Op het moment dat kardinaal Jorge Bergoglio van Argentinië werd verkozen tot de eerste jezuïet rooms-katholieke paus in de pauselijke geschiedenis, kwamen de politieke lange messen gericht op paus Franciscus I uit de schaduw van het Vaticaan. Vanaf het begin van zijn pausdom merkte Francis dat hij te maken had met zijn rechtse voorganger, paus Benedictus XVI – een zeldzaamheid in de pauselijke geschiedenis – die erop stond om in een appartement op het Vaticaanse grondgebied te blijven wonen. Benedict is niet rustig gebleven, maar heeft samengewerkt met de politiek invloedrijke vijanden van Francis in het Vaticaan, Italië, de Verenigde Staten en andere landen.

Donald Trump, die in het openbaar Francis heeft bekritiseerd, heeft zich niet bemoeid met zijn surrogaten, onder wie voormalig Witte Huis-strateeg Steve Bannon; Kardinaal Raymond Burke, de voormalige aartsbisschop van St. Louis; Aartsbisschop Carlo Maria Viganò, de voormalige Apostolische Nuncio naar de Verenigde Staten; en anderen hebben samengewerkt met de krachtige fascistisch georiënteerde Opus Dei-sekte (hierover later meer) van de kerk om het gezag van Franciscus te ondermijnen. Trump’s ogen en oren in het Vaticaan – Amerikaanse ambassadeur bij de Heilige Stoel Callista Bisek Gingrich – is de vrouw van Newt Gingrich, de voormalige Republikeinse voorzitter van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden, een bekeerling tot het katholicisme en een belangrijke politieke bondgenoot van Trump.

Francis, een voormalig uitsmijter in een taaie arbeidersbuurt in Buenos Aires, is geen krimpende viooltje als het gaat om terugvechten tegen zijn rechtse vijanden. De Italiaanse ouders van Francis ontsnapten aan de fascistische heerschappij van Benito Mussolini toen ze naar Argentinië emigreerden. Voor Francis is het verdedigen van de kerk tegen het fascistische Opus Dei en zijn bondgenoten een strijd die het waard is om te vechten.

De vijanden van Francis hebben een pagina uit het politieke boek van Trump overgenomen. Francis beloofde de kerk van pedofiele priesters schoon te maken, maar hij is beschuldigd door zijn rechtse vijanden, waaronder Vigano, Burke, Bannon, Opus Dei, de Franciscan Friars of the Immaculate, en van achter de schermen – Benedictus – van het tolereren van pedofielen en homoseksuelen in de kerk. Dit is hetzelfde soort gaslicht waar Amerikanen onder Trump aan gewend zijn geraakt.

Om het internationale bereik van kardinaal Burke te beperken, schoot Francis hem uit de functie van beschermheilige van de Soevereine Militaire Orde van Malta (SMOM), een autonome internationale liefdadigheidsinstelling in Rome die zijn eigen paspoorten uitgeeft en diplomatieke betrekkingen onderhoudt met 107 landen en permanent onderhoudt. waarnemersstatus bij de Verenigde Naties. In 2017 kwam Francis de groots bondskanselier van de SMOM, Albrecht von Boeselager, te hulp nadat hij ontdekte dat Burke en het Opus Dei samenzweerderden om Boeselager, een lid van een Duits koninklijk huis, af te zetten als Grand Chancellor. Burke en de rechtsen wilden Boeselager ontslaan voor het verspreiden van condooms aan mensen in Myanmar. Francis schorst Burke en benoemt aartsbisschop Giovanni Angelo Becciu als speciale gezant van de paus voor de SMOM. Francis is nu verzekerd dat met Boeselager en Becciu als zijn ogen en oren in de SMOM, de rechtsen en het Opus Dei worden gecontroleerd als het gaat om het gebruiken van de diplomatieke kantoren van de SMOM voor hun eigen doeleinden. Francis verbood ook de rechtse Franciscaanse fraters van de Onbevlekte om openbare massa’s in het Latijn te leiden. Wat betreft het beperken van de macht van de rechtsen in de staat Vaticaanstad, heeft Francis kardinaal Óscar Rodríguez Maradiaga uit Honduras aangesteld als zijn handhaver om de Vaticaanse hiërarchie te bevrijden van de pro-Benedictus factie, evenals pedofiele enablers en financiële fraudeurs, witwassers, en verduisteraars. Francis verbood ook de rechtse Franciscaanse fraters van de Onbevlekte om openbare massa’s in het Latijn te leiden. Wat betreft het beperken van de macht van de rechtsen in de staat Vaticaanstad, heeft Francis kardinaal Óscar Rodríguez Maradiaga uit Honduras aangesteld als zijn handhaver om de Vaticaanse hiërarchie te bevrijden van de pro-Benedictus factie, evenals pedofiele enablers en financiële fraudeurs, witwassers, en verduisteraars. Francis verbood ook de rechtse Franciscaanse fraters van de Onbevlekte om openbare massa’s in het Latijn te leiden. Wat betreft het beperken van de macht van de rechtsen in de staat Vaticaanstad, heeft Francis kardinaal Óscar Rodríguez Maradiaga uit Honduras aangesteld als zijn handhaver om de Vaticaanse hiërarchie te bevrijden van de pro-Benedictus factie, evenals pedofiele enablers en financiële fraudeurs, witwassers, en verduisteraars.

