Deze kinderen ervaren de hel op aarde, zodat JIJ een elektrische auto kan rijden

Kinderen mijnwerkers op de leeftijd van vier ervaren hel op aarde, zodat links-groene klimaatfanaten een elektrische auto kunnen besturen. In een vuile kobaltmijn in Congo zwoegen de kinderen in onmenselijke omstandigheden, zodat aanhangers van de klimaateffecten hun geweten kunnen kalmeren.

Door met zijn kleine blote handen door een berg van enorme rotsen te snuffelen, is het uitgeputte jongetje een zielig gezicht. Zijn naam is Dorsen en hij is een van een heel leger van kinderen, sommige slechts vier, die in de enorme vuile mijnen van de Democratische Republiek Congo werken. Giftig rood stof verbrandt daar in hun ogen, en ze lopen het risico op huidziekten en dodelijke stofophoping in de longen.

Hier worden de weerloze kinderen 8 uur per dag gebruikt om de rotsen te inspecteren op tekenen van kobalt bruin-bruine aderen – een absoluut noodzakelijk ingrediënt voor de batterijen die elektrische auto’s aandrijven. Met het oog op de fanatieke plannen van de klimaatideologen zullen in de toekomst duizenden kinderen in dit helse dagelijkse bestaan ​​worden gedreven.

Want als de goedkeuring van benzine- en dieselauto’s verboden is en alleen elektrische voertuigen worden toegestaan, zal de vraag naar kobalt sterk toenemen. De zogenaamd schone energie en emissievrij transport zullen dan ten koste gaan van de kinderen, die zijn veroordeeld tot een leven van helse ellende. Maar de klimaatideologen geven niet om het lijden van weerloze kinderen in Afrika.

40.000 kinderen zwoegen in de mijnen

Dorsen, net acht jaar oud, is een van de in totaal 40.000 kinderen die dagelijks in de mijnen van de Democratische Republiek Congo werken. De vreselijke prijs die ze betalen voor de ideologische doelen van de zelfbenoemde klimaatspaarders bestaat uit een verwoeste gezondheid en een zeer vroege dood. Bijna elke grote bouwer koopt zijn kobalt van deze verarmde Afrikaanse staat in een poging om miljoenen elektrische voertuigen te produceren. Het land is de grootste exporteur van het mineraal en bezit 60 procent van alle reserves wereldwijd.

Het kobalt wordt onder onmenselijke omstandigheden gedolven en getransporteerd naar Azië, waar het wordt verwerkt door batterijfabrikanten. De politiek voorgeschreven verandering in voertuigen met zogenaamd schone energie heeft geleid tot een exorbitante toename van de vraag. Terwijl de batterij van een smartphone niet meer dan 10 gram geraffineerd kobalt nodig heeft, heeft een elektrische auto maar liefst 15 kilogram nodig.

Kinderen promoten kobalt met de hand

De handelsbank Goldman Sachs noemt Cobalt “het nieuwe gas”. Maar hoezeer het ook wordt gepromoot in Congo, er is geen teken van nieuwe welvaart in de verarmde republiek. Integendeel, de omstandigheden waaronder gewerkt moet worden, de middeleeuwen. De kinderen dragen de rots uit met de hand gegraven tunnels naar het daglicht. Zelfs volwassen mijnwerkers graven tot 600 voet onder het oppervlak met het eenvoudigste gereedschap, zonder beschermende kleding of moderne machines.

Waar politici en media over zwijgen: kobalt is zo’n gezondheidsrisico dat er zelfs een longziekte naar is vernoemd – de kobaltlong, een vorm van longontsteking die hoest, permanente ziekte en zelfs de dood veroorzaakt. Zelfs de consumptie van lokaal geteelde groenten kan braken en diarree, schildklierbeschadiging en dodelijke longziekten veroorzaken, terwijl vogels en vissen in dergelijke gebieden niet kunnen overleven. Groene en andere klimaatideologen zijn niet geïnteresseerd in de gezondheid van kleine kinderen die kobalt moeten afbreken.

Veel kinderen sterven in de mijnen

Niemand weet hoeveel kinderen er al zijn omgekomen in de mijnbouw van kobalt uit de mijnen in het Katanga-gebied in het zuidoosten van het land. De VN schat 80 per jaar, maar veel sterfgevallen worden helemaal niet geregistreerd. Dat wil zeggen dat het niet-gerapporteerde cijfer waarschijnlijk veel hoger zal zijn. Vaak worden de kleine lichamen gewoon begraven in het puin van gebroken gangen en kan het niemand schelen.

Anderen overleven aan chronische ziekten die hun jonge leven verwoesten. Meisjes worden op tienjarige leeftijd seksueel misbruikt en velen worden zwanger. En allemaal onder de vlag van vermeende klimaatredding . En degenen die dergelijke omstandigheden veroorzaken met hun politiek, je verbergt deze schandalige feiten. Toen een onderzoeksteam in de Katanga-mijnen onderzoek deed, vond het Dorsen, die op een dag werkte met stromende regen naast een klein meisje genaamd Monica. Monica is slechts vier jaar oud.

Dorsen droeg zware zakken rots van de ingang van de mijn naar een groeiende stapel ongeveer 60 voet (ongeveer 18 meter) afstand. Een uitpuilende zak werd op Dorsen’s hoofd gehesen en hij strompelde naar de stapel. Een brute opzichter stond over hem heen, brullend en dreigend zijn hand op te steken als hij stenen verloor.

Het verbod op kinderarbeid wordt genegeerd

Dorsen’s vriend Richard, 11, zei dat hij “alles pijn doet” aan het einde van een werkdag. In een land waar miljoenen mensen stierven in burgeroorlogen, is er geen andere manier voor gezinnen om te overleven. De wet die kinderarbeid verbiedt, interesseert niemand ter plaatse. Niemand verspilt een gedachte aan de arme kinderen in Congo in de welvaartsgetto’s, waar Duitse federale politici en systeemsponsors wonen.

De Internationale Arbeidsorganisatie van de VN heeft kobaltwinning in Congo omschreven als “een van de ergste vormen van kinderarbeid” vanwege gezondheidsrisico’s. Bodemmonsters uit het mijngebied, genomen door artsen van de universiteit van Lubumbashi, de dichtstbijzijnde grote stad, identificeerden het gebied als een van de tien meest vervuilde gebieden ter wereld.

Schade aan de gezondheid ten koste van klimaatfanaten

Bewoners bij de mijnen in Zuid-Congo hadden een kobaltgehalte in hun urine dat 43 keer hoger was dan normaal. Het loodgehalte was vijf keer, het cadmium- en uraniumgehalte vier keer hoger. Maar heb je ooit één activist zien protesteren tegen deze onhoudbare staten? Nee, omdat kinderarbeid in verre landen, vervuiling en gezondheidsrisico’s voor niemand in dit land van belang zijn.

Het is belangrijker voor de ideologen om onrealistische doelen af ​​te dwingen. Het maakt niet uit of kleine kinderen sterven of hun gezondheid verpesten voor de pathologische doelen van de klimaatfanaten, zolang zogenaamd CO2 wordt bespaard. Elke klimaatrecensent en elke koper van een elektrische auto is eigenlijk medeplichtig aan het feit dat kleine kinderen in Congo de hel op aarde ervaren. Gefeliciteerd.