De waarheid over Oekraïne en de vraag: wat zijn we haar eigenlijk verschuldigd?

Op 24 februari 2022 viel Rusland Oekraïne aan. Sindsdien zijn Oekraïense politici druk bezig in de Duitse media, met brutale beweringen en het beledigen van de Duitse regering omdat ze niet voldoende aan de eisen voldeden. Ondertussen vragen nogal wat mensen zich af waarom Duitsland Oekraïne überhaupt iets schuldig zou moeten zijn.

Met welke rechtvaardiging eist de Oekraïense regering geld en wapens van Duitsland? En waarom gaat de Berlijnse regering hierop in? Als ze inderdaad de instructies van Washington opvolgt, zou ze een deel van het probleem zijn in plaats van te helpen het op te lossen.

De afgelopen jaren zijn er miljarden betaald en de Berlijnse politici betalen steeds meer, alsof ze gemakkelijk over het geld kunnen beschikken dat van hun eigen mensen wordt overgeheveld. Daarnaast zijn er al enkele honderdduizenden vluchtelingen opgevangen. Ze zijn niet gecontroleerd of geregistreerd, worden verzorgd en kunnen overal binnen de Europese Unie reizen. Al wekenlang, na de coronapandemie, is er een tweede noodtoestand met ernstige gevolgen.

Bondsminister van Economische Zaken Robert Habeck verklaarde onlangs zelfs dat Duitsland partij was bij de oorlog en moest “leiden door te dienen”. Minister van Buitenlandse Zaken Annalena Baerbock zei:– een uitspraak herhalend van Joe Biden uit 2014 – willen ze Rusland ruïneren met de sancties. In zijn regeringsverklaring van 27 februari 2022 noemde bondskanselier Olaf Scholz de Russische president Vladimir Poetin (na zijn inaugurele bezoek aan Washington) een “oorlogsstoker” die een hoge prijs moest betalen. Noch Habeck, noch Baerbock en Scholz lijken zich bewust te zijn van wat dat werkelijk betekent in relatie tot Rusland. Blijkbaar gelden diplomatieke gebruiken en principes van internationaal recht niet meer voor hen. Hoe moeten Russische politici überhaupt met hen kunnen praten? De existentiële vraag wat er zich achter de schermen afspeelt, wordt steeds urgenter.

Er wordt beweerd dat westerse waarden en democratie in Oekraïne verdedigd moeten worden, en met alle beschikbare middelen, waar naast de miljarden aan betalingen ook wapenleveranties en mogelijk – volgens meerdere politici – NAVO-betrokkenheid bij horen. Maar hoe is de situatie in Oekraïne eigenlijk geweest sinds de regimewisseling van 2014, die de VS al jaren aan het voorbereiden waren?

Na de staatsgreep sloot de Krim, die al 171 jaar Russisch was, zich aan bij de Russische Federatie, en Russischsprekende inwoners van Donbass eisten, uit angst voor represailles, meer autonomie binnen Oekraïne, wat hun werd geweigerd. Als gevolg hiervan maakten ze zich ook los van de “Kiev” Oekraïne en riepen de Volksrepublieken Donetsk en Lugansk uit.

Het resultaat was een voortdurende catastrofe die begon met deze burgeroorlog in Oost-Oekraïne. De toenmalige heerser, Petro Poroshenko, de Amerikaanse oligarch en marionet, stuurde tanks en artillerie naar de Donbass om de lokale bevolking neer te schieten. Een binnenlands conflict moet militair worden opgelost; tot op heden zijn er ongeveer 14.000 mensen omgekomen, steden en dorpen zijn verwoest. Naast het Oekraïense leger dat werd “geadviseerd” door het Amerikaanse leger, waren ook zogenaamde vrijwilligersbataljons, waaronder het fascistische Azov-regiment, en Amerikaanse huursoldaten betrokken bij deze genocide (zie sectie 6 van de Code of Crimes against International Law). Om weerstand te kunnen bieden, wendden de oostelijke Oekraïners zich tot Rusland voor steun.