Francis vertelde de Italiaanse krant “La Repubblica” dat rooms-katholieke ambtenaren vaak “narcisten waren, gevleid en opgewonden door hun hovelingen”, en voegde eraan toe: “de rechtbank [de Vaticaanse curie] is de melaatsheid van het pausdom.”

Op 1 oktober 2019 beval Francis de Vaticaanse politie om documenten, computers en draagbare elektronische apparaten in beslag te nemen van de Vaticaanse staatssecretaris en de Financial Information Authority, de laatste de financiële waakhond van het Vaticaan. Naast deze twee kantoren heeft Francis ook het Instituut voor Religieuze Werken (IOR), de zogenaamde ‘Vaticaanse Bank’, onder verhoogd toezicht en controle geplaatst. De IOR is in het verleden misbruikt voor een aantal heimelijke operaties, waaronder de financiering van verschillende rechtse aan de Central Intelligence Agency verbonden terroristische groeperingen en doodseskaders in Latijns-Amerika, met name de Argentijnse Anticommunistische Alliantie (AAA), of “Triple A .”

Francis speelde ook een rol bij het ontkennen van Bannon en Burke het gebruik van een 13 ^eeeuwse klooster, de Certosa di Trisulti in Collepardo in Midden-Italië, als een opleidingsacademie voor neofascistische politieke functionarissen van over de hele wereld. Bannons in Brussel gevestigde internationale “neo-fascisti” groepering, genaamd “The Movement”, had een deal gesloten met een groep verbonden aan Burke, het Institute of Human Dignity, of Dignitatis Humana Institute, om het klooster met 800 kamers te huren voor politieke training . Burke is de voorzitter van de raad van adviseurs van het instituut, die een directe link biedt tussen Burke en Bannon. Elf kardinalen, alle tegenstanders van Francis, zitten in de raad van adviseurs, waaronder Walter Brandmuller; Edwin O’Brien, voormalig aartsbisschop voor de Amerikaanse militaire diensten en een voorstander van de “Just War”; Robert Sarah, de voormalige aartsbisschop van Conakry, Guinee en een tegenstander van grootschalige immigratie; Peter Turkson van Ghana; Aartsbisschop Malcolm Ranjith van Colombo, Sri Lanka; inclusief Amerikaanse militaire interventie in Syrië; en Joseph Zen Ze-kiun, een voormalige bisschop van Kong Kong en leidende tegenstander van het Chinese beleid. Benjamin Harnwell, een bekende conservatieve Britse katholiek, is de voorzitter van de Board of Trustees van het Instituut. Bannon is zowel lid van de raad van bestuur als beschermheer van het instituut.

Bannon noemde de voorgestelde school de Academie voor het joods-christelijke westen. Het Institute of Human Dignity en zijn Britse connecties hebben velen doen geloven dat het ook politiek verbonden is met de steeds machtiger wordende katholieke vleugel van de Britse conservatieve partij. Premier Boris Johnson werd katholiek gedoopt en de voorzitter van het Lagerhuis, Jacob Rees-Mogg, is verbonden met rechtse katholieke kringen.

