Dit is de wereld waarvoor Orwell ons waarschuwde. Waarin oorlog staat voor vrede, en vrede voor oorlog

Dit is de wereld waarvoor Orwell ons waarschuwde. Waarin oorlog staat voor vrede, en vrede voor oorlog. Waarin vrijhandel belast wordt met een keur aan ‘sturende‘ tarieven. Waarin we de woningnood bestrijden door de huizen onbetaalbaar te maken, en bouwen onmogelijk vanwege ‘Regels‘. Waarin ‘vrij‘ staat voor reisbeperkingen en exploderende kosten, samen met censuur en het op grote schaal ‘cancellen‘ van willekeurige mensen waar we het niet mee eens zijn. Waarin ‘hulp‘ een verdienmodel is, en ‘sancties‘ ons zwaar treffen. En waarin ‘vaccins‘ niet vaccineren, en ‘zorg‘ is toegesneden op de vraag hoe je iemand kunt helpen zelfmoord te plegen, na hem te hebben ‘geholpen‘ om daar ‘anders‘ over te gaan denken.

Waarin mannen vrouwen zijn, en vrouwen mannen. Waarin iemand die vecht om het Kalifaat ingevoerd te krijgen een ‘vrijheidsstrijder‘ is, en iemand die met nazi-vlaggen loopt te zwaaien op de schouders wordt gehesen als ‘liberaal‘. Pijn is fijn, en welvaart is saai.

Hoe is het zo ver gekomen? Op welk moment besloten we dat ‘Verdragen‘ er waren om met voeten getreden te worden, en om te worden opgezegd? Dat afspraken geen waarde hadden? Dat gewetenloos handelen goed was voor een eervolle vermelding in de geschiedenisboeken? Wat is dit voor een ‘Flip-Trip‘?

Gisteren zag ik een kort fragment van een ‘actualiteitenprogramma‘ waarin een ernstig gesubsidieerde Duitse ‘expert‘, ene Tobias Meilicke, politicoloog, Islamoloog en socioloog, advies gaf over de beste manier om met ‘vaccin-sceptici‘ om te gaan. Wat je in elk geval níet moest doen, zo adviseerde hij, was in discussie gaan over de feiten en argumenten. De enige benadering die resultaat had, was praten over de ‘angst‘ van degene die opmerkt dat de ‘vaccins‘ niet vaccineren, een gevaar opleveren voor de gezondheid, dat ze alleen maar de farmaceutische grootverdieners nóg rijker maken dan ze al waren, en dat het hele beleid ons naar de rand van de economische en sociale afgrond heeft gevoerd.

Het helpt niet om tegen zo’n ‘expert‘ te zeggen dat je bang bent dat die ‘vaccins‘ meer slachtoffers zullen maken dan dat hele virus, en dat de sloop van de economie, en het uitrollen van een lawine aan vrijheidsbeperkende maatregelen toekomstige generaties onmetelijke, en onherstelbare schade toe zal brengen. Want dan komt hij, of zij, aanzetten met opties om je over die angst heen te helpen. Om je te laten zien dat je niet zozeer geen reden hebt om bang te zijn voor wat je opnoemt, maar dat je het ook kunt zien als een ‘bevrijding‘. Analoog aan de wijze waarop we Afghanistan, Irak, Libië, Syrië en Oekraïne hebben ‘bevrijd‘, waardoor de mensen daar nu geen last meer hebben van ‘remmende welvaart‘.

Een blog als dit is niet geschikt om die inversie van ons denken minutieus in beeld te brengen. Er is niet één duidelijk aanwijsbaar omslagpunt. Niet één in het oog springende oorzaak. Het is een stroperig proces, dat in het hier-en-nu wordt gevoed door wat ik, en anderen in de niet-westerse wereld, de ‘Rules-Based‘ samenleving noemen, die diametraal tegenover de ‘Law-Based‘ samenleving staat, waarin afspraak-is-afspraak geldt. Onder is daar onder. Boven is boven. Links is niet rechts. Plus is niet min, en min is niet plus.

Zeker, ik begrijp ook dat wat voor de één een ‘dikke plus‘ is, leven als een dakloze bohemien, zonder verplichtingen, of verantwoordelijkheden, voor de ander het complete failliet is. Dus doet een ‘Law-Based‘ samenleving niet eens een poging om te formuleren wat ‘goed‘ is, en wat niet. Hoe anders is dat in de ‘Rules-Based‘ samenleving! Daar ook geen bindende uitspraak over wat ‘goed‘ is, maar wat vandaag ‘goed‘ is, is morgen ‘fout‘. Feiten, noch argumenten zijn daarin leidend. Alles is op basis van ‘gevoel‘. De link hiervoor verwijst naar een conference van Ronald Goedemondt, in de hoop dat humor nog bij machte is het probleem op een lichtvoetige wijze inzichtelijk te maken.

