Indignatie redactie 
Je weet niet meer of je moet lachen of huilen om de politiek van Angela Merkel en het schandalige geklets erachter. Degene die een aanval op de democratie heeft gepland – in Angela Merkel zou hij de ideale cast hebben gevonden voor de rol van “vereffenaar” – een ijskoude, door macht geobsedeerde, verraderlijke psychopaat. Is Angela Merkel misschien zelfs een vijandige agent die de democratie zo veel mogelijk in diskrediet moet brengen, zodat een ander systeem van welke aard dan ook achteraf kan regeren? Dat is eigenlijk niet zo vergezocht als het lijkt, want haar acties en het hele “Merkel” -systeem spreken ervoor – haar DDR-verleden toch.
“Afschaffing van de democratie” klinkt aanvankelijk hard, maar de woorden van de momenteel gekozen bondskanselier waren ronduit verraderlijk toen ze op 16 juni 2005, vijftien jaar geleden, op de 60ste verjaardag van de CDU, aan het volk aankondigde: geen wettelijke aanspraak op democratie en de sociale markteconomie voor alle eeuwigheid. Onze waarden moeten gelden in het tijdperk van globalisering en de kennismaatschappij. En als ze hun mannetje willen staan, moeten we klaar zijn om de juiste koers uit te zetten. Ook daar moet weerstand worden overwonnen. ‘
Dat klinkt niet alsof het de bondskanselarij zou kwalificeren – maar een ambt dat Angela Merkel bekleedt sinds 22 november 2005, slechts vijf maanden na deze toespraak. Deze toespraak klinkt meer als een cynische vijand van de grondwet die democratie alleen als een verouderd model ziet en het in wezen veracht als verouderd. Volgens hen moet de democratie zich ondergeschikt maken aan globalisme wanneer de tijden dat vereisen. Als het nodig is, zei ze destijds, moet je gewoon weerstand overwinnen, met andere woorden – om het anders te zeggen – geweld gebruiken.
De weg naar de woestijn van een eenheidspartij
Onmiddellijk nadat Angela Merkel aantrad als bondskanselier, begon de CDU onder haar te eroderen en steeds meer van haar rechtse en burgerlijke posities bijna zonder slag of stoot te verlaten. De partij werd net zo willekeurig als haar baas – informeel, gewetenloos en op de een of andere manier kwallenachtig. De CDU migreerde systematisch naar links onder Merkel-Knute totdat het de andere partijen trof of ze in sommige gebieden zelfs inhaalde. Dit gebeurde deels met tippy steps en mock battles, maar deels ook met brute methodes – maar uiteindelijk altijd met brute consistentie. Als je daaraan twijfelt, denk dan eens aan de laatste “verworvenheden” in de politiek, zoals genderisme of vroege seksualisering, en vergelijk dat met de standpunten van de staat en de CDU in het pre-Merkel-tijdperk.
Iedereen die deze koers binnen de CDU in de weg stond, werd door Merkel aan de kant gezet en gedumpt totdat er geen enkele charismatische persoonlijkheid meer over was – althans niet één die de ‘lange mars’ niet met haar mee wilde nemen naar het midden van Merkels eenheid. Merkel geeft er de voorkeur aan zichzelf te omringen met gerechtelijke enveloppen en washandjes die door haar naar believen in het openbaar vernederd kunnen worden. Bekijk alstublieft deze informatieve video – die laat zien hoe deze vrouw denkt over leiderschapsstijlen en over Duitsland.
