De VS moeten geen oorlog voeren voor Saoedi-olie

Uit de opmerkingen van Donald Trump over de aanval op een Saoedische oliefaciliteit, naar verluidt door Iran, is het niet duidelijk of hij jeukt voor een gevecht, wantrouwend van een gevecht of bereid is om deel te nemen aan een gevecht als zijn vrienden in Riyad dat willen. Hij wisselt af tussen stoer praten, harsende verzoening en klinken alsof hij geen idee heeft wat hij moet doen.

Maar de kans op Amerikaanse militaire actie kan nooit worden uitgesloten, omdat, nou ja, wij de Verenigde Staten zijn en militaire actie onze standaardoptie is – onder voorzitters van beide partijen. We hebben nooit een tekort aan redenen om onze troepen in gevaar te brengen.

De reden in dit geval zou zijn dat Iran onze vijand is en ervan wordt beschuldigd verantwoordelijk te zijn voor een aanval op een complex dat normaal gesproken 5,7 miljoen vaten olie per dag uitzet – ongeveer 5% van de wereldvoorraad. We zouden de Saoedische heersers te hulp komen, die onze wapens kopen, met Trump opschieten en onze vijandigheid jegens Teheran delen.

Ze houden onze jas graag vast terwijl we hun vijand slaan. Voormalig minister van Defensie Robert Gates zei ooit tegen de Franse minister van Buitenlandse Zaken dat de Saoedi’s ’tegen de Iraniërs zouden vechten tot de laatste Amerikaan’. Maar waarom Amerikanen risicovolle acties moeten ondernemen omwille van hen, is moeilijk voor te stellen.

Saoedi-Arabië is geen verdragspartner. De proxy-oorlog met Iran in Jemen heeft niets met ons te maken. Toen de VS Irak binnenvielen in 2003, waren ze niet nuttig. In 2016 zei Trump zelf dat de Saoedi’s ‘de grootste financiers van terrorisme ter wereld’ waren.

Een maat voor het giftige karakter van het regime is dat, zoals de New York Times meldde, “de Islamitische Staat officiële Saoedische leerboeken voor zijn scholen heeft aangenomen totdat de extremistische groep in 2015 zijn eigen boeken kon publiceren.” Saoedische agenten vermoordden een journalist van de Washington Post en uiteengereten hem met een botzaag.

We hebben de Saoedi’s soms een nuttige partner gevonden. Maar alleen omdat hun belangen soms samenvallen met de onze, is geen reden om Amerikaanse levens in gevaar te brengen over hun problemen met Iran. Het koninkrijk heeft het op twee na grootste militaire budget ter wereld en het arsenaal omvat door de VS gemaakte F-15’s. De Saoedi’s kunnen Iran straffen als ze daarvoor kiezen.

Het is de moeite waard om je af te vragen waarom Iran zo zou uithalen. Het lijdt onder de economische sancties van de VS – die Juan Cole van de University of Michigan in het Midden-Oosten beschrijft als de zwaarste die ooit in vredestijd aan een land is opgelegd. Om binnenlandse en geopolitieke redenen vindt Iran blijkbaar dat het wraak moet nemen. Het verstoren van de toevoer van olie is een manier om te communiceren dat als ze gaan lijden, anderen ook de pijn zullen voelen.

De reden dat de Iraniërs lijden is dat Trump wegliep van een deal die hun nucleaire programma terugdraaide in ruil voor het opheffen van sancties. Hij voerde vervolgens de sancties op en bewees Iraniërs dat het zinloos was een compromis te sluiten met Washington.

Wat kunnen we nu doen? Sen. Lindsey Graham, RS.C., zei: “Het is nu tijd voor de VS om een ​​aanval op Iraanse olieraffinaderijen op tafel te leggen.” een bizarre tactiek zijn. Het zou de schade die naar verluidt door de Iraniërs zou zijn toegebracht in plaats van het te neutraliseren.

Neutraliseren zou niet zo moeilijk zijn. Het regime in Riyad zegt dat het elk tekort uit zijn inventaris kan opvangen en binnenkort de volledige productie kan herstellen. Zelfs als dit niet het geval is, vertelt politicoloog Rosemary Kelanic van de Universiteit van Notre Dame, auteur van het aanstaande boek ‘Black Gold and Blackmail: Oil and Great Power Politics’ me dat strategische aardoliereserves in de VS en onze bondgenoten het gat kunnen opvullen voor bijna  twee jaar .

Elke prijsstijging zou ook de productie overal van Rusland naar West-Texas stimuleren, wat hen snel weer zou doen dalen. Houd er rekening mee dat de Verenigde Staten nu de grootste producent ter wereld zijn en veel meer pompen dan Saoedi-Arabië.

De totale economische gevolgen van deze aflevering zijn waarschijnlijk mild. Een oorlog met Iran daarentegen zou brute economische gevolgen hebben over de hele wereld, en niet te vergeten het menselijke bloedbad.

Misschien had Trump daar eerder aan moeten denken. Hij verliet de nucleaire deal in de overtuiging dat hij Iran kon dwingen om genade te smeken – een strategie die alleen maar mislukte. Hij leert een oude les: het is gemakkelijker om jezelf in een gevecht te krijgen dan jezelf eruit te halen.