Indignatie redactie 
De strijd om Bakhmut heeft meer dan zes maanden geduurd. Het Russische leger probeert op te rukken naar een met lijken bezaaid niemandsland aan de oostelijke rand van de stad. Het gebied in de Donbass dat nog steeds wordt gecontroleerd door de troepen van Zelenskyy wordt nu door de Oekraïense soldaten gevreesd als een “vleesmolen” voor Russische artillerie.
Donbass – De berichten over de gevechten tussen Rusland en Oekraïne langs de 1000 kilometer lange frontlinie richten zich al weken op de stad Bakhmut in Oost-Oekraïne, omdat hier de zwaarste gevechten voor het Oekraïense leger plaatsvinden, met een ondraaglijk hoog verlies aan leven.
Bakhmut heette in de Sovjettijd Artemowsk en bevindt zich in het regionale bestuur van de oblast Donetsk in de Donbass. Na de staatsgreep van Maidan stuurden de nieuwe heersers in Kiev het Oekraïense leger, waaronder veel fascistische vrijwilligersbataljons, op een campagne die officieel een “antiterroristische operatie” werd genoemd om de mensen in de Donbass te onderdrukken omdat ze de anti-Russische gezochte om de staatsgreep in Kiev te onderwerpen. Maar het Oekraïense leger en zijn fascistische fanatici werden teruggeslagen in de Donbass en omsingeld nabij Debaltsevo, waar ze werden vernietigd.
Om dit en mogelijk de volledige verdrijving van het leger van de heersers van Kiev uit de Donbass voorbij de Dnjepr te voorkomen, haastte bondskanselier Merkel zich naar Moskou en overtuigde Poetin ervan in te stemmen met haar plan voor Minsk II (inclusief gedeeltelijke autonomie voor de Donbass).
Er werd een staakt-het-vuren bereikt, waarvan de grens dwars door de Donbass liep en zelfs door de westelijke buitenwijken van de provinciehoofdstad Donetsk. Het akkoord van Minsk is echter nooit nagekomen door de regering in Kiev. De westerse garantstellers Duitsland en Frankrijk hebben Kiev nooit onder druk gezet om zich aan de overeenkomst te houden, waarvoor zij garant stonden.
In een recent interview in Der Spiegel en Die Zeit schepte ex-kanselier Merkel op dat zij en het Westen Minsk II nooit serieus hadden genomen, maar alleen tijd wilden kopen om Oekraïne tegen Rusland te bewapenen. Met andere woorden, ze pochte dat ze de Russen met succes had bedrogen en verraden.
In feite heeft het collectieve Westen deze tijd gebruikt en Oekraïne opgewaardeerd tot een van de machtigste strijdkrachten in Europa en zijn soldaten dienovereenkomstig opgeleid. Tegelijkertijd heeft Oekraïne met hulp van het Westen gedurende acht jaar achter de staakt-het-vuren-linie in de Donetsk-regio een gigantisch netwerk van veelal ondergrondse, in elkaar grijpende verdedigingsinstallaties gebouwd, compleet met munitieopslagplaatsen en voedselvoorraden enz.
Door deze installaties heeft het Oekraïense leger de afgelopen acht jaar soms elke dag meer, soms minder artilleriegranaten zonder onderscheid afgevuurd op de Donbass-dorpen en -steden om de mensen die daar wonen te terroriseren en hen niet te laten rusten. De meest populaire bestemming was het stadscentrum van Donetsk, slechts een paar kilometer verderop, dat dezelfde naam draagt als de provincie.
Sinds het begin van de Russische operatie in Oekraïne is het zwaar versterkte Bakhmut of Artemovsk de spil geweest voor de verdediging van het hele Oekraïense Donbass-front. Met hun val zou het front worden doorboord en geleidelijk van achteren kunnen worden opgerold door de Russen zonder de hoge verliezen te riskeren die bij een frontale aanval worden verwacht. Ook het Oekraïense opperbevel is zich bewust van dit gevaar. Daarom gooit Kiev alle beschikbare troepen uit zijn verschrompelde voorraad reserves in de strijd om Bakhmut.
Tot nu toe hebben de gevechten om Bakhmut de Oekraïense zijde echter niet minder gekost dan hun mislukte offensief in Cherson. Volgens een recente verklaring van de Amerikaanse militaire expert en strateeg kolonel Douglas MacGregor verloor het Oekraïense leger ongeveer 300 tanks en twee infanteriedivisies.
Bijna alle Oekraïense verliezen zijn te wijten aan Russisch artillerievuur over lange afstand, waarin de Russen een enorme superioriteit hebben. Ook werd er bijna niet gevochten tussen de infanterie van beide kanten, want dankzij de Russische artillerie kwam de Oekraïense infanterie nooit binnen het schietbereik van de Russische linies. En de Oekraïense artillerie werd praktisch niet ingezet tegen de Russische verdedigingsposities vanwege de inzet van de Russische luchtmacht. Daarom waren de verliezen aan Russische zijde bij Cherson minimaal.
Volgens MacGregor bedroeg het totale aantal gesneuvelde Oekraïense soldaten bij Cherson daarentegen 20.000 en was het aantal permanent gehandicapte gewonden vier keer zo hoog. Als deze deskundige schatting klopt, heeft het Oekraïense leger nu 100.000 reserves minder voor de Slag om Bakhmut en de Donbass.
Volgens MacGregor gaat het ook niet veel beter met de Oekraïense kant in de strijd om Bakhmut, zoals hij benadrukte in een interview met rechter Napolitano op 23 december. De Amerikaanse militaire expert lijkt daarmee een Russisch situatierapport over Bakhmut te bevestigen dat gevonden was op een Telegram-kanaal, dat in ieder geval gedeeltelijk werd bevestigd door een bericht in de New York Times.
