Doodvonnis voor het Westen: VN-Mensenrechtencomité wil dat klimaatverandering wordt erkend als een reden voor asiel

Het VN-Mensenrechtencomité in Genève erkende de opwarming van de aarde als een mogelijke “reden voor asiel” . In een zeldzame uitloper van volledige onverantwoordelijkheid en onnadenkendheid wordt de status van “klimaatvluchtelingen” voor het eerst gelegitimeerd. Het is weer een krankzinnig oordeel met een signaaleffect, waarin je – in je eigen, nationale en Europese belang – alleen maar kunt hopen dat dat woord in bepaalde delen van de wereld niet rondkomt. Cynisch hopen op het analfabetisme van de begunstigden helpt niet veel. Onze relevante NGO’s zullen ervoor zorgen dat de profiteurs van deze UNHCR-waanzin jurisdictie binnenkort zullen leren over hun toekomstige kansen. Daniel Matissek meldt.

De effecten van klimaatverandering / andere natuurrampen zouden nu een basis voor asielbescherming moeten kunnen bieden

Het besluit betrof met name het geval van Ioane Teitiota , een Micronesiër uit de eilandnatie Kiribati die in 2013 asiel aanvroeg in Nieuw-Zeeland – op grond van het feit dat zijn leven en dat van zijn gezin ‘acuut waren vanwege de stijging van de zeespiegel’ bedreigd “, Omdat er een tekort was aan zoet water en de landbouw steeds problematischer werd, hoefde hij alleen maar te vluchten. De Nieuw-Zeelandse rechters herkenden de redenen niet en duwden de man af. Niet voor niets: het huis van Teitiota wordt inderdaad beïnvloed door de gevolgen van de opwarming van de aarde als gevolg van de stijgende zeespiegel. Zoals zo vaak het geval is, kan de oplossing echter niet zijn om individuele juridische instrumenten van westerse constitutionele staten het voertuig te maken voor massale evacuaties. Omdat dan hetzelfde recht ook beschikbaar zou zijn voor alle andere 110.000 Kiribatis, evenals een tot twee miljard andere mensen die acuut worden bedreigd door “klimaatverandering” .

Maar de Genève-hoeders van ‘mensenrechten’ zagen het anders en oordeelden dat mensen die worden blootgesteld aan levensbedreigende risico’s als gevolg van klimaatverandering in hun thuisland, niet door overheden mogen worden gedeporteerd. De commissie dringt er daarom bij de VN-rechtbanken op aan om bij het bepalen van de asielstatus van een persoon rekening te houden met het feit dat “de effecten van klimaatverandering of andere natuurrampen een basis voor bescherming kunnen bieden”, aldus het vonnis. In de toekomst moeten “alle levensomstandigheden afzonderlijk worden gecontroleerd “ – alleen “ook klimaatverandering” .

Een directe route aanbeveling in het zinken van het Westen

Wat dit betekent, wordt mogelijk duidelijk met het oog op het datamateriaal dat gepostuleerd is in overeenkomstige klimaatstudies, die de VN zelf gedeeltelijk in opdracht heeft gegeven en verspreid: Pas in oktober heeft de Amerikaanse niet-gouvernementele organisatie “Climate Central” in een  studie gepubliceerd door Nature magazine dat dateert uit 2050 “Minstens 300 miljoen mensen “ zouden “dakloos” worden door voortdurende overstromingen als gevolg van stijgende zeespiegel . Als slechts 10 procent van hen “klimaatasiel” zou aanvragen in Europa – vermoedelijk gezien de lokale voedingsvoorkeuren: in Duitsland – zou dit meer dan 30 miljoen zijn! Meer dan 15 keer allemaal zogenaamd“Vluchtelingen” die Duitsland sinds 2015 heeft opgenomen. Bovendien zouden er in minstens hetzelfde aantal “klimaatasielzoekers” uit Afrika zijn. Met het oog op dergelijke dimensies is het oordeel van Genève een directe routeaanbieding in het zinken van het Westen , maar dit keer zonder maren en maren.

De uitspraak van Genève is zelfs niet logisch volgens de logica van de klimaatalarmisten: Zoals we weten, is Australië (het doelland in het specifiek onderhandelde geval) al “ afgebrand ” vanwege het klimaat en, volgens de EU, heeft zelfs Europa zelf inmiddels ” Klimaatnoodgebied ” , dus vrijwel de hele mensheid is gedoemd, zelfs in de rijke rest van de Eerste Wereld, zoals St. Gretel zojuist aankondigde in Davos, er is theoretisch nergens meer veiligheid. Waarom dan asiel aanvragen van het ene atrium van de hel naar het andere atrium van de hel? De gevolgen van politieke hysterie zelf maken dat het besluit van Genève niet consistent lijkt.

De metafysische achtergrond: westerlingen willen zich wreken tegen een onrecht dat naar verluidt is begaan tegen de Derde Wereld

Deze VN-advocaten en hun politieke afgevaardigden zijn duidelijk gek geworden. Een meer onverantwoorde, vervuilde en meer onwetende daad kon niet langer worden gedacht. In elk geval spelen effectbeoordelingen en praktische effecten van politieke activiteiten, met name op het gebied van klimaat, een steeds kleinere rol bij beleidsbeslissingen. Degenen die dergelijke beslissingen nemen, accepteren niet langer de definitieve vernietiging van de sociale systemen, de sociale cohesie en uiteindelijk ook de economische levensvatbaarheid van de Europese staten, ze bevorderen het actief.

Het slechte is dat het ook al het sociaal-economische, technologische, beschavende kapitaal van de geïndustrialiseerde landen vernietigt. En daarmee hun mogelijkheden om mensen in onderontwikkelde crisisgebieden materieel en politiek te helpen. De aanstootgevende voorsprong van het Westen op het gebied van kennis en welvaart op het altaar van een vermeend wereldhistorisch ‘evenwicht tussen rechtvaardigheid’ wordt wellustig opgeofferd, wat uiteindelijk het onrecht van voormalige slavernij, koloniale plundering en naar verluidt voortdurende beruchte economische uitbuiting wreekt. Motto: Onze manier van leven is de thuisbasis van de kustbewoners van de Derde Wereld, dus niet zeuren als je hier komt. Het Mensenrechtencomité zorgt er nu voor dat deze “wraak” zal zeker niet afwezig zijn. Het is trouwens in spirituele continuïteit met het VN-migratiepact .

Degenen die doen alsof ze in naam van de mensenrechten spreken, maken hen belachelijk

Hoewel het oordeel van het Mensenrechtencomité misschien niet juridisch bindend is voor de nationale rechtbanken, geeft het nog een andere fatale trend weer: organen die ooit werden opgericht om onmenselijke onrechtvaardigheden aan te pakken, van marteling, staatsarbitrage en executies tot genocide, om de inflatoire vervalsing van de oorspronkelijke betekenis van hun beschermingsmandaat – mensenrechten – aan ideologische debatten te veroordelen en te voorkomen. Dit maakt belachelijke mensenrechten en hun schending belachelijk.

Als weersomstandigheden en een klimaatverandering die noch wetenschappelijk wordt begrepen, noch monocausaal herleidbaar is tot menselijke activiteiten, gelijk worden gesteld met oorlogsmisdaden, wreedheden en onderdrukking, is dit een aanfluiting van beschavingen en wettelijke prestaties zoals het Verdrag van Genève of het VN-handvest .