Indignatie redactie 
In dit artikel zoek ik naar denkpatronen die immigratie- en ecologische druk veroorzaken. Populaties in grote regio’s als sub-Sahara Afrika stijgen sterker dan de plaatselijke economie, en zetten zo een enorme druk op het milieu, en op immigratie in Europa. Welke hersen-software is verantwoordelijk voor die populatiedruk, en wie installeert en onderhoudt ze?
Een Nigeriaanse groep publiceerde recent een vrij open studie omtrent de fenomenen, die ik onder de loep neem. In Nigeria (het had evengoed de Democratisch Republiek Congo kunnen zijn, of Pakistan…) stijgt de populatie, en ook de voedselprijs pijlsnel. Het is er knokken voor eten, en voor een lapje grond of bos… Migreren doe je enkel als je honger lijdt, en daardoor in conflict komt met je omgeving. Het aantal doden in conflicten over landbouwgrond loopt in Nigeria op tot getallen met drie nullen.
Een te hoge populatie/economie verhouding is de juiste mix voor geweld en conflict, migratie in een gammele boot op de Middellandse zee of op het Kanaal, of vastzitten in een vluchtelingenkamp. Die laatsten blijken bovendien leerscholen te zijn voor salafistische islam refugee warriors. Ook de globale eco-druk, inclusief die op de belangrijkste Afrikaanse wouden en op het Amazonegebied, wordt opgedreven, evenredig met de groei van de wereldbevolking en haar voedselbehoeften. Met welke hersen-software zijn we in die escalerende migratie, eco-, en conflictsituatie terechtgekomen?
In 1994 werd de wetenschap buiten spel gezet
Thailand, Bangladesh, Brazilië, Ethiopië, Iran… konden onproblematisch van 6 naar 3 en minder kinderen per vrouw evolueren, dikwijls in minder dan 10 jaar tijd, onder verschillende religies en economische systemen. Zo’n landen hebben nog een groeiende bevolking, maar grote eco-catastrofes en conflicten waren (opgelet Brazilië!) min of meer vermeden.
Daar waar na 1960 nog politieke wil was om familieplanning wereldwijd door te drukken, nam de goesting ineens af in 1994, na de UN International Conference on Population and Development in Cairo. Wetenschappelijke benaderingen (Grenzen aan de groei, 1972) werden van tafel geveegd. Eén en ander wordt geschetst door wetenschappelijk zwaargewicht Malcolm Potts in een artikel over de geschiedenis van familieplanning. Familieplanning was ineens te controversieel. Potts benoemt de tafelspringers van Cairo als zijnde vrouwenbewegingen (!), de VS, het Vaticaan, en ‘een ongezien aantal ngo’s’.
Familieplanning verdween na Caïro 1994 van alle VN-agenda’s, en werd weggedrumd in VN-verslagen, bijvoorbeeld in het fameuze Marrakeshpact, en in de recente IPCC rapporten… Tegelijkertijd vonden economisten het verhaaltje van de ‘demografische transitie’ uit: hoe rijker je wordt, hoe minder kinderen je wil. Goede economie is dus de beste anticonceptie. Een raad die de nuchtere Vlaming begrijpt, maar die zal toch zijn dochter aanraden een modern anticonceptiemiddel te gebruiken.
Anticonceptie is de beste economische stimulans
Nieuwe economisten zeggen: Met te veel kinderen draait de economie nooit, alles blokkeert. Anticonceptie is de beste economische stimulans. Ik zal dit het ‘familieplanning transitie’ model noemen. Miljonairs, economisten en politici zijn verdeeld in twee groepen: ‘demografische transitie’, en ‘familieplanning transitie’. De eerste groep heeft momenteel de macht, en controleert duidelijk onze kranten en TV, maar de tweede groep krijgt nieuwe aanhang.
Een belangrijk miljardair, Bill Gates, behoort tot de ‘familieplanning transitie’ groep. Mogelijk verandert niet alleen zijn computer software de wereld, maar nu ook zijn hersen-software. Tien jaar geleden stortte hij zich volledig op die tweede focus: hoe herprogrammer je de menselijke geest zodanig dat hij beter controle neemt over zijn eigen voortplanting, zodat we voor een duurzame aarde kunnen zorgen?
Miljardairs/entrepreneurs zetten dikwijls de maatschappelijke toon
Sinds Caïro 1994 bemoeien ook de regeringen van een heleboel landen zich met de problematiek van milieu en van familieplanning. In ‘IPCC’ staat de ‘I’ niet voor niks als afkorting voor ‘Intergovernmental’. Zoals ik reeds eerder schreef: die ‘I’ staat voor inkrimping van de wetenschappelijke input, en veel groter gewicht voor politici, economisten, ngo’s, en religie. De wetenschap zou zich beter distantiëren van compromisverslagen met andere doctrines, of het verliest zijn krediet bij het grote publiek. Dat krediet verlies je als je voorspellingen niet kloppen met wat er gebeurt. De problematiek die het IPCC aanklaagt is prima, maar bij de voorstelling ervan camoufleren de genoemde belangengroepen de meest cruciale factor: de toename van de wereldbevolking.
