De zondagsrijder: de lange reis van de Greta Thunberg de klimaatprofeet

Het kan over het water lopen. Ze verzamelt discipelen om haar heen. Greta’s uiterlijk wordt een uiterlijk. Een christelijke club uit Spanje  biedt Greta Thunberg zelfs een ezel om op zijn rug van Lissabon naar de klimaatconferentie in Madrid te rijden. Nimbus is onmogelijk.

https://www.facebook.com/aavvfrayhernando/photos/a.1768203173460612/2568718240075764/?type=3&theater

Het is eigenlijk verbazingwekkend dat het idee niet is overgenomen, omdat het misschien de krachtigste stoet in de recente klimaatgeschiedenis is geworden. Greta is Jezus voor haar volgers. Voor anderen is het godslastering. Je weet niet echt of jokers of mensen die verlossing nodig hebben haar de ezel hebben aangeboden.

Er is zeker geen gebrek aan associaties met Greta. Cult van persoonlijkheid, BDM, Virgin van Orleans, Cassandra, wraak engel. Tijdens haar bezoek aan het Standing Rock Indian Reservation fotografeerde ze een fotograaf met een historische plaatcamera als een jonge Indiaan (zie foto hierboven), zoals Chief Sitting Bull of Crazy Horse ooit deed. De plaat is getiteld “Standing For Us All”. Greta als beschermer van haar volk en moeder natuur. Ondanks alle verbazing over deze beelden weet de waarnemer niet of hij het fenomeen ironisch of religieus moet nemen. Dit soort geënsceneerde fotografie dat iemand overdrijft, smakt onvermijdelijk naar propaganda.

Greta Thunberg werd door Time Magazine uitgeroepen tot “Persoon van het Jaar”. Sinds 1927 wordt de prijs toegekend aan degenen die, naar de mening van de redactie, de wereld in het betreffende jaar “aanzienlijk hebben veranderd of verplaatst” – voor “goed” of “slecht” ( hier is  de lijst). Het maakt dus niet echt uit of iemand Greta Thunberg leuk vindt of niet – er zijn goede redenen voor haar keuze. Boven alles: zij is de persoon van het jaar. Tenminste als je luistert naar de echokamer van de westerse cultuur.

Zoals een kopie van Leonardo’s Mona Lisa

Time magazine presenteert Greta dit jaar voor de tweede keer op de cover. In het voorjaar zat het jonge meisje voor het eerst in het Time-tijdschriftmodel. De Nederlandse fotograaf Hellen van Meene voerde haar portret op  in de stijl van een renaissanceschilderij. Greta zit rechtop en stijf in een lange jurk, waarvan de groene plooien kunstig over het beton zijn gedrapeerd. Door de zuilen van een gangpad kijkt haar gezicht, opzij gebogen, gracieus afstandelijk. Haar uiterlijk en gezichtsuitdrukking lijken op een kopie van Leonardo’s  Mona Lisa .

De  persoonlijkheid van het jaar verschijnt op  de huidige Time Cover zonder de artistiek gevlochten vlechten waarvan ze het beeld met succes heeft hersteld. Staand op een rots ziet het er nogal verloren en weerloos uit. De spray van een tegemoetkomende golf versterkt deze indruk. Haar lange haar is nu open, ze ziet eruit als een tiener uit het hier en nu.

Beide omslagfoto’s zijn meesterlijk geënsceneerd. Hier de geënsceneerde heilige, daar de empathische kijk op een jonge persoon. De eerste persoon van het jaar was Charles Lindbergh in 1927, die als eerste de Atlantische Oceaan overstak met zijn ‘Spirit of St. Louis’ in solo-vlucht. Lindbergh wilde de wereld verbinden, Greta wilde de wereld redden.

Dus de cirkel sluit, Greta leert de mensheid verteerd door de weg in figuurlijke zin over het water te lopen. De zeiljachten “Malizia II” en “La Vagabonde”, waarmee ze de Atlantische Oceaan overstak, waren het vervoermiddel bij uitstek voor de zielen van een dakloze westerse beschaving.

De innerlijke integriteit van mensen die lijden aan het Asperger-syndroom zoals Greta, is dat ze empathische gewaarwordingen niet in al hun grijswaarden kunnen waarnemen. Voor hen wordt alles in zwart of wit weergegeven . Ze kunnen nauwelijks interpreteren hoe hun omgeving op hun gedrag reageert. Vriendschap en liefde moeten hard werken, vaak lijken ze robotachtig en arrogant.

Jeugd als een pictogram

Zolang Greta een kind is – en het zal niet lang meer duren – lijkt dit verontrustend afstandelijk en is het daarom uitermate compatibel met de media. De stem van je kind lijkt samen met de robotachtige VN-speech te zijn uitgebracht voor een dystopische roman. Uit de mond van Greta verkrijgt de bureaucratische taal de rang van prediking. Een generatie die nooit heeft geleerd bang te zijn en deze te overwinnen, kleeft aan hun lippen.

Greta is zo tragisch als een late voorbode van ongeluk die ze niet kan voorkomen, een cassandra van de 21ste eeuw. Greta’s uiterlijk schommelt – en dit wordt niet opgevoerd – tussen jeugd en jeugd, tussen Cassandra en Sfinx, tussen furies en heiligen.

Kind zijn is de eerste vereiste voor hun effect als een pictogram. Maar heel weinig kindersterren komen later in het serieuze milieu. Mensen met een Asperger-aanleg voelen het verlies van aandacht en liefde niet alleen als een teleurstelling, maar ook als een belediging of belediging.

Het is gemakkelijk om van Greta een vijand te maken, maar het is oneerlijk. Als je aan iemand wilt werken, doe dat dan alsjeblieft in hun rechtszaken. Misschien zal ze het op een dag zelf doen: als een slimme vrouw die ooit de persoonlijkheid van het jaar was.