De burgeroorlog rond Donetsk en Lugansk verspreidde zich en werd steeds weer aangewakkerd. Er ontstond een vuurbron voor de deur van Rusland en alle pogingen om het te blussen mislukten. Kiev Oekraïne, waar fascisten in parlement en regering zitten, voerde oorlog tegen de eigen bevolking met de VS erachter. De overeenkomst van Minsk om het conflict op te lossen werd door Kiev genegeerd en het leger werd opgewaardeerd. Het lot van het land was in handen van de VS, die het land koeltjes hadden overgenomen en tegen Rusland hadden geplaatst.

De verdere ontwikkeling tot op heden is bekend: een proxy-oorlog tussen de VS en Rusland, waarin Oekraïne wordt neergeslagen met de hulp van Vladimir Zelensky en andere agitatoren. Deze noodlottige procedure rechtvaardigen met de verdediging van “Europa” komt overeen met de systematische manipulatie van meningen. Een blik op de situatie in Oekraïne na de Maidan-putsch bewijst dit heel duidelijk. Hier is een fragment uit het 2019-boek “The New West-East Conflict. Een enscenering”:

Regimeverandering in Kiev 2014

Vanaf 2008 heeft de Europese Unie (EU) onderhandeld over een associatieovereenkomst met Oekraïne. Sinds 2011 zijn de onderhandelingen echter gestagneerd omdat de regering van Janoekovitsj niet heeft voldaan aan de eisen van de EU, met name Duitsland, voor de vrijlating van de criminele ex-premier Joelia Timosjenko die in de gevangenis zit. Janoekovitsj weigerde uiteindelijk de overeenkomst in november 2013 te ratificeren omdat dat zou betekenen dat hij onvoorwaardelijk lid zou worden van de Europese Unie, Rusland zou verwerpen en de door Moskou geïnitieerde douane-unie (Euraziatische Economische Unie vanaf 2015) zou negeren. Dit leidde tot inmenging in de binnenlandse aangelegenheden van het land en protesten van westers georiënteerde burgers in Kiev. Dat was het begin van de zogenaamde (Euro)Maidan-opstand, waarbij vanaf het begin niet alleen democratisch-oppositionele krachten betrokken waren, maar ook nationalisten en buitenlandse geheime diensten. (…)

Uit verklaringen van hooggeplaatste politici blijkt ook dat de VS een regimewissel hebben voorbereid en daarmee van Oekraïne een satellietstaat hebben gemaakt. In een CNN-interview op 1 februari 2015 sprak de toenmalige Amerikaanse president Barack Obama over de “deal” die met de putschisten was onderhandeld nadat Janoekovitsj was gevlucht.

En op 13 december 2013 pochte Victoria Nuland, de EU-gezant van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, dat de VS vijf miljard dollar hadden geïnvesteerd “ter ondersteuning van het streven van het Oekraïense volk naar een sterkere, meer democratische regering” . (…)

Na langdurige voorbereidingen door de CIA, westerse geheime diensten en niet-gouvernementele organisaties – die gebruik maakten van de aanvankelijk vreedzame Maidan-beweging van westers georiënteerde Oekraïners – begon met de staatsgreep in Kiev de nieuwe Koude Oorlog tegen Rusland. De Verenigde Staten herleefden het West-Oost-conflict waarvan ze dachten dat het was overwonnen om de gigantische herbewapening en hun agressiebeleid te rechtvaardigen. Het volgende hoofddoel is – als de “grote oorlog” waar ook Michail Gorbatsjov voor waarschuwde niet plaatsvindt – regimewisseling in Moskou.

Een staat die op instorten staat

Op 21 juli 2014 publiceerde presentator Claus Kleber, bekend van zijn uitbarstingen tegen Rusland, zijn verbazingwekkende inzichten in de situatie in Oekraïne in het heute-journal:

“Propaganda op alle grote Russischtalige zenders doet miljoenen mensen geloven dat in Kiev, de hoofdstad van Oekraïne, bloeddorstige fascisten een genocide plannen tegen mensen van Russische afkomst in Oost-Oekraïne. Wij en veel media hebben aanwijzingen gevolgd of dit waar is. En we kwamen erachter dat deze fascisten niet bestaan, althans niet in een verantwoordelijke positie in Kiev. En toch krijgen we nog steeds brieven waarin dat wordt beweerd.”

