Duitse overheid heeft 23 miljard euro vrijgemaakt voor asielzoekers in armoede eigen burgers krijgen niets

De president van het Federaal Bureau voor Migratie en Vluchtelingen (BAMF) heeft gewaarschuwd voor ouderdomsarmoede onder zogenaamde asielzoekers. Hans-Eckhard Sommer is niet geïnteresseerd in de zorgen en ontberingen van zijn landgenoten.

Het klinkt als een slechte grap, maar het is de bittere waarheid. Hans-Eckhard Sommer, president van het Federaal Bureau voor Migratie en Vluchtelingen (BAMF), klaagt over de dreiging van armoede onder de illegaal aangekomen migranten. Dit fantoom laat opnieuw duidelijk zien in welke realiteit verre sferen mensen zoals de zomer bewegen.

Sommer verbergt illegaal het feit dat illegaal aangekomen immigranten in de Bondsrepubliek Duitsland hun ticket voor een weelderig onmiddellijk pensioen met de illegale grensovergang al hebben ingewisseld. Naast dat het past in het leven in luxe accommodatie, zijn illegale indringers in de FRG-golf namelijk sappige geldoverdrachten inclusief integratie in de Duitse socialezekerheidsstelsels. Asielzoekers zijn dus vaak veel beter af dan sociaal zwakke Duitsers of daklozen.

Ouderdomsarmoede van Duitsers is niet geïnteresseerd

Dat in de Bondsrepubliek niet minder dan negen miljoen gepensioneerden onder de armoedegrens leven, mensen als de CSU Bonzen Hans-Eckhard Sommer doet er niet toe. Senioren, die statiegeldflessen moeten verzamelen om rond te komen, zijn niet alleen een teken van de achteruitgang van onze samenleving, maar ook een aanklacht tegen de overheid. Omdat in plaats van degenen die hard hebben gewerkt om rijkdom in ons land te ontwikkelen al tientallen jaren waardig te laten ouder worden, het beter is om miljarden beschikbaar te stellen voor de juiste voeding van illegalen.

Het risico bestaat dat veel migranten later op hoge leeftijd in armoede vielen, zei het hoofd van BAMF tegenover de kranten van de Spark Media Group. Hier moet de regering tegenmaatregelen nemen, eiste hij en gaf zo sociaal zwakke Duitsers en vooral gepensioneerden een harde klap in het gezicht. De steun van deze mensen is regelmatig niet vereist.

De federale overheid heeft 23 miljard euro vrijgemaakt voor asielzoekers

Hoe bizar de uitspraken van Hans-Eckhard Sommer zijn, blijkt uit een blik op officiële cijfers. Uit de federale begroting in 2018 werd een ongelooflijke € 23 miljard voor mensen zonder papieren losgemaakt. Met 17,5 miljoen gepensioneerden had u elke senioren 109 euro per maand meer kunnen verstrekken. Rekening houdend met alleen de 9 miljoen gepensioneerden onder de armoedegrens, zou elk van hen een extra 213 euro per maand hebben kunnen betalen.

Ouderdomsarmoede eigen burgers wordt systematisch overschat

De angst voor ouderdomsarmoede drijft de Duitsers rond. Maar hoeveel gepensioneerden zijn echt arm? Officiële cijfers variëren tussen 500.000 en negen miljoen. Waarom dit is – en wat echt waar is.

Ouderdomsarmoede is een van de horrorconcepten van de moderne Federale Republiek. Geconfronteerd met nul rentetarieven en afnemende pensioenfondsen, vreest meer dan een op de twee arm te zijn op oudere leeftijd . Dit toont een overzicht van het adviesbureau EY. Deze angst voor de eigen toekomst wordt regelmatig ondersteund door nieuwe studies, net vandaag door het economische onderzoeksinstituut DIW Berlijn. Namens de Bertelsmann Foundation heeft dit berekend dat in de toekomst meer dan een op de vijf gepensioneerden met armoede te maken zou hebben. Het bedreigt een “significante toename van armoede bij ouderen”.

Aan de andere kant zijn er enquêtes die gepensioneerden van vandaag de meest shop-liefhebbende en capabele groep maken. Oude mensen zijn “consumptiever dan ooit”, schrijft de ” Handelsblatt ” en geeft de welgestelde groep ook een heldere naam: Sayah, “Silver Ager Young at Heart”, terloops vertaald: jong grijsharig.

