Door AI gegenereerde afbeeldingen kunnen misbruik maken van de werking van uw geest

Door AI gegenereerde afbeeldingen kunnen misbruik maken van de werking van uw geest – hier leest u waarom ze u voor de gek houden en hoe u ze kunt herkennen

AI  Ik scroll meer dan dat ik een poster op sociale media ben. Net als veel mensen ontspan ik aan het eind van de dag met een scroll-binge, kijkend naar filmpjes van Italiaanse oma’s die pasta maken of ronddartelende baby-dwergnijlpaarden.

Een tijdlang stond mijn feed vol met perfect ontworpen kleine huisjes, wat mijn verlangen naar een minimalistisch paradijs aanwakkerde. Toen begon ik door AI gegenereerde afbeeldingen te zien; veel daarvan bevatten duidelijke fouten, zoals trappen die nergens heen leiden of wasbakken in wasbakken. Toch wezen commentatoren er zelden op, maar bewonderden ze juist de esthetiek.

Deze beelden waren duidelijk door AI gegenereerd en gaven de werkelijkheid niet weer. Hebben mensen het gewoon niet opgemerkt? Maakte het ze niets uit?

Als cognitief psycholoog zou ik zeggen: ja en ja. Mijn expertise ligt in hoe mensen visuele informatie verwerken en gebruiken. Ik onderzoek voornamelijk hoe mensen visueel naar objecten en informatie zoeken, van de alledaagse zoektochten in het dagelijks leven , zoals het vinden van een verloren oorbel, tot meer kritische zoektochten, zoals die uitgevoerd door radiologen of reddingsteams.

Gezien mijn kennis van de manier waarop mensen beelden verwerken en details opmerken (of juist niet), verbaast het mij niet dat mensen zich er niet van bewust zijn dat veel beelden door AI worden gegenereerd.

We zijn hier al eerder geweest

De uitdaging om door AI gegenereerde afbeeldingen te detecteren is vergelijkbaar met eerdere uitdagingen op dit gebied, zoals het herkennen van gefotoshopte afbeeldingen of computergegenereerde afbeeldingen in films.

Maar er is een belangrijk verschil: fotobewerking en CGI vereisen een doelbewust ontwerp door kunstenaars, terwijl AI-afbeeldingen worden gegenereerd door algoritmen die zijn getraind op datasets , vaak zonder menselijk toezicht. Het gebrek aan toezicht kan leiden tot onvolkomenheden of inconsistenties die onnatuurlijk aanvoelen, zoals de onrealistische fysica of het gebrek aan consistentie tussen frames die kenmerkend zijn voor wat soms ” AI-slordigheid ” wordt genoemd.

Ondanks deze verschillen tonen studies aan dat mensen moeite hebben om echte afbeeldingen van synthetische te onderscheiden, ongeacht de herkomst. Zelfs wanneer expliciet gevraagd wordt om afbeeldingen te identificeren als echt, synthetisch of door AI gegenereerd , schommelt de nauwkeurigheid rond het niveau van toeval, wat betekent dat mensen het slechts iets beter deden dan wanneer ze gewoon hadden gegokt.

Bij alledaagse interacties, waarbij u niet actief afbeeldingen bekijkt, is uw vermogen om synthetische inhoud te detecteren mogelijk nog zwakker.

Aandacht bepaalt wat je ziet en wat je mist

Om fouten in AI-beelden te ontdekken, moet je kleine details opmerken, maar het menselijke visuele systeem is daar niet op ingesteld wanneer je rustig aan het scrollen bent. Online nemen mensen de essentie van wat ze zien in zich op en kunnen ze subtiele inconsistenties over het hoofd zien.

Visuele aandacht werkt als een zoomlens : je scant breed om een ​​overzicht te krijgen van je omgeving of telefoonscherm, maar fijne details vereisen gerichte inspanning. Menselijke waarnemingssystemen zijn geëvolueerd om omgevingen snel te beoordelen op bedreigingen voor hun voortbestaan, met gevoeligheid voor plotselinge veranderingen – zoals een snel bewegend roofdier – waarbij precisie wordt opgeofferd aan detectiesnelheid.

Deze afweging tussen snelheid en nauwkeurigheid maakt snelle en efficiënte verwerking mogelijk, wat de vroege mens hielp te overleven in natuurlijke omgevingen. Maar het is een mismatch met moderne taken zoals het scrollen door apparaten, waarbij kleine foutjes of ongebruikelijke details in door AI gegenereerde beelden gemakkelijk onopgemerkt kunnen blijven.

