EC-voorzitter Ursula von der Leyen herhaalt haar eigen fouten laat EU miljarden beheren door BlackRock maffia

Niet alleen de Amerikaanse Federal Reserve is dikke maatjes met BlackRock, de grote vermogensbeheerder, maar ook de Europese Commissie: die heeft Blackrock geselecteerd om advies in te winnen over de integratie van duurzaamheidscriteria in de bankensector van de Europese Unie. EC-voorzitter Ursula von der Leyen herhaalt haar eigen fouten in haar zes jaar als Duits minister van Defensie, waar al meer dan een jaar lang een enquêtecommissie in de Bondsdag hoofdbrekens heeft.  Naast de aantijging van foutieve aanbestedingen en nepotisme bestaat ook het vermoeden dat onder het bewind van Von der Leyen externe adviseurs te veel invloed hebben gehad op de agenda van haar ministerie. Bewijzen werden ook vernietigd omdat gegevens zijn verwijderd van Ursula’s officiële mobiele telefoon. Vandaag een artikel over de banden die de financiële wereld onderhouden met BlackRock.

Het spel gaat vandaag beginnen voor BlackRock. De New York Fed, met de autoriteit van de Federal Reserve Board en met het geld van de belastingbetaler, begint aan de eerste fase van de ongekende sprong van de Fed om de inzakkende prijzen van investment-grade bedrijfsschulden en junk-obligaties te versterken. BlackRock is door de New York Fed geselecteerd als investeringsmanager voor deze reddingsfaciliteiten en zal vandaag fase I beginnen door Exchange Traded Funds (ETF’s) op te kopen die bedrijfsobligaties van investeringskwaliteit en junkbonds bevatten. Wat deze situatie bijzonder onvoorspelbaar maakt is dat BlackRock toevallig één van de grootste leveranciers van genoemde ETF’s is.

Het enorme belangenconflict dat dit bij veel mensen oproept heeft geen enkele uitwerking op de New York Fed (die op zichzelf een verzameling van conflicten is die zijn verpakt in een frauduleuze witwascentrale die geld uit het niets creëert.) De New York Fed heeft dit probleem snel afgedaan met de volgende opmerking in haar Investment Management Agreement met BlackRock:
“De Manager zal door BlackRock gesponsorde ETF’s op dezelfde neutrale basis behandelen als ETF’s die door andere entiteiten worden gesponsord… Als het aantal door BlackRock gesponsorde ETF’s door het Bedrijf op enig moment groter is of naar verwachting groter zal zijn het dan huidige marktaandeel van BlackRock gemiddeld zal overschrijden (op de ETF-markt voor bedrijfsobligaties) – berekend op basis van de meest recent afgesloten kalendermaand- dan zal de Manager het Bedrijf hiervan op de hoogte stellen en overleggen met de FRBNY, als beherend lid van het Bedrijf, om de belangen van het Bedrijf en dergelijke aanpassingen door te voeren die de FRBNY kan opdragen.”

Het antwoord van de New York Fed op wankelende bedrijfsschulden met een hoge hefboomwerking is het opzetten van een faciliteit met een hoge hefboomwerking die wordt beheerd door Wall Street-insider BlackRock, die ook de Amerikaanse effectenaankopen voor de centrale bank van Israël beheert.

De Amerikaanse stimuleringswet, ook wel bekend als de CARES-wet, wees 454 miljard dollar aan belastinggeld toe om alle slechte toezichtsbesluiten van de New York Fed in het afgelopen decennium effectief d.m.v. bailouts te redden. De $ 454 miljard is aangemerkt als “verliesabsorberend kapitaal” om de eerste 10 tot 25 procent van de verliezen op te vangen in de bonte lijst van noodhupvoorzieningen van de Federal Reserve. De New York Fed zal 75 miljard dollar van de 454 miljard dollar gebruiken voor haar twee aankoopprogramma’s voor bedrijfsobligaties, de Primary Market Corporate Credit Facility en de Secondary Market Corporate Credit Facility. Die programma’s zullen worden benut met een factor van ongeveer 1 op 10 om $ 750 miljard aan bailouts voor bedrijfsobligaties te creëren. Gezien de omvang van het probleem met bedrijfsobligaties vermoeden we sterk dat dit nog maar het begin is.

