Indignatie redactie 
Ondertussen weet men niet meer of men moet lachen of zelfs moet huilen om de politiek van Angela Merkel en de schandalige chutzpah erachter. Degene die een aanval op de democratie heeft voorgesteld – in Angela Merkel zou hij de ideale cast hebben gevonden voor de rol van de “afwikkelaar” – een ijzige, door macht geobsedeerde, verraderlijke psychopaat. Is Angela Merkel misschien zelfs een vijandige agent, die de democratie zoveel mogelijk in diskrediet zou moeten brengen, zodat daarna een ander systeem van welke aard dan ook kan zegevieren? Dit is eigenlijk niet zo vergezocht als het lijkt, omdat hun acties en het hele systeem “Merkel” er voor spreken – hoe dan ook hun DDR-verleden.
“Democracy Abolition” klinkt in het begin zwaar, maar de woorden van de momenteel gekozen bondskanselier waren ronduit verraderlijk toen ze de mensen op 16.06.2005 vertelde, dus vóór tien jaar de 60e verjaardag van de CDU: “Omdat we echt geen wettelijk recht hebben Democratie en sociale markteconomie voor alle eeuwigheid. Onze waarden moeten zich handhaven in het tijdperk van globalisering en de kennismaatschappij. En als ze zichzelf willen laten gelden, moeten we klaar staan om de juiste koers te bepalen. Er zijn weer obstakels om te overwinnen. “
Dit klinkt niet alsof het de Federale Kanselarij mogelijk zou maken – een kantoor dat Angela Merkel sinds 22 november 2005 heeft, slechts vijf maanden na de toespraak. Deze toespraak klinkt meer als een cynische anti-constitutionele vijand die democratie alleen als een end-to-end-model ziet en het in feite veracht als verouderd. Democratie moet volgens haar bezwijken voor globalisme, als de tijden dit rechtvaardigen. Als het nodig is, zei ze destijds, moet men weerstand overwinnen, met andere woorden geweld gebruiken.
De weg naar de woestijn van de eenheidspartij
Onmiddellijk nadat Angela Merkel aantrad als kanselier, begon de CDU onder haar en meer en meer van haar juiste en burgerlijke posities uit te hollen om vrijwel zonder gevecht te verdwijnen. De partij werd even willekeurig als haar baas – informeel, principieel en op de een of andere manier kwallenachtig. De CDU dwaalde systematisch naar links onder de Merkel Knut totdat deze tegen de andere partijen klopte of hen zelfs in sommige gebieden inhaalde. Dit gebeurde deels met Tippelschritten en schijnwetten, deels, maar ook met brute methoden – maar uiteindelijk altijd met brutale consequenties. Als u daaraan twijfelt, denk dan eens aan de nieuwste ‘prestaties’ van de politiek, zoals genderisme of vroege seksualisering, en vergelijk dat met de standpunten van de staat en de CDU in het pre-Merkel tijdperk.
Iedereen die deze cursus binnen de CDU in de weg stond, werd gekoeld en gedumpt door Merkel totdat er geen enkele charismatische persoonlijkheid meer overbleef – althans niemand die haar niet wilde vergezellen in de “lange mars” in het midden van Merkels unie , Merkel omringt zich het liefst met hovelingen en washandjes, die zich naar believen openbaar laten vernederen. Bekijk deze betekenisvolle video eens en onthul hoe deze vrouw denkt over leiderschapsstijl en over Duitsland.
Als gevolg hiervan is er direct na de CDU, na slechts tien jaar, een enorme kloof die niemand meer durft te vullen. Dat gaat ongemakkelijk zijn. Het spectrum van toegestane meningen, waarin men niet wordt gehaat door de bijter van het systeem Merkel, is tot een ongekend minimum gekrompen. In de praktijk is er niet langer een “toegestane” tegenopvatting over een belangrijk onderwerp – alsof de democratische besluitvorming in Duitsland afhangt van de toestemming van de “grote presidenten”. Merkel merkt duidelijk haar linkse SED-DDR-StaSi verleden op als ze de verdere perfectie van de republiek met één partij “tegenwerkt”. Deze republiek lijkt alleen gekleurd te zijn door de afgewisselde decadentie – maar schijn bedriegt.
Consensus, discussie en alternatieven
Merkel heeft haar taak bijna beëindigd. Wat nog steeds weerstand kan oproepen, zoals de miljarden en miljarden zogenaamde eindeloze “Eurorettungen” of “TTIP”, verklaart Merkel eenvoudigweg in overdreven officieel vermoeden als “geen alternatief”. Natuurlijk spreekt ze er liever niet over. Democratie ziet er anders uit: het bevragen van de mensen of zelfs het toestaan van volksraadpleging is absoluut niet de stijl van Merkel om alomvattend paternalisme te besturen.
