De schokkende beelden van een vermijdbare overstromingsramp bieden de Groenen een politieke springplank om de vrijheid verder in te perken in naam van de klimaatbescherming.
De huidige manier van media-ontvangst en -consumptie is als het ware een watersnoodramp: onervaren mediagebruikers worden voortdurend getroffen door een massa gedecontextualiseerde informatiefragmenten, vermakelijke schandalen en hashtags. Ten koste van het langetermijngeheugen.
Een watersnoodramp in de letterlijke zin van het woord, zoals die zich medio juli in het Rijnland voordeed, is – zoals je zou kunnen afleiden uit het huidige mediadiscours – iets heel nieuws. Kenmerkend voor deze gebeurtenis is dat deze monocausaal wordt toegeschreven aan klimaatverandering. De Duitse Twitter-trends van 15 juli laten duidelijk zien dat deze eendimensionale causaliteit in het discours als vanzelfsprekend wordt beschouwd. In de top vijf van langste trends vinden we de hashtags #highwater, #vloedgolf enerzijds en #klimaatverandering, #klimaatcatastrofe anderzijds. #Laschet zit er tussenin.
Overstromingsrampen in het oude normaal
Hier wordt de kritische mediagebruiker gevraagd welke debatten zijn aangewakkerd en geleid bij recente watersnoodrampen – ja, die waren er echt . Laten we de overstroming in Centraal-Europa in 2013 als prominent voorbeeld nemen . Dit evenement vond plaats lang voordat het klimaatdebat zo verhit en openbaar werd als het nu is. Als men op Google zoekt naar de artikelen van juni 2013 over dit onderwerp, onthult de lezer een heterogeen, veel breder debat dat niet gereduceerd wordt tot de factor klimaatverandering zoals die nu is. Integendeel, je moet echt op zoek naar bijdragen die zelfs klimaatverandering als een trigger beschouwen. Andere factoren stonden vooral centraal in het debat. Dus schreefhet Federaal Agentschap voor Burgereducatie :
“Experts wijzen extreme hevige regenval aan als hoofdoorzaak van het toenemende aantal ‘overstromingen van de eeuw’. Volgens de Duitse Weerdienst (DWD) viel in de ongewoon ‘natte’ mei tot begin juni bijna 23 biljoen liter regenwater op Duitsland. De bodem kan deze hoeveelheden nauwelijks opnemen. Maar ook het gedwongen aanleggen van dijken, het rechttrekken van rivieren en het afdekken van de bodem moeten bijdragen aan de verslechtering van de overstromingssituatie. De stromen zouden daardoor worden gekanaliseerd. Enerzijds verhoogt dit de stroomsnelheid van de rivieren. Anderzijds is er door het verdwijnen van uiterwaarden steeds minder natuurlijke uiterwaarden. (…)
Vandaag de dag staat slechts ongeveer tien tot twintig procent van de oorspronkelijke uiterwaarden onder water. Een van de redenen hiervoor is het intensieve agrarische gebruik van de grond. Hierdoor zou de bodem minder water kunnen opnemen en zou regenwater sneller bovengronds weglopen. Dan is er de ontwikkeling: elke dag verdwijnt in Duitsland 100 hectare open landschap onder asfalt of beton – elk uur een gebied ter grootte van vijf voetbalvelden. Hierdoor wordt ook het infiltratiegebied voor regenwater kleiner.”
