Indignatie redactie 
Door te besluiten Leopard-gevechtstanks aan Oekraïne te leveren, doorbreekt Olaf Scholtz de zelfopgelegde beperkingen op de rol van het leger in het Duitse buitenlandse beleid die sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog van kracht waren.
Twee dagen voor Holocaust Remembrance Day vorige week kondigde de Duitse bondskanselier Olaf Scholz, onder zware druk van Washington en pro-oorlogsleden van zijn eigen regering, aan dat Duitsland 14 Leopard 2A6 gevechtstanks naar Oekraïne zou sturen.
In antwoord op vragen van de media in de Duitse Bondsdag verklaarde Scholz:
“Het is goed dat we nauw samenwerken met onze internationale partners om Oekraïne te steunen – financieel, met humanitaire hulp, maar ook met wapenleveranties. Nu kunnen we zeggen dat wij en Groot-Brittannië in Europa de meeste wapens beschikbaar hebben gesteld voor Oekraïne. Duitsland zal altijd voorop lopen als het gaat om de ondersteuning van Oekraïne.”
Twee dagen later, tijdens haar eigen persconferentie , antwoordde de woordvoerder van het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken, Maria Zakharova:
“We herinneren ons allemaal wat Duitse tanks zijn. Dit zijn machines die een symbool werden, niet alleen van de dood… niet alleen van de dodelijke ideologie. Ze werden een symbool van misantropie, als een wereldwijde existentiële bedreiging voor de planeet.
Als je over nazisme en fascisme leest over die tijden in de Tweede Wereldoorlog, denk ik dat deze SS-uniformen en deze zeer Duitse tanks en deze symbolen van het Derde Rijk een wereldwijd symbool waren geworden van de val van de mensheid in de afgrond van haat en afschuw en bloedbad.”
Zakharova had meer te zeggen:
“Het waren precies de Duitse tanks die het symbool werden – het antisymbool, zou ik zeggen – dat voor altijd in de herinnering van de hele mensheid zal blijven. Nu zullen deze Duitse tanks weer op ons land zijn. … Dus wat verwacht Berlijn? Dat deze pantservoertuigen, met al hun symbolen van toen en nu, onze dorpen en nederzettingen zullen doorkruisen? We herinneren ons het einde van die tijd. Weet Berlijn het nog?”
Het Morgenthau-plan
In de nasleep van de gruwelijke wreedheden die nazi-Duitsland de wereld aandeed, waren er velen die geloofden dat Duitsland niet langer het morele bestaansrecht had.
De minister van Financiën van president Franklin D. Roosevelt, Henry Morgenthau jr., was een van die mensen. In 1944 vaardigde hij een plan uit, later bekend als het ‘ Morgenthau-plan ‘, dat opriep tot de demilitarisering en verbrokkeling van Duitsland na de Tweede Wereldoorlog.
“Het zou het doel van de geallieerden moeten zijn,” schreef Morgenthau, “om de volledige demilitarisering van Duitsland te bewerkstelligen in de kortst mogelijke tijd na de overgave. Dit betekent de volledige ontwapening van het Duitse leger en het Duitse volk (inclusief de verwijdering of vernietiging van al het oorlogsmateriaal), de totale vernietiging van de hele Duitse wapenindustrie en de verwijdering of vernietiging van andere belangrijke industrieën die essentieel zijn voor militaire kracht.”
Morgenthau had speciale aandacht voor het Ruhrgebied. “Hier ligt het hart van de Duitse industriële macht, de ketel van oorlogen”, schreef hij. “Dit gebied moet niet alleen worden ontdaan van alle momenteel bestaande industrieën, maar moet zo verzwakt en gecontroleerd worden dat het binnen afzienbare tijd geen industriegebied kan worden.”