Primitieve beledigingen als middel om in diskrediet te brengen
Wat slechts een paar jaar geleden normale posities binnen de CDU was, leidt vandaag tot etikettering als een “eurohater”, “rechtse populist”, “islamofoob”, “xenofoob” of zelfs beter dan “nazi”. Het discours is een zeer gedolven terrein. Neurolinguaal programmeren, de associatie van alle kwaad met deze goedkope buzz-woorden, wordt consequent toegepast. De mensen kussen.
Over het algemeen is de denigratie van individuen of zelfs hele partijen zoals de AfD in het Merkel-tijdperk ongebreideld en bloeit op tot de “volledige pracht” van een vleesetende plant die steeds meer roept: “Voed mij”. Duckmäusertum, informaliteit en heethoofd door de grondwettelijke bescherming verspreiden zich als gevolg van dit Machiavelliaanse beleid. Je merkt heel duidelijk waar Merkel haar vak leerde, op dat moment als “IM-Erika”.
Media als inquisitors
Het is tegenwoordig gebruikelijk, afwijkers van wat Merkel onlangs vaag “het midden” noemde – hoewel het nog 20 jaar geleden nog radicaal was – om te beledigen en aan de kaak te stellen. Er vindt geen eerlijke, democratische dialoog op ooghoogte plaats. Dit gedrag wordt niet alleen getolereerd, maar ook gefokt en gepromoot, hoewel het natuurlijk helemaal uitgesloten is.
Gelukkig worden de steeds gelijker wordende media in de boot gebracht, die brutale campagnes tegen meningsverschillen van Merkels aandrijven. We herinneren ons de nare mediacampagne tegen Christian Wulff voor niets, omdat deze enige twijfel over het ESM toonde en schulden aan bankiers beschreef als slavernij. De mensen juichten op dat moment – en kregen Gauck ervoor. Pech.
De inquisitie door middel van meegaande hovelingen – bijvoorbeeld in de context van zogenaamde talkshows – zijn ook een veelgebruikt middel van discipline in de illusionistische “Merkel-democratie”. Hier, als een gênante climax, zou de exemplarische uitwijzing van Eva Herman uit de Kerner-show een prachtig voorbeeld zijn – ze had andere ideeën over familiepolitiek dan de kinderloze Merkel.
Demonstratie als een handschoen
Iedereen in de Merkel-republiek die eigenlijk zo flagrant is en bijvoorbeeld Pegida of een abortus-tegenstander is, moet voorbereid zijn op een onaangename handschoenloop. Het Merkelsysteem activeert vervolgens een zogenaamde “kleurrijke” en brede alliantie, bestaande uit linksen, vakbonden, de kerk en andere beruchte goeddoeners die moedig “hun gezicht tonen”. Indien nodig worden gewelddadige fanatici door de Antifa gebruikt om de demonstranten “vrij democratisch” te laten schrikken. Als je het cynisch bekijkt, is het misschien een variatie op Orwellian Hate Weekhandelen. De hele zaak wordt dan mediaal begeleid en ondersteund door het beleid dat de demonstrerende burgers denigreert, elke discussie beledigt en weigert. Dit is geen staatsmanschap, maar een primitieve menigte.
Het resultaat: The Democracy Grabbeltisch
De politiek en het geheel van de resterende politici komen overeen. Het is nu veelbelovender om de Grabbeltisch te plunderen in een winkel van één euro dan om iets anders te vinden om in de politiek te stemmen. Het beeld van politici staat nu ver onder dat van financiële adviseurs, makelaars in onroerend goed, gebruikte autohandelaars of prostituees. De grootste Duitse “partij” zijn ondertussen de niet-stemmers. Zijn burgers te lui om te stemmen? Of realiseerde je je net dat er toch niets te selecteren is? Nu willen ze ons laten geloven dat het te wijten is aan de groeiende “armoede” in het land, dat een toenemend aantal kiezers ondertussen de stembussen vermijden.
Merkel’s overmoed
Herinnert u zich nog de “klimaatramp” die sinds het Climategate- schandaal in diskrediet is gebracht ? Op dat moment stond Merkel op het punt van gekmakende eis dat het klimaat op aarde niet meer dan twee graden zou mogen bedragenopwarmen. Het gevolg hiervan was hun gehele (opzettelijk?) Mislukte energiebeleid, dat in feite werd uitgedrukt in drastische prijsverhogingen voor de burgers. Je vraagt je af: hoe groot moet je zijn om het klimaat op aarde te veranderen of te bepalen? Aan de andere kant was de zonnekoning Louis XIV bijna onschadelijk met zijn beroemde gezegde “L’état c’est moi”. Wie weet, misschien zal ze de zon straks alleen laten schijnen als het haar goeddunkt? Mevrouw Merkel is ook graag de meest populaire en competente kanselier in de mediavan alle tijden. Dit is waarschijnlijk te wijten aan het verzamelen van dergelijke statistieken, omdat de paar “Angie” -fans die er in werkelijkheid een tegenkomen, het best worden gekenmerkt door een houding van ontkenning van de werkelijkheid. Getalspellen in plaats van de waarheid – ook hier zendt de DDR groeten.