Het hele artikel gaat niet over klimaat. Bij Deutsche Welle schreef Irene Quaile een artikel met de titel “Overstromingen – Tekenen voor klimaatverandering?”. Zelfs het vraagteken aan het einde wordt vandaag waarschijnlijk als een klimaatheiligdom beschouwd. Bovendien is het artikel relatief terughoudend en sober geformuleerd:
“De ongewone kracht van de regen en het aanhoudend vochtige weer in de ‘vrolijke maand’ mei roepen de vraag op of klimaatverandering een rol speelt. Volgens de experts zijn weersverschijnselen altijd individuele gebeurtenissen waaruit geen conclusies over klimaatverandering kunnen worden getrokken. Daarvoor moet je kijken naar de ontwikkeling op lange termijn, over vele decennia, zegt klimaatonderzoeker Latif (…). Weerservice-expert Gerhard Lux is terughoudend als het gaat om statistisch bewijs hiervoor. Een toename van extreme neerslag kan niet zo betrouwbaar worden aangetoond als de temperatuurstijging. Toch verwacht hij op basis van de klimaatmodellen ook een stijging.”
Uiteindelijk wordt erkend dat er niet genoeg is gedaan om de CO2-uitstoot te verminderen. Men had overeenkomstig klimaatverandering moeten handelen. Het vinden van de curve is nu moeilijk. Je moet er dus maar mee leven dat dergelijke rampen nu vaker voorkomen. Met andere woorden, dergelijke rampen kunnen te maken hebben met klimaatverandering. Het had voorkomen moeten worden. Het was niet gedaan. Nu hoef je alleen nog maar de soep uit te lepelen. In vergelijking met vandaag handelt “Science (s)” nog steeds in 2013 zoals het overeenkomt met zijn essentie: beschrijvend, de huidige situatie analyseren zonder instructies te dicteren.
Voordat we terugkeren naar het discours over overstromingen en klimaatverandering in 2021, verwijzen we eerst naar de geschiedenis van de overstromingen . Deze gebeurtenissen vonden plaats lang voor het industriële tijdperk en dus lang voor enige vergelijkbare menselijke impact op het klimaat van de planeet.
Hier moet melding worden gemaakt van de Allerheiligenvloed van 1570 in wat nu Nederland en Duitsland is, waarbij tienduizenden mensen omkwamen. In 1342 stierven ongeveer 6.000 mensen tijdens de Magdalenavloed in Centraal-Europa. Ter vergelijking: op het moment van schrijven – op 20 juli 2021 – waren 197 mensen omgekomen bij de Europese overstroming in 2021 (hoewel er natuurlijk rekening mee moet worden gehouden dat de staat van leven en beschaving van vandaag een betere reactie mogelijk maakt voor dergelijke rampen). Het lot van elk individu is tragisch, en een hoger dodental weegt niet op tegen het lagere. Dit gedeelte gaat gewoon over een emotieloze, nuchtere classificatie van de omvang van de ramp.
Hoewel het aantal van 197 dodelijke slachtoffers op historische schaal – ongeacht de demografische bevolkingsexplosie in Europa in de afgelopen eeuwen – laag lijkt, is het relatief hoog in verhouding tot de Europese slachtoffers van overstromingen in de 21e eeuw. In 2013 stierven 25 mensen, in 2016 21 mensen, en de “vloed van de eeuw” in 2002 kostte 110 mensen het leven. Met het Europa van de 21e eeuw als referentiewaarde springt de watersnoodramp in 2021 er flink uit. Om nog maar te zwijgen over de materiële schade.
Jens Berger vond zeer toepasselijke woorden in een briljante analyse op de NachDenkSeiten voor historische classificatie :
“Het is ook onjuist om te beweren dat de ondergelopen steden en dorpen in de periode voor klimaatverandering geen overstromingsproblemen hadden. Zo werd het inmiddels overstroomde Bad Neuenahr an der Ahr in 1804 en 1910 verwoest en waren er ook tientallen mensenlevens en massale verwoestingen om te rouwen. De getroffen Bad Münstereifel werd in 1416 bijna volledig verwoest door overstromingen. En in die tijd sprak men meer over een straf van God dan over klimaatverandering.”
