De toespraak van president Poetin tijdens de plenaire zitting van het Internationaal Economisch Forum van Sint-Petersburg
Indignatie redactie
19 min. lezen
De SPIEF-sessie werd ook bijgewoond door president van China Xi Jinping, president van Bulgarije Rumen Radev, premier van Armenië Nikol Pashinyan, premier van Slowakije Peter Pellegrini en secretaris-generaal van de VN Antonio Guterres. De discussie werd gemodereerd door journalist, RT TV Channel presentator Sophie Shevardnadze.
* * *
President van Rusland Vladimir Poetin: Goedemiddag, vrienden en collega’s, dames en heren.
Ik ben blij Rusland alle staatshoofden en regeringsleiders, alle deelnemers aan het internationale economische forum van Sint-Petersburg, te verwelkomen. We zijn onze gasten dankbaar voor hun aandacht en vriendelijke houding ten opzichte van Rusland en hun bereidheid tot gezamenlijke werk- en bedrijfssamenwerking die altijd rust, zoals bedrijfsleiders goed kennen, op pragmatisme, begrip van wederzijdse belangen en, natuurlijk, vertrouwen in elkaar, openhartigheid en duidelijke posities.
Ik zou graag van de SPIEF-locatie willen profiteren om niet alleen te vertellen over de doelen en taken die we in Rusland hebben gesteld, maar ook over onze opvattingen over de toestand van het mondiale economische systeem. Voor ons is dit geen abstract gesprek, noch een academische discussie. De ontwikkeling van Rusland, simpelweg vanwege zijn omvang, geschiedenis, cultuur, het menselijk potentieel en economische kansen, kan niet plaatsvinden buiten de mondiale context, zonder de samenhang van de nationale, nationale en mondiale agenda’s.
Dus, wat is de stand van zaken vandaag, of hoe zien we het in Rusland?
Technisch gezien is de economische groei in de wereld, en ik hoop dat we daar vooral over zullen praten aangezien dit een economisch forum is, in de recente periode positief geweest. In 2011-2017 groeide de wereldeconomie met een jaarlijks gemiddelde van 2,8 procent. In de afgelopen jaren was het relevante cijfer iets meer dan drie procent. Wij zijn echter van mening, en de leiders van landen en wij allemaal moeten eerlijk toegeven dat helaas, ondanks deze groei, het bestaande model van economische betrekkingen nog steeds in een crisis verkeert en dat deze crisis van allesomvattende aard is. Problemen in dit opzicht stapelen zich de laatste decennia op. Ze zijn serieuzer en groter dan het eerder leek.
De architectuur van de wereldeconomie is drastisch veranderd sinds de Koude Oorlog, omdat nieuwe markten deel gingen uitmaken van het globaliseringsproces. Het dominante ontwikkelingsmodel gebaseerd op de westerse ‘liberale’ traditie, laten we het Euro-Atlantisch noemen omwille van het argument, begon niet alleen een globale, maar ook een universele rol te claimen.
Internationale handel was de belangrijkste motor achter het huidige globaliseringsmodel. Van 1991 tot 2007 groeide het meer dan twee keer zo snel als het wereldwijde BBP. Dit kan worden verklaard door de nieuw geopende markten van de voormalige Sovjet-Unie en Oost-Europa en goederen die op deze markten stromen. Deze periode bleek echter volgens historische normen relatief kortstondig te zijn.
De wereldwijde crisis van 2008-2009 volgde. Het verergerde niet alleen en onthulde onevenwichtigheden en onevenwichtigheden, maar toonde ook aan dat wereldwijde groeimechanismen begonnen te falen. Natuurlijk heeft de internationale gemeenschap haar lesje geleerd. Maar eerlijk gezegd, er was niet genoeg wil of misschien moed om de zaken op een rijtje te zetten en de bijbehorende conclusies te trekken. Er heerste een vereenvoudigde aanpak waarbij het wereldwijde ontwikkelingsmodel naar verluidt best goed was en, in wezen, niets hoefde te worden veranderd omdat het voldoende was om de symptomen te elimineren en enkele regels en instellingen in de wereldeconomie en financiën te coördineren, en dan zou alles gewoon blijken te zijn. prima. Er waren toen veel hoop en positieve verwachtingen, maar ze verdwenen snel. Kwantitatieve versoepeling en andere maatregelen slaagden er niet in de problemen op te lossen en duwden ze alleen in de toekomst. Ik ben me ervan bewust dat kwantitatieve versoepeling op deze en andere fora is besproken. Wij bij de regering en de presidentiële directie houden nooit op met discussiëren en debatteren over deze zaken.
