Indignatie redactie 
“Intrige, vernedering en wraak” – Merkel deed niet mee, schrijft de plaatsvervangend hoofdredacteur van “Zeit” in alle ernst. Het is niet de eerste liefdesverklaring van Bernd Ulrich aan de kanselier.
Liefde is blind. Alleen deze populaire wijsheid verklaart hoe Bernd Ulrich, de plaatsvervangend hoofdredacteur van het weekblad Die Zeit en co-auteur van Luisa Neubauer (“We hebben nog steeds een keuze”), tot een dergelijke uitspraak komt: “Politiek wordt gezien als een spel van intriges, vernedering en wraak. Angela Merkel deed niet mee – en dat is precies waarom ze succesvol was.”
Als Friedrich Merz of Roland Koch en vele andere partijvrienden die door Merkel zijn gedumpt deze regels lezen, zullen ze denken dat ze in de verkeerde film zitten.
“Kun jij een goed persoon aan de macht zijn?” Is de kop van Ulrichs artikel. Bovendien is de foto van Merkel met minstens 20 jaar verjongd, getransfigureerd in het vliegtuig en voorzichtig uit het raam kijkend. In de tekst zelf wordt het nog bizarder als de acteur Ulrich Matthes, met wie Bernd Ulrich in Café Einstein ontmoette (een onderzoeksinterview met een acteur over een toppoliticus!), de zin zegt: “Ik wil niet geciteerd worden Hier, alsjeblieft, Zo’n formulering maakt je volkomen belachelijk, vooral in Berlijn, maar het komt erop neer: Merkel is een goed mens.”(Ulrich Matthes zal het citaat later goedkeuren.)”
Bernd Ulrich maakt door de hele tekst duidelijk dat hij dezelfde mening heeft, op zijn best in perspectief geplaatst: “Natuurlijk is Angela Merkel niet alleen goed, maar in het beste geval meer goed dan slecht en zeker vaker goed dan anderen op deze niveaus van macht.” En helemaal aan het einde wordt Ulrich zelfs esoterisch: Merkel heeft gewoon niet zoveel donkere energie verrijkt met haar “methode van het goede” (zoals haar voorgangers Schröder en Kohl).
Oh Gott. @DIEZEIT beschäftigt einen politischen Legastheniker, der tatsächlich behauptet, die Weltmeisterin der politischen Intrige sei die einzige ohne Intrige. https://t.co/DxQENFZEjS
— bitterlemmer (@bitterlemmer) August 28, 2021
De auteur van deze woorden zal geen schaamte in het gezicht hebben, en zijn handen moeten ook niet hebben geschud tijdens het schrijven van dergelijke onzin, zoals iemand op Twitter vermoedt.
Zittern einem da nicht die Hände, wenn man so etwas in die Tastatur tippt? Schießt einem da nicht die Schamesröte ins Gesicht? https://t.co/DXc4JAOE13
— Claudio Casula 🇮🇱🇮🇹🇬🇧🏴🇬🇷 (@shlomosapiens) August 28, 2021
Ulrich zal de jaren sinds 1999 in geen geval hebben geslapen om zulke beschuldigingen over Merkel te kunnen maken, die voor elke kritische waarnemer gewoon absurd zijn. In de afgelopen decennia heeft hij talloze artikelen over Merkel geschreven die worden gekenmerkt door een vergelijkbare eerbied. In 2017 verspreidde hij de legende dat Merkel nog maar één keer meedeed aan de federale verkiezingen omdat “het nog niet mogelijk was, teveel Le Pen, teveel Trump en Brexit stonden voor haar om de hoek om te vertrekken als de laatste stabiele leider van het westen”.
In de zomer van 2018 schreef Ulrich dat haar ambtstermijn ten einde liep, in ieder geval “metafysisch, emotioneel” (als het op Merkel aankomt, wordt hij meestal troebel en gevoelig) en adviseerde daarom dat we moesten beginnen “naar haar te verlangen”. ”. Hij betreurde het vertrek van “deze sterke vrouw, deze onvergelijkbare politicus en grote kanselier”, want: “Er is geen liberaal alternatief voor de Merkel-methode.”
Welch journalistischer Schmalz und begrifflich analytische konfuse Sicht. Erklären lässt sich dies bei B. Ulrich nur durch die andauernd-peinliche Anhimmelei der Kanzlerin durch den Autor. So ist sie nun endlich wirklich zu verstehen die #Kanzlerin: als Revolutionärin. OMG😩 https://t.co/w9hUeswyAz
— wolfgang merkel (@merkel_wolfgang) August 28, 2021
Dreimal vergewissert: Nicht der Postillon. Nicht der Postillon. Nicht der Postillon.
Angela #Merkel mit einer Politik ohne Intrigen, Demütigungen und Rache.
In welcher Höhle muss man seit 1999 Winterschlaf gehalten haben? https://t.co/yLHWQFK0tN
— stefanolix (@stefanolix) August 28, 2021
n zijn Bernd-Ulrich-Welt heeft de (volgens Wikipedia) voormalig auteur van het anarcho-pacifistische tijdschrift Graswurzelrevolution en officemanager bij de fractie van de Groenen in de Duitse Bondsdag natuurlijk gelijk: als bondskanselier Merkel eindelijk alles gedaan” bij ons niet zo grote politieke journalisten van vandaag “(Ulrich geïnterviewd over zijn beroep in vergelijking met Shakespeare) voor” goed “.
En tegen Merz bijvoorbeeld, intrigeerde ze helemaal niet. Ulrich over de acties van Merkel na de verkiezingen van 2002: “… ze lijkt niets tegen Friedrich Merz te hebben, hij kan gewoon niet blijven waar hij is.” Er kwamen mannenhoofden “te voorschijn”, die niet hun eigen schuld “.
Dan zijn er echt deze zinnen over 2015: “Het was de historische situatie die je dwong om goed te zijn. Ze werd waarschijnlijk meer gedreven door het acute drama dan door het lezen van de Bergrede. Maar in ieder geval: Merkel was vatbaar voor de dwang om goed te doen.” Of, over Merkel en haar officemanager Beate Baumann: “Al het gif maakte ze niet allebei giftig.”
Maar nu willen we het goed laten zijn. Tenminste wat de goedheid van de kanselier betreft.
Maar er is ook een ondergeschikte clausule die Ulrich tussen haakjes zet, waarin voor een keer geen lof van de kanselier is opgenomen, maar laat zien hoe de adjunct-hoofdredacteur van het grootste Duitse weekblad het vak verstaat: “Journalistiek gericht bij het blootleggen van kwade motieven en machinaties doel’, is ‘ongeveer net zo geschikt voor de gevaren van de 21e eeuw als het waterpistool voor de bosbrand’.
