De VS, medeplichtig aan de slachting in Gaza, staan ​​nu geïsoleerd

Israël en de VS verzetten zich tegen het streven naar een vreedzame wapenstilstand met de Palestijnen in Gaza. Deze houding laat zien hoe diplomatiek ze geïsoleerd zijn van de meerderheid van de wereld die een staakt-het-vuren wil. Deze twee koppige regeringen hebben propaganda verspreid en de wil van hun eigen volk getrotseerd, zodat de vernietiging kan voortduren. Heeft de Amerikaanse medeplichtigheid aan het bloedbad in Gaza een negatieve invloed op de internationale status van het land?

VS – Op vrijdag 27 oktober stemden de naties van de wereld in de Algemene Vergadering van de VN voor een “onmiddellijke, duurzame en duurzame humanitaire wapenstilstand die leidt tot een stopzetting van de vijandelijkheden” in Gaza. De stemming was 120 tegen 14, beslissend voor de wapenstilstand. De regering van koning Abdullah II van Jordanië – een traditionele bondgenoot van de VS – steunde de resolutie.

Gilad Erdan, de Israëlische VN-ambassadeur, reageerde met uiterste minachting. Hij beschuldigde degenen die voor de ‘belachelijke resolutie’ stemden ervan ‘de verdediging van nazi-terroristen’ over Israël te steunen. In Gaza reageerde Israël op deze mondiale oproep tot een wapenstilstand door zijn bombardementen te escaleren en zijn grondinvasie uit te breiden.

En de VS leveren dit bloedbad. Amerikaanse wapens helpen Israël zijn genocidale militaire campagne voort te zetten, waarbij ruim 10.000 Palestijnen zijn omgekomen – waarvan 40% kinderen. De aanval heeft ziekenhuizen, appartementsgebouwen, straten en scholen verwoest. Gaza is nu niets minder dan de hel op aarde voor de nabestaanden. 

Volgens Save the Children heeft Israël in drie weken tijd meer kinderen gedood dan alle andere mondiale conflicten sinds 2019. Ondanks deze wreedheden hebben de Amerikaanse bedrijfsmedia de Amerikanen niet geholpen te begrijpen hoe geïsoleerd onze regering is in haar onvoorwaardelijke steun aan Israël.

Verder illustreert de VN- stemming dat Israël en de VS diplomatieke uitschieters zijn. De slechts twaalf landen die in de Algemene Vergadering hun kant kozen, waren vier uit Midden-Europa (Oostenrijk, Kroatië, Tsjechië en Hongarije); twee uit Latijns-Amerika (Guatemala en Paraguay) en zes kleine eilandstaten in de Stille Oceaan (Fiji, Marshalleilanden, Micronesië, Nauru, Papoea-Nieuw-Guinea en Tonga).

Dit betekent dat geen enkel land uit West-Europa, Afrika, het vasteland van Azië, het Caribisch gebied of het Midden-Oosten met hen heeft gestemd. Veel traditionele Amerikaanse bondgenoten – Frankrijk, Spanje, Portugal, België, Noorwegen, Ierland, Zwitserland en Nieuw-Zeeland – stemden voor de wapenstilstand. Andere Amerikaanse bondgenoten zoals Groot-Brittannië, Duitsland, Canada en Japan behoorden tot de 45 landen die zich van stemming onthielden.

De kiezers in de VS eisen een staakt-het-vuren

Diplomatieke isolatie is niet het enige probleem waarmee Israël en VS wordengeconfronteerd. Hun regeringen hebben ook geen voeling meer met hun eigen volk. Terwijl Israël zich voorbereidde om zijn grondinvasie in Gaza te lanceren, deed een Maariv- enquête onder Israëliërs een ontdekking: de publieke steun voor een onmiddellijk grootschalig grondoffensief tegen Gaza was gedaald van 65% op 17 oktober tot slechts 29% een week later.

Net als de rest van de wereld kijken Israëli’s naar de verschrikkingen van dit bloedbad. Ze hebben zich gerealiseerd dat hun regering geen plan heeft dat verder gaat dan massaal, willekeurig geweld voor haar verklaarde doel: het vernietigen van Hamas. Dit streven zou wel eens onhaalbaar kunnen zijn, ongeacht hoeveel Israëlische soldaten, gevangengenomen gevangenen en Palestijnse burgers het bereid is op te offeren.

De Amerikaanse bevolking wil ook dat er een einde komt aan de beproeving. Uit een Data for Progress -enquête die op 20 oktober werd gepubliceerd, bleek dat 66% van de Amerikanen wilde dat hun regering “opriep tot een staakt-het-vuren en een de-escalatie van het geweld in Gaza.” Ze drongen erop aan dat het land “zijn nauwe diplomatieke relatie met Israël zou moeten benutten om verder geweld en burgerdoden te voorkomen.”