Ik zal nu gegevens van de Wereldbank en het IMF citeren. Vóór de crisis van 2008-2009 groeide de wereldwijde handel in goederen en diensten naar de wereldwijde BBP-ratio voortdurend, maar toen keerde de trend terug. Het is een feit, zo’n groei is er niet meer. De mondiale handel naar de mondiale BBP-ratio van 2008 is nooit teruggevorderd. In feite was de wereldhandel niet langer de onvoorwaardelijke drijvende kracht achter de wereldeconomie. De nieuwe motor, vertegenwoordigd door de modernste technologie, wordt nog steeds nauwkeurig afgesteld en werkt niet op volledige capaciteit. Bovendien is de wereldeconomie een periode van handelsoorlogen ingegaan en een direct of heimelijk protectionisme ontstaan.
Wat zijn de oorzaken van de crisis in de internationale economische betrekkingen? Wat ondermijnt het vertrouwen tussen de economische wereldspelers? Ik denk dat de belangrijkste reden is dat het model van globalisering dat aan het eind van de 20 ste eeuw wordt aangeboden, steeds meer in tegenspraak is met de zich snel ontwikkelende nieuwe economische realiteit.
In de afgelopen drie decennia daalde het aandeel van geavanceerde landen in het mondiale bbp in koopkrachtpariteit van 58 naar 40 procent. In de G7 zakte het van 46 naar 30 procent, terwijl het gewicht van de landen met opkomende markten groeit. Een dergelijke snelle ontwikkeling van nieuwe economieën die, afgezien van hun belangen, hun eigen ontwikkelingsplatforms en visies op globalisering en regionale integratieprocessen hebben, correleert niet goed met de ideeën die relatief recent onveranderd leken.
De voorgaande patronen brachten de westerse landen in feite in een exclusieve positie en we moeten hier eerlijk over zijn. Deze patronen gaven hen een voordeel en een enorme huur, waardoor ze hun leiderschap vooraf bepaalden. Andere landen moesten gewoon volgen in hun kielzog. Natuurlijk gebeurde er veel en gebeurt er nog steeds de begeleiding van het praten over gelijkheid. Ik zal hier ook over spreken. En toen dit comfortabele, vertrouwde systeem gammel begon te worden en de concurrentie groeide, namen de ambities en het streven naar behoud van de overheersing ten koste van alles toe. Onder de omstandigheden begonnen de staten die eerder de principes van vrijhandel en eerlijke en open concurrentie predikten te spreken in termen van handelsoorlogen en -sancties, en hun toevlucht te nemen tot onverholen economische invallen met verdraaiende armen,
Kijk, daar zijn veel voorbeelden van. Ik zal alleen die noemen die ons rechtstreeks aanbelangen en die algemeen bekend zijn. Neem bijvoorbeeld de bouw van de Nord Stream 2-gasleiding. Ik zag in de hal onze partners die er professioneel mee werken, niet alleen Russen, maar ook onze vrienden uit Europa. Dit project is ontworpen om de energiezekerheid in Europa te vergroten en nieuwe banen te creëren. Het voldoet volledig aan de nationale belangen van alle deelnemers, zowel Europees als Russisch. Als het deze belangen niet zou hebben bereikt, zouden we onze Europese partners er nooit in hebben gezien. Wie zou hen tot dit project kunnen dwingen? Ze kwamen omdat ze er belangstelling voor hadden.
