Indignatie redactie 
WHO Het geplande Pandemisch Verdrag is de volgende stap in het ontkrachten van natiestaten ten gunste van transnationale organisaties.
WHO Ook al is de discussie over de juistheid, proportionaliteit en effectiviteit van de “anti-coronamaatregelen” nog lang niet voorbij, er ontstaat al een veel groter probleem, waar we relatief snel mee te maken zouden kunnen krijgen. We hebben het over het project dat in maart 2021 publiekelijk werd voorgesteld om een pandemieverdrag te sluiten dat de Wereldgezondheidsorganisatie WHO een voorheen onvoorstelbare macht zou geven.
Als het contract volgens plan tot stand komt, zou de WHO in de toekomst niet alleen een pandemie kunnen uitroepen, maar tegelijkertijd alle (!) landen in de wereld verplichten om de uitsluitend door hen vastgestelde maatregelen te volgen zonder als en maar. Gezien de haperingen in maatregelen die in dit land worden ervaren, zou men op het eerste gezicht misschien zelfs iets van dit plan kunnen hebben, maar bij nadere inspectie wordt het snel duidelijk dat de mensheid er geen baat bij zou hebben. Voor een beter begrip van deze beoordeling dienen enkele van de reeds bekende details hier nader te worden onderzocht.
prehistorie
Alle beslissingen van de WHO zijn gebaseerd op de internationale gezondheidsvoorschriften die bekend staan als de International Health Regulations (IHR). Deze criteria, die worden gebruikt om de situatie te beoordelen, worden echter vaak “herzien”, wat ertoe kan leiden dat ze worden afgezwakt of zelfs worden afgeschaft.
De classificatie van de varkensgriep als pandemie in 2009 werd vooral gerechtvaardigd door het verwachte “enorme aantal doden en zieken”. Het relatief onschuldige verloop van de varkensgriep zorgde ervoor dat de WHO het “doodscriterium” volledig schrapte. Sindsdien kan er ook een pandemie worden uitgeroepen als een ziekteverwekker zich snel verspreidt in minstens twee regio’s (1).
Dat het uitroepen van een pandemie, die op deze manier gemakkelijker wordt gemaakt, niet zo mag blijven, blijkt uit de uitbreiding van de bevoegdheden die zijn voorzien in het Pandemisch Verdrag, dat alle gebieden omvat die te maken hebben met aangifte, het opleggen van maatregelen en bestraffing. Om dichter bij dit doel te komen, was het eerst nodig om de International Health Regulations (IHR) aan een nog uitgebreidere herziening te onderwerpen dan voorheen.
De IHR Review Committee die met deze taak was belast, stond onder leiding van de huidige president van het Robert Koch Institute (RKI), Lothar Wieler. Het op 5 mei 2021 gepresenteerde eindrapport bevatte talrijke voorstellen tot aanpassing van de IGR die moesten worden opgevat als eisen (2).
contractuele sponsors
Wat betreft de toename van de macht van de WHO in combinatie met de verklaring van pandemieën, kwam de beslissende doorbraak met de virale infectie die bekend staat als Covid-19, die bijna de hele wereld zo bang maakte dat parallelle ontwikkelingen bijna volledig werden genegeerd.
Al op 1 december 2021 – en dus slechts enkele maanden na de indiening van het eindrapport opgesteld door de IHR Review Committee – besloot de Algemene Vergadering van de VN een proces te starten voor de ontwikkeling van een “historische mondiale overeenkomst”, om gebruik te maken van de onschuldig klinkende beschrijving van het pandemieakkoord, om de draad weer op te pakken.
De hiervoor en daarna ontplooide activiteiten zijn zo talrijk en er zijn zoveel geïnteresseerden en organisaties bij betrokken, dat ze hier slechts als voorbeeld genoemd kunnen worden.
Volgens de Europese Raad werd het project Pandemic Treaty voor het eerst aangekondigd door de voorzitter van de Raad, Charles Michel, in november 2020 op het Vredesforum van Parijs. Een overeenkomstige passage is iets later te vinden in de verklaring van 19 februari 2021 die is afgelegd door de staatshoofden en regeringsleiders van de G 7. Op 30 maart 2021 hebben politieke actoren zoals Ursula von der Leyen, Charles Michel, Emmanuel Macron en Angela Merkel legden nog een verklaring af, gevolgd door het publiceren van een dringende oproep ten gunste van een internationaal pandemieverdrag samen met de WHO.
Op de een of andere manier, waaronder verschillende farmaceutische bedrijven, zitten ook aan boord met de grote donoren van de WHO, die nu voor 80 procent afhankelijk is van vrijwillige, maar natuurlijk vooral geoormerkte donaties. Ook instellingen als het World Economic Forum, de Wereldbank, het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en de Wereldhandelsorganisatie (WTO) zijn nauw betrokken.
Het opstellen van het pandemieverdrag is primair de verantwoordelijkheid van de World Health Assemblies, waarvan de laatste eind mei 2022 plaatsvond. Volgens de huidige planningsstatus zou de volgende (77e) Wereldgezondheidsvergadering het einde moeten markeren, zodat het Pandemieverdrag uiterlijk in 2024 in werking kan treden. Er circuleren echter al overwegingen om de datum van inwerkingtreding aanzienlijk te vervroegen.
inhoud van het contract
In samenhang met het eerste punt van de al kort aangehaalde triade pandemie opsporing/aangifte, opleggen van maatregelen en bestraffen, zou preventie een grote rol moeten spelen. Dit betekent vooral een enorme uitbreiding van de testprocedures, zowel qua hoeveelheid als qua vermoedelijke ziekteverwekkers (virussen en bacteriën).
