De democratie is afgeschaft, een ‘elitaire’ kaste die volledig los staat van de behoeften van het volk marcheert naar een gecentraliseerde superstaat.

In de zoektocht naar een passende beschrijving van de huidige strijd binnen de Duitse samenleving, past de volgende uitspraak perfect: een politiek establishment dat denkt dat het grotendeels “links-liberaal”, partijpolitiek en ideologisch gericht is, is in de “strijd tegen rechts” -vleugel”. Over alle partijlijnen heen definieert het Duitse politieke establishment zichzelf als “links”, “in het midden staan”, als liberaal of groen, als conservatief, maar zeker niet als “rechts”. De realiteit is echter bedroevend anders. In feite zijn de leidende Duitse politieke milieus bijna uitsluitend toegewijd aan het grote bedrijfsleven, zowel de sociaal-democraten als de christen-democraten, de ‘liberalen’, de wispelturige oude SED-kaders en de ‘groene’ klimmers.

Sinds de opkomst van de Groenen hebben degenen die de universiteit verlieten, hun beroepsopleiding niet afmaakten, geen levenservaring hadden en “uitgerust” waren met een overmaat aan corpulentie, hun kansen vergroot om een politiek ambt of zelfs een ministerspost te bekleden. Het wordt steeds duidelijker dat Duitse “parlementariërs” de bevelen accepteren van de uitvoerende macht, de Amerikaanse en Duitse transatlantici en de WEF/VN Agenda 21-richtlijnen (1).

Hun missie: de natiestaat – als een “hond van rechtse sentimenten” – naar de muur drijven, dat wil zeggen, haar zo goed mogelijk chaotisch maken, haar ont-culturen, haar beroven van haar heerschappij. wet en om het af te ronden als een leefbare staatsentiteit. Lange tijd is er niet gesproken over het welzijn van Europa of van de afzonderlijke nationale staten en hun bevolkingen. Naast deze grondhouding zijn de meeste partijvertegenwoordigers in parlementen, ministeries en de EU-bureaucratie vooral verenigd door hun grote belang bij uitkeringsvrije voorzieningen en pensioenzekerheid.

“Degenen die tot voor kort toegewijde aanhangers van het Sovjetimperium waren, zetten nu de toon als lakeien van de Verenigde Staten of de door Duitsland geleide Europese Unie. En ze identificeerden als hun vijanden de anticommunisten van toen en nu, die de enigen zijn die de nationale belangen vertegenwoordigen” (2).

En meteen rijst de vraag: hoe is het mogelijk dat ‘linkse’ krachten – of degenen die zich ooit ‘links’ noemden in een ver verleden – schouder aan schouder samenwerken met de meest duistere reactie sinds 1945 of zelf zijn gemuteerd tot sinisters?

Hoe kunnen ze in de gunst komen bij de “transnationale kapitalistische klasse”, hun militaire arm de NAVO en het Europese bedrijfsleven – als hulptroepen? Ik noem de internationale van globalisten en de aanhangers van mondiaal bestuur in regeringen mondiale fascisten (3). De reden hiervoor is dat ze de democratie op de plank hebben gelegd en hun agenda zonder terughoudendheid doordrukken:

