Duitse ambassadeur brengt hulde aan Waffen-SS-veteraan in het Canadese parlement

De Duitse ambassadeur in Canada, Sabine Sparwasser, nam deel aan de staande ovatie voor Waffen-SS-veteraan en nazi-oorlogsmisdadiger Jaroslaw Hunka in het Canadese parlement. Dit onderstreept hoe ver de rehabilitatie van het fascisme in Duitsland is gevorderd. 78 jaar na de val van het Derde Rijk staat een topdiplomaat van Buitenlandse Zaken op en brengt hulde aan het lid van een organisatie die een sleutelrol speelde in de Holocaust en Hitlers vernietigingsoorlog tegen de Sovjet-Unie.

Waffen-SS De poging van het ministerie van Buitenlandse Zaken om het incident achteraf te bagatelliseren en te rechtvaardigen is oneerlijk en cynisch. Op een persconferentie woensdag bevestigde een woordvoerder van Buitenlandse Zaken aanvankelijk de deelname van Sparwasser, gevraagd door een journalist. De ambassadeur “nam feitelijk deel aan het evenement als vertegenwoordiger van het corps diplomatique samen met haar collega’s van de G7 op de tribune van het Canadese parlement”.

Vervolgens voegde hij er verontschuldigend aan toe dat Waffen-SS-veteraan Hunka’s aanwezigheid “niet van tevoren aan haar of aan de andere deelnemers aan dit evenement was aangekondigd”. Hij kon “zeggen dat de ware identiteit van de heer Hunka, namelijk dat hij een vrijwillig lid van de Waffen-SS was, niet bekend was bij de aanwezigen, aangezien zijn deelname niet was aangekondigd.”

Dit is in meerdere opzichten volstrekt ongeloofwaardig. Het optreden van de Oekraïense president Volodymyr Zelenskyi voor het Canadese parlement was een belangrijke politieke gebeurtenis die minutieus was voorbereid. Uitgenodigde gasten werden om veiligheidsredenen zorgvuldig gecontroleerd. Dit geldt vooral voor een ‘eregast’ als Waffen-SS-veteraan Hunka, die bij naam werd genoemd en officieel werd gevierd.

Zelfs als de Duitse ambassadeur niet vooraf op de hoogte was gesteld, moet het haar op zijn laatst duidelijk zijn geweest wie Hunka was toen Hunka werd geïntroduceerd door de inmiddels aftredende Canadese parlementsvoorzitter Anthony Rota.

“We hebben hier vandaag een Oekraïense veteraan uit de Tweede Wereldoorlog in de zaal die voor de Oekraïense onafhankelijkheid tegen de Russen heeft gevochten en die op 98-jarige leeftijd nog steeds de troepen steunt”, zei Rota. ‘Zijn naam is Jaroslav Hunka. Hij is een Oekraïense held, een Canadese held, en wij danken hem voor zijn inspanningen.”

Sparwasser wist precies voor wie ze applaudisseerde. Ze is een hoogopgeleide topdiplomaat die al meer dan 35 jaar hoge posities bekleedt bij Buitenlandse Zaken en bekend is met politieke en historische kwesties – vooral met betrekking tot de recente Europese en Duitse geschiedenis. Vóór haar diplomatieke carrière was ze onder meer onderzoeksassistent voor Europese integratie bij de leerstoel Duitse geschiedenis en politiek aan de Universiteit van Paris-Vincennes.

In een poging om spaarwater te verdedigen legde de woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken uit dat er tijdens de Tweede Wereldoorlog “een grote verscheidenheid aan groepen” was “die zichzelf verdedigden tegen zowel de Wehrmacht als het Rode Leger.” In dit opzicht is alles “niet zo duidelijk.” Hij noemde het Poolse Binnenlandse Leger als voorbeeld.

Wie wil het ministerie van Buitenlandse Zaken voor de gek houden? Iedereen die bekend is met de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog weet dat het Poolse Binnenlandse Leger tegen de nazi-bezetting vocht en bijna volledig werd weggevaagd tijdens de brute onderdrukking van de Opstand in Warschau. Pas na de overwinning van het Rode Leger op de Wehrmacht gingen individuele strijders die bekend staan ​​als “verstoten soldaten” gewapend verzet tegen de nieuwe Poolse regering, gesteund door Moskou.

In het geval van Waffen-SS-veteraan Hunka was het vanaf het begin duidelijk dat hij geen strijder van het Poolse Binnenlandse Leger of een andere verzetsorganisatie was, maar een Oekraïense nazi. De Oekraïners die in de Tweede Wereldoorlog ‘tegen de Russen’ vochten (in werkelijkheid tegen het Sovjetleger, waartoe de meerderheid van de Oekraïners ook behoorde) waren fascisten die het naziregime tot op de dag van vandaag verheerlijken.

Het Duitstalige Wikipedia-artikel zegt over Waffen-SS-veteraan Hunka: “Hij beschreef zijn laatste twee schooljaren (1941-1943) onder de Duitse bezetting als de gelukkigste jaren van zijn leven en als hoogtepunten ‘het gezelschap van lieve meisjes, zorgeloze, vrolijke vrienden, geurige avonden in het luxueuze kasteelpark en wandelingen door de stad.’ Na een telefoontje van het Oekraïense Centraal Comité meldde Hunka zich, volgens zijn informatie, samen met 80.000 Oekraïners, waaronder vele andere studenten, in 1943 bij de nieuw gevormde SS Vrijwilligersdivisie Galizien (bekend als Waffen-SS-Division Galizien of 14e Waffen-Division Galizien). SS-divisie) om ‘tegen de Russen’ te vechten voor een onafhankelijk en verenigd Oekraïne.”

