Indignatie redactie 
Wetgevers van oppositiepartijen, waaronder de Democratische Partij van Korea, de Rebuilding Korea Party en de Progressive Party, houden samen met leden van maatschappelijke groeperingen een bijeenkomst om het aftreden en de afzetting van president Yoon Suk Yeol te eisen voor het hoofdgebouw van de Nationale Vergadering in Yeouido , Seoel, woensdag. Yonhap
De Zuid-Koreaanse president Yoon Suk Yeol heeft dinsdag de staat van beleg afgekondigd , de Zuid-Koreaanse wetgevende macht geschorst en gekozen afgevaardigden de toegang tot het gebouw van de Nationale Assemblee ontzegd. Hiervoor is een grote politiemacht aanwezig.
En zes uur later trok hij het bevel in Zuid-Korea weer in.
President Yoon had in een openbare toespraak tot het Koreaanse volk verklaard dat de maatregel bedoeld was om een “liberaal Zuid-Korea te beschermen tegen de dreigingen die uitgaan van de communistische strijdkrachten van Noord-Korea en om anti-staatselementen te elimineren.” Hij zei:
“Ik zal het land weer normaal maken door zo snel mogelijk de anti-staatsstrijdkrachten te verwijderen.”
Maar alle leden van de Nationale Assemblee van Zuid-Korea, die Yoon had gesloten, stemden dinsdag voor het terugdraaien van Yoons decreet, waarna hij gehoor gaf aan de oproep.
De actie en de retoriek deden denken aan de dagen van de militaire dictaturen van het land; de taal en de rechtvaardiging waren precies hetzelfde.
Er waren herhaaldelijk signalen dat Yoon de staat van beleg zou kunnen uitroepen, omdat de publieke opinie in Zuid-Korea steeds meer steun kreeg om hem af te zetten.
Yoon wordt door de Zuid-Koreanen veracht vanwege zijn machtsmisbruik, de corruptie van zijn vrouw en het feit dat hij de soevereiniteit en economische welvaart van Zuid-Korea ondermijnt om de geopolitieke belangen van de VS te dienen.
Vooral triggerend en woedend makend voor Zuid-Koreanen is zijn verstrengeling van het leger van Zuid-Korea met dat van zijn voormalige kolonisator, Japan, door middel van een formele militaire alliantie die is ontworpen om oorlog te voeren tegen China. Dit heeft ook geleid tot het aangaan van radicaal historisch revisionisme en uitwissing om deze buitengewone coalitie te faciliteren.
Vorige week gingen 100.000 burgers de straat op om zijn onmiddellijke aftreden te eisen — iets dat absoluut geen aandacht kreeg in de westerse media. Er werd nog steeds weinig over gesproken in de huidige mainstream westerse berichtgeving als factor voor de kortstondige afkondiging van de staat van beleg.
Yoon wil de macht niet verliezen, maar belangrijker nog, de VS kan niet toestaan dat Yoon de macht verliest: hij is essentieel om allianties, overeenkomsten en de Aziatische machtspositie te versterken om oorlog te voeren tegen China.
Als Yoon gaat, breekt het krachtveld. Dit komt omdat Zuid-Korea de belangrijkste proxy is, de proxy met de grootste militaire macht in het gebied (500.000 actieve troepen plus 3,1 miljoen reservisten). Deze enorme militaire mankracht valt onmiddellijk onder de operationele controle van de VS, op het moment dat de VS besluit dat ze oorlog willen voeren.
Yoon, die werd verkozen met de kleinste verkiezingsoverwinning in de Koreaanse geschiedenis (0,7 procent), is een Amerikaanse cliënt, die juist wordt gesteund omdat hij beloften heeft gedaan om een Zuid-Koreaanse “Indo-Pacifische strategie” te implementeren, een kloon van de Amerikaanse Indo-Pacifische strategie, een oorlogszuchtige, escalerende, militair-hybride strategie om China te omsingelen en ten val te brengen.
Toen Yoon werd verkozen, vlogen de champagnekurken in Washington. Als Yoon ervoor had gekozen om de macht te bestendigen door middel van staat van beleg, dan hadden de VS daar waarschijnlijk hun ogen voor gesloten, zoals ze decennialang deden onder Park Chung Hee en Chun Doo Hwan. De inzet is erg hoog.
In tegenstelling tot zijn voorgangers van de Conservatieve Partij, Park Chung Hee, Chun Doo Hwan en Roh Tae Woo, is Yoon echter geen voormalig generaal. Sterker nog, hij is een dienstweigeraar, iets dat doorgaans politieke carrières vernietigt.
Het feit dat hij het tot het hoogste ambt heeft weten te schoppen, geeft aan dat buitengewoon machtige krachten (zoals de nationale veiligheidsstaat van de VS) een belangrijke rol hebben gespeeld bij zijn machtsovername.
Ze gaven hem in ieder geval volop aandacht, inclusief toegang tot het meest invloedrijke mediaplatform ter wereld: een coversartikel in het tijdschrift Foreign Affairs waarin hij zijn trouw aan de Amerikaanse doctrine betuigde.
Er liggen nog steeds gevaarlijke en duistere tijden in het verschiet, vooral als de Koreanen in opstand komen (wat ze altijd hebben gedaan) en president Yoon reageert met grootschalige militaire en politionele repressie.