Het is – natuurlijk – de Federal Reserve die het de mega-banken van Wall Street die het “reguleert” heft toegestaan deze berg van dubieuze schulden uit te geven sinds haar laatste $ 29 biljoen (!) grote bailout van Wall Street van 2007 tot 2010, die ook het gevolg was van het mislukte toezicht op die dezelfde banken.

Als duidelijk bewijs dat dit wéér een bailout is van de megabanken van Wall Street die onder toezicht staan van de New York Fed (JPMorgan Chase, Citigroup, Goldman Sachs en Morgan Stanley) kondigde de New York Fed gisteren over deze fase aan dat één van de overwegingen over welke ETF’s voor bedrijfsobligaties worden opgekocht zal worden gebaseerd op “het bedrag van de schulden aangehouden bij bewaarinstellingen”. Een andere aanwijzing is dat de bedrijven waar BlackRock aanvankelijk mee te maken krijgt, de “primary dealers” van de New York Fed zijn, waaronder natuurlijk de trading-eenheden van JPMorgan Chase, Citigroup, Goldman Sachs en Morgan Stanley.

Bedrijfsschulden, junk-obligaties, giftig afval in geldmarktfondsen en handelspapieren, samen met aandelen (die nu worden geaccepteerd als onderpand in het bailout-programma van de Fed, het Primary Dealer Credit Facility bailout programma, komen nu ook terecht bij de megabanken op Wall Street als “too big to fail”. En met de eigen balans van de Federal Reserve, die iets onder de $ 7 biljoen zweeft door deze schuldnationalisatieregelingen – verpakt in het mooie sprookje van het helpen van Amerikaanse gezinnen en kleine bedrijven – is de Fed zelf “too big to fail” geworden omdat de belastingbetaler op moet draaien voor die $ 7.000 miljard, samen met de uitstaande schuld van de federale overheid van $ 24.000 miljard.

Het conflict dat BlackRock nu verantwoordelijk is voor het opkopen van zijn eigen ETF’s, waarvan Carl Icahn voorspelde dat het in 2015 een gebrekkig product zou zijn dat gedoemd is in te storten in een liquiditeitscrisis, komt bovenop een ander conflict dat we onlangs in onze nieuwsbrief meldden: de voorzitter van de Federal Reserve, Jerome Powell, heeft meer dan $ 11,6 miljoen geïnvesteerd met BlackRock.

We schrijven al jaren over de Amerikaanse Federal Reserve, en bij hoge uitzondering positief, en steeds weer blijkt dat belangenconflicten bij de New York Fed net zo gemakkelijk worden weggewist als een pluisje op een zwarte smoking. In 2012 bijvoorbeeld schreven we dat de vrouw van de voormalige president van de New York Fed, Bill Dudley, jaarlijks $ 190.000 ontving van JPMorgan Chase terwijl Dudley toezicht hield op de bank en het werd onderzocht door mensen van de New York Fed, vanwege het gebruik van verzekerde depositogelden om in derivaten in Londen te gokken en daarmee $ 6,2 miljard te verliezen.

Overigens is niet alleen de Federal Reserve dikke maatjes met BlackRock. De Europese Commissie geeft ’s werelds grootste vermogensbeheerder de opdracht om hen te adviseren over klimaatvriendelijke economieën.

Blackrock Financial Markets Advisory is bedoeld om de EU-Commissie te adviseren over tal van kwesties die banken in de EU raken. Dit omvat: welke politieke prikkels kunnen banken hebben om klimaatdoelstellingen op te nemen in hun “bedrijfsstrategieën en investeringsbeleid”, hoe banken klimaatveranderingsrisico’s registreren voor hun bedrijfsactiviteiten en/of en hoe de Europese Bankautoriteit (EBA) klimaat- en milieurisico’s zou kunnen integreren in het bankentoezicht.