Overstromingsramp 2021 – monocausale oorzaak en ongewenste helpers
Acht jaar later is de ruimte voor debat enorm verkleind en op sommige plaatsen zelfs tot absurditeit gereduceerd. De overstroming wordt niet langer toegeschreven aan multifactoriële oorzaken, maar uitsluitend aan door de mens veroorzaakte klimaatverandering. Maar men stopt niet bij het identificeren van een enkele oorzaak van deze catastrofe. De stap wordt nu gezet om de bevolking te zweren om deze ene zaak te bestrijden. De focus van het debat is nu niet hoe de getroffenen zo snel mogelijk kunnen worden geholpen, maar dat de doelen van het klimaatbeleid nu resoluter moeten worden nagestreefd.
Het eigen politieke falen wordt niet besproken; in plaats daarvan worden strijdslogans tegen klimaatverandering gezwaaid. Men belooft belachelijk kleine hulp en discussies welke helpers de juiste zijn en welke niet. Was de watersnoodramp in 2013 gewoon een watersnoodramp, dan is deze natuurramp een politieke kwestie waar enorm veel kapitaal aan wordt verdiend. Politici kunnen zichzelf opvoeren als empathische redders, je hebt nu de mediabeelden om vrijheidsbeperkingen door te drukken in naam van klimaatverandering en de Groenen kunnen herstellen van Baerbocks schandaalcascade, zelfs rehabiliteren.
Tegen de achtergrond van de talrijke politieke voordelen moet serieus de vraag worden gesteld of deze catastrofe bewust tot stand is gekomen of op zijn minst tegen beter weten in is goedgekeurd. Dat klinkt in eerste instantie misschien schandalig. Maar hier betreedt men niet het veld van wilde, ongegronde speculatie. Inmiddels zijn er een aantal tastbare aanwijzingen die dit vreselijke vermoeden bevestigen. Deze worden hierna onderzocht.
Niet beschermd. Niet gewaarschuwd. Niet geholpen. Een opzettelijk veroorzaakte catastrofe?
Om te anticiperen: de schade van deze catastrofe had enorm beperkt kunnen worden. In het bijzonder persoonlijk letsel. Zowel preventieve maatregelen op lange termijn als die vlak voor de ramp hadden effect kunnen en moeten hebben. De laatste had het aantal doden enorm kunnen verminderen, de eerste had zelfs delen van de overstromingen onder controle kunnen houden. Niets van dat alles gebeurde. En na de ramp werd de hulp enorm belemmerd. Er zijn veel aanwijzingen dat Berlijn de catastrofe nodig had en wilde. Maar de een na de ander:
Niet beschermd en niet gewaarschuwd
Zoals hierboven al uitgelegd, is dit niet de eerste watersnoodramp in Duitsland. Met een vooruitziende blik hadden preventieve maatregelen kunnen worden genomen. De autoriteiten hadden uiterlijk moeten optreden toen er concrete weerswaarschuwingen beschikbaar waren.
Waar is de overstromingsbeveiliging?
Ja, waar is de overstromingsbeveiliging? Er zijn al talrijke overstromingsrampen geweest die de noodzaak van dergelijke beschermende maatregelen hebben aangetoond. Het spreekt voor zich dat zoiets duur en (dus) impopulair is, maar deze investering loont zich gezien de overstromingsschade. Na de overstromingen in 2002 en 2013 stelde de federale overheid zo’n acht miljard euro aan ontwikkelingsgelden ter beschikking. De schade in 2021 is waarschijnlijk veel hoger en had tegelijkertijd veel lager kunnen zijn als er een vergelijkbaar bedrag in preventie was geïnvesteerd. Deze investering zou zich immers bij de eerste watersnoodramp waarschijnlijk hebben terugverdiend.
En hoeveel heeft de federale overheid eigenlijk uitgegeven aan bescherming tegen overstromingen? Nou, je kunt lang zoeken. Met een klein verzoek van de Groenen in 2019 vind je op pagina 6 iets, in ieder geval over de kosten van kustbescherming. Volgens het antwoord had de federale overheid geen overzicht van alle kosten voor kustbescherming. De federale overheid stelt de staten jaarlijks 25 miljoen euro ter beschikking voor kustbescherming. Voor de periode 2009-2025 is hiervoor 380 miljoen euro beschikbaar gesteld.
