De vlam is in de pan geslagen in Syrië worden de ISIS-jagers vrijgelaten?

Over een breed front van conflicten zijn we de regie kwijt. Of de regisseur is ons niet gunstig gezind. Dat laatste suggereert in de koortsige breinen van de ‘complotdenkers‘ een cynische kliek die welbewust aanstuurt op de introductie van ‘Big Brother’. Dergelijke mensen bestaan. Ze hebben altijd bestaan, maar ook hen is het niet gegeven het overzicht te bewaren. De koortsige pogingen van een Britse groep ‘geheime jongens en meisjes‘ die grossieren in ‘Regime Change‘, waar ik recent nog de nodige aandacht aan besteedde, is juist niet het bewijs van succes, maar van onmacht die tot wanhopige pogingen leidt om de controle terug te krijgen. 

Eenieder die gewerkt heeft met complexe geautomatiseerde systemen in een dynamische omgeving, die de taken van de mens hebben overgenomen, heeft zich wel eens laten ontvallen: ‘Wat doet dat ding!?!‘ Dat bedoel ik hier met de regisseur die ons niet gunstig gezind is. In het boek over de ‘échte revolutie in oorlogvoering‘ waar ik recent over schreef, staat de auteur uitvoerig stil bij ‘Network Centered Warfare‘ (NCW), waarbij volledig geautomatiseerde systemen, op uiteenlopende platforms, gekoppeld in een netwerk, de beslissingen overnemen van de mens voor wie dat een té grote opgave is. Die mens is zelfs in een ‘laboratorium-omgeving‘ al te traag, laat staan in een oorlogssituatie, als het een kwestie is van leven en dood.

Toch zijn we in toenemende mate gaan vertrouwen op die centrale regie. Over de hele linie. Hier op mijn blog steek ik veel energie in het oproepen tot behoedzaamheid, omdat de modellen, de geselecteerde data, en de theoretische onderbouwing van die modellen hopeloos tekort schiet. ‘Garbage In, Garbage Out‘. Automatisering is een geweldig hulpmiddel, maar het kan je onverantwoordelijk lui maken, en blind voor ontwikkelingen die je in het ergste geval met de dood moet bekopen. Of waar anderen door sterven die jou niks hebben misdaan.

De auteur van dat boek over oorlogvoering stelt dat ‘NCW‘ niet meer weg te denken is uit de manier van werken binnen een strijdmacht, maar dat het netwerk geen garanties biedt als de vlam écht in de pan slaat, zoals nu wereldwijd, als gevolg van onze eigen ‘Overreach‘. Ik heb ook geen zin meer om al die geostrategische charlatans, de Sjoerd Sjoerdma’s, de Noël Voordewinds en de Michiel Servaesen in deze wereld de les te lezen, omdat ze konden weten dat Afghanistan, Irak, Libië, Syrië en Oekraïne, en nu weer Venezuela en Ecuador, op een bloedbad uit zouden draaien als we de regie in handen gaven van de NAVO-planners. Het bloed van vele honderdduizenden slachtoffers kleeft (ook) aan hun handen. En met elke nieuwe poging om ‘iets‘ te doen maken ze de situatie nóg erger. We zijn nu in de fase aangekomen waarin iedereen met de ambitie om de wereld te redden geheel zonder kennis van zaken op willekeurige ‘knoppen‘ drukt, in de hoop dat de goede ertussen zit.

De ontwikkelingen in NAVO-land Turkije komen niet uit de lucht vallen, lieve mensen. Op het moment dat we willens en wetens het fikkie in Syrië aanstaken, en terroristen begonnen te bewapenen om van Assad af te komen, waarschuwde ik hier op mijn blog dat we met vuur speelden. Die BBQ staat nu in lichterlaaie, mede omdat we in het verleden de Koerdische organisaties in Turkije en elders hebben aangemerkt als ‘terroristische organisaties‘, waarbij Israël, dat nu is overgestapt naar de Saoedi’s en de Golfstaten, nog met Turkije samenwerkte om de leider van de PKK achter de tralies te krijgen. We bleven dan ook op onze handen zitten toen de door ons bewapende Soennitische extremisten de Koerden in Syrië, aan de grens met Turkije, te lijf gingen. Onze Patriot-installaties moesten het Turkije van Erdogan beschermen tegen een aanval door Syrië op de posities van extremisten in Turkije die dat land als verzamelplaats, opleidingscentrum, en springplank gebruikten voor de door ons gesteunde oorlog tegen ‘Damascus‘, die van het hele land één grote rokende sintel maakte.