Als gevolg hiervan is er na bijna tien jaar een enorm gat rechts van de CDU dat niemand echt durft op te vullen. Het wordt snel ongemakkelijk. Het spectrum van toegestane meningen, waar de bijters van het “Merkel” -systeem niet haatdragend op worden aangesproken, is tot een ongekend minimum gekrompen. In de praktijk is er over geen enkel belangrijk onderwerp meer een ‘toegestane’ tegenoordeel – alsof het democratische besluitvormingsproces in Duitsland afhankelijk was van de toestemming van de ‘grote voorzitters’. Je kunt Merkel haar linkse SED-DDR-StaSi-verleden vertellen als ze “commentaar levert” op de verdere vervolmaking van de eenpartijstructuur. Deze republiek lijkt alleen kleurrijk vanwege de afgewisselde decadentie – maar het uiterlijk is algemeen bekend.
Consensus, geen discussie of alternatieven
Merkel heeft haar werk bijna gedaan. Alles wat nog steeds weerstand zou kunnen oproepen, zoals de zogenaamde eindeloze “euro-reddingsoperaties” of “TTIP”, ter waarde van miljarden en triljoenen dollars, verklaart Merkel eenvoudigweg in buitensporige veronderstelling dat er geen alternatief is. Ze geeft er natuurlijk de voorkeur aan het niet eens ter discussie te stellen. Democratie ziet er anders uit: het volk bevragen of zelfs referenda toestaan, dat is beslist niet Merkels regeringsstijl van alomvattend paternalisme.
Primitieve beledigingen als middel om in diskrediet te brengen
Wat een paar jaar geleden nog normale posities binnen de CDU waren, leidt er nu toe dat men wordt bestempeld als ‘eurohaters’, ‘rechts-populistisch’, ‘islamofoob’, ‘xenofoob’ of beter nog als ‘nazi’. Het discours is een gebied met veel mijnen. Neurolinguaal programmeren, de associatie van alle slechte dingen met deze goedkope modewoorden, wordt consequent gebruikt. De mensen knuffelen.
In het algemeen groeide de denigratie van individuen of zelfs hele partijen zoals de AfD hoogtij in het Merkel-tijdperk en bloeide op tot de “volle pracht” van een vleesetende plant die steeds vaker schreeuwt “voer mij”. Als gevolg van dit machiavellistische beleid breidt het ontwijken, aanklagen en bespioneren zich door de bescherming van de grondwet uit. Je kunt heel duidelijk vertellen waar Merkel haar vak leerde, toen als “IM-Erika”.
Media als inquisiteurs
Tegenwoordig is het gebruikelijk om diegenen te beledigen en aan de kaak te stellen die afwijken van wat Merkel onlangs vaag “het centrum” noemde – hoewel het 20 jaar geleden nog radicaal links was. Een eerlijke, democratische dialoog onder gelijke voorwaarden vindt niet plaats. Dit gedrag wordt niet alleen getolereerd, maar ook daadwerkelijk gekweekt en aangemoedigd, hoewel het natuurlijk volledig uitgesloten is.
De media, die steeds meer hetzelfde worden, zijn blij om aan boord te worden gebracht en brutale campagnes te voeren tegen degenen die afwijken van Merkels mening. We herinneren ons de vervelende mediacampagne tegen Christian Wulff voor niets, want hij toonde twijfels over het ESM en beschreef schulden tegenover bankiers als slavernij. De mensen juichten toen – en kregen Gauck ervoor. Pech.
De inquisitie door middel van meegaande hovelingen – bijvoorbeeld in de context van zogenaamde talkshows – is ook een veelvoorkomend bestraffingsmiddel in de illusionistische »Merkel-democratie«. Het beschamende hoogtepunt hier zou de voorbeeldige uitzetting zijn van Eva Herman van de Kerner Show – een prachtig voorbeeld – ze had andere ideeën over gezinsbeleid dan de kinderloze Merkel.
