Rusland begint in oktober met de massale vaccinatie van de bevolking tegen het coronavirus, ondanks het feit dat de effecten op de lange termijn niet bekend zijn. Volgens de Russische minister van Volksgezondheid bereidt het land zich daar op voor. Het vaccin zal niet worden verplicht en Russen hoeven niets te betalen. Gaat het hier om – zoals westerse media beweren – een “gestolen” vaccin?
De laatste escalatie in de onconventionele vaccin-concurrentie tussen staten vond een paar weken geleden plaats toen Canada, het Verenigd Koninkrijk en de VS Russische hackers beschuldigden van het stelen van informatie over een Brits vaccin, een beschuldiging die Moskou prompt ontkende. De dag erna waarschuwde het hoofd van het Russian Direct Investment Fund (RDIF), Kirill Dmitriev, de Financial Times in een exclusief interview dat de wereld verder verdeeld dreigt te worden door de aanstaande corona-vaccins die in de nabije toekomst worden verwacht van leidende grootmachten.
Dit zou in feite de volgende fase van de vaccinrace kunnen inluiden, aangezien landen worstelen om exclusieve markten te vinden voor wat wordt gepresenteerd als hun levensreddende product. Objectief gezien moet worden erkend dat de huidige epidemiologische situatie al in grote mate gepolitiseerd is en als gevolg daarvan wordt geïnstrumentaliseerd voor grootse strategische doeleinden.
Voor alle duidelijkheid, wij zijn vooralsnog van mening dat COVID-19 echt is, dat het dodelijk is voor bepaalde personen of groepen van de bevolking die risico lopen en dat het virus naar verluidt zeer besmettelijk is. Maar gezien de veelvoud van (vaak tegenstrijdige en onjuiste) argumenten raden wij onze lezers dan ook aan om onze mening te nemen voor wat het is, en om naar eigen inzicht te beslissen welke richtlijnen van toepassing zijn om zichzelf, het gezin en alle anderen in de samenleving te beschermen.
Maar die tegenstrijdige berichten betekenen nog niet dat regeringen het recht hebben vanwege COVID-19 om hun bevoegdheden in binnen- en buitenland uit te breiden, en die van de burgers in te perken, want dat is precies het geval.
En internationaal gezien zeker als het gaat om de laatste beschuldigingen tegen Rusland.
Op het eerste gezicht zijn de beweringen van het Westen weer eens erg voorspelbaar omdat ze overeenkomen met het verhaal van de mainstream media over de zogenaamde “Russische dreiging” die zogenaamd achter elke hoek op de loer ligt en wacht om het Westen bij elke bocht te ondermijnen. Rusland beschuldigen van het proberen vaccininformatie te stelen, is vanuit hun perspectief logisch, aangezien de heersende elite zelf doodsbang is voor de invloed van landen alls Rusland en China en het dus de belangen van hun regeringen dient om het (nu) te laten lijken alsof Rusland op de een of andere manier probeert hun inentingspogingen te saboteren.
Er kan echter een meer snode motief achter dit alles zitten dan alleen maar proberen de internationale reputatie van Rusland te ruïneren, aangezien de rivalen in Moskou waarschijnlijk zoals gewoonlijk een paar stappen vooruit denken. Ten eerste proberen de westerse landen hun eigen reputatie in binnen- en buitenland te beschermen, omdat ze begrijpelijkerwijs in verlegenheid zullen worden gebracht als hetzelfde land dat ze afschilderen als “achterlijk” en “geïsoleerd”, uiteindelijk een COVID-19-vaccin vrijgeeft vóórdat zij dat doen. Zeggen dat Rusland het heeft gestolen, helpt hen een beetje hun “gezicht te redden”.