Waar Goedemondt het neerzet als een verschil in het ‘ontwerp‘ tussen mannen en vrouwen, is dat uiteraard véél te kort door de bocht, maar in cabaret mag dat (voorlopig nog wel). Hier, op een serieus blog kom je daar niet mee weg, maar waar feminisme ooit de strijd was voor gelijke rechten, en gelijke plichten, bij gelijke beloning, en gelijke bestraffing, binnen een ‘Law-Based‘ samenleving, is er helemaal níets over van dat ideaal. De oproep om te erkennen dat vrouwen récht hebben op ‘posities‘ in de samenleving, geschikt of niet, puur op grond van een evenredige verdeling, en dat hetzelfde geldt voor ‘minderheden‘, heeft zijn uitwerking niet gemist. Dat zegt helemaal niets over vrouwen, of over mannen. ‘Geschikt‘ zegt alleen iets over ‘geschikt‘. En ‘geschikt‘ is typisch ‘Law-Based‘, met herkenbare, en onpersoonlijke criteria die zijn vastgelegd in afspraken, die nageleefd worden, en gebruikt worden om de prestaties te evalueren. Of een vrouw ‘geschikt‘ is, of een man, speelt daarin helemaal geen rol. Het resultaat is leidend.

In zijn meest extreme uitwerking leidt het tot een kille, puur zakelijke, onpersoonlijke maatschappij, wat je niet moet willen. In zijn politieke manifestatie spreken we ook wel van ‘Real-Politik‘. Maar waar ik hier een warm pleitbezorger ben van een overheid die zich verre houdt van ons privéleven, en de ‘vrije markt‘, zal op het niveau van de overheid de ‘Real-Politik‘ dominant zijn. Met bovenop dat solide fundament de vrijheid om ons als individu te ontplooien. Met gelijke kansen voor mannen en vrouwen. De overheid is echter steeds dieper doorgedrongen in ons privéleven, en beheerst nu praktisch elk aspect. Zou dat zijn op basis van ‘Real-Politik‘, dan blijft er bar weinig over om van te genieten, maar ook op basis van een ‘Rules-Based‘-benadering, waarbij de ‘Waan van de Dag‘ dicteert wat ‘goed‘ is, en wat niet, en waarover je niet eens kúnt discussiëren in termen van feiten en argumenten, maar uitsluitend op basis van ‘gevoelens‘, is het net zo goed ziek. En niet alleen dat, maar die benadering heeft nu ook het fundament aangevreten, waardoor onder en boven niet meer bestaan, links is wat ooit rechts heette te zijn, en andersom, waarin mannen zich kunnen ‘identificeren‘ als vrouw, en andersom, en je zo jong bent als je je voelt, terwijl een ‘vaccin‘ niet hoeft te vaccineren, omdat je ook gewoon de definitie van ‘vaccineren‘ aan kunt passen.

In een samenleving waarin een brandende dubbeldekkerbus, of vleesetende pony’s met HIV niks met jou te maken hebben, om Goedemondt maar even te parafraseren, leef je ‘in het moment‘, conform je ‘gewoontes‘, waar je ‘recht‘ op hebt, en daar is dat ‘Gewoonterecht‘ bepalend. En de ‘gewoonte‘ flexibel te definiëren als ‘dat wat ik doe‘. En dat kan morgen iets anders zijn dan vandaag. ‘Gewoon‘, omdat je ‘gevoel‘ je vertelt dat dat je blij maakt. En dat is ‘logisch‘, toch? Nee. Dat staat diametraal tegenover logica. Ook zo’n woord dat Orwelliaans in zichzelf is omgekeerd.

De extra complicatie is dat mensen die zo leven, volgens ‘Gewoonterecht‘, niet eens moeite willen doen om te onderzoeken hoe het kan dat andere mensen het niet ‘gewoon‘ vinden wat zij doen. Na de erkenning van Donetsk en Luhansk als onafhankelijke ministaatjes, vertelde de nieuwslezeres van de NOS ons dat die stap ‘wereldwijd‘ werd afgekeurd, waarna een compilatie volgde van fragmenten waarin met de ‘Five Eyes‘ versmolten regeringsleiders hun afkeuring uitspraken. Alsof China en India, en andere landen die helemaal klaar zijn met het westerse ‘Gewoonterecht‘ niet bestaan. Terwijl daar samengenomen aanzienlijk meer mensen wonen dan in de landen die naar voren geschoven werden door de redactie van dat ‘bulletin‘. Die brandende dubbeldekkerbus, en die vleesetende pony’s met HIV hebben geen functie, anders dan als een decorstuk. Het is niet eens doelbewuste propaganda. Niemand hoeft de redactie te instrueren. Het is een automatisme. Een geconditioneerde reflex. Geen ‘Groot Complot‘.