Demonstratie als het uitvoeren van de handschoen
Iedereen die in de Merkelrepubliek nog zo brutaal is en de straat op gaat, zoals Pegida of anti-aborteurs, moet voorbereid zijn op een onaangename handschoen. Het Merkel-systeem activeert dan een zogenaamde “kleurrijke” en brede alliantie, bestaande uit linksen, vakbonden, de kerk en andere beruchte weldoeners die moedig “hun gezicht laten zien”. Indien nodig worden gewelddadige fanatici ook door de Antifa gebruikt om de demonstranten op “zeer democratische” wijze af te schrikken. Als je het cynisch bekijkt, dan zou het een variant moeten zijn van Orwells haatweek handelen. Het geheel wordt dan begeleid door de media en gesteund door de politiek, die de demonstrerende burgers beledigt en beledigt en elke discussie ontkent. Dit is geen staatsmanschap, maar primitief gepeupel.
Het resultaat: de democratie grijptafel
De politiek en het geheel van de overgebleven politici zijn dienovereenkomstig. Het is nu veelbelovender om in een winkel van één euro door de kerkhoftafel te snuffelen dan iets naar keuze in de politiek te vinden. Het imago van politici is inmiddels ver onder dat van financieel adviseurs, makelaars, dealers van tweedehands auto’s en prostituees. De grootste Duitse “partij” zijn ondertussen de niet-stemmers. Zijn de burgers te lui om te stemmen? Of realiseerde je je net dat er toch niets is om uit te kiezen? Nu willen ze ons laten geloven dat het is vanwege de groeiende “armoede” in het land dat een steeds groter aantal kiesgerechtigden nu de stembussen mijdt.
Merkels overmoed
Herinner je je de »klimaatramp«, die uiterlijk sinds het Climategate- schandaal in diskrediet is gebracht ? Op dat moment was Merkel in beweging met de ronduit belachelijke eis dat het klimaat op aarde niet meer dan twee graden mocht zijnopwarmen. Het gevolg hiervan was hun gehele (bewust?) Mislukte energiebeleid, dat zich voor de burger eigenlijk alleen uitte in drastische prijsstijgingen. Je vraagt je af: hoe megalomaan moet je zijn om het klimaat op aarde te willen veranderen of bepalen? Daarentegen was de Zonnekoning Lodewijk XIV met zijn beroemde gezegde “L’état c’est moi” ronduit ongevaarlijk. Wie weet, misschien zal ze binnenkort de zon alleen laten schijnen als het haar uitkomt? De media zijn ook blij om mevrouw Merkel tot de populairste en meest bekwame kanselier te maken van alle tijden. Dit is waarschijnlijker vanwege de manier waarop dergelijke statistieken worden verzameld, omdat de weinige “Angie” -fans die je in werkelijkheid tegenkomt, het meest waarschijnlijk worden gekenmerkt door een houding van ontkenning van de werkelijkheid. Cijfers in plaats van de waarheid – ook hier doet de DDR de groeten.
Krachtigste vrouw of gecontroleerde pop zonder privacy?
De afgelopen dagen is – zoals elk jaar – de Forbes-lijst van het gelijknamige New Yorkse zakenblad verschenen, waarin onder meer de machtigste vrouwen ter wereld worden gekozen. Oh vraag me af! Angela Merkel had het weer op de eerste plaats gezet – voor de negende keer en voor de vijfde keer op rij, zelfs voor Hillary Clinton, de andere wereldberoemde psychopaat uit de VS. Maar is een vrouw die niet eens in vrede kan bellen zonder te worden afgeluisterd door haar zogenaamde “partners” echt zo machtig als Forbes ons wil laten geloven? We herinneren ons: in oktober 2013 onthulde informatie van Edward Snowden dat Merkels mobiele telefoonis voor een periode van tien jaar afgeluisterd door de NSA. “Samenzweringstheoretici”, die al enige tijd een vermoeden hadden van de bewaking en controle van de BRD-politici door de Amerikaanse geheime diensten, werden door deze onthulling bevestigd.
