Indignatie redactie 
MAGA’s laatste standpunt: een duel tussen Donald Trump en Kamala Harris in diametraal tegenovergestelde Amerika’s
Twee presidentscampagnes en de strijdende symbolen van de Amerikaanse macht.
De presidentsverkiezingen van 2024 zijn een van de belangrijkste — zo niet de belangrijkste — in de geschiedenis van het land. Vandaag zal het Amerikaanse volk beslissen of ze hun macht overdragen aan Donald Trump , een man die Vladimir Poetin en Adolf Hitler bewondert en heeft beloofd de eerste dictator van het land te worden, of dat ze in plaats daarvan vicepresident Kamala Harris kiezen , een verdediger van de democratie en gelovige in de Amerikaanse grootsheid.
Als genoeg verloren Amerikanen en een ouderwets kiescollege Trump en zijn MAGA-beweging terug in het Witte Huis krijgen, zal dat het ondertekende overlijdenscertificaat van de Amerikaanse democratie zijn. De inzet is zo hoog. Dit zijn geen normale tijden in Amerika. Deze abnormale tijden hebben Trump en Harris niet “gewoon” politici gemaakt.
Zoals ik hier bij Salon al meer dan acht jaar herhaaldelijk heb gewaarschuwd, is Trump al lang meer een symbool dan een man. Trump is de eerste blanke president van het land . In die rol is en blijft Trump de leider, boegbeeld en symbool van een decennia- en eeuwenlang project voor het herstellen van de macht van blanke mannen dat blanke “christelijke” mannen als groep (en rijke blanke mannen in het bijzonder) de facto onbeperkte macht wil geven over elk aspect van de Amerikaanse samenleving.
Trumps symbolische kracht is ook religieus: zijn MAGA-volgelingen en andere sekteleden zien hem steeds meer als een god of profeet, een werktuig van het lot, die goddelijk is en mogelijk zelfs bovennatuurlijke krachten heeft.
Trump is al lang meer een symbool dan een mens.
Trumps symbolische macht is ook gewelddadig. Hij geeft zijn MAGA-volgelingen en andere Amerikanen toestemming om steeds gewelddadiger te worden en zich bezig te houden met ander antisociaal gedrag. Trump zelf heeft herhaaldelijk en publiekelijk zijn vijanden en die van de MAGA-beweging en “links” en “binnenlandse vijanden” bedreigd met gevangenisstraf of de dood. Trump heeft, net als andere “conservatieven” en Republikeinen, ook geprobeerd — en is daar grotendeels in geslaagd — om de grote symbolische macht van de Amerikaanse vlag, wapens en het christelijke kruis te monopoliseren.
Als symbool (en mens en kandidaat) is vicepresident Harris bijna het exacte tegenovergestelde en de antithese van Trump en zijn MAGA-beweging. Deze botsing van symbolen en hun betekenis in dit historische moment is een van de belangrijkste redenen waarom de verkiezingen van 2024 zo explosief zijn.
Trump is 78 jaar oud; Harris is 60 jaar oud. Trump is een man; Harris is een vrouw. Harris is zwart en Zuid-Aziatisch; Trump is een blanke man. Trump is de eerste zittende of voormalige president die is veroordeeld voor misdaden; Harris is een voormalig officier van justitie en procureur-generaal. Trump is een autoritair en een fascist; Harris is een felle verdediger van Amerika’s democratische instellingen.
Maar er gebeurt nog veel meer in dit duel van symbolische macht.
Harris’ persoonlijkheid, lichaam en levenservaring als zwarte vrouw dragen het specifieke gewicht van geschiedenis, onderdrukking, geweld en ja, strijd en triomf. Trump, als blanke man, bezit ook grote betekenis en macht in de symboliek en historische betekenis van zijn lichaam en macht. “Blank” en “mannelijk” zijn niet het universele “ik” of de basislijn van de mensheid en normaal. Dit zijn specifieke groepsidentiteiten die een oorsprong, geschiedenis en betekenis hebben.
Harris is een kind van en erfgenaam van de Black Freedom Struggle en de lange burgerrechtenbeweging. Ze is de eerste zwarte vicepresident van het land. Ze studeerde af aan een Historically Black College and University (HBCU), onderwijsinstellingen die tijdens de wederopbouw zijn opgericht en die nog steeds een centraal onderdeel vormen van de zwarte publieke sfeer en de burgermaatschappij. Op de verkiezingsavond zal Harris aanwezig zijn op Howard University, haar alma mater. Harris zou ook de eerste verkozen president zijn die zijn overwinning viert op een historisch zwarte universiteit .