De steun strekte zich over de partijgrenzen heen uit. Maar liefst 80% van de Democraten was het eens met de verklaring van de peiling. Dit had een wake-up call moeten zijn voor een democratische regering en democratische leden van het Huis van Afgevaardigden. Kennelijk sliep het Congres door het alarm heen. Op 24 oktober keurde het met 412 stemmen tegen tien een wetsvoorstel goed dat onvoorwaardelijke militaire steun beloofde voor de Israëlische campagne in Gaza. Dit was het groene licht voor de verwachte escalatie die volgde.

Op 16 oktober introduceerde vertegenwoordiger Cori Bush de Ceasefire Now-resolutie , waarin werd opgeroepen tot ‘onmiddellijke de-escalatie en een staakt-het-vuren’. Op 30 oktober hadden echter slechts 18 leden van het Congres het initiatief medegesponsord . Het door de Republikeinen geleide Huis stemde er in plaats daarvan voor om 14,5 miljard dollar uit te geven om Israël van wapens te voorzien. De nieuwe voorzitter, Mike Johnson, koppelde dit aan een gelijkwaardige verlaging van de financiering voor de Internal Revenue Service, maar twaalf Democraten stemden er nog steeds voor.

Het VS beleid veroorzaakt chaos

Het onvermogen van de Amerikaanse regering om de chaos die haar beleid heeft veroorzaakt in bedwang te houden, kan niet worden overdreven. De Amerikaanse ambassade in Beiroet heeft een bericht geplaatst dat al haar burgers Libanon onmiddellijk moeten verlaten. Er staat: “Je moet een actieplan hebben voor crisissituaties dat niet afhankelijk is van Amerikaanse overheidssteun.” Er staat ook dat ze een promesse moeten ondertekenen om de regering te vergoeden als deze hen helpt bij de evacuatie.

De enorme investeringen van de Amerikaanse regering in destructieve macht hebben ervoor gezorgd dat zij niet meer in staat is haar eigen burgers over de hele wereld te beschermen of te helpen. In plaats daarvan worden ze doorverwezen naar een webpagina van het ministerie van Buitenlandse Zaken met de titel: “Wat het ministerie van Buitenlandse Zaken wel en niet kan doen in een crisis.”

Het huidige internationale isolement van de VS staat in schril contrast met het mondiale welkom van Joe Biden. Toen hij Donald Trump versloeg bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2020, beweerde hij dat hij de zaken goed zou maken. Hij beloofde een nieuw tijdperk van Amerikaanse diplomatie, een einde aan de Amerikaanse oorlogen in het Midden-Oosten en hernieuwde internationale samenwerking bij de aanpak van de ernstigste problemen van de planeet. 

Helaas heeft hij geen enkele van deze beloften nagekomen. Hij zet Trumps stijging van de militaire uitgaven en illegale sancties tegen Iran, Cuba en een tiental andere landen voort. Tegelijkertijd heeft hij de Koude Oorlog van Trump met Rusland en China in een stroomversnelling gebracht en catastrofale proxy-oorlogen in Oekraïne en Palestina geëscaleerd. Het beleid van Biden is ongetwijfeld het slechtste van alle werelden.

Het VS leiderschap verzwakt net als de pro-Israëlische propaganda

Er beginnen eindelijk alternatieven voor het Amerikaanse ‘leiderschap’ te ontstaan. De VN-Veiligheidsraad wordt geïmmobiliseerd door zelfzuchtige Amerikaanse en Russische veto’s, terwijl exclusieve rijke jongensclubs zoals de Groep van Zeven (G7) en het World Economic Forum het neokolonialisme en de ongelijkheid alleen maar verder hebben verankerd. Maar nu wendt de wereld zich tot meer representatieve fora om eerlijker over onze gemeenschappelijke problemen te debatteren en nieuwe oplossingen te vinden.

 Deze omvatten de Algemene Vergadering van de VN, de Groep van 20 (G20), de Groep van 77 (G77) en de BRICS. Regionale groeperingen zoals de Afrikaanse Unie, de Associatie van Zuidoost-Aziatische Naties en de Gemeenschap van Latijns-Amerikaanse en Caribische staten winnen ook aan kracht.

Terwijl de wereld samenkomt om een ​​post-neokoloniale, multipolaire wereld op te bouwen, verliest de Amerikaanse propaganda haar macht om de opvattingen van mensen over nieuwe crises te vormen. Israëlische en Amerikaanse functionarissen, waaronder Biden , hebben hun best gedaan om twijfel te zaaien over het dodental in Gaza. Deze cijfers worden echter minutieus gedocumenteerd door de Palestijnse gezondheidsautoriteiten en geaccepteerd door de Wereldgezondheidsorganisatie, VN-agentschappen en niet-gouvernementele organisaties (NGO’s) die daar werken.

