De verborgen belangen achter massale immigratie

De kwestie van massa-immigratie verdeelt momenteel het Europese publiek. Terwijl degenen aan de linkerkant voorstander zijn van open grenzenbeleid en massale immigratie uit de derde wereld, neemt het aantal Europeanen dat denkt dat het multiculturele experiment mislukt is toe. Ze geloven dat we strengere grenscontroles nodig hebben die de golven immigranten die naar Europa komen, zullen stoppen. In alle gevallen wordt duidelijk dat de elites uit Brussel een aantal persoonlijke interesses hebben achter hun steun voor massale immigratie. De nieuwe dubbelzinnige wetten en verklaringen die een nog stabielere migratie mogelijk maken, zijn zeker niet alleen het resultaat van een of ander miskend humanitarisme van die elites. Maar de belangrijkste vragen van Europeanen zijn: wat zijn die verborgen interesses? Waarom zijn veel Europese leiders klaar om hun reputatie te riskeren,

Als we de antwoorden op deze vragen willen weten, moeten we het zogenaamde »Kalergi-plan« onderzoeken, dat ons kan helpen de echte doelen achter de gebeurtenissen in Europa vandaag te begrijpen, en achter deze schijnbaar irrationele steun voor massa-immigratie. De man achter dit onheilspellende plan was Richard von Coudenhove Kalergi, een van de belangrijkste architecten en ideologen van de Europese Unie, maar ondanks zijn belangrijke rol bij de oprichting van de EU, blijft hij vandaag onbekend bij het grote publiek in Europa.

Ideologische vader van de Europese Unie

Richard von Coudenhove-Kalergi, een van de eerste voorstanders van de Europese integraties en de oprichter van de Paneuropean Union, wordt beschouwd als de ideologische vader van de Europese Unie. Het was op zijn suggestie dat de 9e symfonie van de Beethoven van zijn beroemde Ode to Joy-compositie de hymne van Europa werd en hij werkte ook nauw samen met het team dat de vlag van de Europese Unie ontwierp. Maar zijn invloed hield niet op bij de hymnes of vlaggen. Het ging veel dieper, tot aan de grondslagen van de EU. Hij was het die door zijn werken de blauwdruk van de EU heeft gelegd, door te pleiten voor de eenwording van Europese staten in één Paneuropese entiteit.

Kalergi die, zoals we zullen zien, de komst van de nieuwe raciaal gemengde man aankondigde, had zelf een raciaal gemengde achtergrond. Hij was half Oostenrijks, half Japans, geboren in Tokio in 1894, waar zijn vader, een diplomaat en een lid van de adel, diende als de ambassadeur van het Oostenrijks Hongaarse rijk. Het grootste deel van zijn jeugd bracht hij door op het landgoed van de familie in Tsjechoslowakije, tot hij in 1908 ging studeren in Wenen, waar hij na zijn studie bleef wonen en werken. Hij trad in 1921 toe tot de prominente Masonic Grand Lodge Humanitas en richtte zijn beweging een jaar later op in de Paneuropean Union. Deze beweging stond meestal voor Europese integraties, wat zou leiden tot de oprichting van de Verenigde Staten van Europa met één gemeenschappelijke markt, gemeenschappelijke valuta en een onbeperkt, vrij verkeer van de bevolking. De kolonies die sommige Europese landen destijds hadden, zouden ook worden opgenomen in deze nieuwe Europese superstaat, die in feite massale migraties van Afrikanen naar Europa mogelijk zou maken. Kalergi beweerde dat een duurzame vrede alleen kon worden bereikt met de afschaffing van de natiestaten die naar zijn mening, vanwege hun eeuwige rivaliteit, de belangrijkste reden waren voor oorlogen in Europa. Dit waren de belangrijkste ideeën en principes die Kalergi uitlegde in zijn Paneuropean Manifesto, gepubliceerd in 1923.

Ondersteuning van de internationale bankiers

Kalergi’s voorstellen, opvattingen en ideeën hebben veel aandacht en steun gekregen van veel belangrijke politici van die tijd, waaronder Ignaz Seipel, die tweemaal als bondskanselier van Oostenrijk diende, de Oostenrijkse minister van Buitenlandse Zaken Karl Renner, de eerste president van Tsjechoslowakije Tomaš Masaryk, de eerste Tsjechoslowaakse minister van Buitenlandse Zaken, en zijn tweede president, Edvard Beneš, Franse president en Nobelprijswinnaar Aristide Briand, Franse politicus, die later driemaal president van Frankrijk was, Leon Blum, en de Oostenrijkse politicus en advocaat Konrad Adenauer , die later kanselier van West-Duitsland werd.

Maar het waren niet alleen de politici die de ideeën en opvattingen van Richard von Coudenhove-Kalergi ondersteunden. Hij kreeg ook veel steun van invloedrijke bankiers. Nadat hij zijn belangrijkste werk getiteld Practical Idealism in 1925 publiceerde, waarin hij zijn visie op het toekomstige Europa gedetailleerd beschreef, ontving zijn Paneuropean Movement een genereuze donatie van 60.000 Duitse Goldmarks van een internationale bankier Max Warburg. Kalergi kwam in contact met Max Warburg via baron Louis Rothschild, een vooraanstaand lid van de beroemde bank Rothschild-familie, die vandaag de dag nog steeds bekend staat als een van de rijkste families ter wereld. De Rothschilds waren natuurlijk ook grote aanhangers van Kalergi en van zijn plannen voor de oprichting van Pan Europe, de superstaat die alle Europese naties zou verenigen in één entiteit. Met de hulp van de Rothschilds en Max Warburg maakte Kalergi kennis met vele invloedrijke bankiers uit Wall Street zoals Paul Warburg, de broer van Max Warburg, Jacob Schilf en Bernard Baruch. Paul Warburg en Jacob Schilf staan ​​ook bekend als de mensen die hebben bijgedragen aan de oprichting van de American Federal Reserve Bank. Maar wat nog interessanter is, is het feit dat de bovengenoemde Jacob Schilf, een bekende kapitalist, de Russische revolutie en de bolsjewieken financierde, en hij was het die Trotski de financiële middelen gaf voor zijn terugkeer naar Rusland.