Tegelijkertijd heeft Blackrock als vermogensbeheerder aandelen in tal van banken. De vermogensbeheerder is de grootste aandeelhouder van Deutsche Bank (5,1%) en bezit ruim 5% van de Commerzbank-aandelen. Blackrock is ook de grootste aandeelhouder van grote Europese banken zoals de Franse Société Générale (6% van de aandelen), het Italiaanse Unicredit (5,1%), onze eigen Nederlandse ING (5%) en de Spaanse BBVA (5,9%). BlackRock bezit ook 5,4% van de Spaanse Banco Santander en 5% van de Franse BNP Paribas.
Wat nu meespeelt is dat de banken talloze leningen en investeringen hebben gedaan in fossiele sectoren die waarde zouden kunnen verliezen als gevolg van strenge klimaatregulering. Dat brengt ook de belangen van Blackrock schade toe.

De EU wil dus haar bankentoezicht aanvullen met een reeks regels waarin ook de milieu-, sociale en bestuursfactoren zijn opgenomen, eigenlijk dus een soort van verantwoordelijkheid. Dat klinkt lovenswaardig. Als je de financiële groep BlackRock echter opdracht geeft voor een studie die de basis moet leggen voor de implementatie van deze factoren in het bankentoezicht, wordt het lovenswaardige idee een grote farce. Want op het gebied van milieu, sociale zaken en bestuur is BlackRock een schitterend voorbeeld van hoe je het niet moet doen.

Samen met zijn concurrenten Vanguard en State Street heeft BlackRock meer dan $ 300 miljard geïnvesteerd in bedrijven die tot de grootste kooldioxide-uitstoters ter wereld behoren. De uitstoot van deze bedrijven is gestegen van 10.593 gigaton CO2 tot 14.282 gigaton CO2 sinds de ondertekening van het klimaatakkoord van Parijs – dit komt overeen met ongeveer 38 procent van de wereldwijde CO2-uitstoot in 2018. Het Australische mijnbouwbedrijf BHP Group staat al garant voor 0,52 Procent van de wereldwijde CO2-uitstoot.
Op 17 oktober 2019 heeft een groep aandeelhouders een resolutie ingediend om BHP te verbieden lid te worden van lobbygroepen die strijdig zijn met de doelstellingen van de Overeenkomst van Parijs. Op de algemene vergadering van BHP stemde 22 procent van de aandeelhouders voor dit besluit, zeven procent onthield zich van stemming. De rest stemde tegen. Inclusief BlackRock.

BlackRock was ook tegen de implementatie van milieubeleidsmaatregelen bij oliemaatschappij Royal Dutch Shell. Tijdens een opmerkelijke algemene vergadering in december 2018 dwong een groep aandeelhouders genaamd Climate Change 100+ de Brits-Nederlandse oliemaatschappij om verschillende concessies te doen aan het klimaatbeleid. Shell zet zich in voor het stellen van doelen voor de uitstoot van kooldioxide, het bekendmaken van lobby- en associatie-activiteiten op het gebied van klimaatbescherming, en – wat ook opmerkelijk is – het zal de salarissen van de raad van bestuur blijven baseren op emissiereducties.
Het succes kan worden verklaard door te kijken naar wie Climate Action 100+ is. Wat klinkt als een kleine vereniging van kritische aandeelhouders is een alliantie van financiële bedrijven die samen $ 35 biljoen beheren – waaronder Allianz, Axa, het CalPERS pensioenfonds, het Duitse DWS, het Italiaanse Generali, onze eigen Rabobank en het Zwitserse UBS. Wat ontbreekt zijn de drie echt grote aandeelhouders: BlackRock, Vanguard en State Street. De financiële dienstverlener Portfolio Advisor becommentarieerde treffend het verzet met de zin: “BlackRock en Vanguard bedriegen hun rivalen in de strijd tegen klimaatverandering”. En dit is zeker geen geïsoleerd geval.