Wat is daar mis mee? Worden gepensioneerden rijker of armer? Of drijven de inkomens steeds verder uit elkaar? Kan een landhuur, zoals de SPD het plant , arme gepensioneerden helpen? En hoe ziet het eruit, dit spook van ouderdomsarmoede? Wie is arm?

Deze zogenaamd eenvoudige vraag is veel moeilijker te beantwoorden dan u misschien denkt. Dit blijkt uit een blik op twee totaal verschillende getallen: 500.000 en negen miljoen. Afhankelijk van hun definitie geven ze informatie over de werkelijke armoede van ouderen in Duitsland met statistische finaliteit .

Pensioenen worden een kruitvat: gepensioneerden binnenkort allemaal statiegeld flessenverzamelaars?

Miljoenen oudere Duitse burgers zijn woedend: ze worden opgelicht voor hun privé- of bedrijfspensioenen van de Schatkist en hun ziektekostenverzekering. Bovendien laat Draghi’s nulrentebeleid sommige dromen van zorgeloos pensioen onverwacht uitbarsten. Wolfgang Schäuble propageert al een mogelijk alternatief: werk tot 70!

Een van de rijkste mannen van Duitsland heeft een boek geschreven om de bestsellerlijsten te bestormen. Dat hij het zelf heeft geschreven lijkt onwaarschijnlijk, waarschijnlijk zou een ghostwriter blij kunnen zijn met een prinselijke vergoeding. Maar dat zou niet ons onderwerp moeten zijn. De auteur is Carsten Maschmeyer en de titel van zijn boek is The Millionaire’s Formula. Op zichzelf geen slechte deal: investeer 19,99 euro in het boek van Maschmeyer en kom in de illustere kring van miljonairs in Duitsland.

In het boek zelf zal de lezer echter weinig nieuws vinden. Bovenal zou men geïnteresseerd zijn geweest in de eigen miljonair van Maschmeyer (of beter: de formule van de miljardair). Dit is als volgt: Onderhouden van nauwe contacten met vooraanstaande Duitse politici, is niet gierig als het gaat om toespraken of de financiële financiering van ex-kanseliermemoires, krijg met Bert Rürup een talkshow geschikte wetenschapper op de boot en maak dank aan een geoliede propaganda machine mensen Systematisch Meschugge: Degenen die zich niet privé voorbereiden op de ouderdom, zouden later moeten verhongeren, volgens de teneur van Kassandrarufe.

Nu kon natuurlijk iemand als Maschmeyer, die destijds de meest succesvolle (volgens sommigen een van de meest gewetenloze) structurele distributeurs was van AWD, veel pensioenproducten verkopen van zijn partnerbanken en verzekeringsmaatschappijen. Maar wat ontbrak was een echte kaskraker.

Riester – van de bestseller tot de winkelier

Het kwam op de markt tijdens de kanselarij van de Maschmeyer-vriend Gerhard Schröder: een provisieproduct met de naam van de toenmalige waarnemend minister van Arbeid en Sociale Zaken. Het zogenaamde Riester-pensioen moet de hagelslag op de pensioencappuccino zijn (het wettelijke pensioen was de koffie en het bedrijfspensioen de kers). Een product met de naam van een minister moet echt een serieuze zaak zijn, dachten veel Duitsers.

En de persgroep van Maschmeyer profiteerde enorm van de vraag naar Riester-contracten. “Riester loont.” Met krantenkoppen als deze, heeft het tijdschrift Finanz-Test, gepubliceerd door Stiftung Warentest, ook de eerste hype aangewakkerd rond particuliere aanvullende pensioenen.

Vandaag is één ding zeker: structurele distributeurs, verzekeringsmaatschappijen, banken en fondsenbedrijven hebben het meeste geld verdiend. Economen – en nu steeds meer politici – noemen het Riester-pensioen echter een flop. “Het Riester-model is mislukt,” zegt bijvoorbeeld pensioenexpert Rudolf Zwiener van de unievriendelijke Hans Böckler Foundation. Het Riester-pensioen was ’tegen de muur’, zegt Christian Bäumler, federaal vice-president van de Christian Democratic Workers ‘Union (CDA). De federale overheid moet ook toegeven dat het Riester-pensioen niet werkt zoals het ooit had gehoopt. De bestseller van die tijd werd winkelhouder.

Veel bureaucratie, royale commissies en minitarieven maken deze vorm van particuliere pensioenvoorziening oninteressant. Het huidige rendement van een Riester-contract is de afgelopen maanden bijna nul procent gedaald.