Op dat moment was al bekend dat fascisten als Oleg Tjahnybok en Andriy Parubiy in het Kievse parlement, de Verchovna Rada, zaten en dat in Oost-Oekraïne fascistische gevechtseenheden werden ingezet, waaronder het zogenaamde Azov-regiment, waarvan de plaatsvervangend commandant Vadim Trojan binnenkort daarna werd hoofd van de politie benoemd . Said Andriy Parubiy, die op 14 april 2016 voorzitter van het parlement werd, zei in een interview op 4 september 2018 dat Adolf Hitler in de jaren dertig “de grootste persoonlijkheid” was “die directe democratie beoefende”, “we zouden dat niet moeten doen. vergeten”.

Toen ze er tijdens een federale persconferentie naar vroegen, zeiden regeringswoordvoerder Steffen Seibert en vervolgens woordvoerster van het federale ministerie van Buitenlandse Zaken, Maria Adebahr, dat ze er niets van wisten, hoewel sommige media erover berichtten. Dit kenmerkt de houding van de Duitse federale regering ten opzichte van de “schurkenstaat” Oekraïne: hoewel er constante agitatie tegen Rusland is, hoeven nationalisten en fascisten niet bang te zijn voor kritiek. Ze hebben de vrije hand en gebruiken die om systematisch leden van de oppositie op te sporen. Maar dat is geen commentaar van westerse politici en media waard.

Er waren slechts korte berichten over de moorden op de Oekraïense journalisten Oles Busyna en Pawel Sheremet , die kritiek hadden op de regering . Geen protesten van de federale regering of de federale president Frank-Walter Steinmeier, de EU of de Raad van Europa. Geen behoefte aan onmiddellijke opheldering. Een “Oekraïens opstandig leger” eiste openlijk de verantwoordelijkheid op voor de “liquidatie” van Busyna op 16 april 2015; vermoedelijke rechtsextremisten werden na een korte gevangenisstraf vrijgelaten. Sheremet, die op 20 juli 2016 werd gedood door een autobom, had kort voor zijn moord gepubliceerd dat rechtse vrijwilligersbataljons rechtszittingen tegen corrupte zakenlieden verhinderden.

Dat de televisiezender Inter, die in het Oekraïens en Russisch uitzendt, op 4 september 2016 in brand werd gestoken met molotovcocktails , omdat zij programma’s met onder meer Russische hitsterren had uitgezonden, was niet noemenswaardig, hoewel de medewerkers slechts ternauwernood ontsnapt met hun leven; niemand werd ter verantwoording geroepen. Ook de moorden op Maidan Square en in Odessa waren onopgelost. Ook door wie? Nationalisten en moordenaars bekleden de leidende posities bij de politie, de geheime dienst en het ministerie van Binnenlandse Zaken.

Slechts terloops hoorde het publiek van een reeks mysterieuze sterfgevallen van Oekraïense oppositiefiguren. Minstens zeven van de slachtoffers – voormalige hoge functionarissen, functionarissen en politici – waren lid van de “Partij van de Regio’s”, waaronder de afgezette premier Viktor Janoekovitsj. Verscheidene van hen zouden zelfmoord hebben gepleegd, zoals voormalig voorzitter van de regionale raad van Charkov, Nikolai Sergiyenko, voormalig burgemeester van Melitopol Sergei Walter, politiechef van Melitopol Sergei Bordyuga en voormalig parlementslid Stanislav Melnik. Voormalig parlementslid Oleg Kalashnikov werd dood aangetroffen door schotwonden in zijn huis in Kiev; voormalig staatshoofd van het Landfonds Mikhailo Chechetov viel op 28 februari 2015 uit een raam van zijn appartement; op 12. Voormalig gouverneur van Zaporozhye, Alexander Peklushenko, werd dood aangetroffen nadat hij op 20 maart in zijn nek was geschoten. Hoewel er geen zelfmoordbriefjes waren en de omstandigheden moord suggereerden, was de officiële versie van het Oekraïense ministerie van Binnenlandse Zaken voor Chechetov en de recherche voor Pekluchenko “zelfmoord”.Geen luid protest van westerse politici en journalisten .