Maar dit komt niet overeen met de logica en belangen van degenen die gewend waren aan exclusiviteit en alles-gaat-gedrag in het kader van het bestaande universalistische model. Ze zijn gewend om anderen hun rekeningen te laten betalen; daarom worden eindeloze pogingen gedaan om dit project te torpederen. Het is verontrustend dat deze destructieve praktijk niet alleen de traditionele energie-, grondstoffen- en grondstoffenmarkten heeft beïnvloed, maar ook heeft gelekt in nieuwe industrieën die nu vorm krijgen. Neem de situatie met Huawei. Er worden pogingen ondernomen om het niet alleen uit te dagen op de wereldmarkt, maar het ook daadwerkelijk te beperken. Sommige kringen noemen dit al “de eerste technologische oorlog” om uit te breken in het digitale tijdperk.
Het lijkt erop dat snelle digitale transformatie en technologieën die snel veranderende industrieën, markten en beroepen zijn, zijn ontworpen om de horizon te verbreden voor iedereen die bereid en open staat voor verandering. Helaas worden hier ook belemmeringen gebouwd en wordt een direct verbod op hightech aankopen van activa opgelegd. Het is zover gekomen dat zelfs het aantal buitenlandse studenten voor bepaalde specialiteiten beperkt is. Eerlijk gezegd vind ik het moeilijk om mijn gedachten hierover te verdoezelen. Toch gebeurt dit allemaal in de realiteit. Verrassend, maar waar.
Monopolie gaat steevast over het concentreren van de inkomsten in handen van enkelen ten koste van de rest. In die zin nemen pogingen om een op innovatie gebaseerde technologische golf te monopoliseren en om de toegang tot zijn vruchten te beperken, de problemen van de wereldwijde ongelijkheid tussen landen en regio’s en binnen staten op een geheel nieuw niveau. Dit is, zoals we allemaal weten, de belangrijkste bron van instabiliteit. Het gaat niet alleen om het niveau van inkomen of financiële ongelijkheid, maar ook om fundamentele verschillen in kansen voor mensen.
In essentie wordt een poging gedaan om twee werelden te bouwen, waarvan de kloof voortdurend groter wordt. In deze situatie hebben bepaalde mensen toegang tot de meest geavanceerde systemen van onderwijs en gezondheidszorg en moderne technologie, terwijl anderen weinig vooruitzichten of zelfs kansen hebben om de armoede te doorbreken, waarbij sommige mensen op het punt van overleven blijven balanceren.
Tegenwoordig hebben meer dan 800 miljoen mensen over de hele wereld geen toegang tot drinkwater en ongeveer 11 procent van de wereldbevolking is ondervoed. Een systeem gebaseerd op steeds groter wordend onrecht zal nooit stabiel of gebalanceerd zijn.
Verergerende milieu- en klimaatuitdagingen die een directe bedreiging vormen voor het sociaaleconomische welzijn van de hele mensheid, maken de crisis nog erger. Klimaat en het milieu zijn een objectieve factor geworden in de wereldwijde ontwikkeling en een probleem dat gepaard gaat met grootschalige schokken, waaronder een andere ongecontroleerde toename van migratie, meer instabiliteit en ondermijnde veiligheid in belangrijke regio’s van de planeet. Tegelijkertijd bestaat er een groot risico dat we in plaats van gezamenlijke inspanningen om milieu- en klimaatproblemen aan te pakken, pogingen zullen ondernemen om deze kwestie te gebruiken voor oneerlijke concurrentie.
Dames en heren,
Vandaag staan we voor twee uitersten, twee mogelijke scenario’s voor verdere ontwikkeling. De eerste is de degeneratie van het universalistische globaliseringsmodel en het wordt een parodie, een karikatuur van zichzelf, waarbij gemeenschappelijke internationale regels worden vervangen door de wetten, administratieve en juridische mechanismen van een land of een groep invloedrijke staten. Ik stel met spijt vast dat dit is wat de VS vandaag doet wanneer zij haar rechtsmacht uitbreidt tot de hele wereld. Ik heb daar overigens 12 jaar geleden over gesproken. Zo’n model is niet alleen in tegenspraak met de logica van normale interstatelijke communicatie en de vormgevende realiteit van een gecompliceerde multipolaire wereld, maar belangrijker nog, het voldoet niet aan de doelen van de toekomst.