Vanaf het begin begreep Francis dat de Bannon-trainingsacademie zich alleen zou richten op progressieve krachten over de hele wereld, maar ook op zijn pausdom. Het was toevallig voor Francis dat Nicola Zingaretti, de president van de regio Lazio, waar het klooster zich bevindt, de huurovereenkomst door de groep van Bannon veroordeelde. Zingaretti is lid van de linkse factie van de Democratische Partij, waaronder voormalige christendemocraten en socialisten.

De staatsgreep tegen de fascistische academie vond plaats in mei van dit jaar toen werd ontdekt dat de 19-jarige huurgarant, een persoon die zich voordeed als ambtenaar van de Jyske Bank van Gibraltar, de huurgarantiebrief had vervalst. Op 31 mei 2019 heeft het Italiaanse ministerie van erfgoed de huurovereenkomst geannuleerd. De vervalste brief en de bezorgdheid over financiële fraude die Francis ertoe bracht om dossiers te bestellen die in beslag werden genomen door de IOR en het Vaticaanse staatssecretariaat zijn aanwijzingen dat de katholieke rechtse, inclusief het Opus Dei, geen nederlaag toegeven, maar met alle nodige middelen verdubbelen, zelfs als ze illegaal zijn.

Er is weinig twijfel in Rome dat paus Franciscus en zijn bondgenoten zo hard als ze konden werkten om ervoor te zorgen dat na de val van de coalitieregering van de extreem-rechtse Liga of “Lega” en de populistische vijfsterrenbeweging, Lega-leider en interieur Minister Matteo Salvini zou geen nieuwe regering kunnen vormen. In plaats daarvan vormden de Democratische Partij en de Vijfsterrenbeweging een centrumlinkse coalitie en werd Salvini verbannen naar de oppositie. In Rome is gemeld dat Francis kardinaal Pietro Parolin heeft benoemd als speciale gezant om de invloeden van de neofascisten in Italië en de hele Europese Unie te bestrijden. En Francis heeft een belangrijke bondgenoot opgepikt in Forza Italia, de partij van de voormalige Italiaanse premier Silvio Berlusconi, nu lid van het Europees Parlement.

Bannon, Burke en hun bondgenoten gokten op het winnen van de controle over een oud klooster, de SMOM en de Italiaanse regering. Paus Franciscus zag hun bod en hief het op. De koninklijke vloed van Francis heeft de neofascistische krachten van het Opus Dei, Bannon en Salvini in een veel verzwakte oppositie gebracht. De moraal van het verhaal voor de fascisten is om een ​​eenmalige uitsmijter nooit te onderschatten. Francis is net zo effectief geweest in het verdrijven van extreemrechts uit hun machtsposities in Rome als hij eens in het uitwerpen van onhandelbare dronkaards uit bars in Buenos Aires.

Opus Dei

Opus Dei of ‘Het ‘Werk van God’ is in Nederland vooral bekend als een obscure sekte met zelfkastijdende priesters door de verfilming van Dan Brown’s boek de ’Da Vinci Code’.

Katholieke vrijmetselaarij

In Spanje heeft de kerkelijke prelatuur een geheel andere reputatie. Het is het katholieke antwoord op de vrijmetselarij, vertegenwoordigd in de hoogste regionen van de samenleving, een macht om rekening mee te houden. Veel van de hooggeplaatste leden van Opus Dei zijn te vinden in de advocatuur, de rechtspraak, onder ministers, artsen en in de top van de financiële wereld.

Kenniselite

Deze kenniselite stamt grotendeels uit eigen kweek. De Opus Dei organisatie heeft door heel Spanje haar eigen scholen en universiteiten (eg. Navarra) met een uitstekende reputatie. De scholen zijn populair. Alleen al in Andalusië zijn negentien Attendis scholen met tweetalig onderwijs voor kinderen van 3 tot 18 jaar. De Sierra Blanca school in Málaga claimt zelfs een 100% slagingspercentage voor de toelatingsexamens van de Spaanse universiteiten.

Jeugd

De ideologische toegang tot de jeugd is verder nog georganiseerd in sportverengingen en zomerkampen. Buiten opleidingsinstituten bezit de organisatie banken, zoals de Spaanse Banco Popular en kantoren op Wall Street. De organisatie rekruteert haar leden onder devote katholieken die hun geloof in hun werk en dagelijkse leven proberen te beleven. Een van haar nieuwste jachtgronden is de maandelijkse bijeenkomst van de St. Mary Moorfields kerk in het hart van Londen’s financiële district, the City.