Ter vergelijking: de federale overheid geeft in de Bondskanselarij bijna twee keer zoveel uit aan de teelt , in het nog niet voltooide jaar 2021 zelfs meer dan twee keer zoveel aan giftige sneltesten en alleen al in 2020 15 keer zoveel aan schadelijke maskers. In de Bondsdag schijnt men het woord ‘prioriteit’ hooguit te kunnen spellen.
Het is moeilijk te achterhalen hoeveel geld er nu beschikbaar is gesteld voor de bescherming tegen overstromingen in het binnenland. Als u, beste lezers, bekend bent met deze cijfers, stuur ze dan samen met de bron naar: nicolas.riedl@rubikon.news . Deze worden dan achteraf ingevoegd.
Weerwaarschuwing genegeerd
Deze storm kwam niet onverwacht. Zowel het European Awareness System (EFAS) als de Duitse weerdienst waarschuwden begin deze week voor rivieren die de rivier oversteken. Dat deed Jörg Kachelmann ook op 11 juli. En de publieke omroepen , gefinancierd met miljarden verplichte vergoedingen, faalden over de hele linie en konden de bevolking niet tijdig waarschuwen voor deze catastrofe.
In plaats daarvan werden de televisiekijkers en radioluisteraars overstelpt met angstaanjagende berichten over delta-, gamma- of omega-mutaties, maar een werkelijk dreigend gevaar werd eenvoudigweg genegeerd. Grenst zoiets aan dood door schuld?
Men moet hierover duidelijk zijn: over een ander onderwerp – de bestrijding van pandemieën – voeren de overheid en de gevestigde media een orgie van preventie uit met het oog op een uiterst beheersbare risicosituatie , terwijl ze niets doen in het geval van een reële, tastbare dreiging als gevolg van geldige gegevens blijven.
Met Corona wordt de economie tegen de muur gedreven, worden kinderen gemarteld, worden oude mensen van hun waardigheid beroofd, worden de Basiswet en daarmee mensenrechten en vrijheidsrechten in de vuilnisbak gegooid. Gegevensbescherming wordt overboord gegooid voor het volgen van contacten. Juist die gegevensbescherming, waardoor het niet mogelijk is om een sms-waarschuwingssysteem te installeren.
Een doorbraak van de dam van irrationaliteit!
Niet geholpen – “verkeerde helpers”
Toen het te laat was, zag de schadebeheersing er nogal slecht uit. De steun van de federale overheid stond ofwel niet in verhouding tot de veroorzaakte schade of werd zelfs opzettelijk belemmerd of gedelegitimeerd. Laten we de lijst met gedelegitimeerde, verhinderde en onnodige helpers doornemen.
Institutionele helpers voorkomen
Op sociale media circuleert een verklaring van een jonge brandweerman, waarin hij uitlegt dat zijn troepen naar het crisisgebied waren geroepen, maar ter plaatse geen bevel hadden gekregen en dat men alleen maar kon blijven staan zonder iets te doen. Er zou genoeg te doen zijn geweest. Hoe is dit te verklaren? Deze beschrijving komt in ieder geval overeen met talloze verklaringen dat in sommige delen van het rampgebied geen reddingswerkers te vinden waren. Elders, bijvoorbeeld in Ahrweiler, waren, zoals mensen ter plaatse mij aan de telefoon bevestigden, voldoende reddingswerkers van de brandweer, de THW en de Bundeswehr ter plaatse. Het is onduidelijk of deze handelden met of zonder bevel.