De Koerden probeerden aanvankelijk wanhopig een neutrale koers te varen, waar ze als etnische groep in het Syrië van Assad al veel autonomie hadden, en van Turkije niets te verwachten hadden. Wij stonden pal achter Erdogan, en Erdogan deed enthousiast mee aan de kant van de NAVO, waarbij het nog een spionagevliegtuig verspeelde dat de luchtafweer van Syrië moest testen. Toen Turkije een Russische jachtbommenwerper uit de lucht schoot die posities van ISIS/Al Qaida had gebombardeerd, juichten we dat koortsachtig toe. Het ‘Netwerk‘ scheurde toen de vrienden binnen de NAVO een poging waagden Erdogan een mes in zijn rug te zetten, om zo de weg vrij te maken voor een geheel nieuwe functionele alliantie met de Koerden, omdat ISIS/Al Qaida steunen teveel problemen opleverde. Erdogan kreeg er lucht van, mogelijk getipt door de Russen, en ontsnapte.

Waar de Koerden zich de bescherming van de NAVO-landen, minus Turkije, lieten aanleunen, wisten ze al dat je de NAVO-organisatie niet kunt vertrouwen. Ze waren een ‘node‘, een olierijk ‘knooppunt‘ in de schakelingen van het ‘Netwerk‘, maar op enig moment waarop dat ‘Netwerk‘ een economischer oplossing zou vinden voor het veilig stellen van de olie in dat gebied, waren ook zij ten dode opgeschreven. Van meet af gingen er stemmen op onder de Koerden in Syrië om aansluiting te zoeken bij Assad en de Russen, en die kant gaat het nu vermoedelijk ook op. Of ze worden aan hun lot overgelaten, omdat Assad en de Russen hen niet kunnen vertrouwen, en ze de handen al vol hebben aan het vernietigen van de laatste operationele strijdgroepen van ISIS/Al Qaida in Idlib. In elk geval zullen ze in deze fase niet gewapend ingrijpen om de Turkse strijdmacht de pas af te snijden.

Het is ronduit macaber als deze ontwikkeling resulteert in het loslaten van tegen de vijftigduizend gevangen gezette strijders van ISIS/Al Qaida in het gebied, als gevolg van de onrust in Irak, en het gebied dat in handen is van de Koerden. Als dat gebeurt is het zeker niet denkbeeldig dat Europa een unieke kans krijgt om ze in Europa te berechten, geheel volgens onze eigen superieure wetgeving, omdat ze dan massaal de wijk nemen naar dit deel van de wereld, waar we ze met open armen ontvangen, en pas oog krijgen voor hun ontwrichtende ideologie als ze met een vrachtwagen, een mes, bommen of automatische wapens slachtoffers maken uit naam van Allah. Wat anderzijds autonoom leidt tot het prikkelen van rechtsextremisten, waar we ook goede vrienden mee zijn, zolang ze ons helpen tegen ‘de Russen‘ in Oekraïne, of in Rusland zelf Navalny aan een platform willen helpen zodat hij boven de kiesdrempel uitkomt, maar die nu ook steeds vaker problemen veroorzaken in ons eigen rozenprieeltje. Daarbij maken we het ons er niet gemakkelijker op als we extremisten niet weten weg te houden van de meest gevoelige informatie.

‘Computer says ‘No”……………‘. Terug naar de tekentafel en het aloude handwerk. Maar eerst die vlammen doven! Waar is de blusdeken?