de afschaffing van de democratie zoals we die kenden, d.w.z. een staatsgreep tegen de basiswet en onvervreemdbare rechten,
De oprichting van een “wereldwijd bestuur”, d.w.z. de antidemocratische centralisatie van macht en rijkdom inclusief zogenaamde “stakeholders”, d.w.z. relevante machtsgroepen zoals bedrijven, regeringen, specifieke NGO’s, VN, WEF, WHO, OESO, G7, NAVO,
de decimering en totale controle van de wereldbevolking via “vaccinatie” en klimaatdoelregimes,
de introductie van een biopolitieke hygiënedictatuur via de WHO en GAVI,
de onteigening van de brede massa – “Je bezit niets en je bent gelukkig”, zegt WEF-baas Klaus Schwab,
de verzending van delen van de mensheid naar MEGA slimme stadsgoelags, bekend als Smart Cities,
de massale “import van mensen” uit NAVO-oorlogsgebieden onder het voorwendsel van “humanitaire hulp”, een hybride oorlogsstrategie van het Pentagon met als doel massale interne omwentelingen,
het uitwissen van nationale en regionale identiteiten en culturen onder het teken van een gesynchroniseerde MEGA-cultuur,
de totale controle over de mensheid via digitale id’s,
de censuur van alle meningen die indruisen tegen het programma van de wereldwijde fascisten,
de afschaffing van contant geld onder het valse voorwendsel van misdaadbestrijding,
een zogenaamd transhumanisme met het veronderstelde doel “de mens te verbeteren”,
de consolidering van de macht in de EU als een autoritair-totalitaire, anonieme, supranationale bureaucratische regel die aan niemand verantwoording hoeft af te leggen; en
de consolidering en imperialistische expansie van de NAVO als de geopolitieke militaire macht van het Westen in de strijd tegen Rusland en China.

Alles is het resultaat van de moordpartij richting centralisatie. Centralisatie gaat echter alleen ten koste van de volledige ontbinding van de nationale democratische structuren. Dit is precies het proces waarin we ons bevinden, en dit is precies wat de Duitse minister van Economische Zaken Robert Habeck onlangs in Davos zei. Het is duidelijk wiens belangen hij en zijn oorlogsgekke Berlijnse politieke bastaarden dienen.

Samen tegen de democratische staat

Het is een catastrofe voor de samenleving dat, in een tijd van de hoogste concentratie van kapitaal in de wereldgeschiedenis (4) en in een tijd van het grootste risico op een wereldoorlog sinds 1945, ‘linksen’ zich terugtrekken op zijsporen van sociaal ontwaakte strijd en uitputtende zich daar. Met andere woorden, de Deep State (5) creëerde door de staat gefinancierde “luxe” niches voor dit pseudo-links, zodat het zich niet zou richten op zijn echte taak als oppositie: de maatschappelijke strijd tegen de politieke en economische macht. De kritische bourgeoisie nam deze leemte op en wordt nu over het algemeen lastiggevallen, belasterd, geterroriseerd en gecensureerd uit het sociale discours als ‘rechts’.

De doctrinaire vulgaire marxistische linkerzijde kon en kan hoe dan ook niets met de “burgerlijke staat” of ziet die als hun vijand. Het is haar duidelijk niet opgevallen dat de “burgerlijke staat” zoals we die kenden ook beschermings- en verdedigingsrechten van burgers garandeerde tegen de staat, die nu zijn vernietigd onder het Corona-terreurregime.

Dit soort “linker” kan het niet schelen. Ze willen wanhopig deel uitmaken van de machtselite en hebben een gemeenschappelijke zaak gemaakt/gemaakt met de ultrarechtse transatlantische globalistische regimes onder Angela Merkel en Olaf Scholz tegen de democratische staat die al in puin ligt.

“Vanaf het begin van de moderne politieke geschiedenis is het fundamentele recht op individuele vrijheid nooit een prioriteit geweest voor de meerderheid van de voorstanders van links, terwijl een religieuze eerbied voor de gewoonte van de staat ingebakken zit in links, en des te meer bij zijn uitersten. Bovendien neigden de ‘progressieve’ linkse kringen van welvaart sinds de 19e eeuw naar elitarisme en klassenminachting. Vooral omdat de vervelende plebejers de neiging hebben om belachelijk vast te houden aan hun kleine vaderland, ondanks de logica van menselijke vooruitgang die leidt tot globalisering, internationalisme, mobiliteit en ‘wereldburgerschap’. Erger nog, ze realiseren zich niet dat hun ware weg naar geluk is door genderloze, onteigende en etnisch gehomogeniseerde knooppunten te worden,(6)

Tot overmaat van ramp steunen de burgers ook de politieke kaste. Degenen die met belastinggeld worden gesteund, missen ook enige waardering voor de prestaties van het midden- en kleinbedrijf, boeren, ambachtslieden en kleine ondernemers.