Laterale denkers en co
Hulp is hulp! Dat zou men moeten denken. Wie de helper is, moet een ondergeschikte rol spelen. Evenzo welk eigenbelang er achter de hulp mag zitten, zolang het doel van de hulp maar bereikt wordt en de helper geen onevenredige eisen stelt aan de mensen die hij eerder heeft geholpen. Kunnen we het eens worden over deze definitie van “legitieme hulp”? Ja? Wel, laten we ons verwonderen over wat de media ervan construeren als mensen uit de baan van het laterale denken, de democratiebeweging of andere ongemakkelijke groepen de handen uit de mouwen steken, helpen en echt toegevoegde waarde creëren voor de slachtoffers.
De beschuldigingen in een notendop: de laterale denkers en andere groepen zouden …
- profiteren van de ramp in hun voordeel,
- infiltreren in de “echte” helpers – als ze al worden doorgelaten (zie hierboven),
- Schaamteloos misbruik maken van de benarde toestand van mensen aan PR voor hun eigen politieke agenda
- Bezig met onderwerpen van “het midden” om verbinding te kunnen maken met het midden van de samenleving,
- staatsinstellingen delegitimeren,
- valse informatie verspreiden,
- zijn erg blij met de ramp.
Het nieuws van de dag was hier bijzonder walgelijk . “Je profiteert van de crisis”, merkte Helge Fuhst op in de dagelijkse onderwerpen over de inspanningen van lateraal denken; zijn collega Eric Beres van Südwestrundfunk bekritiseerde in alle ernst dat in sociale media “bijvoorbeeld donaties (waren), maar ook voor hulp ter plaatse”. Eerlijke hulpaanbiedingen van burgers in een situatie waarin de overheid heeft gefaald, worden door de staatstelevisie afgedaan als laterale denkpropaganda.
Het interessante aan deze beschuldigingen: ze kunnen 1: 1 worden overgedragen aan de overheid en de media die daarbij horen. Autoriteiten en de media geven een mooi voorbeeld van het afweermechanisme volgens Sigmund Freud , waarbij eigen kenmerken die als onprettig worden ervaren op de tegenpartij worden geprojecteerd om ze niet aan zichzelf toe te hoeven geven. Dus laten we de beschuldigingen spiegelen aan de aanklagers:
Politici en media…
- de ramp in hun voordeel gebruiken (beperkingen op vrijheid in naam van klimaatverandering – zie hieronder),
- infiltreren in de helpers, op media-effectieve wijze voor hen gefotografeerd kunnen worden en zichzelf als redders in nood opvoeren met hulpmiddelen die niet
- schaamteloos misbruik maken van het lot van mensen om hun eigen agenda door te drukken (zie punt 1),
- gebruik het thema ‘ramp’ om er bij de verkiezingen van te profiteren (zie de Groenen in de paragraaf hieronder),
- de staatsinstellingen delegitimeren: Brandweereenheden krijgen bijvoorbeeld geen opdrachten. En als een kleine herinnering: de basiswet is sinds 2020 aan het baden, constitutionele rechters zijn verheugd over huiszoekingen, medewerkers van het ministerie van Binnenlandse Zaken worden ontslagen als ze hun werk hebben gedaan en verkiezingen worden geannuleerd als het resultaat niet acceptabel is. Wie delegitimeert hier staatsinstellingen?
- niet alleen verkeerde informatie verspreiden, maar erger nog, er werd geen informatie verspreid toen de tijd daar was. En dit gebrek aan informatie heeft in feite mensenlevens gekost.
En daarnaast:
- De Groenen zullen zeker blij zijn met de boost en ook Armin Laschet keek erg geamuseerd op de achtergrond van Steinmeiers toespraak in het rampgebied .
Laten we vasthouden:
De overheid en de media hebben hun leven verloren door geen informatie te verstrekken. Onconventionele denkers en andere democraten redden mensen of helpen ze tenminste.
