Diefstal van bedrijfsoctrooien in 1945: het verhaal van de grootste technologiediefstal aller tijden
Indignatie redactie
6 min. lezen
Het was de grootste technische diefstal aller tijden. Of het nu gaat om kleurentelevisie, ruimtevaart, supersonische vluchten of computers. Met de roof van honderdduizenden patenten in Duitsland hebben de VS niet alleen na 1945 een ongekende staatsgreep tot stand gebracht, maar uiteindelijk ook de opkomst tot wereldmacht.
De militaire overwinning van de geallieerden op Duitsland in 1945 en de bezetting van het Reichsgebied leidden er ook toe dat met name de VS vervolgens honderdduizenden Duitse patenten, uitvindingen en gebruiksmodellen confisqueerden en zonder compensatie onteigenden.
Deze inval was een paar jaar eerder gepland door de generale staf van Washington. Want het werd erkend dat de Duitsers de westerse mogendheden jaren voor waren in fundamenteel onderzoek en in de ontwikkeling van nieuwe ideeën op bijna alle gebieden van de moderne wetenschap en technologie.
Alleen door de roof van Duitse kennis en jarenlange dwangarbeid door Duitse wetenschappers en technici in de VS was het voor de Verenigde Staten mogelijk om hun economie en bewapening te herstructureren en op de voorgrond te treden in ontwikkeling.
Het boek Company Patents Robbery 1945 door Friedrich Georg beschrijft in detail de voorbereiding, implementatie en gevolgen van de grootste “patentdiefstal” in de geschiedenis. In detail worden de processen van de geallieerde diefstal van Duits intellectueel eigendom en de verplichte verplichting van Duitse onderzoekers en technici beschreven voor de verschillende vakgebieden aan de hand van vele voorbeelden met de naam van de verantwoordelijken.
Het blijkt dat moderne innovaties als kleurentelevisie en transistortechnologie, ruimtevaart en raketten, supersonische vluchten en computers terug te voeren zijn op Duitse uitvindingen en ontdekkingen waarmee de Amerikaanse economie vervolgens miljarden winst maakte.
Tot op de dag van vandaag is het feit dat de Verenigde Staten zijn sterke opkomst van een technisch grotendeels verouderde massafabrikant die na 1945 geen fundamenteel onderzoek had gedaan naar de ‘enige wereldmacht’ te danken aan het intellectuele eigendom dat met geweld werd weggenomen van volledig bezet Duitsland. De Amerikaanse leiding had al vroeg gemerkt dat het Duitse Rijk de andere naties jaren voor was op het gebied van wetenschap en technologie en een ongelooflijke rijkdom aan nieuwe onderzoeksresultaten en procedures te bieden had. Onder leiding en uitdrukkelijke toestemming van de Amerikaanse president Truman vond de grootste technologieroof aller tijden plaats na het einde van de oorlog.
De hoogste Amerikaanse instanties uit de industrie en de wetenschap hadden eerder de operatie gepland en uitgevoerd om de Duitse economie en technologie lang van tevoren te exploiteren.
Duizenden Amerikaanse specialisten kwamen in het voorjaar van 1945 het Reich binnen, net achter het front, en kamden de Duitse fabrieken uit naar nieuwe machines, processen en technische uitvindingen. Naast de volledige verwijdering van honderdduizenden Duitse patenten, gebruiksmodellen en ontwikkelingsschetsen, namen de Amerikanen gewoon duizenden Duitse onderzoekers en technici mee, die vervolgens gedwongen werden om de nieuwe Duitse apparaten jarenlang in de VS te onderzoeken en te bedienen .
De overdracht van nieuwe technologieën – een unieke en gewetenloze inval in Duitsland die meerdere jaren duurde – was bedoeld om een revolutie teweeg te brengen in de Amerikaanse industrie en om te voorkomen dat deze in een nieuwe depressie zou belanden, zoals de Amerikaanse minister van Handel in 1946 verklaarde.
Het bedrijf voor octrooidiefstal was zo succesvol dat het moderne leven in de VS, van halfgeleiders tot containers, van televisie tot ruimtevlucht, ondenkbaar zou zijn zonder de technologie die uit Duitsland was meegebracht.
Hetzelfde geldt voor de militaire innovaties zoals raketten, straaljagers, onderzeeërs en kernwapens. Ondanks alle pogingen om het in de doofpot te stoppen, slaagde het voorliggende boek erin om de balans op te maken van deze grootste diefstal van kennis aller tijden.
Met de diefstal van honderdduizenden Duitse patenten en uitvindingen hebben de VS na het einde van de Tweede Wereldoorlog een absoluut ongekende staatsgreep gepleegd. De effecten ervan zijn nog steeds duidelijk merkbaar in de 21e eeuw. De volgende vragen rijzen:
- Zou de VS in 1945, ondanks de overweldigende overwinning, gedegradeerd zijn tot het tweederangs technologieland zonder de intellectuele diefstal van de Duitsers?