Hoe koppig, ja, hoe dom moet je zijn om hun bijdrage aan de welvaart van het land te ontkennen? Dit werkt alleen als je er zelf niet aan bijdraagt! Het feit dat de hyperhoofdstad BlackRock (7), Vanguard, State Street en talloze “sprinkhanen” deze kleine en middelgrote bedrijven fileren, opslokken en uiteindelijk liquideren door middel van kapitaalconcentratie, stoort noch linkse dogmatici, noch parasitaire politici van de systemisch gesynchroniseerde feestmachines (8). Het proces van kapitaalconcentratie lijkt logisch in de context van kapitalistische ontwikkeling. Dat de hyperconcentratie van kapitaal alleen tot stand is gekomen door de “deregulering van de financiële markten” en dus door hun eigen politieke verraad aan de democratie en de rechtsstaat, komt bij het politieke establishment niet op.

staatsgreep van bovenaf

Ze zien angstvallig de ineenstorting van de burgerlijke staat en de Duitse grondwet over het hoofd, die op zijn minst de burgerrechten garandeerde, zo niet altijd. Onwetendheid heeft een lange traditie onder linkse dogmatici. Sinds 9/11 staan ze achter de globalisten, d.w.z. de pleitbezorgers van mondiaal bestuur, en hebben ze er geen probleem mee om de smerige politiek van de noodtoestand te steunen sinds het begin van het Corona-regime. Het feit dat de Duitse transatlantische onderverdeling van de globalisten – regering genaamd – de staat van bovenaf steeds meer verandert in een tirannie (9) is het dieptepunt in hun partijgeschiedenis, niet alleen voor doctrinaire linksen, maar ook voor sociaaldemocraten – en dat is iets zeggen – ook groene Oorlogsstokers en hun jeugdafdelingen zijn niet echt een probleem.

“In de saloncultuur van deze parasitaire luxevrouwen die leven op kosten van de gemeenschap, neemt niemand de moeite om zelfs maar te doen alsof hij nadenkt over alle zogenaamd onontbeerlijke beperkingen die anders van het gepeupel worden geëist, van het besparen van energie voor het klimaat en het invriezen voor Oekraïne over zuinigheid en het vermijden van verspilling door het dragen van maskers en bescherming tegen infectie; om nog maar te zwijgen over het fatsoen van een professionele professionele afstand van de voormalige mediabewaker.

Hier zien we de hele brutaliteit van een afstandelijke kaste in de politieke media, die niet alleen volledig verwijderd is van de realiteit van het leven van de bevolking, maar deze laatste ook meedogenloos belast met de gevolgen van hun eigen permanente mislukking en hen achtervolgt met intimidatie en paternalisme. .” (11)

Al deze Duitsland-haters voltooien slechts de 16-jarige ordercyclus van de Merkel-kliek als het Amerikaanse gouverneursregime om het land te liquideren. Met waarschijnlijk enkele uitzonderingen van degenen die de huidige ontwikkeling intellectueel doorzien, hoopt de overgrote meerderheid van het vierderangs politieke personeel op carrièremogelijkheden in het pseudo-democratische, zeer corrupte, op partijen gebaseerde parlementaire systeem om van Duitsland een “failed state” in gesloten achterkamertjes.

Vanuit het oogpunt van een democratische samenleving zijn de staten van de EU allang verworden tot “mislukte staten”. Voor de EU: “Mislukte superstaat”.

Na de definitieve regeling hebben zowel de voormalige burgers als de verslagen arbeidersklasse de taak om een neo-feodale globalistische UN/WEF/WHO/NATO/BlackRock & Co parasitaire kaste en hun totalitaire staatsexecuteurs te eren – de “nieuwe parasitaire adel ”. en vetmesten. Burgers en arbeidersklasse worden dan lijfeigenen zijrivier neo-slaven binnen de nagestreefde Nieuwe Wereld Orde.