Helmut Kohl zei ooit dat het er toe doet wat er aan de achterkant uitkomt. De gevestigde media en de overheid krijgen simpelweg hete lucht, lege woorden en een paar droevige centen als steunbetaling. Met de helpers van de democratische beweging echter acties. Deze rechtvaardige mensen ervoor belasteren, terwijl men over de hele linie heeft gefaald, is een nieuw niveau van armoedigheid en rampzalig moreel verval in dit land.
Deze beschamende berichtgeving heeft ook een enorm effect: het helpen van out-of-the-box denkers of organisaties die bij hen in de buurt zijn gekomen, wordt afgewezen door de gemeenschappen en hun hulp wordt afgewezen. Na een schriftelijk verzoek bevestigde “Ouders opstaan” dat de vereniging verhinderd was om ter plaatse hulp te bieden.
Je moet dit in gedachten houden: de slachtoffers van de overstromingen wordt de hulp van vastberaden doorzetters ontzegd omdat deze mensen of organisaties politiek ongewenst zijn.
Alsof de overstromingsslachtoffers er ook maar in het minst in geïnteresseerd waren of ze gered werden door een laterale denker, een antifa-lid, een groene kiezer of een neonazi. Hoe leg je dit uit aan de slachtoffers? “Sorry, deze honderd mogen hier geen zandzakken leggen, omdat deze mensen een andere mening hebben over Corona.” Redding is redding! basta!
Stel je de hulp voor van een politiek incorrecte helper op kleinere schaal. Een laterale denker – gekleed in een bijpassend wit lateraal denkershirt – zou een auto-ongeluk aanschouwen, vervolgens onmiddellijk de gewonde chauffeurs en voorbijgangers opvangen en vooraf de ambulance bellen. Zou het denkbaar zijn dat de betrokkenen bij het ongeval hulp zouden weigeren omdat de helper een laterale denker is? Nauwelijks waarschijnlijk! In noodsituaties zijn we allemaal hetzelfde, we zijn allemaal mensen. Daarnaast zou het zelfs ieders plicht zijn om op de plaats van een ongeval direct hulp te bieden. Een weigering om dit te doen, als er een duidelijke mogelijkheid tot deelname was, kan de boete opleveren voor het niet verlenen van hulp.
Wie weet? Als de laterale denkers en andere organisaties van de democratische beweging nu niet zouden helpen, zouden de media misschien de krantenkoppen omdraaien, hoe onwetend en nutteloos de genoemde groepen eigenlijk zijn. Trouw aan het motto: “Kijk eens hier! Als er echt behoefte aan is, dan zijn alle ‘vreedzame’ zijdenkers er niet. Zelfs bij een overstromingsramp zijn deze gekken een onwetend stel!” Wat ze ook doen, het lijkt altijd verkeerd.
Maar zou dit niet het enige moment zijn waarop je even alle rivaliteit en kloven over het hoofd zou kunnen zien om naar een gemeenschappelijk doel toe te werken? Waarschijnlijk niet. Politieke attitudes en ‘menselijke correctheid’ lijken nog steeds belangrijker voor de morele bewakers dan mensen in nood te helpen met concrete daden.
Echt valse, onnodige helpers
Wat voor hulp krijgen mensen echt? De Bundeswehr? Soms. Voor een keer doet ze iets verstandigs. Dat moet dan ook beloond worden. De brandweerkazerne? Soms alleen als ze een bestelling krijgt. Hulp geld? 300 miljoen euro. Wauw! Helpende handen die echter een andere mening hebben over Corona? Gewoon niet doen!
Maar wanhoop niet, beste overstromingsslachtoffers! De ultieme redding is nabij! In de vorm van een vaccinatiebus .