Morgenthau richtte zich niet alleen op de industriële capaciteiten, maar ook op het menselijk potentieel om deze in stand te houden. “Alle mensen in het gebied moeten duidelijk gemaakt worden dat dit gebied niet opnieuw een industriegebied mag worden. Dienovereenkomstig moeten alle mensen en hun families in het gebied met speciale vaardigheden of technische training worden aangemoedigd om permanent uit het gebied te migreren en moeten ze zo wijd mogelijk verspreid zijn, ‘zei hij.
Nieuw beveiligingsmodel
Deze geschiedenis lijkt verloren voor Armin Papperger, de CEO van Rheinmetall AG, de producent van de Leopard 2-tank. Het hoofdkantoor van Rheinmetall AG bevindt zich in Düsseldorf, de hoofdstad van het deelstaat Noordrijn-Westfalen, het epicentrum van het Ruhrgebied waarop het Morgenthau-plan zich richt. Papperger en zijn wapenbedrijf zijn de weldoeners van het Zeitenwende – beleid (“waterscheiding”) van de Duitse bondskanselier Olaf Scholz, dat met veel tamtam werd aangekondigd op 27 februari 2022 – drie dagen na de Russische invasie van Oekraïne.
In deze toespraak keerde Sholtz de Duitse ervaringen van zowel de Eerste als de Tweede Wereldoorlog de rug toe, waar het ongebreidelde Duitse militarisme samenwerkte met Duitse industriëlen om enorme militaire capaciteit op te bouwen, die vervolgens gepaard ging met agressief Duits buitenlands beleid dat mondiaal werd. conflict.
Sholtz verkondigde nu militaire afschrikking als het nationale veiligheidsmodel voor Duitsland in de toekomst, inclusief een enorme toename van de defensie-uitgaven die de winstmarges van bedrijven als Papperger’s Rheinmetall AG dramatisch zouden verhogen.
Volgens Papperger is Scholz’ Zeitenwende inderdaad een keerpunt geweest voor Duitsland, waardoor veel Duitsers voorbij de zelfopgelegde beperkingen op de rol van het Duitse leger in het Duitse buitenlandse beleid die sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog van kracht waren, konden kijken.
“Vroeger werden we beledigd en soms bedreigd”, vertelde Papperger aan een verslaggever. “Tegenwoordig zeggen en schrijven mensen me: ‘Goddank dat je er bent.'”
Papperger lijkt zich niet te verontschuldigen over de rol die hij en zijn compagnie hebben gespeeld bij de verzending van Duitse tanks naar Oekraïne. “Ik denk na over wat wapens kunnen doen,” zei hij. ‘Maar ik denk ook na over wat er kan gebeuren als je geen wapens hebt. Dat zie je nu in Oekraïne.”
Scholz, Papperger en hun soortgenoten zouden er goed aan doen even stil te staan bij het voorbeeld van de voormalige Duitse bondskanselier Willie Brandt.
Op 7 december 1970 reisde Brandt naar Polen , waar hij, zo’n 25 jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog, probeerde een verdrag te ondertekenen over het wederzijds afzien van het gebruik van geweld en de erkenning van het naoorlogse land. grenzen.
Zich bewust van de morele verantwoordelijkheid die hij droeg tegenover de geschiedenis van Duitsland met de Polen, legde hij een krans bij het Monument voor de Ghetto-helden in Warschau. Maar Brandt maakte niet de bewegingen van simpelweg zijn hoofd buigen; hij viel op zijn knieën in wat nu bekend staat als de “kniebuiging van Warschau”, waar hij meer dan een minuut bleef.
Uit de symbolische actie van de “kniebuiging van Warschau” ontstond wat bekend werd als Ostpolitik , het proces van normalisering van de betrekkingen en openheid tussen West-Duitsland en “het Oosten” – Rusland en de naties en gebieden die, in hun totaliteit, de belangrijkste slachtoffers vertegenwoordigden van De wetteloze agressieoorlogen van nazi-Duitsland.
