemen bij de ingang met behulp van ziekenhuistypische hygiënematerialen. Alleen om sap spritzer te kunnen consumeren zonder een maatregel, natuurlijk, eenmaal aangekomen in de krappe woningen.
De wetgever kent zijn burgers van binnen en van buiten. Het is haar bijvoorbeeld niet ontgaan dat veel mensen om de overheid vragen. Bijna driekwart van de Saksen was bereid mee te werken aan de vorming van een regering. Een niet onaanzienlijk deel besloot de kaart te bleken en zwart tot lichtblauw te maken en zo hun stem te geven aan een partij die onder toezicht staat van het Bureau voor de Bescherming van de Grondwet. Oeps, meneer Kretschmer.
Vertrouwen is goed, maar controle is beter. Dat weten de slimme kiezers ook. Dus het lijkt erop dat maar heel weinig van hen het erg vinden dat vrijheidswaarden weer beschikbaar zijn, zolang je je vrijheid opgeeft om over je lichaam te beslissen. Bewegingsvrijheid kan nu opnieuw worden verkregen, het enige dat nodig is, is slechts een schop. Geen excuses Het zijn niet de schoppen waarmee je een winkel binnenloopt, want dan is een pleister op je arm en een vertrouwend knikje voldoende. Het is veel meer de bevestiging van de schoppen door vertrouwde farmaceutische distributeurs of artsen.
De gegevens die nu naar de mobiele telefoon worden verzonden, moeten aantonen dat men niet te ver verwijderd is van een geregistreerd vee, dat voortdurend zijn gemarkeerde oor uitsteekt om de wei te bezoeken. Moge uw batterij altijd goed opgeladen zijn of houd in ieder geval uw vaccinatieboekje op uw lichaam. Anders geldt ook voor u dat een vertrouwend knikje niet langer voldoende is om de verkopers te ergeren met uw bevoorrechte aanwezigheid.
Als je echter binnenkort weer moet gaan boosten – dit is de enige manier om een duurzame economische activiteit te verzekeren – en je vaccinatiestatus verloopt op een gegeven moment, wat heb je dan nog over in vergelijking met de weerbarstige niet-gevaccineerde? Ah! Rechts! Een diepe overtuiging dat je minstens één keer in je leven sociaal goed hebt gedaan en oud en zwak hebt beschermd door heldhaftig hun bovenarm uit te steken. Welnu, op het moment van de beëindiging is er helaas geen verkoper of reisagent meer geïnteresseerd. Hoe gewonnen, zo weggesmolten, je zou kunnen zeggen of, ja, nou, er voor gevallen.
Maar laten we niet vergeten aan wie we deze spoedige onvrijwillige bescherming alleen te danken hebben. De niet-gevaccineerde mensen die deze pandemie hebben losgelaten uit pure destructieve woede op de politiek en u.