Bill Gates is één van die superrijken die in mijn ogen pionierswerk verricht op het vlak van familieplanning. Met veel geduld, en de hulp van zijn vrouw Melinda, en op vele plaatsen in de wereld. Zij zien het falende demografische transitie model dat de economisten, politici, en middengroepen van de Westerse wereld aanhouden tegen alle signalen van de kiezers met gezond verstand in. Ik neem een Nigeria-project van Gates als voorbeeld.
Zes wetenschappers uit onder andere Nigeria publiceren het artikel ‘Role of Religious Leaders in Promoting Contraceptive Use in Nigeria‘ in een 2018 wetenschappelijk tijdschrift. Zij zijn werkzaam aan de Obafemi Alowowo Universiteit in Ila-Ife, Nigeria, het Nigerian Urban Reproductive Health Initiative (NURHI) in Abuja, de Universiteit van Witwatersrand in Zuid-Afrika of in de VS (Johns Hopkins). NURHI wordt gesponsord door Bill en Melinda Gates. Wie anders zou een wetenschappelijke studie met zo’n titel aandurven? Geen beginnen aan, zegt een collega met twee jaar ervaring in ontwikkelingshulp in DR Congo mij. Het fortuin van Bill Gates is ongeveer zo groot als het bnp van Nigeria. Dat helpt.
De resultaten van de studie van de Nigeriaanse wetenschappers
Ik bespaar jullie de getallen, en beperk me tot de conclusies van de studie. Een kleine 10% van de Nigeriaanse vrouwen gebruikt moderne voorbehoedsmiddelen. Bitter weinig dus. Gates steunt daarom tegelijkertijd een Nigeriaanse ngo die zich richt op de religieuze leiders, om hen te overtuigen hun volgelingen contraceptie aan te raden. De wetenschappers checken de efficiëntie van die aanpak.
In Nigeria genieten religieuze leiders meer respect en gehoor dan politici. We spreken hier over bisschoppen, pastoors, evangelisten, imams, sheiks, traditionele religieuze leiders, emirs, sultans… Ze staan niet direct negatief tegenover de voorstellen van de Afrikaanse NGO, en minstens de emirs pleiten voor familieplanning op radio en tv. Islam kan de kraan snel volledig opendraaien of dichtdraaien, al naargelang het hen uitkomt. Dat hebben ze bewezen in onder andere Iran…
De onderzoekers van de universiteit van Ile-Ife checken hoe en in welke mate de religieuze leiders op vrouwen inpraten om voorbehoedmiddelen te gebruiken. Dit blijkt een behoorlijk aantal vrouwen te zijn, en zo’n 30% van de benaderde vrouwen passen de middelen toe. De studie mag dan al vrij open zijn, er wordt niet nagekeken in welke mate de religies sociale druk uitoefenen voor een pro-nataliteit houding. De auteurs houden het bij de kwalitatieve vaststelling dat de religieuze leiders van Nigeria grote controle hebben over wel of geen anticonceptie.
Het is een gekend feit, dat religies de tendens hebben om grote families te promoten. Dan predik je open grenzen, en de vermeerdering van zielen kan ongebreideld voortgaan. Over de beïnvloeding door de traditionele Afrikaanse geloofsovertuigingen — die rijkelijk aanwezig zijn in Afrika en gewoon gemengd worden met andere religies — wordt helemaal geen informatie gegeven. Waarschijnlijk hebben ook zij een sterke pro-nataliteit houding, die de Afrikaanse mannen sterk beïnvloedt. Noem het traditie, of cultuur. Deze mannen willen véél kinderen. In hun traditioneel Afrikaans geloof zit een belangrijke component die beweert dat een man verder leeft via zijn mannelijke afstammelingen. Jonge Viking mannen kwamen liever in het Walhalla terecht waarin overdag gevochten wordt, en ’s avonds gefeest met mede drank en knappe vrouwen. Vandaar de vechtlust van Vikings, en de hoge polygame bevruchtingsdrang van eerder traditionele Afrikaanse mannen.
De media maken van familieplanning een taboe
Politicus Macron heeft het de Afrikaanse landen al wel eens in een Franse colère toegeroepen, maar er dan snel over gezwegen: familieplanning. Alexander De Croo investeerde in een ‘She Decides’-project. Afrikaanse vrouwen laten studeren, en zorgen dat ze de middelen hebben om zelf te kunnen bepalen wanneer ze zwanger worden. Maar het blijft allemaal buiten de media, het geld wordt liefst uitbesteed via de VN, en resultaten komen niet naar buiten.
De invloed van economische en religieuze kringen op onze media is groot. In beide groepen denkt een harde kern dat hun doctrine gebaat is bij ongebreidelde groei. Beiden moeten inzien dat dit catastrofale gevolgen heeft op wereldvlak, en dat wij in Europa hieraan helemaal niet zo immuun zijn als we graag denken. Mogelijk is het aan de middenveldorganisaties, zij die tussen kiezer en politiek staan dus, om wakker te worden, en tussen te komen met gezond verstand.
Maar ook de wetenschappers moeten dringend eisen dat hun teksten niet geredigeerd worden door economisten, religieuzen, politici… Dat is wat nu gebeurt bij VN-verslagen, het Marrakeshpact, krantenartikels en tv-programma’s. En de universiteit moet hierin stelling nemen.