Spiegelstrijd tegen “rechts”

Het feit dat de verantwoordelijken in de politiek, de autoriteiten en de media-propaganda-industrie, die ik ook media-oorlogsmisdadigers en de burgeroorlog-industrie noem, een spiegelgevecht “tegen rechts” voeren, is een bijzonder nare grap in het politieke roddeltheater van de verwoeste republiek. Maar de verstikkende stank van laffe volgelingen en informanten vergiftigde al vóór 1933 alle geledingen van de Duitse samenleving, niet in de laatste plaats de universiteiten. Hans-Albert Walter schreef hierover in 1972:

“De relatie van de staat met die journalisten en publicisten, schrijvers en kunstenaars die pleitten voor een verandering in de samenleving of zelfs maar voor de vervulling van burgerlijk-democratische beloften – de relatie van de staat met deze intellectuelen was in veel gevallen allesbehalve liberaal. Literaire werken met radicaal-democratische, socialistische of communistische inhoud werden in ontelbare gevallen in beslag genomen en verboden, hun auteurs beschuldigd, berecht, vaak veroordeeld, op zijn minst belasterd. Het reactionaire ambtenarenapparaat en de rechterlijke macht konden rekenen op de steun van politiek rechts en een groot deel van de pers die door hen gecontroleerd of gecontroleerd werd. Bestuurlijke en juridische maatregelen van de staat gingen vanaf het begin gepaard met journalistieke aanvallen van gematigd tot extreemrechts. Ze waren gericht tegen absoluut alle progressieve uitspraken in literatuur en kunst. Net als de staatspraktijk van interventies en verboden, kan het journalistieke en propagandistische gebruik van laster en laster, gerichte bedreigingen en aanzetten tot haat worden bewezen vanaf het begin van de republiek tot het einde. (…) de culturele en intellectuele ontwikkeling in de jaren 1920 en vroege jaren 1930 kreeg door deze gebeurtenissen zeer specifieke trekken. Wat hier werd beoefend was een klassenstrijd van bovenaf, onderdeel van sociale onderdrukking. Overheidsmaatregelen namen toe(12)

Alsof deze tekst vandaag is geschreven! Veel universitaire docenten, artsen en artiesten die uit hun beroep gepest zijn, kunnen er een liedje over zingen. Journalisten en wetenschapshoeren zijn er in overvloed, ze aten altijd uit de handen van het politieke apparaat, doken weg, verhieven hun stem niet en verloochenden zo hun collega’s in nood die onder druk stonden of walgen van culturele instellingen, universiteiten en klinieken werden. De praktijk van monddood maken, laster en laster tot op het punt van vernietiging van kritische denkers is altijd gepaard gegaan met elk totalitair regime (13).

Ignazio Silone (14), een belangrijke theoreticus van het Italiaanse fascisme zou gezegd hebben:

“Als het fascisme terugkeert, zal het niet zeggen: ‘Ik ben fascisme’, het zal zeggen: ‘Ik ben antifascisme’.”

En ik zeg: we staan aan de vooravond van een geïnternationaliseerd superfascisme dat alleen nieuwe, perfidere en vooral complexere methodes gebruikt dan de traditionele.

De traditionele was gebaseerd op nationalistisch-racistisch-Volkse ideologieën en kwam aan de macht door de terreur van straat- en halgevechten met stoottroepen van fascistische milities. De ‘merk’-kern van het fascisme – imperialistische verovering – bleef bestaan. Dit is alleen maar uitgebreid van de natie naar de “westerse waardengemeenschap” in zijn geheel. En hierin geldt het volgende: De geïnternationaliseerde, superfascistische “leider” van de “Westerse gemeenschap van waarden” is de VS, zijn militaire macht en geheime diensten, die hun agenda voor wereldheerschappij al meer dan 100 jaar nooit hebben opgegeven en die, na de hereniging, Oekraïne alleen positioneerde als een vooraf bepaald breekpunt tegen Rusland dat werd gebracht om voet op de Euraziatische plaat te zetten, Rusland als een “wereldspeler” uit te schakelen en het met alle mogelijke middelen te ruïneren. Het door de geschiedenis vergeten Amerikaanse slaafse Duitse politieke establishment zou dit allemaal kunnen weten. Het enige wat het hoeft te doen is de boeken van Zbigniew Brzezinski te lezen en kennis te nemen van de gevaren die aan het project zijn verbonden. De volgende hiërarchie is onbreekbaar in de “westerse wereld”: eerst de VS, dan heel, heel lang helemaal niets, en tenslotte het Duitse politieke establishment als gewillige volgeling, wat ook de EU de afgrond in drijft.