Ten tweede zou het uitdragen van dit onjuiste verhaal de basis kunnen vormen om vervolgens die landen te bestraffen die het aanstaande Russische vaccin kopen of – o, de horror! – het gratis als humanitaire hulp ontvangen. De VS en hun bondgenoten kunnen beweren dat de kopers iets ontvangen dat is geproduceerd met gestolen handelsgeheimen en dat ze in plaats daarvan “het echte” van hèn moeten kopen. En als die staten zich niet aan de westerse regels houden, kan het hun burgers worden verboden om naar Canada, het Verenigd Koninkrijk en/ f de VS te reizen als deze regeringen beweren dat het Russische vaccin “niet werkt” of “niet betrouwbaar” is.
Anders gezegd, de westerse landen kunnen algemene reisverboden invoeren op de smalle basis dat ze er niet zeker van kunnen zijn dat buitenlandse gasten tegen COVID-19 worden ingeënt, tenzij ze de vaccins van één van hun of hun bondgenoten hebben ontvangen. Gezien het feit dat het grootste deel van de wereld nauwer verbonden is met de westerse economieën dan met die van Rusland, zou dit voldoende bedreiging kunnen zijn om hun regeringen te dwingen zich te schikken, onder het vooruitzicht te lijden onder onaanvaardbare economische schade als de handel voorspelbaar wordt beïnvloed als gevolg van deze verboden.
Vooruitkijkend zou er met deze strategie tegen Rusland kunnen worden geëxperimenteerd om het succes ervan te peilen vóórdat deze wordt aangepast voor gebruik tegen China. De uitdaging daar is echter veel formidabeler aangezien veel landen tegenwoordig nog nauwer verbonden zijn met China dan met het Westen, dus dergelijke pressietactieken zouden neerkomen op een de-facto ultimatum dat hun regeringen dwingt een duidelijke kant te kiezen in de (door de Amerikanen georkestreerde) almaar verslechterende relatie tussen het Westen en China. Het is onduidelijk hoeveel van die landen met het Westen zullen meegaan, maar de kans dat sommigen van hen dat zullen doen, is geloofwaardig genoeg.
Toch lijkt de westerse opstelling geen lang leven beschoren, aangezien het onwaarschijnlijk is dat Rusland en China hun eigen soortgelijk ultimatum zullen stellen. De Volksrepubliek en Rusland zullen waarschijnlijk geen reizigers verbieden die niet zijn ingeënt met een Chinees of Russisch vaccin, zodat de burgers van die landen die zich onder druk voelen om westerse landen te kiezen om de eerder genoemde redenen nog steeds zonder problemen handel kunnen drijven met de – nu nog – tweede en derde supermacht ter wereld. Als echter blijkt dat westerse vaccins ondoelmatig en/of gevaarlijk zijn, kan dat beleid natuurlijk veranderen.
Terugkomend op het overkoepelende thema van deze analyse, de vaccinrace tussen Oost en West, zou het heel goed een voldongen feit kunnen zijn dat mensen over de hele wereld gedwongen zullen worden om een soort vaccin te krijgen om te reizen of zelfs om basisdiensten te gebruiken in hun thuisland. Dit zou vooral het geval kunnen zijn met de meer wanhopige massa’s van het “Globale Zuiden” die als proefkonijnen zouden kunnen worden uitgebuit door enkele van de leidende grootmachten om de veiligheid van deze vaccins te testen in ruil voor humanitaire hulp en preferentiële handel.
Hoe het ook uitpakt, de wereldwijde massa zou de wereldwijde verspreiding van COVID-19-vaccins binnen het komende jaar moeten kunnen verwachten. Dit is niet langer alleen een kwestie van volksgezondheid, maar is nu een geopolitiek machtsinstrument voor verschillende regeringen om tegen elkaar en tegen hun eigen burgers te voeren. De epidemie is gepolitiseerd en er is geen weg terug naar de onschuldige veronderstelling dat de wereld zou kunnen samenwerken “voor het algemeen welzijn” om deze ziekte te bestrijden.
Dat was om te beginnen al nooit waar, en komende gebeurtenissen zullen het bewijzen.