Indignatie redactie 
Duitsland rot en rot naar zichzelf. De staat heeft afstand gedaan van de macht en kan zijn monopolie op geweld niet eens afdwingen. Criminele clans en maffia-bendes bepalen de regels van samenleven. Tenzij dingen veranderen, zullen er serieuze rellen zijn die onvermijdelijk eindigen in een burgeroorlog.
van René Zeye
Dit was wat Heinrich Heine schreef in zijn ballingschap in Parijs in 1844, toen kleinschalige regering en reactie de overhand hadden in Duitsland. “De rechtsstaat rot, tenzij een schip duidelijk wordt gemaakt”, “Duitse en Europese wetgeving is al jaren niet echt geïmplementeerd”, en ten slotte: “Ik had nooit gedacht dat de angst voor mij en de waarheid voldoende zouden zijn om een regeringscrisis te veroorzaken in Duitsland. »
De laatste zin komt uit de toespraak in de BaZ van de voormalige hoogste constitutionele beschermer van Duitsland. Zijn onweerlegbare verklaring dat er geen jacht was in Chemnitz , Hans-Georg Maassen kostte het kantoor, deze toespraak zijn voortdurende baan
De schemering van Merkel
De eerste zin komt niet van een berserker van de AfD, maar van de voormalige leider van de Groenen, Cem Özdemir. En wie waarschuwt dat het “vertrouwen in ons rechtssysteem wordt geschokt” omdat het niet wordt gehandhaafd, is niemand minder dan het CSU-lid Hans-Jürgen Papier, tot zijn pensionering in 2010 president van het Duitse constitutionele hof.
Merkel schemering, dubbele cijfers verliezen van de regeringspartijen bij federale verkiezingen, de komst van de AfD in alle deelstaatparlementen van Duitsland. Dit zijn slechts oppervlakteproblemen. Omdat de rechtsstaat in Duitsland eigenlijk rot. Dit komt ook tot uiting in het feit dat er in Duitsland, net als in andere Europese landen, buurten, districten zijn, gebieden waar de staat zichzelf heeft opgegeven als een macht van orde, zelfs niet in staat zijn monopolie op geweld af te dwingen. In plaats daarvan zijn er maffiaclans. Familiegezinde families beheersen drugshandel, persen beschermgeld af en bepalen de regels van samenleven. In Berlijn, in Duisburg, Dortmund, Essen, elders, zijn er gebieden waar de rechtsstaat alleen per geval werkt.
Wat men ook denkt van ongecontroleerde immigratie naar Duitsland , vanaf de opening van de grens in 2015, heeft vrijwel niets het herenigde Duitsland zo gekenmerkt. Niet alleen qua uiterlijk of samenwonend. Maar ook op juridisch niveau. En de rechtsstaat, hoe onvolmaakt ook, is het laatste en beste bolwerk tegen willekeur, barbarij en de wet van Faust. Als de regering van Duitsland weken bezig is of een ambtenaar publiekelijk mag zeggen wat hij goed vindt, zelfs als dat in tegenspraak is met het verhaal van de oude partijen, wordt de afgelegen ligging van de burger bereikt, wat twijfelachtig is.
Waar moet dit toe leiden? Naar een hernieuwde bruine power take-over? Zeker niet. De AfD is niet de NSDAP , de constante waarschuwing voor een rechtse dreiging overstemt de signalen van het echte gevaar. Het belangrijkste: het cement van elke moderne, geciviliseerde samenleving is de middenklasse. Als de middenklasse niet langer droomt van opstijgen, maar bang is voor degradatie, dan loopt cohesie gevaar. Echte en legitieme angst voor ouderdomsarmoede, zorgen over gezondheidszorg, persoonlijke veiligheid, onderwijs aan kinderen, de sloop van de infrastructuur. Al deze zorgen worden hooguit in de politiek van Berlijn in de vorm van holle uitdrukkingen over de zorgen van “de burgers in het land” in aanmerking genomen.
Desintegreren in parallelle samenlevingen
Als deze stopverf oplost, ziet de burger zichzelf niet langer als een burger. Hij ziet dat zijn zorgen niet langer worden waargenomen door de vertegenwoordigers van de staat. De samenleving valt uiteen in parallelle samenlevingen, die bijvoorbeeld religieus of sociaal gestigmatiseerd zijn, dus een levenswereld van de superrijken en de precariaten, een levenswereld van de islam, een levenswereld van archaïsche tribale structuren, enzovoort. Als het monopolie van de staat op het gebruik van geweld in twijfel wordt getrokken, worden lokale structuren gevormd waar de vuistregel heerst of burgers die hun idee van recht en orde willen handhaven. Terwijl de rijken in zwaarbewaakte gebieden wonen, vertrekken ze nauwelijks.
Als de ineenstorting van de staat doorgaat, zal dit leiden tot burgeroorlogachtige rellen, en vervolgens de open burgeroorlog , zou Duitsland opnieuw in een mozaïek van microstructuren vallen, zoals het destijds bestond in Heines.
Een realistisch scenario? Helemaal niet. Als bestaande structuren geen oplossingen bieden voor de dringende maatschappelijke problemen, als de politiek wekenlang verlamt met de juiste interpretatie van de term “jacht”, als geen van de gevestigde partijen op zijn minst een voorgestelde oplossing heeft om het ouderdomspensioen veilig te stellen , en de AfD met protest – “niet zo, waarmee niet verder” – scoort, maar heeft ook geen alternatieven te bieden: dan is dit geen nachtmerrie in de donkere nacht. Maar een vrij realistisch toekomstperspectief.