Toen Merkel destijds via de krant hoorde over de spionagebelediging, reageerde ze vreemd genoeg meer als een tante die door een brutale jongen een papieren bal naar haar hoofd werd gegooid: “Dat werkt niet”, zuchtte ze eigenlijk maar één keer hard. en liet het vervolgens achter, maar – afgezien van een paar diplomatieke protestnota’s als theatrale donder voor het publiek – is alles hetzelfde. Het e-mailverkeer over het onderwerp »No-Spy Agreements« heeft aan het licht gebracht hoe onderdanige mensen zich achter de schermen werkelijk gedroegen – interessant.
Hier wordt het duidelijk: Merkel lijkt niet eens de macht te hebben om drastische gevolgen te eisen voor deze vertrouwensbreuk, laat staan te dreigen met enkele geloofwaardige maatregelen, zoals een volledige of gedeeltelijke opzegging van de bestaande dataleveringscontracten tussen de BND en de NSA – die contracten, waarvan ze naar menselijk oordeel moest weten. Dit is een voorbeeld van hoe machtig deze vrouw in werkelijkheid is: ze kan niet eens haar eigen privacy verdedigen, laat staan die van de Duitse burgers. Zoals uit de e-mails blijkt, heeft ze dat niet eens serieus geprobeerd. Het enige dat was gebeurd: ze had een Amerikaanse diplomaat, die hier tot nu toe onbekend was, erom smeken. Immers: Merkel kreeg een nieuwe mobiele telefoon, naar verluidt bug-proof, met deze illusiebarstte al weer op 29-06-2014 . Omdat duidelijk werd dat het ondanks de crypto-gsm toch werd afgeluisterd . Merkel deed waar ze goed in is, ze zat gewoon uit het uiterst gênante verhaal. Gevolgen? Er was geen. Dat is een van de redenen waarom wij – vooral mevrouw Merkel – nu de volgende BND-NSA-spionage-affaire hebben in 2015 . Dit kan haar nu alsnog het kantoor kosten, juist vanwege de passiviteit die sinds de eerste onthullingen in 2013 uitgelegd moet worden.
Tante clown outfit
Is haar bescheiden salaris, momenteel 205.000 euro per jaar, niet een onmiskenbaar, want financieel, teken dat Merkel in feite een pseudo-reuzin is die door de internationale pers en vooral Forbes werd geprezen? Zoals bekend is er zonder mos in werkelijkheid nooit veel, waarom zou het anders zijn met een bondskanselier? Laten we eerlijk en stoer zijn: voor deze peanuts onderbreken echt krachtige vrouwen hun kapperafspraak niet eens. Daarover gesproken : powervrouwen hebben zeker een aanzienlijk capabelere kapper , vooral een vindingrijkere kleermaker, en ze bijten ook niet op de vingernagels Merkels stressvolle, openbare en onaangename baan zou zeker niet op zoek zijn naar een echt machtige vrouw – vooral niet als ze voor veel mensen een aanfluiting en een voorwerp van haat zou worden en als gevolg daarvan niet langer de straat op zou durven gaan zonder een lijfwacht .
We zagen deze angst voor onze eigen burgers heel levendig, aangezien alle Europese politieke beroemdheden, inclusief Merkel ter gelegenheid van de Charlie Hebdo-begrafenismarslaf, hypocriet en afgezonderd van de burgers verborgen in een zijstraat in plaats van in de echte menigte. Korte tijd later schaamden ze zich allemaal door de pers toen deze onwaardige farce aan het licht kwam – men zou de bedoeling erachter moeten vermoeden. Het is waarschijnlijk realistischer dan de Forbes-lijst dat echt machtige mensen dergelijke verlegenheid liever overlaten aan Merkel-personeel. Om al deze redenen staan we ons ongegeneerd toe om haar in het openingsbeeld te presenteren als wat ze is – naast haar rol als tiran – in werkelijkheid: een kwaadaardige clown van de machtigen, met wie ze de democratie onmogelijk willen maken en de burgers bovendien bespotten. Goedemorgen Duitsland. Merkel ga naar huis!