Het tweede scenario is een fragmentatie van de mondiale economische ruimte door een beleid van volledig onbeperkt economisch egoïsme en een geforceerde uitsplitsing. Maar dit is de weg naar eindeloze conflicten, handelsoorlogen en misschien niet alleen handelsoorlogen. Figuurlijk gezien is dit de weg naar het ultieme gevecht van alles tegen iedereen.
Dus wat is de oplossing? Ik heb het over een echte oplossing in plaats van over een utopische of efemere. Uiteraard zullen nieuwe overeenkomsten nodig zijn voor het opstellen van een meer stabiel en eerlijk ontwikkelingsmodel. Deze overeenkomsten moeten niet alleen duidelijk worden geschreven, maar moeten ook door alle deelnemers worden nageleefd. Ik ben er echter van overtuigd dat praten over zo’n economische wereldorde wishful thinking zal blijven tenzij we terugkeren naar het centrum van de discussie, dat wil zeggen begrippen als soevereiniteit, het onvoorwaardelijke recht van elk land op zijn eigen ontwikkelingsweg en, laat me voeg verantwoordelijkheid toe voor universele duurzame ontwikkeling, niet alleen voor de eigen ontwikkeling.
Wat moet het onderwerp van discussie zijn in termen van het reguleren van dergelijke overeenkomsten en een dergelijke gemeenschappelijke juridische omgeving? Zeker niet het opleggen van een enkele en de enige juiste canon voor alle landen, maar bovenal, de harmonisatie van nationale economische belangen, principes van teamwork, concurrentie en samenwerking tussen landen met hun eigen individuele ontwikkelingsmodellen, eigenaardigheden en belangen. Het opstellen van dergelijke beginselen moet met maximale openheid en op de meest democratische manier worden uitgevoerd.
Het is op deze basis dat het systeem van wereldhandel moet worden aangepast aan de huidige realiteit en de efficiëntie van de Wereldhandelsorganisatie moet worden verbeterd. Andere internationale instellingen moeten worden gevuld met nieuwe betekenis en inhoud in plaats van gebroken. Het is noodzakelijk om oprecht in overweging te nemen, in plaats van alleen te praten over de vereisten en belangen van de ontwikkelingslanden, inclusief diegenen die hun industrie, landbouw en sociale voorzieningen upgraden. Dit is waar het bij gelijke omstandigheden om draait.
Overigens stellen we voor om een open, toegankelijke databank met de beste praktijken en ontwikkelingsprojecten te creëren. Rusland is bereid om zijn succesvolle case-studies in de sociale, demografische en economische gebieden op een informatieplatform te publiceren en nodigt andere landen en internationale organisaties uit om zich bij dit initiatief aan te sluiten.
Met betrekking tot financiën werden 75 jaar geleden de belangrijkste wereldwijde instellingen gecreëerd als onderdeel van het Bretton Woods-systeem. Het Jamaicaanse valutasysteem dat het in de jaren zeventig verving bevestigde de voorkeur van de Amerikaanse dollar, maar slaagde er in feite niet in om de belangrijkste problemen op te lossen, voornamelijk het saldo van valutarelaties en handelsuitwisselingen. Sindsdien zijn er nieuwe economische centra verschenen, is de rol van regionale valuta toegenomen en is de balans tussen krachten en belangen veranderd. Het is duidelijk dat internationale financiële organisaties na deze ingrijpende veranderingen de rol van de dollar moeten aanpassen en heroverwegen, die als een wereldwijde reservevaluta nu een drukinstrument is geworden dat wordt uitgeoefend door het land van uitgifte op de rest van de wereld. .
Overigens denk ik dat de Amerikaanse financiële autoriteiten en politieke centra een grote fout maken, omdat ze hun eigen concurrentievoordeel ondermijnen dat ontstond na de oprichting van het Bretton Woods-systeem. Het vertrouwen in de dollar daalt gewoon enorm.