- De achterstand van de VS kennende, verleende de Amerikaanse president Truman zijn bezettingstroepen een retrospectieve ‘licentie om alle bruikbare Duitse uitvindingen te stelen’?
- Was de wetenschappelijke en technische superioriteit van de Duitsers jaren tevoren in Washington bekend, en was dat de reden waarom de generale staf-achtige planning voor de “Operatie Patent Theft” vroeg begon?
- Hoe verliep de systematische jacht op het intellectuele eigendom van Duitsland en zijn onderzoekers en technici?
- Is het waar dat in 1948 stille Duitse uitvinders de doodstraf kregen als ze weigerden hun geheimen prijs te geven?
- Is het aantal patenten dat in 1945 in Berlijn in de zak is gestoken duidelijk veel te laag?
- Waarom was professor Ferdinand Porsche zo belangrijk?
- Welk geheim zit er nog steeds verborgen in de massale invoer van Duitse topwetenschappers voor onderzoekswerk in de VS?
- Hoe zijn belangrijke toekomstige technologieën als magneetband, computers, televisie en transistortechnologie werkelijk tot stand gekomen?
- Was Leuna’s productie van synthetische benzine een reden voor oorlog?
- Is de waarde van de patenten en uitvindingen die de VS uit Duitsland heeft overgenomen, zo astronomisch dat niemand uit het bedrijfsleven of de politiek er vandaag over mag praten?
Op 9 december 1946 werd een artikel aan het Amerikaanse publiek gepresenteerd in het tijdschrift Life, waarin werd gezegd dat voor het einde van de gevechten in Europa enkele van de beste wetenschappers van Duitsland hun land hadden verlaten en blij waren om zich bij de Verenigde Staten aan te sluiten voor het leger om in actie te komen.
Duitse grootheden en hun prestaties worden op tal van foto’s getoond. Bijvoorbeeld raketonderzoeker Wernher von Braun voor een deel van zijn V-2-raket, vliegtuigontwerper, Dr. Alexander von Lippisch naast een windtunnelontwerp voor een supersonische jager, het US Delta-jachtvliegtuig, de Convair F-102 “Delta Dagger” of Theodor Knacke, een voormalig lid van het Graf Zeppelin Institute, met een lintparachute die hij ontwikkelde voor hoge snelheden, met slechts drie Om voorbeelden te geven.
Aan het einde van het artikel staat in vette letters: “Ze houden van de VS en willen blijven”. Achter dit onschuldig klinkende artikel staat het bedrijf “Paperclip”. De meegebrachte technologische kennis uit Duitsland bleek zo nieuw dat de praktische implementatie ervan problemen opleverde, vooral voor commerciële gebruikers. Er werd een specialistisch woordenboek Duits-Engels gemaakt met ongeveer 40.000 uitdrukkingen van wetenschappelijke en technische aard waarvoor geen Engelse equivalenten bestonden. Hier betreden de winnaars volledig nieuw terrein; ze kregen technologische inzichten die ze op dat moment niet hadden.
Om de lezer ook maar een klein beetje inzicht te geven in de reeks van honderdduizenden gestolen uitvindingen, worden er slechts enkele genoemd: Vervaardiging van windtunnels voor synthetische brandstof, rubber of smeerolie, waarin snelheden van meer dan 8000 km/u werden bereikt – Infrarood richtapparatuur – elektrische condensatoren – kleurenfotografie – een onhandelbaar aantal precisie-apparaten en duizend andere ontdekkingen op chemisch, fysiek, technologisch en elektronisch gebied, waarin de Duitsers vijf tot tien jaar voorsprong hadden op alle andere landen.
Aan het einde van de oorlog bezaten de Duitsers 138 soorten geleide raketten in verschillende stadia van productie en ontwikkeling. Voor besturing en ontsteking hadden ze z. B. Radar, radio, draad, radiogolven, infrarood, lichtstralen of magnetische methoden; alle methoden zoals straalaandrijving voor subsonische of supersonische snelheden werden gebruikt voor voortstuwing.
De Amerikaanse journalist Walker beschrijft in een artikel in het Amerikaanse tijdschrift in 1946 het principe van de lichtstraal (raketgeleidingsmethode) om met lichtstraal te vertalen. Deze lichtstralen kunnen worden gebruikt om een laserraket naar zijn doel te leiden. De auteur wijst erop dat dit principe door de Amerikanen werd gebruikt in de Golfoorlog.
Misschien om de lezer een hint te geven hoe de American Dream of Life zo gemakkelijk te realiseren was, verwijst de recensent naar een prominente passage in dit boek waarin hij zegt: “… they wanted to tell the American public, and vooral zakenmensen, dat men veel geld kon verdienen met de Duitse uitvindingen. Elke eenvoudige industrieel uit een klein stadje in de diepste Amerikaanse provincie zou deze technologie nu voor een paar dollar kunnen kopen en rijk worden ‘- ten koste van het intellectuele eigendom van de Duitse wetenschap.
