‘Democratieën’ ontkennen de wil van het volk en onderdrukken protest en afwijkende meningen
Indignatie redactie
5 min. lezen
De Landen Die Het Meest Opscheppen Over De ‘Democratie’ Negeren Routinematig De Wil Van Hun Volk.
Democratie Steun voor Israëls oorlogsmisdaden in Gaza is slechts één voorbeeld van dit fenomeen.
Wat is democratie? Woordenboeken bieden verschillende betekenissen, maar in het algemeen definiëren ze het als ‘heerschappij door het volk’, wat ook de verkiezing van vertegenwoordigers in een wetgevende macht of een parlement omvat.
Deze eenvoudige definitie is gemakkelijk te begrijpen, maar als je de landen die zichzelf democratieën noemen nader bekijkt, wordt het duidelijk dat het woord nu weinig meer is dan een gratis kaart om uit de gevangenis te komen, ter dekking van wat in feite is: oligarchische heerschappij. Niemand hoeft ver te kijken om de discrepanties te zien tussen de democratie zoals die wordt geadverteerd en hoe staten werkelijk functioneren.
De meeste mensen hier in de Verenigde Staten, 61% volgens één peiling , willen een staakt-het-vuren in Gaza. Dat aantal is aanzienlijk, maar vertoont geen enkel verband met de manier waarop de staat handelt. Slechts 69 leden van het Huis van Afgevaardigden en 5 leden van de Senaat hebben publiekelijk opgeroepen tot een staakt-het-vuren. Erger nog dan het schaarse aantal dat bereid is op te komen voor wat de mensen willen, is dat degenen die zeggen dat ze een staakt-het-vuren willen, dubbelhartig zijn in het maken van hun eigen zaak.
De democratische senator Chris Van Hollen uit Maryland heeft de grensovergang bij Rafah bezocht en was verontwaardigd over het feit dat Israël verhindert dat hulp de Gazastrook bereikt. In een toespraak op de senaatsvloer noemde hij Israëlische functionarissen oorlogsmisdadigers, maar toen het erop aankwam, werd hij onder druk gezet en stemde hij voor het sturen van 14 miljard dollar aan hulp naar Israël. Het lijkt erop dat gekozen vertegenwoordigers geen noodzaak zien om hun kiezers daadwerkelijk te vertegenwoordigen.
Hetzelfde geldt voor de rest van de ‘democratische’ landen die bekend staan als het Collectieve Westen. Een uitgelekte brief van een ministerie op kabinetsniveau in Nederland luidde gedeeltelijk: “Wat kunnen we zeggen zodat het lijkt alsof Israël geen oorlogsmisdaden begaat?” De vertrekkende premier streeft naar de baan van de secretaris-generaal van de NAVO en wil aan de goede kant van de VS blijven staan.
Vandaar de noodzaak om de schijn te wekken dat Israël geen misdaden begaat die voor de hele wereld zichtbaar zijn. Ondertussen protesteerden Nederlandse ambtenaren tegen de steun van hun eigen regering aan Israël en ja, die werden genegeerd. Dat land heeft van het Hooggerechtshof de opdracht gekregen om te stoppen met de verkoop van onderdelen van F-35-straaljagers aan Israël, maar de gekozen regering heeft ervoor gekozen in beroep te gaan tegen de beslissing van hun rechtbank.
Om niet achter te blijven, dwingt Frankrijk alle organisaties die overheidssteun ontvangen om de ontkrachte beschuldigingen te herhalen dat Hamas op 7 oktober wreedheden heeft begaan. Aurore Bergé , de Franse minister voor de Strijd tegen Discriminatie, zei: “Wat er op 7 oktober gebeurde, is dat duizenden vrouwen uitgeroeid, vermoord, verbrand of verkracht.”
Ze voegde eraan toe: “Namens de regering heb ik verzocht om een nauwgezette beoordeling van alle verklaringen van alle feministische organisaties met betrekking tot 7 oktober en de nasleep ervan, omdat ik weiger de staat toe te staan verenigingen financieel te steunen die niet duidelijk kunnen definiëren wat er is gebeurd [… Ik heb gevraagd om alle financieel ondersteunde organisaties grondig onder de loep te nemen – honderden en honderden verenigingen – omdat feministisch zijn betekent dat je je uitspreekt, het betekent dat je de vrouwen steunt die op 7 oktober zijn verminkt.