De technologische ontwikkelingsagenda moet landen en mensen verenigen, niet verdelen. Hiervoor hebben we eerlijke parameters nodig voor interactie op sleutelgebieden, zoals hightechdiensten, onderwijs, technologieoverdracht, innovatieve digitale -economietakken en de wereldwijde informatieruimte. Ja, het opbouwen van een dergelijk harmonieus systeem is zeker een uitdaging, maar dit is het beste recept om wederzijds vertrouwen te herstellen, omdat we geen alternatief hebben.
We moeten onze krachten bundelen en volledig op de hoogte zijn van de omvang van de mondiale uitdagingen van het nieuwe tijdperk en onze verantwoordelijkheid voor de toekomst. Om dit te doen, moeten we het potentieel van de VN gebruiken, wat een unieke organisatie is in termen van vertegenwoordiging. We moeten zijn economische instellingen versterken en nieuwe verenigingen zoals de Groep van 20 effectiever gebruiken. In afwachting van het creëren van een reeks regels zoals deze, moeten we ons gedragen in overeenstemming met de huidige situatie en actuele problemen en een realistisch begrip hebben van wat er in de wereld gebeurt.
Als een eerste stap stellen wij voor, diplomatiek gesproken, om een soort demilitarisering van de belangrijkste gebieden van de wereldeconomie en handel uit te voeren, namelijk om de distributie van essentiële zaken zoals medicijnen en medische apparatuur immuun te maken voor handel en sanctieoorlogen. ( Applaus .) Dank u voor uw begrip. Dat omvat ook voorzieningen en energie, die helpen de impact op het milieu en het klimaat te verminderen. Dit gaat, zoals je begrijpt, over gebieden die cruciaal zijn voor het leven en de gezondheid van miljoenen, je zou zelfs kunnen zeggen, miljarden mensen, onze hele planeet.
collega’s,
De huidige mondiale trends tonen aan dat de rol, soevereiniteit en plaats van een land in het moderne referentiesysteem wordt bepaald door verschillende sleutelfactoren. Ze zijn ongetwijfeld in staat om de veiligheid van haar burgers te waarborgen, haar nationale identiteit te behouden en ook bij te dragen aan de vooruitgang van de wereldcultuur. En er zijn nog minstens drie andere factoren die, naar onze mening, van cruciaal belang zijn. Laat me dat verder uitdiepen.
De eerste factor is het welbevinden en de welvaart van een persoon, kansen om hun talenten te ontdekken.
De tweede factor is de ontvankelijkheid van de samenleving en de staat voor ingrijpende technologische veranderingen.
En de derde factor is vrijheid van ondernemersinitiatief. Laat me beginnen met het eerste item.
Het BBP per hoofd van de bevolking in koopkrachtpariteit is ongeveer $ 30.000. Zuid- en Oost-Europese landen bevinden zich vandaag op hetzelfde niveau. Onze prioriteit voor de komende jaren is niet alleen om een van ’s werelds top vijf economieën te worden. Het is uiteindelijk geen doel op zich maar een voertuig; we moeten het gemiddelde Europese niveau bereiken en behouden op alle belangrijke parameters die de kwaliteit van het leven en het welzijn van mensen weerspiegelen. Daarom hebben we nationale doelen vastgesteld over de groei van de economie en de inkomens van mensen, het terugdringen van armoede, het verhogen van de levensverwachting, het verbeteren van onderwijs en gezondheidszorg en het beschermen van het milieu. De nationale projecten die we implementeren, zijn ontworpen om deze taken aan te pakken.
Het tweede veld is een versnelde technologische ontwikkeling. Het biedt echt kolossale kansen. Onze prioriteit is om een van de koplopers te zijn, zij die deze technologieën gebruiken en ze omzetten in een echte doorbraak. Dus, volgens deskundigen, zal de introductie van kunstmatige intelligentie een jaarlijkse groei van 1,2 procent toevoegen aan het wereldwijde BBP. Het is twee keer zoveel als de impact van de wereldwijde IT-groei in het begin van de 21e eeuw. De wereldmarkt van goederen met AI zal met bijna 17-voudig toenemen in 2024 tot in totaal ongeveer een half biljoen dollar.