Elementen van Ostpolitik waren terug te vinden in het beleid van de oude Duitse bondskanselier Angela Merkel, die 16 jaar lang de Duitse regering leidde en uiteindelijk aftrad in 2021 na verkiezingen waarbij haar partij van de Christen-Democratische Unie werd verslagen door een coalitie onder leiding van de sociaal-democraat Scholz. en Annalena Baerbock, leider van de Groene Partij.
Merkel, die vloeiend Russisch spreekt, propageerde openlijk een beleid dat gebaseerd was op het idee om de handel met Rusland te ondersteunen, waarbij hij opmerkte dat Duitsland, gezien zijn omvang, simpelweg niet weg kon komen met het negeren van zijn grote buur in het oosten.
Merkels verraad
Maar het Ruslandbeleid van Merkel had een donkere kant, een die zich manifesteerde in de vorm van bedrog en verraad van zowel Brandts Ostpolitik als Ruslands ogenschijnlijk oprechte zoektocht naar een vreedzame oplossing voor het geweld dat in 2014 in de Donbass was uitgebroken na de verwijdering door een pro-westerse staatsgreep van de Oekraïense president Viktor Janoekovitsj en zijn vervanging door een zorgvuldig uitgekozen regering die wordt gedomineerd door Oekraïense nationalisten.
“De overeenkomst van Minsk uit 2014”, gaf Merkel onlangs toe aan de Duitse media, verwijzend naar een staakt-het-vuren-overeenkomst die ze had bemiddeld samen met de Oekraïense president Petro Poroshenko, de Franse president François Hollande en de Russische president Vladimir Poetin, “was een poging om Oekraïne tijd te geven” om sterker worden.
De bekentenis van Merkel werd weerspiegeld door zowel Poroshenko als Hollande, die beiden toegeven dat de akkoorden van Minsk weinig meer waren dan een schijnvertoning om NAVO-tijd te kopen om een Oekraïens leger op te bouwen dat in staat zou zijn de door Rusland gesteunde troepen in Donbass te verslaan.
In dit licht bezien lijkt de aankondiging op de Veiligheidsconferentie van München in 2014 door de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken Frank-Walter Steinmeier dat “Duitsland bereid moet zijn om eerder, slagvaardiger en substantiëler deel te nemen aan het buitenlands en veiligheidsbeleid” weinig meer te betekenen dan de verklaring van een beleid dat erop gericht is Duitsland en Rusland op het pad naar oorlog te leiden.
De huidige minister van Buitenlandse Zaken van Duitsland, Baerbock, heeft afstand gedaan van alle pretenties over wat het ware beleid van Duitsland tegenover Rusland is. Tijdens een keynote-toespraak vorige week voor de Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa in Straatsburg, Frankrijk, verklaarde Baerbock: “We voeren een oorlog tegen Rusland en niet tegen elkaar.”
Baerbock probeerde recht, democratie en mensenrechten te verdedigen als reactie op “de moorddadige aanval van Rusland op het volk van Oekraïne”.
“We are fighting a war against Russia.”
It’s official. The EU and Germany are at war with Russia according to @ABaerbock, Foreign Minister of Germany. pic.twitter.com/91SLGWxm45
— Kim Dotcom (@KimDotcom) January 25, 2023
De eerlijkheid van Baerbock druist echter in tegen het beleid van haar eigen politieke partij, de Duitse Groene Partij, die in haar manifest van 2021, aan de vooravond van de Duitse nationale verkiezingen, expliciet opriep tot een verbod op “export van wapens en militaire uitrusting” naar oorlogsgebieden. “Duitsland zou een drijvende kracht moeten zijn in de politieke de-escalatie van conflicten”, zegt het manifest.
German Green Party manifesto in the 2021 election called for banning "export of arms and military equipment" into war zones. They won 118 seats on this pledge, entered the ruling coalition, and are now the government's most hardcore proponents of exporting arms into war zones pic.twitter.com/I1asFjHKXj
— Michael Tracey (@mtracey) January 26, 2023
De hypocrisie van Baerbock en de Groene Partij wordt alleen geëvenaard door die van Scholz en Merkel voor hem, die beiden een pad van Duits militarisme en activisme voor buitenlands beleid hebben omarmd – precies de beleidskoersen die Duitsland op hun respectieve wegen naar een ramp hebben geleid in beide wereldoorlogen.