Als er enige onduidelijkheid bestaat over de uitspraken die zijn gedaan, zou het niet juist zijn als deze verenigingen overheidssubsidies zouden blijven ontvangen, zo simpel is het.” Met andere woorden: Franse organisaties worden gedwongen te liegen als ze willen blijven functioneren.
De Amerikaanse en Europese landen staan niet alleen. Canada, buurland van het noorden met de onverdiende reputatie menselijker te zijn, voert actief een campagne om protesten en afwijkende meningen te onderdrukken. El Jones en andere leden van een delegatie zouden met leden van het Canadese Hooggerechtshof spreken over anti-zwart racisme in dat land. Slechts een uur voordat ze elkaar zouden ontmoeten,
kregen ze te horen dat naamloze berichten op sociale media de griffiers zich ‘onveilig’ deden voelen en dat sommige delegatieleden, zoals mevrouw Jones, niet langer het woord zouden mogen voeren. Er is haar nooit verteld wat de gewraakte post was, maar ze is tot de conclusie gekomen dat het wijzen op het genocidale beleid van Israël de oorzaak was van de ingetrokken uitnodiging.
Dezelfde Canadese regering bracht hulde aan een Oekraïense Nazi in het door haar burgers gekozen parlement. De gevolgen van het schandaal maakten duidelijk dat de nazi-aanbidding helemaal niet is wat de mensen daar willen zien.
Het protest zelf wordt gecriminaliseerd in de zogenaamde democratieën van de wereld. Het Verenigd Koninkrijk heeft het dragen van maskers bij protesten verboden: “Geen enkele demonstrant mag de gerechtigheid ontwijken door een gezichtsbedekking te dragen. Daarom verbieden we ze. Overtreders kunnen een boete van maximaal £ 1.000 en een maand gevangenisstraf krijgen.”
De liberale democratieën zijn toch niet zo liberaal. Hun gekozen vertegenwoordigers zijn omgekocht en laf. Misschien willen ze, net als de Nederlandse premier, een absolute positie, of willen congresleden voorkomen dat ze het doelwit worden van goed gefinancierde lobbyisten in Washington. De VS behandelen elke natie als een vijand, en zelfs vrienden kunnen worden bedreigd en gestraft als ze zich niet aan de lijn van Uncle Sam houden.
Deze missive is een onderzoek naar de reacties op de oorlogsmisdaden van de VS, Israël en de NAVO die tegen de wil van het volk worden gepleegd. Maar dezelfde vragen kunnen worden gesteld over het ontbreken van een openbaar gezondheidszorgsysteem, een versnipperde verzorgingsstaat of de toename van de dakloosheid. Geen van deze kwesties wordt door de electorale politiek aangepakt. Het F-woord, fascisme, komt voor de geest.
De neoliberale macht van het bedrijfsleven, inclusief de macht van de bedrijfsmedia, wordt gecombineerd met militarisme om de ontevredenen te laten verdwijnen en anderen te intimideren tot zwijgen.
In de VS wordt ons verteld dat deze presidentsverkiezingen een strijd voor democratie zijn tegen de kwaadaardige en ondemocratische Donald Trump. Maar Trump heeft als president niets gedaan dat zijn voorgangers niet hebben gedaan, en hij kan in ieder geval niet afkomen van een democratie die niet eens bestaat. Dit woord moet worden geschrapt uit de discussie over de VS en zijn marionetten, die beslist ondemocratisch en autoritair zijn als ze willen optreden tegen wat hun volk wil.
Democratieën zijn er maar heel weinig tussen. De landen die het woord zo graag gebruiken, doen dat omdat ze weten dat zij niets van dien aard zijn. De rest van ons moet het ook weten en stoppen met het gebruik van dit woord om een steeds dystopische wereld te beschrijven.