In oktober 2019 publiceerde de Harvard Business School een onderzoek naar het stemgedrag van BlackRock en Vanguard bij stemmingen die verband houden met het bedrijfsbeleid inzake klimaatverandering. Het resultaat is angstaanjagend. BlackRock en Vanguard zijn niet alleen de financiële instellingen die het minst vaak hebben gestemd in het kader van klimaatbeschermingsstemmingen, maar hebben in ten minste 16 gevallen zelfs verhinderd dat resoluties werden aangenomen tijdens de algemene vergaderingen. Hoe dan ook. BlackRock heeft een ravenzwart dossier over milieu- en klimaatbeleid en is daarom uitermate ongeschikt voor het ontwikkelen van een set regels die bedoeld is om de financiële sector te dwingen de “milieu”-factor op te nemen in haar ondernemersconcept.

De balans van BlackRock ten aanzien van sociale en bestuurlijke factoren ziet er even verwoestend uit. BlackRock is bijvoorbeeld een van de grootste aandeelhouders van de Zwitserse grondstoffenmultinational Glencore, die als geen ander bedrijf ter wereld verantwoordelijk is voor de exploitatie van het Afrikaanse continent. Maar zelfs in de geïndustrialiseerde landen van het mondiale noorden maakt BlackRock geen naam als vertegenwoordiger van democratisch, sociaal of verantwoordelijk bedrijfsbeleid. BlackRock ondersteunt wereldwijde multinationals zoals Amazon, Disney, Google, McDonalds, Apple, Facebook en Starbucks om wereldwijd belasting te ontduiken. Als één van de grootste aandeelhouders en dus een belangrijke mede-eigenaar van deze groepen, zou BlackRock deze antisociale activiteit van de ene op de andere dag kunnen stoppen… maar BlackRock denkt er niet eens over na.

BlackRock is een afschrikwekkend voorbeeld voor iedereen die ooit met het onderwerp “governance” te maken heeft gehad. De groep heeft een aanzienlijk belang in meer dan 15.000 grote bedrijven. Een rentmeesterschapsafdeling met in totaal 45 medewerkers is verantwoordelijk voor het beheer van deze 15.000 bedrijven bij BlackRock. In het boekjaar 2018 hadden deze medewerkers echter alleen contact met 1.458 bedrijven uit het grote BlackRock-rijk. Negen van de tien bedrijven waarin BlackRock een aanzienlijk belang heeft, worden daarom helemaal niet gecontroleerd en het “gecontroleerde” tiende deel betekent dat één BlackRock-medewerker naar 32 bedrijven komt; en let wel, dit zijn geen kleine, middelgrote bedrijven, maar zonder uitzondering mondiale multinationals, wier investeringen vaak hele dossiers omvatten. Desalniettemin nam BlackRock deel aan 16.124 algemene vergaderingen in het boekjaar 2018 en bracht zij haar stem uit in 155.131 individuele stemmingen – en volgde trouwens in 92% van alle gevallen de aanbeveling van de respectievelijke bedrijfsleidingen op.

Een financiële onderneming die haar plichten als mede-eigenaar van duizenden bedrijven niet vervult, zou nu een reeks regels voor governance voor de Europese Unie moeten opstellen? Een reus waarvoor sociale factoren eenvoudigweg niet bestaan als het gaat om het beheer van zijn investeringen, zou regels voor een sociaal bedrijfsbeleid aan andere groepen moeten aanbevelen?

Wat het samenraapsel dat Europese Commissie heeft ertoe heeft bewogen om deze rare aanbesteding te verstrekken en blijft een raadsel; tenzij u ervan uitgaat dat de geplande nieuwe regels louter een alibi-maatregel zijn en u er zeker van kunt zijn dat deze regels geen punten bevatten die de banken zullen schaden. En dat is precies hoe het zal uitpakken. Iedereen die de wolf opdracht geeft met een beschermingsconcept voor de kudde schapen te maken, is zeker niet geïnteresseerd in het fysieke welzijn van de schapen. En dan zijn ze in Brussel nog verbaasd dat de EU zo’n slechte reputatie heeft bij haar burgers.