Veel mensen zagen Kalergi’s inspanningen voor Europese integratie en een verenigd Europa als een nobel doel. Ze geloofden dat zijn hoofddoel was om de levensstandaard te verhogen en een eeuwige vrede te bereiken, omdat hij zelf dit soort retoriek gebruikte bij het prediken over zijn idealen; hij beweerde dat hij vecht voor de welvaart van de hele mensheid. Maar verborgen onder deze nobele humanistische retoriek, waren niet zo nobele persoonlijke belangen van zijn belangrijkste financiële aanhangers. De crisis waarvan we vandaag in Europa getuige zijn, zijn in feite de directe gevolgen van hun doelen en van hun strijd, die nog steeds wordt gepresenteerd als een soort van humanistische inspanning.

»De man van de toekomst zal van gemengd ras zijn«

Het hoofddoel van de plannen van Kalergi was niet alleen de afschaffing van de nationale staten. Hij ging veel verder dan dat, want hij wilde ook de Europese naties uitwissen, die zouden worden vervangen door het nieuwe soort mensen, dat beter zou passen in zijn visie op een toekomstige Europese superstaat. Hij beschreef dit nieuwe type man in zijn bovengenoemde boek, Practical Idealism:

»De man van de toekomst zal van gemengd ras zijn. De races en klassen van vandaag zullen geleidelijk verdwijnen als gevolg van de eliminatie van ruimte, tijd en vooroordelen. Het Euraziatisch-negroïde ras van de toekomst, vergelijkbaar met de oude Egyptenaren, zal de huidige diversiteit van mensen en de diversiteit van individuen vervangen. «

En het was precies deze visie van de toekomstige burger van Europa die de internationale elite van bankiers, vrijmetselaars en andere invloedrijke zakenmensen verrukte, die na de publicatie van het praktische idealisme de Paneuropese Unie begon te financieren. Het was dezelfde elite die Kalergi hielp bij het emigreren naar de Verenigde Staten bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, waar hij zijn werk en strijd voor de Europese integratie voortzette. In de VS kreeg hij ook veel steun van grote kranten, zoals The New York Times, die zijn artikelen regelmatig publiceerde. Kalergi’s ideeën kregen zelfs steun van de Amerikaanse president Harry Truman na de oorlog, toen hij in een krant op een artikel uitkwam dat door Kalergi was geschreven. Wat betreft Kalergi zelf, hij verhuisde na de oorlog naar Frankrijk, waar hij zijn inspanningen voor de oprichting van de Europese superstaat voortzette. Hij was een pionier van de Europese integraties en hij legde ook de basis voor een nieuwe wereldorde waarin de verschillende naties zullen verdwijnen door het mengen van verschillende volkeren, en geleidelijk zullen worden vervangen door één monotone bevolking, of met andere woorden, door één menselijke kudde gecontroleerd door de internationale elites.

Pionier van multiculturalisme

De ideeën en standpunten van Kalergi vertegenwoordigen het plan voor de demografische vervanging van autochtone Europeanen door rasmenging en geplande massamigratie. Houd er rekening mee dat Kalergi ook Afrikaanse kolonies in zijn nieuwe Pan-Europa heeft opgenomen, wat zou betekenen dat de bevolking van het zwarte continent vrij naar Europa kon verhuizen. De gevolgen hiervan zouden natuurlijk een nieuwe populatie van bastaarden zijn, zonder een duidelijk omschreven identiteit, of een gevoel van verbondenheid en loyaliteit aan een bepaalde cultuur of natie. En dat is precies het soort bevolking dat geschikt is voor de internationale elites, omdat ze zich er goed van bewust zijn dat het gemakkelijker is om de massa van individuen te beheersen. Deze elites hunkeren naar totale macht over ons, en ze weten dat ze nooit volledige dominantie over de eens homogene naties van Europa kunnen bereiken, die altijd loyaal zouden blijven aan hun eigen traditie, cultuur en religie. Dus de enige manier voor hen om totale overheersing te bereiken is door verschillende mensen en rassen in één menselijke kudde te mengen, en dat is precies wat Kalergi in zijn plannen bepleitte. Deze plannen worden uitgevoerd door bepaalde elites uit Brussel, precies om de bovengenoemde redenen. Hun belangrijkste doel is het creëren van een nieuw totalitarisme van politieke correctheid onder het masker van de mensenrechten. Dat is de echte reden voor hun voortdurende steun voor massa-immigratie, voor documenten en resoluties van de verklaring van Marrakesh die ze aandringen, en voor hun lof over het zogenaamd zo verrijkende multiculturalisme dat ze dagelijks promoten via reguliere media. Dus het blijkt dat Kalergi niet alleen een pionier was van Europese integraties.