De FAZ meldde onlangs dat Duitsland was weggevallen op de ranglijst van persvrijheid en gaf een verklaring in de ondertitel:

“De situatie voor journalisten is door de coronapandemie nog moeilijker geworden. (…) Dat heeft te maken met het geweld bij de laterale denker-demonstraties. “

Maar wat kan de reden daarvoor zijn

• de staat heeft de bijna algemene censuur van gratis media uitbesteed aan Amerikaanse big-tech bedrijven zoals YouTube , Facebook en Twitter , die vrolijk berichten censureren in naam van de preventie van ‘medische desinformatie’ en meer grote kanalen sluiten dan het EverGiven- containerschip ?
• Staatsmediabureaus treden nu op als het ministerie van de waarheid en willen de onafhankelijke media dicteren wat ze – niet – moeten rapporteren of welke mening niet mag worden geuit? Ironisch genoeg wordt deze verkleining van de discoursruimte gerechtvaardigd door de journalistieke zorgplicht.
• Journalisten moeten verwachten dat “politieagenten in burgerkleding”, die op disco-misdadigers lijken, op de deur van hun appartement zullen hameren en hen massaal zullen intimideren?
• Journalisten als Sophia-Maria Antonulas worden grofweg illegaal gearresteerd bij een demonstratie, opgesloten in een cel en na hun vrijlating opnieuw bedreigd door dezelfde agenten? Of dat Boris Reitschuster luidruchtig werd bedreigd door de politie en zelfs de filmende mobiele telefoon uit zijn hand sloeg?
• Vermeende kwaliteitsmedia, waarvan sommige eigenlijk alleen nuttig zouden zijn in geval van hernieuwd toiletpapiertekort, het privé-adres van andere journalistieke ‘collega’s’ publiceren in rapporten?
• ‘Antifa’-vertegenwoordigers die journalisten stalken of hen bedreigen tijdens demonstraties?
• een krant die de eerste 20 artikelen van de grondwet op elke achterkant drukt en zich dus verplicht voelt om de grondwet na te leven en wordt gecontroleerd door de bescherming van de grondwet?

Dit alles telt uiteraard niet. Voor FAZ- auteur Viktoria Willenborg is er maar één boosdoener: de laterale denkers. Toegegeven, ze redt zichzelf met een zinsconstructie door te schrijven: “Dat heeft te maken met het geweld bij de laterale denker-demonstraties. “Ze formuleert dus niet direct dat het geweld afkomstig is van de laterale denkers, maar alleen dat dit geweld plaatsvindt bij de demo’s. Bij de terloopse lezer blijft het echter dat het opnieuw alleen de “slechte” zijdenkers zijn die het aantal besmettingen opdrijven en de persvrijheid in Duitsland verlagen.

Willenborg kan de steile stelling die in de ondertitel naar voren wordt gebracht – en dus voor iedereen zichtbaar – niet echt onderbouwen. Ze verwijst naar de politicoloog en woordvoerder van het bestuur van Reporters Without Borders Michael Rediske, uit wiens mond de onbewezen stelling komt.

De redenen voor de verslechtering

In de close-up Duitsland van het Reporters Without Borders- rapport – waarop het FAZ- artikel is gebaseerd – wordt de herpositionering van Duitsland in de ranglijst uitgebreid toegelicht. Een prominente plaats wordt ingenomen door de evenementen, die met recht “Demonstratie tegen Corona-maatregelen” worden genoemd. Het volkomen verkeerde woord “denier” komt niet één keer op de pagina voor.

Maar dan volgt een hele kroniek van beschuldigingen over hoe de ‘slechte’ zijdenkers zouden optreden tegen de persvrijheid – allemaal ‘bedekt’ met talloze hyperlinks, die in sommige gevallen echter tot zeer slechte bronnen leiden, zoals krantenartikelen in de Tagesspiegel , die onlangs heeft aangetoond dat elke schaamtelimiet is overschreden en de eerlijke journalistiek helemaal heeft opgegeven. Andere bronnen van tekortkomingen zijn – in sommige gevallen niet meer bestaande – Twitter- of YouTube- posts of eigenlijk posts van wats.on of de SZ young branch nu , d.w.z. bronnen die qua kwaliteit qua inhoud ongeveer gelijk zijn aan tumblr-Blogs van Attila Hildmann-fans zijn beschikbaar.

De bronnen tonen veelal daadwerkelijke aanslagen van deelnemers aan de anti-coronamaatregelen demo’s tegen vertegenwoordigers van de pers. Wel moet opvallen dat de deelnemers die bereid zijn geweld te gebruiken zich duidelijk onderscheiden van de laterale denkers door hun uiterlijk.