Het situatierapport van 23 december op Telegram over de Artemowsk-vleesmolen luidt: Volgens dit “heeft zich al enige tijd een interessante situatie ontwikkeld rond Bakhmut.” Aanvankelijk was het een kleiner conflict dat een groter aantal Oekraïense troepen aan banden legde dan eigenlijk nodig was.
Dit heeft het aanvalspotentieel van Oekraïne op andere fronten nog niet ernstig aangetast. Maar toen kwam het “zinloze en bloedige Kherson-avontuur, dat verantwoordelijk was voor een aanzienlijk deel van het verlies van soldaten en materieel van de Oekraïense strijdkrachten. We hebben het over twee hele infanteriedivisies en twee volledige pantserdivisies.” Dat maakte de situatie voor Oekraïne “veel ingewikkelder”. Dan de anonieme
“Nadat Kherson voorbij was, dat een heel legerkorps van Oekraïense troepen overspoelde, verloor het Oekraïense leger momentum.”
Natuurlijk speelde ook de komst van nieuwe eenheden uit Rusland bij Artjomovsk (Bachmut) een belangrijke rol en werd de stad weer een brandpunt aan het front, aldus het situatierapport. Het werd “Kherson op steroïden” alleen zijn de rollen nu omgedraaid:
“Deze keer vallen de Russen aan, zij het langzaam en, ik moet zeggen, met meedogenloze efficiëntie bij het uitschakelen van de Oekraïense gevechtscapaciteit. De Russen bewegen zich langzaam om hun eigen slachtoffers te minimaliseren, maar hun onstuitbare opmars veroorzaakt extreme angst bij het opperbevel van de vijand. Het is niet alleen het belang van de stad als zodanig dat de legerleiding slapeloze nachten bezorgt, maar het zijn opnieuw de zware verliezen die het Oekraïense leger te verwerken krijgt.”
Volgens de auteur van het situatierapport kan men nu spreken van grotere verliezen dan die van de Oekraïne bij Cherson. Sommige brigades verloren tot 80 procent van hun gevechtskracht. Verbrijzelde overblijfselen van eenheden worden regelmatig teruggetrokken van de contactlijn om daar te worden aangevuld met nieuwe mensen. Sommige formaties zijn “niets meer dan gevechtsgroepen gemaakt van stukjes gehavende eenheden”.
Het Oekraïense leger houdt nog steeds stand, maar trekt zich geleidelijk terug van talloze versterkte punten en linies die het met zoveel moeite heeft gebouwd. Volgens de auteur zal dit leiden tot de ineenstorting van dit “labyrint van verdedigingswerken”. Ze hebben al 30.000 man verloren en verliezen er elke dag meer “zonder merkbare verlichting of verlichting van de druk van de vijand”. En dus heeft de auteur van het rapport enkele kritische vragen:
“Moeten we ons hier blijven verzetten? Het bezoek van Zelensky (of zijn vermeende bezoek de dag voor zijn vlucht naar Washington) aan Artemovsk lijkt ervoor te zorgen dat de honger van de gehaktmolen daar nog niet gestild is. De Oekraïense soldaten zijn wanhopig. In plaats van gevechtsbrigades (die zijn weggevaagd of zwaar gehavend), dichten slecht opgeleide en uitgeruste ’territoriale verdedigingseenheden’ de gaten en bemannen ze de frontlinies.
Ja, ze zijn goed in het vasthouden van de frontlinie tot ze allemaal dood zijn. Ze worden opgeofferd om de resterende, beter opgeleide Oekraïense eenheden te redden van vernietiging, waardoor het bevel van het Oekraïense leger de tijd krijgt om te proberen slachtoffers aan te vullen en reserves te verzamelen (voor een nieuwe verdedigingslinie verder naar het westen).
Een andere kritische vraag die opkomt is: “Wat is er mis met de Oekraïense troepen?” Ze zijn opgeleid in het Westen – een behoorlijk deel van hen. Maar toch zullen ze vernietigd worden. Waarom? Het rapport zegt dat een van de redenen is dat de meerderheid van de westerse instructeurs de lopende gevechtsoperaties aanzagen voor zogenaamde “COIN” -oorlogsvoering, d.w.z. counterinsurgency. Dat is waardeloos, vooral in Artemowsk. Het verlies aan soldaten, zo werd geconcludeerd, toont aan dat Oekraïne “gewoonweg niet voorbereid” is op het soort strijd dat daadwerkelijk plaatsvindt.
Niets kan je echt voorbereiden op een gevecht van het type “Wereldoorlog I of II”. Een verandering in de tactiek van de Russische infanterie geïdentificeerd door de auteur – oprichting van kleinere gevechtsgroepen die snel en efficiënt handelen, Het maximaliseren van de schade die aan de vijand wordt toegebracht – is iets waar niemand je op kan voorbereiden. Counterinsurgency-tactieken waarin Oekraïense eenheden worden getraind, zijn “gewoon belachelijk” in dit soort oorlogsvoering. Het bestuursverslag wordt afgesloten met de vraag:
“Het Oekraïense leger verdedigt nu met hand en tand zijn netwerk van versterkte installaties en bases, die simpelweg met de grond gelijk worden gemaakt (door Russische artillerie) en vervolgens worden overgenomen door Russische infanterie. Hoeveel Oekraïense soldaten zal de Artemovsk-vleesmolen nog eten?