Net als andere vooraanstaande landen heeft Rusland een nationale strategie opgesteld voor de ontwikkeling van AI-technologieën. Het is ontworpen door de overheid samen met binnenlandse hi-tech bedrijven. Een uitvoeringsbesluit waarin deze strategie wordt geïntroduceerd, wordt binnenkort ondertekend. Een gedetailleerd, stapsgewijs stappenplan is opgenomen in het nationale programma Digital Economy.
Rusland heeft een goed onderzoekspotentieel en een goed startpunt voor het ontwerpen van de meest geavanceerde technologische oplossingen. En dit verwijst niet alleen naar AI, maar ook naar andere groepen van de zogenaamde end-to-end-technologieën. In dit verband stel ik onze staatsondernemingen en de vooraanstaande Russische privébedrijven voor om samen te werken met de staat bij het bevorderen van end-to-end onderzoek en technologieën. Deze omvatten, zoals ik al zei, kunstmatige intelligentie en andere digitale technologieën. Dit zijn natuurlijk nieuwe materialen, genoomtechnologieën voor geneeskunde, landbouw en industrie, evenals draagbare energiebronnen, technologieën voor energieoverdracht en opslag.
De praktische resultaten van een dergelijk partnerschap moeten de productie en promotie van succesvolle doorbraakproducten en -diensten zijn, zowel op de binnenlandse als buitenlandse markten. Dit is een kans voor de staat om zijn krachtige soevereine potentieel en voor bedrijven te bouwen – een kans om een nieuw technologisch tijdperk te betreden. We hebben al deze kwesties besproken op een speciale bijeenkomst in Moskou, slechts een week geleden. Na de vergadering zullen de respectieve overeenkomsten binnenkort worden ondertekend met Sberbank, Rostec, Rosatom, Russian Railways en Rostelecom. Er is al een pakket met bijbehorende documenten opgesteld. Ik vraag onze leidende brandstof- en energiebedrijven – Gazprom, Rosneft, Rosseti, Transneft – om deel te nemen aan dit werk, dit grootschalige project. Ik geef de regering een richtlijn om deze inspanning te beheren.
Hoe werken de staat en grote bedrijven samen? Onder de partnerschapsovereenkomst investeren de bedrijven in onderzoek en ontwikkeling, ze investeren in competentiecentra, ondersteuning bij het opstarten, opleiding van personeel in onderzoek, management en engineering en in het aantrekken van buitenlandse specialisten. De staat zal op zijn beurt financiële en fiscale prikkels bieden, de vraag naar binnenlandse hi-tech producten genereren, onder meer door overheidsopdrachten, dat wil zeggen dat het een markt zal garanderen. We zullen hieraan blijven werken. Onze Chinese vrienden kunnen ook een beetje meer van onze nieuwe producten kopen.
We moeten het systeem van technische normen verfijnen en zelfs een soort experimenteel wettelijk kader invoeren. Een adequate en flexibele juridische omgeving is een kernpunt voor nieuwe industrieën en het vestigen ervan in de hele wereld brengt nieuwe problemen met zich mee; er zijn veel gevoelige kwesties, zowel voor de staatsveiligheid als voor de belangen van de samenleving en haar mensen. Maar om resultaten te boeken, is het van cruciaal belang om het besluitvormingsproces te versnellen, daarom vraag ik onze collega’s van de regering, experts en het bedrijfsleven om hier een effectief mechanisme voor te bieden.
Nieuwe industrieën zullen specialisten met nieuwe vaardigheden vereisen. We zijn snel bezig om hiervoor programma’s en educatieve content te upgraden. Zoals je wellicht weet, organiseert Kazan in augustus de World Skills Championships, tijdens welke op initiatief van Rusland de allereerste competitie plaatsvindt in de competenties van de toekomst, waaronder machine learning en big data, composietmateriaaltechnologie en kwantumtechnologieën. Ik wens alle succes toe aan ons team en de deelnemers aan de competitie.