Verlies van onafhankelijkheid
Het was deze beleidsrichting waar Zakharova het over had toen ze tijdens haar persconferentie op zondag de Duitse leiders smeekte “niet dezelfde fouten te maken als de Duitse voorouders, waarvoor het Duitse volk een hoge prijs heeft betaald”.
Zakharova staarde in de camera en richtte zich tot het Duitse volk:
“De dag dat het werd toegestaan om Leopard-tanks naar Oekraïne te sturen, is historisch omdat het heeft bevestigd waar we het over hadden, dat Duitsland de soevereiniteit volledig heeft verloren. En Scholz heeft zojuist het verlies van onafhankelijk Duits buitenlands beleid voor altijd ondertekend.
Zakharova had geen hulp nodig om haar laatste punt kracht bij te zetten – ze kreeg alle hulp die ze nodig had van de Amerikaanse staatssecretaris voor politieke zaken Victoria Nuland, die tijdens een getuigenis voor de Amerikaanse senaat op vrijdag opschepte tegen de Texaanse senator Ted Cruz: “Net als jij, Ik ben, en ik denk dat de administratie erg blij is te weten dat Nord Stream 2 nu, zoals je graag zegt, een stuk metaal op de bodem van de zee is.”
Nord Stream 2 was een belangrijk onderdeel van de kritieke energie-infrastructuur die gezamenlijk werd gebouwd door Duitse en Russische bedrijven voor een bedrag van meer dan $ 12 miljard om zo’n 55 miljard kubieke meter aardgas per jaar van Rusland naar Duitsland te leveren. Op 26 september 2022 werd de Nord Stream 2-pijpleiding verwoest door door de mens veroorzaakte explosies. Geen enkel land heeft de eer opgeëist voor de aanslagen, hoewel Rusland de VS en het VK de schuld geeft. De brutale opmerkingen van Nuland suggereren dat de Russen misschien gelijk hebben.
https://twitter.com/AZgeopolitics/status/1618871523137445889?ref_src=twsrc%5Etfw%7Ctwcamp%5Etweetembed%7Ctwterm%5E1618871523137445889%7Ctwgr%5E709a062458be7fb639ef97a091552b138f11a3c0%7Ctwcon%5Es1_&ref_url=https%3A%2F%2Fgeopolitics.co%2F2023%2F02%2F04%2Fgermany-risks-forgetting-its-history%2F
De opmerkingen van Nuland komen op de dag één jaar nadat ze soortgelijke uitspraken deed voor dezelfde Senaatscommissie . “We blijven sterke, duidelijke communicatie hebben met onze Duitse bondgenoten”, zei Nuland. “Als Rusland op de een of andere manier Oekraïne binnenvalt, zal Nord Stream 2 niet vooruitgaan.”
Ondanks extreme tegenzin, dezelfde tegenzin die hij toonde ten aanzien van het verschepen van de Leopards, sloot Scholz Nord Stream 2 vorig jaar af toen deze op het punt stond te openen. Het was een duidelijke verklaring van de overgave van de Duitse soevereiniteit aan de Amerikaanse beleidsbelangen.
Heb medelijden met de Duitse natie die de lessen uit haar geschiedenis vergeet.
https://twitter.com/ivan_8848/status/1620362928347287553?ref_src=twsrc%5Etfw%7Ctwcamp%5Etweetembed%7Ctwterm%5E1620362928347287553%7Ctwgr%5E709a062458be7fb639ef97a091552b138f11a3c0%7Ctwcon%5Es1_&ref_url=https%3A%2F%2Fgeopolitics.co%2F2023%2F02%2F04%2Fgermany-risks-forgetting-its-history%2F