De VVD werd er deze week door ‘derden‘ aan herinnerd dat Bolkestein, de laatste liberaal van de partij, deze hele ontwikkeling al had voorspeld. Maar niemand binnen die partij doet zelfs maar moeite om de feiten en argumenten op een rij te zetten, om het huidige standpunt te toetsen aan het concept van ‘liberalisme‘, en hoe de transformatie van de partij tot een opportunistische, populistische ‘stemmenfabriek‘, die dicht bij de ‘waan-van-de-dag‘ staat, zijn beslag heeft gekregen. Wat is er gebeurd?

Het wordt vervelend, vrees ik, maar de explosieve groei van de ‘consensus-wetenschap‘, en de existentiële strijd om de hegemonie op de ‘academie‘, met politici die niks vragen over de inhoud, en alleen maar vragen hebben over de beste manier om twijfelaars over de streep te trekken (niet praten over de feiten, en niet luisteren naar de argumenten, maar appelleren aan emoties en gevoelens). Dat garandeert dat je langs elkaar heen blijft praten, maar je altijd vol kunt blijven houden dat je het ‘tenminste geprobeerd hebt‘. Ik kom nog alle dagen mensen tegen die werkzaam zijn in de zorg, maar nog nooit gehoord hebben van ivermectine als alternatief voor ‘neem maar een paracetamolletje‘ als het over ‘Covid‘ gaat. Die niet weten dat er artsen en wetenschappers zijn die het ‘spike eiwit‘, met of zonder virus, verdenken van het veroorzaken van problemen in de bloedsomloop, waarmee het ‘vaccin‘ zelf verdachte is waar we het aantal hartaanvallen, hersenbloedingen en andere problemen nu zien stijgen. Ze hebben nooit gehoord van ‘gain-of-function‘-onderzoek, of zich er nooit in verdiept. En omdat het hen geen goed ‘gevoel‘ geeft, doen ze dat ook niet. Als je over die aspecten begint, luisteren ze niet naar wat je hen daarover kunt vertellen, maar ze trekken direct de conclusie dat je meent op een ‘Groot Complot‘ te zijn gestuit, en verder willen ze alleen daar nog maar over praten. In de regel langs de lijn: ‘Denk je nou écht………..?‘ Het is onmogelijk om hen van die apenrots af te trekken.

Als iemand achteraf het grootste gelijk van de wereld blijkt te hebben gehad, zoals Bolkestein, en op wel meer punten dan alleen de NAVO-uitbreiding, dan leidt dat niet tot introspectie. Sterker nog, men zal zelfs trachten degene die het juist zag de verantwoordelijkheid in de schoenen te schuiven voor alles wat er nu in het honderd loopt, omdat die ‘aarzeling‘ destijds de problemen nu veroorzaakt zou hebben. Dat was het ‘verkeerde signaal‘! Daarom ben ik ook niet hoopvol gestemd over de toekomst. Ook als hartfalen en hersenbloedingen, en andere problemen met de bloedsomloop aantoonbaar in de lift zitten, betekent het nog niet dat men eens over de schouder kijkt naar wat men gemist heeft. En als het bommen gaat regenen, als het gas op is, de huizen onbetaalbaar zijn geworden, vrijheid en mobiliteit een illusie zijn geworden, en blijkt dat mannen geen kinderen kunnen baren, ook al identificeren zij zich als vrouw, en voormalig links fascisme promoot, compleet met vergaande bevoegdheden voor de overheid om op basis van ‘Gewoonterecht‘ alles van je af te nemen wat je dierbaar is, dan nóg valt het kwartje niet dat we iets over het hoofd hebben gezien.

Eenmaal ondersteboven met je kop in een teil krijg je pas argwaan als iemand de kraan opendraait, en je geen natte voeten krijgt, maar dreigt te verzuipen. Dat is namelijk geen goed ‘gevoel‘. Ook dan heeft u aan mij een slechte, want ik zal u er dan nog steeds op wijzen dat dat logisch is in de klassieke betekenis van logisch. Omdat water niet omhoog stroomt, tegen de zwaartekracht in. Ook niet in de ondersteboven-wereld.