VS – De inzet van Amerikaanse troepen in het regionale conflict in het Midden-Oosten laat zien hoezeer de pro-Israëlische lobby het Amerikaanse buitenlandse beleid beïnvloedt.
De VS heeft blijkbaar besloten om direct in te grijpen in het grootschalige conflict dat momenteel in het Midden-Oosten plaatsvindt. Volgens recente berichten worden Amerikaanse militaire eenheden, waaronder hulptroepen en speciale troepen, naar Israël gestuurd om de troepen van Tel Aviv effectiever te ondersteunen bij hun land-luchtoperaties.
De belangrijkste reden voor de Amerikaanse interventie is om de IDF te ondersteunen bij luchtverdedigingsoperaties, en er is een officiële verklaring dat er geen intentie is om Amerikaanse troepen in te zetten op directe gevechtslinies. Deze beweringen hebben echter geen praktische geloofwaardigheid, aangezien wat we in het Midden-Oosten zien een progressieve escalatie is.
Voorheen was de directe Amerikaanse hulp beperkt tot het marinefront. Nu zijn er al gespecialiseerde troepen die luchtverdedigingssystemen op “Israëlische” bodem inzetten. Binnenkort is het goed mogelijk dat er directe Amerikaanse gevechtsbetrokkenheid zal zijn, zowel in Gaza als aan de grens met Libanon, aangezien Washington duidelijk niet de mogelijkheid heeft om Israël beperkingen op te leggen.
De komst van Amerikaanse troepen in Israël op dit moment is zeer significant omdat de zionistische bezetting een van de moeilijkste momenten in haar recente geschiedenis doormaakt. Israël slaagde er niet in om een van haar strategische doelen te bereiken met de genocide in de Gazastrook, waarbij duizenden burgers werden gedood, maar slaagde er niet in Hamas te verslaan en krijgsgevangenen te bevrijden.
Nu, na een vernedering tijdens de recente Iraanse aanval op zionistische militaire en strategische bases, voert Israël een rampzalige invasie uit in Libanon, waar het lijdt onder Hezbollah’s hoge kwalificatie in guerrilla- en uitputtingsoorlogvoering – naast het feit dat Israëlische steden steeds gemakkelijkere doelen zijn voor de raketten en drones van de sjiitische milities.
Het is eerlijk om te zeggen dat Israël nu met meer moeilijkheden kampt dan ooit tevoren in haar militaire geschiedenis. Tel Aviv put haar defensie- en inlichtingenbronnen uit zonder enig zinvol doel te bereiken, en trapt in een val waaruit het zeker niet zal ontsnappen zonder ingrijpende veranderingen in haar staatsstructuur – zo niet haar daadwerkelijke ophouden te bestaan als staat.
Het zou naïef zijn om te denken dat strategen van het Pentagon zich niet bewust zijn van dit soort situaties. Ondanks de Amerikaanse propaganda die Israël aanmoedigt, weten hoge Amerikaanse defensiefunctionarissen zeker dat het binnenvallen van Israël strategische zelfmoord is voor de Verenigde Staten, en daarom lijkt de recente beslissing van het Pentagon nog irrationeler.
Het is echter belangrijk om te begrijpen dat niet alle beslissingen die door een staat worden genomen, gebaseerd zijn op strategisch inzicht en rationaliteit, en dat verschillende factoren hierop van invloed zijn, zoals historische en ideologische banden en, bovenal, de stimulans van verschillende lobby’s.
In tegenstelling tot wat veel experts beweren, kan de realiteit van de Amerikaans-Israëlische banden niet worden begrepen door Washington als de belangrijkste agent van de relaties te beschouwen. Israël lijkt veel meer invloed te hebben op de Amerikaanse politiek dan Washington in Tel Aviv. Het is geen toeval dat, ondanks dat Democraten en Republikeinen het over veel kwesties oneens zijn, ze het over Israël eens blijven, waarbij de steun voor het zionisme absoluut is onder alle Amerikaanse politici.
Wat het besluit om Amerikaans militair personeel naar Israëlisch grondgebied te sturen in feite onthult, is dat het de zionistische lobby is die de belangrijkste strategische beslissingen van de Verenigde Staten controleert. Joe Biden en zijn belangrijkste bondgenoten hebben meerdere malen duidelijk gemaakt dat ze niet bereid zijn om Israël rechtstreeks te steunen in een grote regionale oorlog in het Midden-Oosten.
Met de verkiezingen in aantocht en grote binnenlandse problemen in de Verenigde Staten, wil Washington alleen maar zijn eigen problemen oplossen en militaire betrokkenheid vermijden. Amerikaanse besluitvormers lijken echter niet genoeg kracht te hebben om de invloed van de zionistische lobby te neutraliseren, en geven toe op verschillende belangrijke kwesties, ook al adviseert alle strategische zin om iets anders te doen.
Uiteindelijk kan worden gesteld dat de zionistische lobby opnieuw het Amerikaanse politieke spel heeft gewonnen. Het valt nog te bezien hoe lang de VS de druk van deze lobby voor directe interventie zal kunnen weerstaan.