Meest krachtige vrouw of gecontroleerde pop zonder privacy?
De laatste dagen kwam – zoals elk jaar – uit de Forbes-lijst van hetzelfde New Yorkse zakenblad, waarin onder andere de machtigste vrouwen ter wereld worden gekozen. Oh wonder! Angela Merkel had opnieuw – voor de negende keer en voor de vijfde keer op rij – naar de eerste plaats gebracht, zelfs vóór Hillary Clinton, de andere, wereldberoemde psychopaat uit de Verenigde Staten. Maar is een vrouw die niet eens aan de telefoon kan praten zonder te worden afgeluisterd door haar zogenaamde ‘partners’, echt zo krachtig als Forbes wil dat we ons voor de gek houden? We herinneren ons: in oktober 2013 kwam informatie van Edward Snowden aan het licht die mobiele telefoon van Merkelis onderschept door de NSA voor een periode van tien jaar. ‘Samenzweringstheoretici’, die lang vermoedden dat zoiets als de bewaking en controle van de FRG-politici door Amerikaanse inlichtingendiensten, werden bevestigd door deze onthulling.
Vreemd genoeg reageerde Merkel toen de spion destijds in de krant beledigd, meer als een tante die een papieren bal naar haar hoofd gooide door een brutale jongen: “Dat is niet mogelijk”, zuchtte ze een keer en liet het toen los maar – op enkele diplomatieke protestnota’s na als theatrale donder voor het publiek – alles hetzelfde. Het e-mailverkeer over het onderwerp “geen spionnenovereenkomst” heeft aan het licht gebracht hoe onderdanig achter de schermen werd gehandeld – interessant.
Hier is het duidelijk: Merkel lijkt niet eens de macht te hebben om deze ingrijpende vertrouwensbreuk te eisen, laat staan redelijk aannemelijk met maatregelen, zoals een gedeeltelijke of gedeeltelijke annulering van bestaande dataleveringscontracten tussen de BND en de NSA, om te bedreigen – die contracten, van die ze moest weten na menselijke discretie. Het laat zien hoe krachtig deze vrouw in werkelijkheid is: ze kan zelfs haar eigen privacy niet verdedigen, laat staan de Duitse burgers. Dit is niet – zoals de huidige mails bewijzen – zelfs niet serieus geprobeerd. Het enige dat was gebeurd, was dat ze een tot nu toe onbekende Amerikaanse diplomaat had gesmeekt. Immers, Merkel kreeg een nieuwe telefoon, naar verluidt tikbestendig, die deze illusie aannamal op 29.06.2014 barstte alweer. Omdat het duidelijk was dat ze waarschijnlijk werd gehoord ondanks Kryptohandy op. Merkel deed waar ze goed in is, ze zat simpelweg buiten het extreem verwijtbare verhaal. Gevolgen? Er waren er geen. Dat is een van de redenen waarom wij, met name mevrouw Merkel, nu ook de volgende BND-NSA-spionage-affaire hebben in 2015 . Dit gaat hen nu kosten, alleen omdat ze sinds de eerste onthullingen in 2013 passiviteit moeten verklaren, misschien nog steeds het kantoor.
Tante Clown Outfit
Is zelfs haar bescheiden salaris van momenteel 205.000 euro per jaar niet meer een onfeilbaar, omdat het financiële teken dat Merkel in werkelijkheid een hyped-gigant is door de internationale pers en vooral Forbes? Zonder mos, zoals bekend, gebeurt er in werkelijkheid nooit veel, waarom zou het anders zijn met een kanselier? Eerlijk gezegd: voor deze pinda’s onderbreken echt krachtige vrouwen hun kappersafspraak niet eens. Over krachtige vrouwen gesproken, ze hebben zeker een veel capabele kapper , vooral een vindingrijke kleermaker en kauwen geen nagels, Merkel’s stressvolle, openbare en onaangename baan zou zeker niet worden gezocht door een echt krachtige vrouw – zeker niet als ze het lachertje en haatobject van veel mensen zou worden en als gevolg daarvan niet zonder haar lijfwacht de straat op durft te gaan.
Deze angst voor onze eigen burgers hebben we heel levendig gezien, zoals de hele Europese politieke beroemdheden, inclusief Merkel ter gelegenheid van de begrafenismars van Charlie Hebdolaf, hypocriet en gescheiden van de burgers in een verborgen zijstraat, in plaats van in de echte massa mensen. Korte tijd later schaamden ze zich allemaal voor de pers, toen deze onwaardige farce open vloog – men zou achter de intentie moeten vermoeden. Het is misschien realistischer dan de Forbes-lijst dat echt machtige mensen dergelijke gêne liever overlaten aan de staf van de Chase Merkel. Om al deze redenen laten we haar ook vrolijk toe om haar op het startfoto af te schilderen als wat ze werkelijk is – naast haar rol als tiran: een slechte clown van de machtigen, met wie ze de democratie onmogelijk willen maken en de burgers nog meer taunt. Merkel ga naar huis roept Duitsland!