Super goed! Een vaccinatiebus in het overstromingsrampgebied! Waar hongeren de mensen naar, wiens levensonderhoud en al hun bezittingen zojuist onder hun kont zijn weggespoeld? Wie heeft misschien net hun dierbaren verloren? Waar dorsten en dorsten ze naar? Na het eten? Drankjes? Geestelijke hulp? Hands-on handen? Nee, alles is secundair. In zo’n situatie wil je in eerste instantie maar één ding: een coronavaccinatie. Waar te gaan wanneer bijwerkingen optreden is waarschijnlijk een andere zaak.
Hier loopt niet alleen water maar ook cynisme over alle oevers. De toegang tot hulp aan zijdenkers wordt ontzegd, maar volslagen zinloze bussen vol gevaarlijke injecties mogen het crisisgebied in?
Alle morele remmingen lijken te zijn gevallen. De coronacultus stopt niet eens bij watersnoodrampen. Hopelijk zal de ene of de andere opruimwerker met zwaar materieel de moed vatten en de vaccinatiebus op de puinheuvel zetten waar hij thuishoort. Dan is er plaats voor de echte helpers.
Klimaat Bergamo – “Heb je de foto’s uit NRW niet gezien?!?”
Gezien de hierboven geschetste omstandigheden wordt het steeds duidelijker dat het nooit en nergens over mensen of zelfs maar over de mensheid ging. De verantwoordelijken hebben niets gedaan om de ramp te voorkomen. En eervolle helpers die de slachtoffers te hulp willen schieten, worden ofwel gehinderd in hun werk of zelfs belasterd en geclassificeerd als gevaarlijk.
Alleen slecht nieuws is goed nieuws. Trouw aan dit credo werden hier de mediabeelden gecreëerd die nodig zijn om de Groenen in de regering te krijgen bij de federale verkiezingen en om een restrictief klimaatbeleid te voeren.
Er wordt politiek kapitaal gemaakt van de ramp.
Nu kan men in Bergamo weer zeggen: “Heb je de foto’s van Noordrijn-Westfalen niet gezien, jij klimaatontkenner?” Bijna identieke bewoordingen worden opnieuw gebruikt. Een klimaatwetenschapper spreekt van een “ nieuw normaal ” en soortgelijke frases van solidariteit en gezamenlijk aanpakken en het opzij zetten van hun eigen behoeften klinken weer.
De eerste kan niet wachten om anderen van bovenaf te onderwijzen of zich te verheugen wanneer anderen hun “les” op een pijnlijke manier moeten leren, zoals deze tweet laat zien:
Screenshot van Twitter
Conclusie: Vrijheid is niet de prijs voor een groene planeet!
Leven op een groene, ecologisch intacte planeet is mogelijk zonder de prijs van vrijheid te betalen. De actoren achter de ideologisch gecoöpteerd “milieubescherming” van de politiek en de media toonden hun gebrek aan empathie en gewetenloosheid in deze catastrofe. God weet dat dit de mensen zijn die ons naar een groenere, betere wereld leiden. Deze mensen hebben dringend professionele hulp nodig, maar hebben geen positie in een hefboom nodig.
Een betere wereld creëer je niet met angst. Maar angst is juist de machtsverhogende grondstof die met zo’n beleid wordt gegenereerd.
Echte zorg voor de planeet betekent het identificeren van de echte oorzaken van onze echte ecologische rampen en deze eerlijk en doelgericht aanpakken. De wereld wordt niet groener, gezonder en duurzamer door verboden plastic rietjes, CO2-belastingaflaatbrieven, groengewassen ecolabels, pseudo-duurzame hipster-bullshit, elektrisch aangedreven, licht ontvlambare, giftige zeepkisten of door te vertrouwen op puur technische innovaties om voor alles te zorgen.
Verbodsbepalingen, dwangmaatregelen, onteigening, giftige schaamte en groene dictatuur zijn niet de instrumenten voor een betere wereld. Maar echt in contact komen met het aardlichaam Gaja, het herstel van je eigen empathie voor jezelf en de mensen om je heen, maar ook eerlijk schaduwwerk – dat is waar een betere wereld van gemaakt is.