Een dergelijke benadering zal onvermijdelijk leiden tot veel “alarmerende bevindingen” die – in combinatie met de classificatiecriteria, die inmiddels sterk zijn afgezwakt – in de toekomst waarschijnlijk zullen leiden tot vrij frequente verklaringen van pandemieën. Zo waren de voorzorgsmaatregelen die om deze reden nu al overal worden gevraagd, aanleiding voor het federale kabinet om in maart 2022 een contract af te sluiten met vijf vaccinfabrikanten tot 2029 (!) (3), hoewel de vernietiging van een groot deel van de voorheen bestelde contingent is momenteel in behandeling.
Maar terug naar het contract:
Volgens het Pandemisch Verdrag heeft de WHO, zodra zij het hernieuwde bestaan van een pandemie van welke aard dan ook heeft “vastgesteld”, het recht om voor alle landen ter wereld dezelfde “bestrijdingsmaatregelen” voor te schrijven.
Gezien de enorme afhankelijkheid van de WHO van particuliere donoren, met name uit de geneesmiddelen- en vaccinatielobby, mag worden aangenomen dat het decreet van een wereldwijde vaccinatieplicht als belangrijkste tegenstrategie naar voren zal komen.
In het geval dat individuele landen op het idee zouden komen om zich tegen de bevelen te willen verzetten, bijvoorbeeld vanwege landspecifieke eigenaardigheden, heeft de commissie onder leiding van Wieland de mogelijke reacties al behandeld. Volgens deze is voorzien dat deze staten eerst hun weigering zullen moeten verantwoorden en vervolgens geconfronteerd zullen worden met de publicatie van de risico’s.
Bij aanhoudende weigering moeten handelsembargo’s en/of financiële sancties worden opgelegd. In verband met de gewenste naleving van coronamaatregelen is het echter ook voorgekomen dat weerstand is doorbroken door schuldverlichting (Burundi) of door het uitkeren van extra hulpgelden (Tanzania) (4).
Samenvattend kan worden gesteld dat het geplande pandemieverdrag van de WHO zal leiden tot een zeer uitgebreide machteloosheid van alle landen in de wereld, die zal duren naarmate er vaker pandemieën worden uitgeroepen.
De blijvende machtsuitbreiding van de WHO zou dienovereenkomstig gigantisch zijn, die zonder enige democratische legitimiteit tot stand zou zijn gekomen aan de kant van de nationale parlementen of de bevolking, en zou enkele zeer rijke mensen de mogelijkheid hebben geboden om een beslissende invloed uit te oefenen over het lot van de hele mensheid.
conclusies
In tegenstelling tot het beheersbare aantal begunstigden van het pandemieverdrag dat op het punt staat te worden voltooid – arbeiders zoals Wieland, politici die hun eigen macht willen vergroten en de “begunstigden van maatregelen” – zal de rest van de mensheid worden blootgesteld aan volledige arbeidsongeschiktheid.
Om de hierdoor ontstane verontwaardiging tijdig een halt toe te roepen, zijn er al meerdere ‘pandemische simulatiegames’ uitgevoerd, waarbij altijd gebruik wordt gemaakt van de angstfactor. Het meest recente voorbeeld is de “luipaardpokkenuitbraak” die op 19 mei 2022 door de G-7-ministers van Volksgezondheid werd beoefend (5).
Daarnaast voorziet het pandemiecontract in een constante monitoring van de bevolking, maar niet in de zin van een eventuele medezeggenschap, maar als maatregel om de publieke opinie te beheersen.
Tot overmaat van ramp hebben ruim 20 (voornamelijk Europese) regeringsleiders en de voorzitter van de Europese Raad het project Pandemic Treaty al goedgekeurd. Dit betekent dat men zich bij afwijzing vaak tegen de eigen regering zou moeten verzetten, wat noch voor de nationale parlementen noch voor de bevolking gemakkelijk zou moeten zijn.
Toch zijn er inmiddels de eerste nationale en internationale tegenbewegingen ontstaan, die zich uiten in de vorm van open brieven of petities. Hier is een citaat uit de brief die op 9 maart 2022 door de Wereldraad voor Gezondheid is gepubliceerd:
“De voorgestelde WHO-overeenkomst is onnodig en een bedreiging voor de soevereiniteit en onvervreemdbare rechten. Het vergroot de verpletterende macht van de WHO om ongerechtvaardigde pandemieën uit te roepen, mensonterende lockdowns op te leggen en dure, onveilige en ineffectieve behandelingen op te leggen tegen de wil van het volk.” (6).
addendum
Op 25 mei 2022 publiceerde het Reuters Fact Check-team een rapport waarin staat dat er geen “WHO-empowermentplannen” zijn: “Fact Check – De WHO is niet van plan een ‘pandemisch verdrag’ te implementeren dat de lidstaten van soevereiniteit zou ontnemen” ( 7). Elke lezer kan voor zichzelf beslissen of deze stelling juist is of moet worden opgevat als een uiting van groeiende nervositeit tegenover geleidelijk groeiende weerstand.
Bronnen en opmerkingen:
(1) https://xn--gesundheit-sterreich-ebc.at/who-will-sich-jetzt-ueber-die-verfassung-der-memberslaender-stellen_OB
(2) https://multipolar-magazin.de/ artikel/internationaler-pandemievertrag
(3) https://norberthaering.de/macht-kontrolle/who-pandemievertrag/
(4) https://www.rubikon.news/artikel/die-zukunftige-weltregierung
(5) https:/ /multipolar-magazin.de/artikel/monkey-business
(6) https://worldcouncilforhealth.org/news/2022/03/erster-offener-brief-zum-pandemievertrag-der-who
(7) https://www .reuters.com/article/factcheck-wie-verdrag-idUSL2N2XH0KA
