Indignatie redactie 
Trump “voldeed aan de definitie van een fascist, zou regeren als een dictator als dat mocht, en had geen begrip van de grondwet of het concept van de rechtsstaat”
Het belangrijkste aspect van het horen van de aanhoudende stem van John F. Kelly, de gepensioneerde generaal van de mariniers en stafchef van Donald Trump, die waarschuwt dat zijn voormalige baas een fascist is die als dictator wetteloos te werk wil gaan, is hoe wij als stemmend publiek reageren.
Er is veel te doen geweest over de inmiddels substantiële parade van voormalige vlaggenmilitairen die onlangs naar voren zijn gekomen om te zeggen dat hij ongeschikt is voor het presidentschap. Het uitspreken over binnenlandse politieke kwesties is inderdaad een doorbraak in de traditie.
Maar het feit dat zij de gevaren voor de Amerikaanse waarden en de nationale veiligheid inzien van een tweede Trump-presidentschap, is veel meer een uitdaging voor kiezers dan voor Trump, wiens woordvoerders de kritiek luchtigjes wegwuiven door te zeggen dat Kelly zichzelf heeft ‘beclownd’.
De stemmen van voormalige generaals en admiraals kwamen pas laat naar voren, maar nu pas laat in de campagne, nu Trump praat over het inzetten van het leger om politieke vijanden te arresteren en te vervolgen.
In interviews en opnames die op televisie werden herhaald, zei Kelly, misschien wel de meest gerespecteerde gepensioneerde generaal die voor Trump werkte, dat Trump “voldeed aan de definitie van een fascist, zou regeren als een dictator als dat werd toegestaan, en geen begrip had van de grondwet of het concept van de rechtsstaat”, aldus transcripties van The New York Times .
Kelly bevestigde eerdere berichten dat Trump herhaaldelijk Adolf Hitler prees, minachting had geuit voor invalide veteranen en degenen die op het slagveld voor de Verenigde Staten stierven, had gekarakteriseerd als “losers” en “suckers”, zoals voor het eerst gerapporteerd in 2020 door het tijdschrift The Atlantic en deze week samengevat in een artikel over hoe Trump generaals wilde die alleen loyaal aan hem waren, zoals Hitler had gedaan. Trump was zich er niet van bewust dat Hitlers generaals hem probeerden te vermoorden.
Wat Kelly zei
Als u Kelly’s opmerkingen nog niet heeft gelezen, volgt hier een voorbeeld uit The Times:
“Nou, als we kijken naar de definitie van fascisme: het is een extreemrechtse autoritaire, ultranationalistische politieke ideologie en beweging die wordt gekenmerkt door een dictatoriale leider, gecentraliseerde autocratie, militarisme, gedwongen onderdrukking van oppositie, geloof in een natuurlijke sociale hiërarchie,” zei hij. “Dus zeker, in mijn ervaring, zijn dat de soorten dingen waarvan hij denkt dat ze beter zouden werken in termen van het besturen van Amerika,” zei Kelly.
Trump “geeft zeker de voorkeur aan de dictatoriale benadering van de regering”, zei Kelly, eraan toevoegend dat hij “nooit heeft geaccepteerd dat hij niet de machtigste man ter wereld was – en met macht bedoel ik het vermogen om alles te doen wat hij wilde, wanneer hij maar wilde”, zei Kelly.
Kelly zei dat Trump herhaaldelijk te horen kreeg waarom hij het Amerikaanse leger niet tegen Amerikanen zou moeten gebruiken en de beperkingen van zijn bevoegdheid om dat te doen. Trump bleef desondanks tijdens zijn ambtsperiode de kwestie aankaarten en beweren dat hij wel de bevoegdheid had om dergelijke acties te ondernemen, aldus Kelly.
Hoewel Kelly Kamala Harris niet zou steunen, was zijn waarschuwing duidelijk.
En nu?
Nu de presidentsverkiezingen in hun laatste dagen ogenschijnlijk flinterdun worden, gaat het niet om Kelly’s mening of die van andere militaire geesten. Het gaat om de waarden die Amerikaanse kiezers belangrijk vinden.
Sinds 2020 is er rond het vooruitzicht van Trumps terugkeer naar het Witte Huis eindeloos gediscussieerd over verkiezingen die de noodzaak weerspiegelen om de democratie te behouden, te erkennen dat verkiezingen eerlijk en vrij zijn en dat er een vreedzame machtsoverdracht moet plaatsvinden in plaats van voortdurende pogingen om resultaten ongedaan te maken die in het voordeel van de partij zijn.
Sinds Trump in het Witte Huis zit, hebben de nationale veiligheidsproblemen die beginnen met het verlaten van NAVO-bondgenoten en het bedreigen van bevriende landen met handelsoorlogen, een reeks zorgen gecreëerd die Trump opzij schuift ten gunste van een verhaallijn waarin hij zichzelf afschildert als een religieus getinte redder. Trump heeft in tientallen beloften op het campagnepad en via documenten als Project 2025 beloofd de overheid zoals we die kennen te ondermijnen en zijn persoonlijke status als belangrijkste te beschouwen in een systeem dat zogenaamd afhankelijk is van wetten, checks and balances.
Nu het Hooggerechtshof een uitspraak heeft gedaan die in principe elke presidentiële handeling tijdens zijn ambtsperiode onschadelijk maakt, zijn er ernstige zorgen over de manier waarop Trump ons vertelt dat hij critici, of ze nu politiek, journalistiek of door burgers geleid zijn, de mond wil snoeren en daarvoor het leger wil inzetten, en ook nog eens ongedocumenteerde gezinnen wil oppakken om ze te deporteren.
De vraag is niet langer welke termen we moeten gebruiken om Trump te beschrijven, maar welke waarden wij als Amerikaanse kiezers nastreven.