Mensen missen ook dingen waar ze niet actief op letten of naar op zoek zijn. Psychologen noemen dit aandachtsblindheid : Door je op één taak te concentreren, zie je andere details over het hoofd, zelfs de meest voor de hand liggende. In de beroemde studie met onzichtbare gorilla’s merkten deelnemers die in een video basketbalpassen moesten tellen, niet dat er iemand in een gorillapak door het midden van de scène liep.

Evenzo, wanneer je je richt op de bredere inhoud van een AI-afbeelding, zoals een knus klein huisje, zul je subtiele vervormingen minder snel opmerken. In zekere zin is de zesde vinger in een AI-afbeelding de onzichtbare gorilla van vandaag – die zich in het volle zicht verstopt omdat je er niet naar op zoek bent.

Efficiëntie boven nauwkeurigheid in denken

Onze cognitieve beperkingen gaan verder dan visuele waarneming. Menselijk denken maakt gebruik van twee soorten verwerking : snel, intuïtief denken op basis van mentale shortcuts, en langzamer, analytisch denken dat inspanning vereist. Bij het scrollen domineert ons snelle systeem waarschijnlijk, waardoor we afbeeldingen voor waar aannemen.

Een bijkomend probleem is de neiging om informatie te zoeken die je overtuigingen bevestigt , of informatie te verwerpen die ze tegenspreekt. Dit betekent dat door AI gegenereerde beelden je eerder ontgaan wanneer ze overeenkomen met je verwachtingen of wereldbeeld. Als een door AI gegenereerde afbeelding van een basketballer die een onmogelijke worp doet, de opwinding van een fan raakt, zal die die misschien accepteren, zelfs als het overdreven aanvoelt.

Hoewel dit geen groot probleem is voor de esthetiek van tiny houses, worden deze kwesties zorgwekkend wanneer AI-gegenereerde afbeeldingen worden gebruikt om de publieke opinie te beïnvloeden. Onderzoek toont bijvoorbeeld aan dat mensen geneigd zijn aan te nemen dat afbeeldingen relevant zijn voor de begeleidende tekst . Zelfs als de afbeeldingen geen concreet bewijs leveren, zijn mensen eerder geneigd de beweringen in de tekst als waar te accepteren.

Misleidende, echte of gegenereerde beelden kunnen valse beweringen geloofwaardiger doen lijken en er zelfs toe leiden dat mensen zich echte gebeurtenissen verkeerd herinneren. Door AI gegenereerde beelden hebben de kracht om meningen te beïnvloeden en desinformatie te verspreiden op manieren die moeilijk te bestrijden zijn.

De machine verslaan

Terwijl AI steeds beter wordt in het detecteren van AI , hebben mensen hulpmiddelen nodig om hetzelfde te doen. Zo werkt het:

1. Vertrouw op je intuïtie . Als iets niet klopt, is dat waarschijnlijk ook zo. Je hersenen herkennen objecten en gezichten feilloos, zelfs onder wisselende omstandigheden. Misschien heb je wel eens meegemaakt wat psychologen de ‘ uncanny valley’ noemen en je ongemakkelijk gevoeld bij bepaalde humanoïde gezichten . Deze ervaring laat zien dat mensen afwijkingen kunnen detecteren, zelfs als ze niet volledig kunnen verklaren wat er mis is.
2. Scan op aanwijzingen . AI worstelt met bepaalde elementen: handen, tekst, reflecties, inconsistente belichting en onnatuurlijke texturen. Als een afbeelding verdacht lijkt, bekijk hem dan eens beter.
3. Denk kritisch . Soms genereert AI fotorealistische beelden met onmogelijke scenario’s. Als je een politicus terloops barista’s ziet verrassen of een beroemdheid beton ziet eten , vraag jezelf dan af: klopt dit? Zo niet, dan is het waarschijnlijk nep.
4. Controleer de bron . Is de poster een echt persoon? Omgekeerd zoeken naar afbeeldingen kan helpen de herkomst van een afbeelding te achterhalen. Als de metadata ontbreekt, kan deze door AI worden gegenereerd.

Door AI gegenereerde afbeeldingen worden steeds moeilijker te herkennen. Tijdens het scrollen verwerkt de hersenen beelden snel, maar niet kritisch, waardoor details die een nepbeeld onthullen, gemakkelijk over het hoofd worden gezien. Naarmate de technologie vordert, is het verstandig om langzamer te gaan, beter te kijken en kritischer te denken.