Schandalen, provocaties, vervolging van oppositiefiguren en politieke moorden. Blijkbaar onder bescherming van de VS, wordt Kiev’s Oekraïne geregeerd door een verzameling corrupte politici, criminele nationalisten en moordenaars die gedijen ten koste van een steeds armere bevolking. En net als in Irak profiteren ook hier de Amerikaanse politieke kaste en de zakenelite. Zo werden de zoon van de voormalige Amerikaanse vice-president Joe Biden, Hunter Biden, en de vertrouweling van voormalig minister van Buitenlandse Zaken John Kerry, Devon Archer, onmiddellijk na de staatsgreep benoemd tot lid van de raad van bestuur van het particuliere Oekraïense olie- en gasbedrijf Burisma . Ook in het management waren Alan Apter , een voormalige Merrill Lynch – veteraanJPMorgan actieve investeringsbankier, evenals de Poolse ex-president Aleksander Kwaśniewski lucratieve posten . Nepotisme en corruptie waar je ook kijkt.

Niettemin blijven de EU en het IMF miljarden investeren in deze noodlijdende staat, waarin onder de gegeven omstandigheden niets zal veranderen. De ongegronde laagheid van de enscenering van een journalistenmoord, die onmiddellijk aan Rusland werd toegeschreven, is slechts een van de vele wandaden die de afgelopen jaren in de politiek zijn gebruikt. Ze worden herhaaldelijk vervangen door andere haat- en waanzinaanvallen tegen Rusland. Europese politici en media zijn wat voorzichtiger geworden nadat de betrekkingen met de VS onder Donald Trump zijn bekoeld. Maar de “boze vijand” bevindt zich nog steeds in het Oosten, daarom worden de sancties gehandhaafd en wordt de Bundeswehr massaal opgewaardeerd. Dit is wat de ‘vrienden’ in Oekraïne en aan de andere kant van de Atlantische Oceaan van elke Berlijnse regering eisen.

Oekraïne is failliet, het is alleen afhankelijk van infuus van het IMF en de EU. Volgens onderzoek van de journalisten Friedhelm Klinkhammer en Volker Brautigam (voormalige medewerkers van de Norddeutscher Rundfunk) zijn medio 2018 ongeveer acht miljoen Oekraïners hun thuisland ontvlucht om aan armoede en werkloosheid te ontsnappen. Het land is 13 miljard euro verschuldigd aan de EU en nog eens 11 miljard dollar aan het Internationaal Monetair Fonds .

“Deze last zou alleen kunnen worden gedragen als er een passend bruto nationaal product tegenover staat”, aldus de auteurs. Haar prognose: “Het is echter volkomen onduidelijk hoe het Porosjenko-regime de eerste aflossingstermijnen volgend jaar zal verhogen en aan zijn terugbetalingsverplichtingen zal voldoen … De EU en het IMF oefenen druk uit op de Oekraïense regering om eindelijk de beperkingen op de verkoop van landbouwgrond [de waardevolle “zwarte aarde”], waarin internationale investeerders in de agrarische industrie zeer geïnteresseerd zijn. Daarnaast wordt op korte termijn het exportverbod op stammen afgeschaft. De Oekraïense bossen behoren binnenkort misschien tot het verleden.”

Over de situatie in Oekraïne medio 2018 schreven de auteurs: “Zijn regime van de oligarch Poroshenko, corrupt tot in de kern, worstelt alleen om in functie te blijven met de hulp van de VS, de EU en vooral Duitsland, evenals samenwerking met het fascistische gespuis. Hoe lang nog?”