Maar dat niet alleen: de salarissen van het Riester-pensioen worden in de uitbetalingsfase volledig belast. Degenen die pech hebben, betalen voor hun Riester-pensioen zelfs premies voor de zorg- en langdurige zorgverzekering. Normaal zijn er geen sociale bijdragen voor deze pensioenen. Personen die echter vrijwillig lid zijn van de wettelijke ziekteverzekering, worden door hun zorgverzekering zeer goed gevraagd om af te rekenen. Hetzelfde geldt als het Riester-pensioen via de werkgever is vervuld.

Belastingschok voor gepensioneerden

De schok van de ziekteverzekering raakt ook velen die hun bedrijfspensioenregeling vertrouwen. Sinds 1 januari 2004 zijn hier nieuwe spelregels van toepassing. Als de door de werkgever voor zijn werknemer afgesloten directe verzekering in één keer wordt uitbetaald, is meer dan 18 procent van de bijdragen aan de wettelijke zorg- en langdurige zorgverzekering verschuldigd. Dit bedrag moet alleen door de verzekerde worden betaald.

Als u bijvoorbeeld uitkijkt naar een uitbetaling van 100.000 euro, ontvangt u uiteindelijk slechts 82.000 euro. De rest krijgt de zorgverzekering. “Ten minste 70 procent van de getroffenen weet niet wat ze kunnen verwachten”, waarschuwt het Beierse consumentencentrum.

Werknemers wier bedrijfspensioenregelingen zijn opgezet via pensioenfondsen, pensioenfondsen of Riester-contracten, moeten ook voorbereid zijn op onaangename verrassingen. In deze gevallen dreigen ook aftrekposten voor de zorgverzekering. Dat betekent simpel gezegd: werknemers en verzekeringsmaatschappijen profiteren vaak van bedrijfspensioenen.

Is het tenslotte een goed idee wie levensverzekering als een van de Duitse pensioenklassiekers beschouwt? Nauwelijks, want ook hier dreigt dreigende tegenspoed. Felix Hufeld, hoofd van de BaFin Financiële Toezichtautoriteit, verwacht de ineenstorting van individuele levensverzekeraars. Tegelijkertijd acht hij de huidige gegarandeerde rentevoet voor levensverzekeringen van 1,25 procent niet langer realistisch. Hufeld sprak pas onlangs voor een verdere verlaging van deze rentevoet.

Steeds meer gepensioneerden moeten belasting betalen

Omdat het goed nieuws is dat het op zijn minst weer lijkt rond te lopen met het wettelijk pensioen. Enkele weken geleden kondigde de federale overheid met trots een pensioenverhoging aan van 4,25 procent in het westen en 5,95 procent in de oostelijke federale staten. Wat opzettelijk werd verborgen: veel gepensioneerden moeten belasting betalen.

Beginnend met een bruto pensioen van 1200 euro arriveert de hebzuchtige schatkist. Volgens recente schattingen zullen naar verwachting meer dan 160.000 ouderen belastbaar zijn na de pensioenverhoging op 1 juli. En dat betekent dat u opnieuw belastingaangifte moet doen. Degenen die hieraan niet voldoen, kunnen door de belastingdienst boetes worden opgelegd of zelfs boetes voor te late betaling van maximaal twaalf procent (!) Per jaar.

Pensioenen dreigen de komende jaren een kruitvat voor sociaal beleid te worden. Volgens recente statistieken heeft meer dan 40 procent van de Duitsers niet genoeg geld om met pensioen te gaan. En nu al ontvangen ongeveer 500.000 ouderen de zogenaamde basiszekerheid, wat betekent dat hun pensioen zo laag is dat de staat dit moet verhogen naar Hartz IV-niveau.

De woede neemt toe, zoals het volgende fragment uit een brief aan de redacteur die onlangs naar een groot dagblad is gestuurd: “We vinden het vooral verwerpelijk dat mensen die meer dan 45 jaar, vaak ouder dan 45 jaar, 50% van hun zuurverdiende loonbelasting en sociale premies ontvangen Staat, maak vervolgens een einde aan de armoede op oudere leeftijd … “

Ondertussen lijkt de patentremedie van Wolfgang Schäuble voor armoede bij ouderen te werken: gewoon langer werken, bij voorkeur tot de leeftijd van 70 jaar.