Een corrupte dienaar van de financiële sector en groen ontwaakt uit programma’s voor jong leiderschap hebben het gehaald tot de hoogste ambten van de staat in Duitsland met de CIA en andere ideologische shockteams. Ze zijn klaarblijkelijk bereid de Derde Wereldoorlog met alle gevolgen van dien te accepteren om bezit te nemen van de Russische hulpbronnen voor het “vrije Westen”. Dus welke legitimiteit heeft het Russofobe NAVO-gelieerde Amerikaanse afgevaardigde HSH-Nordbank-Cum-Ex-Olaf Scholz-Anwaltsindustrie-Nancy-Faeser-regime, dat niet alleen de Derde Wereldoorlog riskeert, maar ook meewerkt aan alle hierboven geschetste perversies?

Bronnen en notities:

(1) Zie: Vernon Coleman, Eindspel. The Hidden Agenda 21, Warschau 2021
(2) Michel Onfray, Theory of Dictatorship, Dresden 2021, blz. 13
(3) Ullrich Mies, Coup d’état of the global fascists, Rubicon, 12 juli 2022 en 16 juli 2022
https //www.rubikon.news/artikel/staatsstreich-der-globalfaschisten ; https://www.rubikon.news/artikel/staatsstreich-der-globalfaschisten-2
(4) Zie: Peter Phillips, The Giants, The Global Power Elite, New York 2018; Onteigende Werner Rügemer, BlackRock & Co.!: Op het spoor van een onbekende wereldmacht, Keulen 2022
(5) Zie: Ullrich Mies, Jens Wernicke, red.), Façade-democratie en diepe staat. Op weg naar een autoritair tijdperk, Wenen, 2017
(6) Matt Smyth, How and why global governance vertrouwt op “links”, uncut-news, 12 november 2022:
https://uncutnews.ch/wie-und-warum-sich-global-governance-auf-die -left-stuetzt/
(7) Zie: Werner Rügemer, BlackRock & Co. onteigend. Op het spoor van een onbekende wereldmacht, Keulen 2021
(8) Werner Rügemer, The capitalists of the 21st century: A general outline of the rise of the new financial players, Keulen 2021
(9) Anselm Lenz, Ullrich Mies, The state of noodsituatie als regel, in: Ullrich Mies , Brave New World 2030. From the fall of democratie and the rise of the totalitarian order, Wenen 2022, pp. 29 – 38
(10) Marcel Leubecher, “Walgelijke blanke meerderheidsmaatschappij” – The Groene jongeren en hun beeld van Duitsland, welt-online, 12 oktober 2021:
https://www.welt.de/politik/bundestagwahl/plus234372910/Parteinachwuchs-Eklige-weiße-Meinheitsgesellschaft-Die-Gruene-Jugend-und-ihr-Deutschlandbild.html
(11) Theo-Paul Löwengrub, Sawsan, Ricarda, Enissa & Co.: Berlijnse bffs in de linker welvaartsbubbel, ANSAGE!, 14 november 2022:
https://ansage.org/sawsan-ricarda-enissa-konarten-berliner-bffs-in-the-left-welfare-bubble/
(12) Hans-Albert Walter, Duitse ballingsliteratuur 1933-1950, deel 1, Bedreiging en vervolging tot 1933, Darmstadt 1972, blz. 35f
(13) Hans-Albert Walter, cit.
(14) Ignazio Silone, Fascism. De oorsprong en ontwikkeling, (origineel 1934), Frankfurt 1978