ECB wil meer macht over ons pensioen en rijkdom

“We moeten gelukkiger zijn om een ​​baan te hebben dan om ons spaargeld te beschermen,” zei mevrouw Lagarde. “Ik denk dat het in deze geest is dat het monetaire beleid is bepaald door mijn voorgangers en ik denk dat ze een vrij voordelige keuze hebben gemaakt.”

Onze Christine Lagarde heeft een goed adviesje voor het kabinet:

Nieuwe ECB-president: Nederland moet meer uitgeven

Neem maar van mij aan: dat laat onze Mark zich geen twee keer zeggen! Omhoog met die belastingen, meer geld voor alle fijne politieke plannetjes van al die aan lager wal geraakte Haagsche jongens en meisjes en hoppa: neuk de burger in z’n aars! Jij nog een kansenpareltje erbij?

De overheid kan niet investeren

De meeste mensen hebben geen enkel benul van de meest elementaire economische beginselen en daar gokt ons sletje (*) op. De overheid kan namelijk helemaal niet investeren want de overheid produceert niets. Het enige wat de overheid kan doen is geld van de burgers afpakken -direct door de belastingen of indirect door extra schulden te maken die door onze kinderen terugbetaald mogen worden- en dat aan allerlei politiek gemotiveerde fröbelplannetjes uitgeven.

Dat geld dat de burger nu kwijt is wordt dus niet meer door de burger zelf uitgegeven. Dus geen nieuwe fiets voor je dochter en niet uit eten met je vrouw. De overheid mag dan wel extra uitgeven maar de burger kan dan minder uitgeven. Netto wordt er evenveel uitgegeven, er blijft immers geen geld onder een matras liggen.

Efficient

Het enige waar verschil in zit is hoe efficiënt die uitgaves zijn. Dat heet de multiplier. Een euro die uitgegeven wordt, wordt vervolgens weer uitgegeven en nog een keer en nog een keer. Als je uit eten gaat dan moet de kok, de ober en de eigenaar ook betaald worden. De eigenaar van het pand moet ook z’n huur krijgen, etc, enz. Hetzelfde effect geldt voor de overheid.

Die multiplier blijkt in de praktijk erg klein te zijn. Bij elkaar genereert een extra investering van een euro minder dan een euro aan extra uitgaves. Dat is op zich ook niet zo verwonderlijk: de meest profitabele investeringen -die dus ook de grootste doorrol effecten hebben- zijn al lang gedaan door ondernemers. Wat er nu aan extra investeringen gedaan kan worden is moeilijk te vinden en zeer onzeker. Dat is gelijk de reden dat het opzetten van een goedlopend bedrijf geen kattepis is. Heel hard werken met als grootste kans dat je na een paar jaar alsnog failliet gaat.

Terug met die centen

De beste investeringen die de roverheid kan doen is simpelweg de buit terug geven aan de burgers. Laat de burger zijn eigen geld besteden. Voor een nieuwe auto -geen elektrische graag, dat kost nog een emmer subsidie extra- of een verbouwing of een investering in een bedrijf. De burger -er zijn 12 miljoen volwassenen in Nederland- is veel beter in staat om te zorgen dat z’n eigen geld niet verkwanseld wordt aan allerlei onzin dan al die ambtenaren die er geen enkel belang bij hebben dat er verstandig met de centen om gegaan wordt. Hun baas -de minister- wordt er immers niet op afgerekend of investeringen rendabel zijn maar louter hoeveel geld er doorheen gedraaid wordt. Zie het plannetje van ons pijpsletje: het gaat onze Christine niet om het doen van verstandige investeringen maar louter om de hoeveelheid.

Geld verbranden dus.

(*) Voor wie het allemaal wat grof vindt: Onze Christine is toentertijd alleen maar president van het IMF geworden omdat ze en Frans en een vrouw is. Niet omdat ze iets kan of veel ervaring als CEO o.i.d. heeft -daarvoor was ze gewoon ambtenaar– maar louter omdat je een kutje en twee tieten heeft. En niet eens van die mooie. That’s all. Meer zit er niet achter. Zo iemand noem je een hoer. En een hele dure: onze Christine vraagt een half miljoen per keerjaar, handig om te weten als je straks bij de appie staat af te rekenen.