
AI Het tijdperk van digitale platforms is, om het zachtjes uit te drukken, niet bepaald gunstig geweest voor muzikanten.
AI Hoewel platforms zoals Spotify en Apple Music het voor luisteraars makkelijker dan ooit maken om toegang te krijgen tot hun favoriete bands, zijn de algoritmes en contracten achter deze apps meedogenloos en betalen ze artiesten slechts een fractie van een cent voor hun werk. Hoewel bedrijven zoals Spotify hun waarde tijdens de COVID-19-pandemie hebben verdrievoudigd, blijft het aantal artiesten dat überhaupt in aanmerking komt voor royalty’s , ongeacht het schamele bedrag, krimpen.
Nu worden echte artiesten buitengesloten door de opkomst van generatieve AI , omdat diezelfde muziekalgoritmes overspoeld worden met enorme hoeveelheden computergegenereerde rommel.
Zoals Kieran Press-Reynolds van Pitchfork in zijn nieuwste column onderzocht, verandert het “lo-fi”-genre — dat in de jaren 2010 ontstond in een eerder, zij het minder openlijk, tijdperk van algoritmische chaos — snel in een woestenij van ongecontroleerde beatspam dankzij de opkomst van AI-bots.
Jongere app-gebruikers kennen lo-fi als het dromerige, onopvallende genre dat voor het eerst vorm kreeg via urenlange beatmixes op YouTube, meestal aangevuld met nostalgische video’s die onafgebroken werden afgespeeld. De fans vormen een hechte digitale community die vaardigheden, advies en nieuwe nummers deelt via sociale media en berichtenapps. Tenminste, dat deden ze vroeger.
Nu, schrijft Press-Reynolds, lopen die artiesten royalty’s en productiecontracten mis, omdat ze moeite hebben om te bepalen welke nummers überhaupt door een mens zijn gemaakt en welke door een algoritme zijn geproduceerd. Velen verlaten de scene helemaal, omdat ze zeggen dat het genre “ingehaald” is door AI-rommel.
“Vroeger kon je een nummer streamen op Spotify of Apple en er bijna zeker van zijn dat je ze volgde op Instagram of met ze sprak op Discord, omdat de community zo hecht was”, vertelde beatmaker Mia Eden aan Press-Reynolds. “Nu voelt het zo naamloos – waar dit een artiest kan zijn die misschien niet graag zijn gezicht laat zien, of een computer. Je kunt nu niet altijd onderscheid maken, en ik zou zeggen dat het meer dan de helft [AI] is.”
Alex Reade, een andere artiest uit het Verenigd Koninkrijk, streamt zijn werk onder het pseudoniem Project AER . Zijn ooit groeiende Spotify-account telde voorheen twee miljoen luisteraars per maand; nu zijn het er minder dan 500.000.
Hoewel Spotify’s notoir ondoorzichtige royaltysysteem moeilijk te doorgronden is, zeggen artiesten die eveneens 2 miljoen streams hebben gemeld dat dit iets meer dan $ 7.600 waard is, zonder de kosten mee te rekenen. Dat is een hoop inkomsten die van de ene op de andere dag opdrogen – een teken van de precaire aard van de platformeconomie.
“Ik probeer een andere manier te vinden om van de afhankelijkheid van lo-fi af te komen, want het bezorgt me veel stress”, aldus Reade.
Lo-fi is niet het enige genre dat vervuild wordt door rommel. Eerder deze week waarschuwden gebruikers op sociale media een “indierockband” genaamd The Velvet Sundown , die volledig door AI gegenereerd lijkt te zijn.
De “band”, die inmiddels meer dan 750.000 maandelijkse luisteraars telt , is buiten de sociale media nauwelijks aanwezig. Alles wat ze uitbrengen – bandfoto’s, albumhoezen en vooral de muziek – vertoont duidelijke tekenen dat ze door GenAI zijn uitgespuugd. De tracknamen van de groep lijken verdacht veel op bestaande hits: “Dust on the Wind” bijvoorbeeld, niet te verwarren met de iconische Kansas-hit “Dust in the Wind”.
Zelfs de naam van de groep lijkt pijnlijk dicht bij Lou Reeds invloedrijke The Velvet Underground, waar een slimme botfarmer ongetwijfeld munt uit slaat. Op het moment van schrijven schuift een zoekopdracht naar “The Velvet” op Spotify Sundown naar voren, met Underground eronder. (Na aanvankelijk te hebben ontkend, gaf de bedenker van de groep toe dat het hele ding een AI-creatie was .)
Dit is slechts een voorproefje van de op winst beluste beatslop die echte artiesten uit het zicht drijft. Dankzij de dominantie van commerciële contentfeeds zijn de enigen die de botvloedgolf kunnen keren de tech-managers, die het hoe dan ook prima zullen doen .