Trump, de MAGA-beweging en de bredere blanke rechtse en neofascistische beweging beschouwen het stemrecht van zwarte mensen, gelijke burgerrechten en multiraciale democratie in het algemeen als onrechtmatig en frauduleus.
Harris is een Amerikaans staatsburger. Haar ouders zijn vanuit Jamaica en India naar de Verenigde Staten geëmigreerd. Trump en de MAGA-beweging en de grote blanke rechterzijde zien niet-blanke immigranten als “gif” in het “bloed” van de natie. Bovendien geloven Trump en de andere fascisten en raciale autoritairen dat de Verenigde Staten een “vuilnisbak” zijn vanwege niet-blanke immigranten zoals Harris’ ouders.
Trump en de MAGA-mensen geloven in de antisemitische samenzweringstheorie van de blanke suprematisten: de leugen dat “globalisten” en “elites” en andere “vijanden van binnenuit” niet-blanke immigranten “importeren” om blanke mensen te “vervangen”.
Om blank Amerika te “beschermen” willen Trump en de andere MAGAfied Republikeinen, “conservatieven” en de bredere blanke rechterzijde de Amerikaanse grondwet veranderen om een einde te maken aan het geboorterecht op burgerschap als een manier om ervoor te zorgen dat blanken de grootste demografische groep vormen. Een van hun belangrijkste doelen is het herstellen van wetten zoals de Immigration Act van 1924 (de Johnson -Reed Act) die de facto immigratie uit “niet-blanke” landen verbood .
Als Johnson-Reed nog steeds van kracht was geweest, hadden Harris’ ouders niet naar de Verenigde Staten kunnen emigreren. Een deel van dit blanke suprematistische raciale project omvat het maken van “blankheid” een voorwaarde voor burgerschap en nationale verbondenheid, zoals vastgesteld door het Hooggerechtshof in de beruchte Ozawa en Thind-zaken .
Harris is getrouwd met Douglas Emhoff, een blanke Joodse man. De MAGA-beweging en de bredere blanke rechterzijde willen het land terugbrengen naar een tijdperk waarin interraciale huwelijken illegaal waren. Trump heeft ook antisemitische opmerkingen gemaakt waarin hij suggereerde dat Joodse Amerikanen die hem niet steunen verraders zijn die collectief door zijn regime zullen worden gestraft voor hun “ontrouw”. Tijdens een recent interview was Trump het eens met een rechtse radiopresentator die zei dat Imhoff een “slechte Jood” is.
Harris’ kansen, carrière en opkomst aan de macht werden mogelijk gemaakt door de vrouwenrechten- en feministische beweging(en). Met name door de zwarte en bruine vrouwen en hun blanke bondgenoten die tegen de blanke suprematistische elementen in die sociale bewegingen werkten.
In totaal zijn Harris’ lichaam, identiteit, persoonlijkheid en de betekenis van die identiteiten in de Amerikaanse samenleving zowel geracialiseerd als gegenderd. Harris’ identiteit zien als primair die van een vrouw — wat een grote fout is in veel van de teksten en analyses van de verkiezingen van 2024 door de reguliere nieuwsmedia en hun grotendeels blanke commentatoren — is het negeren van de zeer specifieke en unieke ervaring en worstelingen van Harris, specifiek als zwarte vrouw en als vrouw van kleur in het algemeen.
Zoals veel experts hebben benadrukt, zijn de ervaringen en worstelingen van blanke vrouwen, met name blanke vrouwen uit de midden- en hogere klasse, niet universeel voor alle vrouwen. Womanisme, Derde Wereld, Queer en andere vormen van feminisme zijn een poging om in te grijpen tegen de centraliteit van blankheid in het (blanke) Amerikaanse en westerse feministische project.
In dit verband spreekt Cherríe L. Moraga Gloria Anzaldua in het baanbrekende boek “This Bridge Called My Back: Writings by Radical Women of Color” de volgende waarheid: “We dagen blanke feministen uit om verantwoording af te leggen voor hun racisme, omdat we in de basis nog steeds willen geloven dat ze werkelijk vrijheid voor ons allemaal willen.”
De Combahee River Collective Statement van 1977, waarvan verschillende bijdragers ook hun essays en andere geschriften zouden zien verschijnen in “This Bridge Called My Back,” bood deze nog steeds broodnodige interventie:
Wij geloven dat seksuele politiek onder het patriarchaat net zo alomtegenwoordig is in het leven van zwarte vrouwen als de politiek van klasse en ras. We vinden het ook vaak moeilijk om ras van klasse te scheiden van seksuele onderdrukking, omdat ze in ons leven meestal tegelijkertijd worden ervaren. We weten dat er zoiets bestaat als raciaal-seksuele onderdrukking die noch uitsluitend raciaal noch uitsluitend seksueel is, bijvoorbeeld de geschiedenis van verkrachting van zwarte vrouwen door blanke mannen als wapen van politieke onderdrukking.
