Indignatie redactie 
Volgens de peilingen in Amerika ligt Joe Biden een straatlengte voor op Donald Trump. Zijn voorsprong zou 6,3% zijn volgens ‘RealClearPolitics‘. Maar als er iets volslagen helder is, dan is het dat de ‘Politics‘ in dat land voorbij troebel is, en zeker niet ‘Clear‘. Het begint er natuurlijk al mee dat peilingen in dat land onbetrouwbaar zijn, zoals we zagen bij de vorige presidentsverkiezingen. En het binnenslepen van de ‘popular vote‘ betekent nog niet dat je de verkiezingen ook wint. Dat is een merkwaardig fenomeen, dat steevast buiten beschouwing wordt gelaten door mensen die menen dat landen als de Verenigde Staten en Groot-Britannië het absolute neusje van de zalm zijn op het gebied van democratie. Zoals ze in Europa ook ingestudeerd blind zijn voor het uitgesproken ondemocratische karakter van de ‘Europese Unie‘.
In de praktijk blijkt ook dat ‘democraten‘ die wereldwijd landen de maat nemen, en die landen oproepen om ‘democratischer‘ te worden, niet bedoelen dat de leiders in die landen beter moeten luisteren naar wat het volk van hen verwacht. En daar vinden we volgens mij de sleutel naar de schatkist, waarin de verklaring ligt voor de chaos waar we getuige van zijn. Voor de ‘democraten‘ is het een blijde dag als een coup in Oekraïne tegen de gekozen president slaagt. En ze staan te dansen van plezier als de uitslag van een referendum terzijde wordt geschoven. Wie oppositie voert tegen hun inzichten en beleid, is een ‘populist‘. Maar het volgende moment staan ze hijgend en instemmend te luisteren naar het ‘advies‘ van een gesubsidieerde actiegroep, stichting, platform of adviesorgaan waarin helemaal niemand zit die verkozen is, anders dan door de inteelt-gemeenschap met een uniforme agenda waar ze deel van uitmaken.
Jeb Bush zette Trump bij de vorige voorverkiezingen meesmuilend weg als de ‘Chaos-Kandidaat’, en na de ‘Shit-Show‘ van maandagavond kwam die term weer bovendrijven. Het wás een ‘Shit-Show‘. De eerste van drie geplande ‘debatten‘ tussen de kandidaten voor het presidentschap van het, op papier, militair machtigste land van de wereld, dat er maar niet in slaagt oorlogen te winnen. Behoudens de invasie van het onooglijk kleine Grenada in het Caraïbische gebied, en het door en door corrupte Panama, waar notabene een ‘cliënt‘ van de Amerikaanse CIA tot dan toe president was. En Hillary zal daar het ‘succes‘ van Libië aan toe willen voegen, maar elders praat men daar liever niet meer over. Over de export van chaos gesproken………
Als voorstanders van Trump het hebben over tegenstanders van de zittende president, gaan hun gedachten niet exclusief uit naar de ‘Democratische‘ partij, die alles is, behalve democratisch, zoals de laatste twee voorverkiezingen ondubbelzinnig hebben aangetoond. Maar het is hun partij, en als het je niet bevalt hoef je niet op hun kandidaat te stemmen. Laat dat, om te beginnen, even goed tot u doordringen. Na de ‘Shit-Show‘ registreerde ‘Google‘, één van de leidende krachten achter de ‘Anti-Trump‘ beweging, dat een stortvloed ‘searches‘ op hun zoekmachine ging over de mogelijkheden om te emigreren. Vooral Nieuw-Zeeland was populair, schijnt het. In dat land namen ze het ‘Chinese model’ over, gooiden ze de boel in het slot, stampten het virus uit, om daarna weer open te gaan. Bij ‘democraten‘ moet je daar niet mee aankomen. En bij Trump-aanhangers trouwens ook niet. Maar waarom ik het aanhaal, is omdat het volgens mij betekent dat kiezers die niks met Trump hebben, niet op Joe Biden gaan stemmen, maar afhaken. Vertrekken, indien mogelijk. Of aan de slag gaan met hun lokale utopische wensdromen, en de strijd aanbinden met de politie. Door zijn uitspraken heeft Biden, die tijdens het debat triomfantelijk stelde Bernie Sanders tijdens de voorverkiezingen te hebben verslagen (met de hulp van de partijleiding, net als Hillary voor hem), zich vervreemd van die linker vleugel.