Ik wil graag vermelden dat we een nieuw platform hebben gecreëerd, Rusland – An Ocean of Opportunity , om persoonlijke en professionele groei aan te moedigen. Het houdt wedstrijden, waaraan schoolkinderen, jongeren en mensen van verschillende leeftijden uit Rusland en in het buitenland kunnen deelnemen. Een human resources-project als dit is ongekend grootschalig. Het trok meer dan 1,6 miljoen mensen in 2018 en 2019 alleen. Wij zetten ons in om dit systeem te promoten, om het effectiever en transparanter te maken, omdat de meer gedurfde en getalenteerde mensen zich bezighouden met business, wetenschap en publieke en sociale administratie, des te groter succes we zullen bereiken bij het afhandelen van ontwikkelingskwesties en de meer wereldwijde concurrentie van onze land zal zijn.
De derde factor in het concurrentievermogen van het land, die eerder werd genoemd, is een gunstig ondernemingsklimaat. We werken hier consequent aan en zullen eraan blijven werken. Als we tegenwoordig kijken naar een aantal diensten voor bedrijven en naar de kwaliteit van de meest gevraagde administratieve procedures, zijn we vergelijkbaar met, en in sommige gevallen zelfs beter dan landen met sterke en diepgewortelde tradities van ondernemerschap.
Gezonde concurrentie tussen regio’s om ondernemers aan te trekken, investeringen en projecten wint aan kracht. De efficiëntie van managementteams is enorm toegenomen. Een serieuze prikkel voor deze verandering was de ontwikkeling van de nationale beleggingsklassen voor het klimaat in de deelgebieden van de Russische Federatie. In overeenstemming met een gevestigde traditie op het internationale economische forum van St. Petersburg, zou ik de winnaars van de 2019 nationale ranglijsten willen aankondigen en feliciteren. Het zijn Moskou, Tatarije, Tyumen en Kaluga en St. Petersburg. (Applaus.) Ik juich ze ook toe.
Wat het tempo betreft waarin het investeringsklimaat verbetert, zijn de leiders Yakutia, Primorye Territory, Samara Region, Crimea en North Ossetia, Perm Territory, Nizhny Novgorod Region, Udmurtia en Ivanovo and Novgorod regions. Ik zou van deze gelegenheid gebruik willen maken om de hoofden van de regio’s en de presidentiële gezanten naar deze federale districten te vragen hun inspanningen op te voeren om particulier kapitaal aan te trekken voor de nationale programma’s en onze andere ontwikkelingsprojecten, onder meer via het Russian Direct Investment Fund en andere moderne en effectieve mechanismen.
Zoals ik al zei, zijn er enkele positieve veranderingen in het bedrijfsklimaat, met name administratieve procedures, maar er zijn nog steeds dringende problemen die zorgen baren. In de eerste plaats hebben we nog steeds te maken met de archaïsche aard en overduidelijke excessen van de toezichtsorganen, evenals met de ongerechtvaardigde en soms eenvoudig illegale inmenging van rechtshandhavingsinstanties in de bedrijfsomgeving, bij het functioneren van bedrijven.
Dit jaar lanceerden we een grondige en grondige hervorming van monitoring en toezicht. Het is de grootste hervorming in het post-Sovjettijdperk. Vanaf 1 januari 2021 zal het gehele oude, grotendeels verouderde wettelijke kader niet meer werken. Het zal worden vervangen door een duidelijk systeem van eisen: elke overlapping van overheidsinstantie moet worden geëlimineerd, gronden voor willekeurige inspecties of audits moeten worden beperkt en er moet een op risico’s gebaseerde aanpak worden vastgesteld.
De informatiedienst die dit jaar wordt gelanceerd, maakt het mogelijk om objectief informatie van toezichthoudende instanties enerzijds en ondernemers anderzijds te vergelijken. Incongruenties moeten resulteren in een tijdige reactie.