In een show van misplaatst vriendjespolitiek zijn Amerikaanse functionarissen en media eerder geneigd naar Israëlische functionarissen te luisteren dan naar Palestijnse. Deze vooringenomenheid vergroot het Amerikaanse isolement alleen maar doordat het land medeplichtig wordt aan de Israëlische propaganda. Mensen en regeringen over de hele wereld hebben hiervan kennis genomen.

Op 18 oktober annuleerden koning Abdullah II van Jordanië, president Abdel Fattah el-Sisi van Egypte en de Palestijnse leider Mahmoud Abbas een ontmoeting met Biden na een schijnbare Israëlische aanval waarbij honderden mensen omkwamen, allemaal onderdak in het Al-Ahli-ziekenhuis van de Anglicaanse Kerk in Gaza-stad, met wat leek op een luchtbom. Biden bevestigde de beslissing van Abdullah II, el-Sisi en Abbas door precies te doen waar ze bang voor waren: hij beweerde publiekelijk dat “het andere team” verantwoordelijk was voor de ziekenhuisbomaanslag.

Hamas, de Islamitische Jihad en andere Palestijnse strijders doodden op 7 oktober honderden soldaten en burgers in Israël. Tot de gevangenen die zij naar Gaza brachten, behoorden ook zowel soldaten als burgers, met het uitdrukkelijke doel een grootschalige uitwisseling van gevangenen uit te voeren. Families van deze gevangenen vragen Israël om hun veiligheid voorrang te geven boven het vervolgen van de oorlog tegen Gaza. Ze willen dat Israël het offensief staakt en Palestijnse gevangenen in Israëlische gevangenissen uitwisselt voor Israëlische gevangenen, zelfs als het land van plan is de aanval daarna te hervatten.

Palestijnse functionarissen hebben meer dan 10.000 doden in Gaza geïdentificeerd. Israëlische functionarissen hebben daarentegen tot nu toe slechts 1.087 van de 1.300 tot 1.400 mensen geïdentificeerd die volgens hen zijn omgekomen bij de Palestijnse aanval op 7 oktober. 

De Israëlische krant Haaretz heeft een webpagina met foto’s, namen, leeftijden en enkele persoonlijke gegevens van de geïdentificeerde mensen die in Israël zijn vermoord. Op aandringen van het Israëlische leger hebben veel westerse politici en media de Palestijnse aanval afgeschilderd als een burgerbloedbad. Het zal westerlingen misschien verbazen als ze horen dat minstens 381 van de 1.087 geïdentificeerde slachtoffers soldaten, politie- en veiligheidsagenten waren.

Bovendien roepen de gegevens van Haaretz vragen op over een ander verhaal dat op grote schaal is herhaald door westerse media en politici, waaronder Biden , waarin wordt beweerd dat Israëlische soldaten veertig dode baby’s hebben gevonden die door Hamas waren onthoofd. 

Er zijn zeven kinderen onder de tien jaar onder de 706 burgerdoden die in Haaretz zijn geïdentificeerd . De jongste was echter vier jaar oud en geen baby. Zoals met al deze vragen weten we de antwoorden niet, maar we moeten sceptisch zijn over niet-geverifieerde beweringen over wreedheden. Israël heeft immers gelogen over eerdere oorlogsmisdaden en zich verzet tegen onafhankelijke, internationale onderzoeken ernaar.

Geen bemiddelaar meer

Door de val van de Sovjet-Unie hadden de VS geen rivaal meer die de ongebreidelde, vaak onrealistische ambities van hun leiders naar wereldmacht in de hand kon houden. Sindsdien hebben de VS een historische kans verspeeld om een ​​vreedzaam, rechtvaardig en duurzaam land op te bouwen, met gedeelde welvaart voor ons en onze mondiale buren. De illusie van militaire superioriteit van onze leiders is een gifpil geweest die elk aspect van het Amerikaanse buitenlandse beleid na de Koude Oorlog heeft ondermijnd. 

Het heeft hen op een doodlopende weg gebracht, van waaruit ze zich geen alternatief meer kunnen voorstellen voor vechten en doden, of het bewapenen van hun bondgenoten om te vechten en te doden. De gevolgen van dit beleid zijn zo dodelijk en destabiliserend geworden dat ze de positie van de VS in de wereld saboteren en deze steeds meer geïsoleerd achterlaten.

Afgezien van de VS is de wereld opmerkelijk verenigd achter het doel om een ​​einde te maken aan de Israëlische bezetting van de Palestijnse gebieden die het land sinds 1967 heeft bezet. De VS moeten ophouden de Israëlische bezetting met eindeloze wapens te voeden en te stoppen met het diplomatiek beschermen van Israël tegen internationale pogingen om een ​​einde te maken aan de Israëlische bezetting. bezigheid. 

De VS zijn er totaal niet in geslaagd om te bemiddelen en een eerlijke bemiddelaar te zijn tussen Israël en Palestina, maar treden in plaats daarvan op als partij in het conflict aan de kant van Israël. Zij moet nu een stap opzij zetten om echte bemiddelaars de kans te geven tussenbeide te komen.