Dit zijn meestal breedgeschouderde kale hoofden die eerder geassocieerd worden met het neonazistische milieu. Een eerlijke journalist verbiedt zichzelf om beide – laterale denkers en neonazi’s – tot pulp te mengen. Maar dat is precies wat hier wordt gedaan. Zonder acht te slaan op journalistieke due diligence wordt een vredesbeweging – zoals nu lateraal denken – in een kom gegooid met een rechtse menigte, en het eindresultaat wordt vervolgens beweerd dat dit mengsel verantwoordelijk is voor de achteruitgang van de persvrijheid in de BRD. .

In de tussentijd kun je het beu zijn om jezelf keer op keer uit te leggen, maar verdraaide feiten zoals deze moeten worden genoemd omdat ze onbetwist blijven als veronderstelde waarheden.

Dus nogmaals om aantekeningen te maken:

• Buiten de gebaande paden denken, de democratiebeweging en de stromingen die er doorheen stromen zijn vredesbewegingen!
• De organisatoren en eventmanagers van de zojuist genoemde bewegingen veroordelen en distantiëren zich voor elk (!) Evenement uitdrukkelijk en nadrukkelijk van extremistische, onmenselijke, antisemitische opvattingen en in het bijzonder van elke vorm van gebruik van geweld. In de communicatie voorafgaand aan de demonstraties wordt altijd duidelijk benadrukt dat provocateurs van welke aard dan ook niet een van hen zijn! Het volgt dat …
• … geweld gebaseerd op lateraal denken en / of demonstraties van de basiswet komt niet van laterale denkers en democraten die de principes van de beweging delen, maar …
• … dat in 99 procent van de gevallen het geweld afkomstig is van neonazi’s, gesmokkelde provocateurs of betaalde nationale vlaggenvleugels.
• Bovendien worden deze geweldsscènes opzettelijk geënsceneerd. In Leipzig op 7 november 2020 was ik zelf getuige hoe een ’theaterensemble’ bestaande uit politieagenten, antifascisten, Reichsflaggenschwinger en camerateams die op de loer lagen, specifiek een escalatie organiseerde aan de rand van de demo, terwijl de hoofddemonstratie bleef vredig door en gaf een historisch beeld aan een zee van lichtjes gemaakt van kaarsen .
• En zelfs als demo’s van lateraal denken leiden tot verbale ontsporingen ten opzichte van reguliere journalisten: is dat echt zo verrassend? Sinds maart 2020 hebben de journalisten van de gevestigde mediahuizen (in tegenstelling tot het masker) hun mond niet gehakt en waren ze niet al te slecht voor eventuele wilde beledigingen en laster van de democratiebeweging. Is het echt een wonder dat er een koude wind terug waait uit het bos waarin men zo kwaadaardig riep?

Verduistering van de echte vijanden van de vrije pers

Het is verbazingwekkend wat we hier kunnen zien. Als persvrijheid een schat was – en dat is het eigenlijk ook – dan zou in 2020 een ongekende inval plaatsvinden. De horde plunderaars van deze schat wordt niet bij naam genoemd, zelfs niet door de FAZ .

Het zijn de grote techbedrijven die, in samenwerking met de Wereldgezondheidsorganisatie WHO, alles annuleren, verwijderen, blokkeren of verbieden wat niet in lijn is met Corona. Het is de feitenvinder en de feitencontrole die de censuur ondersteunen. Deze factcheckers worden op hun beurt opvallend vaak gefinancierd door het Poynter Institute of zijn “International Fact-Checking Network”. En als je nog eens kijkt naar wie het Poynter Institute financiert , dan weet je precies hoe het gaat. Facebook , Google , Soros. Om er een paar te noemen.

Het zijn de amok “journalisten” die, in tegenstelling tot de journalistieke ethiek, de privé-adressen van hun “rivalen” publiceren in hun “rapporten”; een collegiale no-go, afgezien van het feit dat er geen publiek belang is voor deze privéadressen. Het zijn de Antifa-acteurs die journalisten bedreigen. Het geweld van zowel rechtsextremisten als linkse extremistische groeperingen tegen journalisten in Duitsland wordt genoemd in het rapport Reporters Without Borders , maar niet in het FAZ- artikel. Waarom?

Dus laten we duidelijk zijn: de gevestigde media dekken de grote menigte plunderaars van de gouden persvrijheid en beschuldigen in plaats daarvan de onschuldige ekster – de laterale denkers – ervan de schat van de persvrijheid te hebben gestolen.

De geest van Claas Relotius achtervolgt nog steeds de redacties.