Ook binnen de ‘Republikeinse‘ partij wemelt het van de ‘democraten‘ die Trump het liefst een mes in zijn rug zouden steken. ‘Fox‘ wordt als zender gezien als de meest Trump-vriendelijke zender, want ‘Republikeins‘, maar tijdens de ‘Shit-Show‘ viel Trump ook de ‘gastheer‘ aan, die bij die zender werkzaam is. Op enig moment stelde Trump dat het leek alsof hij met de ‘gastheer‘ in debat was, én met Biden. Maar niemand die achteraf de conclusie trok dat Trump zich afficheerde als de ‘underdog‘. Integendeel, hij gedroeg zich comfortabel als de ‘Bully‘. Hoe kijkt de Amerikaanse kiezer nou naar zo’n blamage?
Hiervoor heb ik getracht duidelijk te maken dat ‘anti-Trump‘ niet moet worden beschouwd als een stem vóór Joe Biden. Trump heeft internationaal, en nationaal, weinig of geen vrienden. Iedereen ziet hem als een ‘Bully‘. Ook bij de vorige verkiezingen bleek echter dat zijn aanhang groter was dan uit de peilingen bleek. Peilingen zijn ‘populariteitspolls‘, en Trump is niet populair in die zin dat mensen met hem weg lopen. Maar ze vinden wel dat hij gelijk heeft. En dus stemmen ze op hem als het er op aankomt. Zal dat deze keer anders zijn?
Daar valt nu nog niet met een duidelijk ‘ja‘ of ‘nee‘ op te antwoorden. Ik heb het niet, voor alle duidelijkheid, over de zogeheten ‘zwevende kiezers‘. De kiezer waar ik het over heb, moet niks hebben van Joe Biden, of van de ‘Warparty‘. Ze zien Biden als een seniele, opportunistische ‘laaienlichter‘ met een ‘magnetisme‘ dat hen doet denken aan dat van Charles Manson, die op onverklaarbare wijze populair was bij ‘de vrouwtjes‘, en ‘doorgesnoven‘ hippies met een morbide fascinatie voor moord en doodslag, plunderingen, en extremistische experimenten, en die de ‘criminele medemens‘ in de armen sloten als slachtoffer. U mag mij uitfoeteren omdat ik het zo opschrijf, maar wat schiet u daarmee op als het een accurate typering is van hoe een doorslaggevend deel van het electoraat naar Biden kijkt?
Anders dan Europese, ‘democratische‘ verslaggevers zoals Erik Mouthaan het aan ons presenteren, moet Trump het niet hebben van neo-nazi’s die in een schuur best de Hitlergroet willen brengen als Erik op bezoek komt. Dat is de ‘deplorables‘-misser van Hillary, en uitvergroot tot afzichtelijke proporties. Buiten het ‘democratische‘ New York, met zijn grote ‘LGBT‘-gemeenschap, waar Mouthaan en zoveel andere Europese commentatoren hun tent hebben opgezet, ziet de wereld er anders uit. Dat hoef je Mouthaan, en die andere commentatoren, niet te vertellen. Maar ze begrijpen die ‘andere‘ Amerikanen niet. In hun optiek zijn het in meerderheid mensen zoals zijzelf, ‘democraten‘ met een grote voorliefde voor het bevorderen van ‘progressieve‘ idealen, die echter nog over de streep getrokken moeten worden om ‘democratie‘ te kunnen zien zoals de ‘democraten‘ het zien. Met een grote overheid, die alles wil zijn voor iedereen. Meer zoals in Nederland. En dat je die mensen moet ‘bevrijden‘ door de lelijke realiteit aan het oog te onttrekken.