De WSWS heeft in eerdere artikelen laten zien dat de staande ovatie voor een lid van Hitlers Waffen-SS geen toeval was. Ze leggen de aard bloot van de oorlog die de NAVO-machten in Oekraïne tegen Rusland voeren en, gesteund door de meest reactionaire politieke krachten, blijven escaleren. Duitsland speelt hierin een leidende rol.

Slechts twee dagen vóór Sparwassers applaus voor Waffen-SS-veteraan Hunka hield Scholz een anti-Russische tirade bij de Verenigde Naties waar zelfs Hitler trots op zou zijn geweest. De bondskanselier benadrukte agressief dat Berlijn vredesonderhandelingen afwijst en het doel nastreeft om Rusland militair te verslaan in Oekraïne. De Duitse heersende klasse geeft dus direct gevolg aan haar oorlogs- en grootmachtsdoelen in de Eerste en Tweede Wereldoorlog, toen het ook ging om het militair onderwerpen en opsplitsen van het hulpbronnenrijke en geostrategisch belangrijke land.

Ideologisch gezien vereist de verwezenlijking van deze revanchistische doelstellingen het herstel van het nationaal-socialisme. In Oekraïne vertrouwen de imperialistische machten op dezelfde fascistische krachten waarmee Hitlers Duitsland een pact sloot toen het de Sovjet-Unie binnenviel. Al begin 2014 orkestreerden Washington en Berlijn een anti-Russische staatsgreep in Kiev, waarin fascistische krachten als de Svoboda-partij en de Rechtse Sector de beslissende rol speelden. Sindsdien steunen en bewapenen ze een regime dat nazi-collaborateurs als Stepan Bandera en Roman Schukhevych aanbidt en legereenheden zoals het Azov-bataljon mobiliseert, die openlijk pronken met hun fascistische standpunt.

De Waffen-SS Galicia-divisie, waartoe Waffen-SS-veteraan Hunka behoorde, wordt ook publiekelijk gevierd. In Lviv, dat al een centrum van het Oekraïense fascisme was tijdens het nazi-bewind in de Tweede Wereldoorlog, wordt sinds 2010 jaarlijks op 28 april een parade gehouden ter ere van de SS-divisie. In verschillende Oekraïense steden zijn straten vernoemd naar de Galicië-divisie. Op 23 september 2020 oordeelde het Hooggerechtshof van Oekraïne dat de symbolen van de SS Galicia Division niet geassocieerd worden met het nazisme en daarom niet verboden kunnen worden. Volgens deze lezing had de Reichsführer van de SS, Heinrich Himmler, ook niets met het nationaal-socialisme te maken.

Naast Kiev is Berlijn zelf een centrum van deze openlijke rehabilitatie van het fascisme. De Duitse Bondsdag beleefde op 27 februari 2022 al zijn ‘Hunka-moment’. Toen Scholz drie dagen na de door de NAVO uitgelokte Russische invasie van Oekraïne het speciale fonds van 100 miljard euro voor de Bundeswehr en de eerste zware wapenleveringen aan Kiev aankondigde, was de toenmalige Oekraïense ambassadeur Andrij Melnyk eregast in de Bondsdag. En hoewel Melnyk een uitgesproken Bandera-aanhanger is en zijn moordzuchtige nalatenschap publiekelijk eert en verdedigt, juichte de hele Bondsdag hem toe.

Het officiële standpunt van de federale regering tegenover de Oekraïense nazi-collaborateurs verschilt niet van dat van het Hooggerechtshof van Oekraïne. In een antwoord op een kleine vraag van de Linkse Partij over ‘rechts-extremistische uitingen van het Oekraïense historische beleid’ heeft de federale regering onlangs verklaard dat zij uitdrukkelijk niet de ‘algemene classificatie van bepaalde (historische) groepen of mensen als rechts-rechts’ accepteert. vleugel-extremistisch, antisemitisch, anti-zigeuner of anderszins racistisch”.

Tot de ‘groepen’ en ‘personen’ die in het kleine onderzoek worden genoemd, behoren onder meer Bandera en Sjoechevitsj en de Organisatie van Oekraïense Nationalisten (OUN) en het Oekraïense Opstandelingenleger (UPA) waarover zij het bevel voeren. Beiden waren aantoonbaar betrokken bij de Holocaust en bij de massamoorden op Russen, Polen en Hongaren. De OUN-M leverde ook vrijwilligers voor de Waffen-SS Galicia Division, waartoe ook Hunka behoorde.

Dit boosaardige witwassen van nationaal-socialistische organisaties en hun gruwelijke misdaden was al lang in de maak. Al in 2014 beschreef de rechts-extremistische Humboldt-professor Jörg Baberowski Hitler in Der Spiegel als “niet wreed” en beweerde: “Hij wilde niet dat de uitroeiing van de Joden aan zijn tafel besproken zou worden.” hij sprak zijn solidariteit uit met de inmiddels overleden nazi-leider ,

Destijds waren de Socialistische Gelijkheidspartij (SGP) en de Internationale Jeugd en Studenten voor Sociale Gelijkheid (IYSSE) de enigen die deze opzettelijke bagatellisering van het nationaal-socialisme publiekelijk veroordeelden en waarschuwden dat de relativering van de nazi-misdaden een voorbereiding was op nieuwe oorlogen en nieuwe misdaaddoelen.

Dit is op dramatische wijze bevestigd. Nu viert de heersende klasse openlijk de fascistische krachten en geeft zij kernmacht Rusland het signaal dat zij in een oorlog voor niets zal stoppen. Een nieuwe terugval in wereldoorlog en barbarij moet worden voorkomen. Dit vereist het opbouwen van een anti-oorlogsbeweging van de internationale arbeidersklasse op basis van een socialistisch programma.