Politicologie en andere experts hebben aangetoond dat Trumpisme en de MAGAfied Republikeinen en de grotere “conservatieve” beweging worden gevoed door vijandig seksisme en vrouwenhaat. Een van hun belangrijkste beleidsdoelen is om de reproductieve rechten en vrijheden van vrouwen af te pakken.
Het beëindigen van Roe v. Wade is slechts het begin van de plannen van de rechtervleugel om vrouwen tweederangsburgers te maken en een soort bezit, het eigendom van hun echtgenoten, vaders en de andere mannen in hun leven. De dominantie en controle van mannen over vrouwen en hun lichamen en agentschap is een bepalend kenmerk van fascisme en andere vormen van autoritarisme zoals de MAGA-beweging.
Tijdens een uitstekend interview vorige week met Lawrence O’Donnell in zijn MSNBC-show , legde auteur en journalist Isabel Wilkerson het grote symbolische gewicht en de betekenis – en de inzet – van de verkiezingen van 2024 en vragen over nationale identiteit op de volgende manier uit:
Als we hiernaar kijken, als mensen hiernaar kijken als een verkiezing of alleen als een verkiezing, dan slaat het nergens op. Als je hiernaar kijkt als een existentiële crisis over hoe het land eruit zal zien, dan begint het zin te krijgen.
Mensen stemmen niet tegen hun eigen belangen in; ze stemmen voor de belangen die het belangrijkst voor hen zijn. En voor veel, veel Amerikanen, zoals we op 6 januari zagen, betekent dit dat ze hun positie aan de top van de Amerikaanse hiërarchie behouden, [en] aan de top van het Amerikaanse kastenstelsel met alle rechten en privileges die daarbij horen. [D]at is misschien niet iets dat in het beste belang is van de planeet of het land, maar dat is het beste belang van de mensen zoals ze dat zelf bepalen.
Wilkerson, die de beroemde analyse van WEB Du Bois aanhaalt van wat hij “het psychologische loon van het blanke zijn” noemde, legt vervolgens uit waarom arme en werkende klasse blanke Amerikanen overheidsbeleid zouden steunen dat hen financiële, economische en andere schade zou berokkenen:
[W]at hen verenigt is dat ze beiden stemmen voor hun kaste in deze maatschappij… Kaste is een willekeurige, gegradeerde rangschikking van menselijke waarde in de maatschappij, en het is wat de rechten en privileges bepaalt [en] wie beschermd zal worden door de autoriteiten en wie aangevallen zal worden door de autoriteiten. [D]it systeem bestaat al 248 jaar.
We zijn gesmeed in revolutie en burgeroorlog. We zouden niet verbaasd moeten zijn over de aanhoudende verdeeldheid die we nu zien. En dit komt deels door de demografische verschuiving waarmee we als land worden geconfronteerd…. De volkstelling van 2020 wees uit dat voor het eerst in de Amerikaanse geschiedenis de historische meerderheid in dit land, blanke Amerikanen, de enige groep is waarvan de aantallen voor het eerst in de Amerikaanse geschiedenis zijn gedaald….
De existentiële crisis waar we als land mee te maken hebben en wat we moeten doen is een manier bedenken om ons voor te stellen wat we als natie zouden kunnen zijn, zelfs als de demografie niet hetzelfde is. [Het is] dit gevoel van angst, het gevoel van vrees is wat zoveel van wat we zien, aanstuurt.
Op de verkiezingsdag maken de Amerikanen een keuze tussen twee kandidaten die radicaal uiteenlopende mogelijkheden en toekomsten voor de Amerikaanse samenleving vertegenwoordigen. Met Trump kunnen ze kiezen voor een aantal van de slechtste delen van het verleden van het land en zijn MAGA-dreiging om Amerika weer blank te maken.
Of de Amerikanen kunnen kiezen voor een beter heden en een betere toekomst door vicepresident Kamala Harris te steunen en het harde werk te doen dat nodig is om onze democratie te vernieuwen en te immuniseren tegen autoritarisme en de systemische, institutionele en culturele mislukkingen die zulke antidemocratische en nep-populistische energie hebben uitgebraakt.
De verkiezingen van 2024 en de keuze tussen de kandidaten en symbolen, Trump en Harris, zijn ook een test van de moraal en het karakter van de Amerikaanse bevolking. Wat voor soort volk en natie zijn we? En nog belangrijker, wat voor soort natie en volk willen we zijn? We zullen het snel ontdekken.