Schandalen

Tegelijkertijd kampt Opus Dei wereldwijd met schandalen. Vele Spanjaarden beschouwen het als een ultraconservatieve sekte, beschuldigd van hersenspoelgerij, dwang tot zelfkastijding en machtsmisbruik. De website Gracias a Dios, ¡nos fuimos! laat ex-leden aan het woord die, volgens henzelf godzijdank hebben kunnen vertrekken. De sekte wordt door hen beschuldigd van onder andere manipulatie.

De leden zouden niet vrij naar buiten mogen komen, er zouden gevallen zijn van schending van het briefgeheim en van censuur op boeken en kranten. Bovendien zouden zij hun loon af moeten staan aan de sekte.

Vrijwilligerswerk

Anderzijds staan de leden van Opus Dei bekend om het verrichten van vrijwilligerswerk, onder andere in culturele- en vrouwencentra en op medische hulpposten in ontwikkelingslanden.

Deze ‘Goddelijke Werken’ zijn ontstaan doordat de oprichter, Josemaría Escrivá in 1928 in Madrid hiertoe een opdracht van God had gekregen. Hij werd in 1902 geboren in Spanje en ontving in 1925 de priesterwijding.

Al snel werd hij een controversieel figuur, zo was hij een vertrouweling van de Generalisimo of Franco, de Spaanse leider die van 1939 tot aan zijn dood in 1975 een dictatoriaal bewind voerde.

Heiligverklaring stichter

Dit, noch het gebrek aan wonderen van Escrivá’s hand vormden een belemmering voor Paus Johannes-Paulus II om hem op 6 oktober 2002 op het Sint Pietersplein heilig te verklaren in aanwezigheid van een grote menigte. De toenmalige minister van defensie Trillo was zelfs op persoonlijke titel aanwezig.

De heiligverklaring is ongebruikelijk snel tot stand gekomen. De procedure is vooral in Spanje sterk bekritiseerd, gezien de normale gang van zaken waarbij het onderzoek tientallen jaren kan duren en er een aantal wonderen aan de heilig verklaarde toegeschreven moeten kunnen worden.

Hooggeplaatste sympathisanten

Escrivá kan nog steeds rekenen op hoog geplaatste openlijke sympathisanten zoals de Spaanse ex-premier Aznar. Ook de huidige paus Benedictus staat positief ten opzichte van de stichter van Opus Dei.

Wereldwijd heeft Escrivá’s club 88.000 leden, het overgrote deel bevindt zich in Latijns Amerika en Zuid-Europa. In Nederland is het ledenaantal met slechts een paar honderd mensen te verwaarlozen. In Spanje zijn er ruim 33.000 actieve gelovigen die zich bezighouden met het Werk van God.

Organisatie

De meeste leden van het Opus Dei (op dit moment rond 70 procent) zijn surnumerair. Dit zijn meestal getrouwde mensen die gewoon thuis wonen. De overige leden zijn mannen en vrouwen die zich om apostolische redenen aan het celibaat hebben gebonden.

De numeraire leden wonen doorgaans in centra van het Opus Dei. Zij zijn volledig beschikbaar voor apostolische activiteiten en voor de vorming van de andere leden van de prelatuur. Sommige vrouwelijke numerairs, numerair-auxiliair genoemd, wijden zich beroepsmatig vooral aan de huishoudelijke taken in de centra van de prelatuur.

Priesters

De priesters van de prelatuur zijn afkomstig uit de lekengelovigen van het Opus Dei. Zij zijn door de prelaat uitgenodigd om gewijd te worden na jarenlang lid te zijn en de priesteropleiding gevolgd te hebben. Hun priesterlijk werk staat vooral in dienst van de gelovigen van de prelatuur en van hun apostolische activiteiten.

Hiërarchie

Een “personele prelatuur” is een organisatievorm binnen de hiërarchische structuur van de Rooms-katholieke Kerk, met aan het hoofd een prelaat die verantwoording verschuldigd is aan de Congregatie voor de Bisschoppen; zowel leken als geestelijken kunnen ertoe behoren. Het woord personele geeft aan, dat het gaat om personen, terwijl bijvoorbeeld bisdommen en parochies geografisch bepaald worden.

apostolisch: het geloof verkondigen.