Wat de relatie tussen het bedrijfsleven en rechtshandhaving betreft, omvat de logica van onze acties de verdere liberalisering van wetgeving, de versterking van de garanties en eigendomsrechten, het wegnemen van zelfs formele mogelijkheden om de wet te misbruiken om druk uit te oefenen op het bedrijfsleven, en de constante zuivering van overheidsinstanties en het rechtssysteem van gewetenloos personeel. Meer transparantie in de zakelijke omgeving is een belangrijke voorwaarde voor de effectiviteit van dit werk. Dit is ook erg belangrijk, collega’s. Dit jaar zal er een digitaal platform zijn, een soort digitale ombudsman die ondernemers kunnen gebruiken om eventuele illegale acties van vertegenwoordigers van wetshandhavingsinstanties te melden. Ik denk dat een dergelijke openheid een garantie voor vertrouwen tussen het publiek, het bedrijfsleven en de staat kan worden.
Over het algemeen moeten we ervoor zorgen dat het overheidsbeheersysteem zo snel mogelijk wordt omgezet op basis van digitale technologie. Het doel is om de effectiviteit van de prestaties van alle overheidsinstanties uitvoerig te verbeteren, de snelheid te verminderen en de kwaliteit van de besluitvorming te verbeteren. Ik zou de regering willen vragen om in samenwerking met de regionale gouverneurs een specifiek actieplan in dit verband voor te leggen. We hebben hier vaak over gesproken.
Collega’s, Rusland heeft in zijn geschiedenis herhaaldelijk grootschalige projecten voor ruimtelijke ontwikkeling uitgevoerd. Ze zijn symbolen geworden van diepe en dynamische verandering in het land, in zijn vooruitgang. Dergelijke uitgebreide projecten worden nu geïmplementeerd in het zuiden van Rusland, het Verre Oosten en in het Noordpoolgebied. Vandaag moeten we nadenken over de opleving van de uitgestrekte gebieden van Midden- en Oost-Siberië. We moeten een ontwikkelingsplan opstellen, nauwkeurig berekenen en coördineren. Deze macroregio bevat zeer rijke natuurlijke hulpbronnen, ongeveer een kwart van alle bosreserves, meer dan de helft van de steenkoolreserves, aanzienlijke afzettingen van koper en nikkel en enorme energiereserves, waarvan er vele al zijn ontwikkeld.
Bovendien zijn er unieke kansen voor landbouwontwikkeling. Er zijn meer dan 300 zonnige dagen in het Minusinsk Hollow-gebied. Dit maakt het mogelijk om daar ook een nieuw krachtig agro-industrieel complex te vestigen. Russische en buitenlandse experts zijn van mening dat tot wel duizend miljard roebel aan investeringen kan worden aangetrokken door deze macroregio, tot wel 3 biljoen, op voorwaarde natuurlijk dat de overheid ook investeert in de ontwikkeling van infrastructuur, de sociale sfeer en huisvesting. De ontwikkeling van gebieden in Midden- en Oost-Siberië, niet als grondstofbasis, maar als een wetenschappelijk en industrieel centrum, moet van deze regio een verbinding maken tussen het Europese deel van Rusland en het Verre Oosten, tussen de markten van China, Azië Pacific Region en Europa, inclusief Oost-Europa, en een nieuw, goed opgeleid personeelsbestand aantrekken.
Ik zou de regering willen vragen om de noodzakelijke programma’s in samenwerking met de deskundigengemeenschap en de Russische Academie van Wetenschappen op te stellen en in het najaar aan mij te rapporteren.
Dames en heren, vrienden,
Vandaag zijn we in Rusland begonnen met het implementeren van echt strategische langetermijnprogramma’s, waarvan vele wereldwijd van aard zijn, zonder overdrijving. De snelheid en omvang van de veranderingen van vandaag in de wereld zijn ongekend in de geschiedenis, en in het komende tijdperk is het belangrijk voor ons om elkaar te horen en onze inspanningen te bundelen voor het oplossen van gemeenschappelijke doelen.
vrienden,
Rusland is klaar voor deze uitdagingen en veranderingen. We nodigen u allen uit deel te nemen aan deze grootschalige en rechtvaardige samenwerking. Ik ben dankbaar voor je aandacht. Dank je.