U zult vermoedelijk niet geschokt zijn als ik hier nu stel dat ik meen dat dat ook voor ons land een model is dat op instorten staat. Maar in de Verenigde Staten heeft het nooit gewerkt. Behalve in geïsoleerde enclaves in ‘progressieve‘ steden als San Francisco en New York, en het artiestenwereldje dat ook Charles Manson voortbracht. Fascinerend ook, in dat verband, om te zien hoeveel films en series er uitgerekend nu over Manson en zijn ‘familie‘ worden uitgebracht. Neergezet als de extreme, criminele, gewelddadige, biseksuele hippie, met zijn grote schare gemesmeriseerde volgelingen, die ‘all the girls‘ kreeg. In een steeds gewelddadiger, maar dankzij ‘positieve discriminatie‘ steeds ‘vrouwelijker‘ wereld, met ‘progressieve‘ idealen waarin progressieve mensen zich niet meer herkennen, is dat een angstbeeld. Waar het traditioneel feministische vrouwen betreft, willen ze geen ‘vrouwtje‘ zijn dat ten prooi valt aan de charmes van ‘womanizer‘ Joe Biden, en wantrouwen ze zijn gemakzuchtige omgang met geweld. Maar ook conservatieven zien het niet als ‘voorkomend‘, of ‘galant‘, als het gepaard gaat met ogenschijnlijk onderworpen gedrag van de man in kwestie, die niet ophoudt met janken over een andere man.
Als de voortekenen niet bedriegen, zitten er nog enige verrassende onthullingen aan te komen waar Biden het knap lastig mee gaat krijgen. Voor Trump was dit de eerste van drie rondes. Waar het mij voorkomt dat de ‘democraten‘ hun kruit al verschoten hebben. Het ‘belastingverhaal‘ was hun ‘Pièce de Résistance‘. Niet alleen was het een leugenachtig verhaal, maar tijdens het debat gaf Trump eerlijk toe dat hij gebruik had gemaakt van de ‘loopholes‘ die Obama en Biden in de wetgeving hadden aangebracht, en dat hij niet graag belasting betaalt. Dat is geen impopulair verhaal in de Verenigde Staten, en als dat het eindbod was van de ‘democraten‘ in hun strijd tegen Trump, dan ziet het er niet best uit voor de kansen van Biden. Iets wat men zich in het ‘democratische‘ kamp ook lijkt te realiseren, maar waar dat vervolgens leidt tot berichten over op film vastgelegde pogingen om bij de verkiezingen te frauderen, zou het wel eens héél akelig af kunnen lopen. De Amerikaanse auteur Howard Kunstler schets een geloofwaardig scenario gebaseerd op wat zich voor onze ogen ontvouwt.
Waar Trump maximaal mee heeft gescoord, is zijn steun voor Kyle Rittenhouse. Voor de ‘democraten‘ een gemiste kans, waar ze zich hadden kunnen onderscheiden van gewapende groepen ‘activisten‘ met een strafblad die het voorzien hadden op een jongen die de brand in een container bluste, waarmee ze een benzinestation in de fik wilden steken, waarbij die jongen dat bijna met zijn leven moest bekopen. Biden ging liever op de foto met een gewelddadige aanrander en zijn anti-semitische vader die het slachtoffer waren van ‘politiegeweld‘, nadat de aanrander wegliep bij zijn aanhouding. Dat is niet hoe de ‘democratische‘ media het vertellen. Ook niet in ons deel van de wereld. Maar dat is wel het beeld dat de ‘zwijgende meerderheid‘ in Amerika heeft. De rellen, het plunderen, de aanvallen op de politie, het openlijke racisme, de koelbloedige moorden op Trump-aanhangers en agenten, zijn niet populair in de Verenigde Staten. Ook zéker niet onder de ‘gekleurde‘ bevolking, waarvan de ‘democraten‘ voetstoots aannemen dat die massaal op Biden zullen stemmen. Zoals de ‘Mocro-Maffia‘ ook zéker niet populair is bij een meerderheid van de ‘gekleurde‘ Nederlanders.
Waarom deze beschouwing? Omdat in Europa alles net iets later komt dan in de Verenigde Staten. We zijn ‘trendvolgers‘, ook al is Europa niet te vergelijken met de Verenigde Staten, en zijn er zeker ook ‘trends‘ aan te wijzen die eerder vanuit Europa naar de Verenigde Staten zijn overgewaaid, dan andersom. Maar wat we in Amerika zien, zou ‘democraten‘ op het ‘Oude Continent‘ de schellen van de ogen moeten doen vallen. Onze keuzes beter overdenken, en terugkeren naar het fundament van onze beschaving en welvaart, weg van het sprookjeskasteel vol koek en honing, met zijn glazen meubilair, geld als water, en Charles Manson als attractie.
