Indignatie redactie 
Ecuador heeft het staatsburgerschap van Julian Assange ingetrokken. Deze stap is opnieuw een schandalige aanval op de democratische rechten van de WikiLeaks-oprichter. Hij is in voorbereiding op uitlevering aan de Verenigde Staten op grond van de spionagewet. Assange wordt momenteel vastgehouden in de maximaal beveiligde Belmarsh-gevangenis van het VK, waar een zaak aanhangig is bij het Hooggerechtshof.
Het besluit om zijn staatsburgerschap in te trekken werd vorige week bevestigd door een administratieve rechtbank in Pichincha. Een rechter steunde de bewering van het Ecuadoraanse ministerie van Buitenlandse Zaken dat de naturalisatiebrieven van Assange inconsistenties bevatten. Verschillende handtekeningen en mogelijk gewijzigde documenten werden bekritiseerd en bepaalde vergoedingen werden niet betaald.
Carlos Poveda, de advocaat van Assange, wil in beroep gaan tegen de “puur politiek gemotiveerde” beslissing. Het is naar zijn mening gebaseerd op ongefundeerde beweringen. Hij zei: “Het gaat niet alleen om het belang van burgerschap, het gaat ook om het respecteren van de legaliteit en een eerlijk proces.”
Assange was niet in staat om het proces persoonlijk bij te wonen en de documenten die nodig waren om het voor te bereiden, werden hem niet ter beschikking gesteld. Poveda verklaarde: “Vanaf de eerste hoorzitting, zoals we hebben gezegd, is Julian niet correct opgeroepen. De documenten moeten ook vertaald worden, want zijn voertaal is Engels, en daar is in veel documenten geen rekening mee gehouden.”
Toen Poveda vroeg om een videoverbinding te maken met zijn cliënt tijdens de hoorzitting, stuurden de Ecuadoraanse autoriteiten een digitaal adres dat waardeloos was naar Assange omdat hem geen toegang tot een computer of internet was.
Ecuador verleende asiel aan Assange in augustus 2012 en verleende het staatsburgerschap in december 2017. In 2012 zocht Assange zijn toevlucht in de Ecuadoraanse ambassade in Londen om zichzelf te beschermen tegen dreigende uitlevering aan de Verenigde Staten. De regering van Rafael Correa vroeg de Britse regering om Assange veilig naar Ecuador te laten reizen, maar dit werd geweigerd. Londen dreigde zelfs de diplomatieke status van de Ecuadoraanse ambassade in te trekken en het gebouw te bestormen. Sindsdien wordt Assange vastgehouden onder omstandigheden die door de Verenigde Naties zijn veroordeeld als willekeurige detentie.
De VS hebben destijds de Ecuadoraanse regering flink onder druk gezet. Lenín Moreno kwam aan de macht met de presidentsverkiezingen van 2017, wat een duidelijke verschuiving naar rechts betekende. Vanaf dat moment werd de positie van Assange in de ambassade steeds precair.
Op 27 maart 2018 bezocht een delegatie van het US Southern Command Ecuador en verklaarde dat het doel van de gesprekken was om de “veiligheidssamenwerking” te versterken. In de “uitwisseling van ideeën” bevestigden de VS hun “verbintenis tot het langetermijnpartnerschap” met Ecuador.
Slechts een dag later legden de Ecuadoraanse autoriteiten Assange een communicatiestoring op. Vanaf dat moment werd hem alle internet- en telefonische contact met de buitenwereld ontzegd en mochten zijn vrienden en supporters hem niet bezoeken.
De communicatie werd in oktober 2018 gedeeltelijk hersteld onder strikte, ondemocratische voorwaarden. Assange moest zich ertoe verbinden zich te onthouden van alle activiteiten die “kunnen worden beschouwd als politiek en als inmenging in de interne aangelegenheden van andere staten, of die de goede betrekkingen tussen Ecuador en een andere staat zouden kunnen schaden”. Zijn bezoekers moesten hun persoonlijke gegevens aan de Ecuadoraanse autoriteiten geven en hun mobiele telefoons en andere apparaten inleveren. Het bleek dat dit werd gedaan om Assange en zijn vrienden en medewerkers, waaronder advocaten, die de Verenigde Staten dienen, in de gaten te houden.
Diezelfde maand stuurde de commissie buitenlandse zaken van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden een brief naar Moreno waarin stond: “We zijn zeer bezorgd over de aanhoudende aanwezigheid van Julian Assange in uw ambassade in Londen, en het feit dat we vorig jaar een Ecuadoraans staatsburger konden worden.”
De brief maakte duidelijk dat Ecuador Assange moet onthullen zodat de VS “met uw regering kan samenwerken aan verschillende kwesties”. De afpersing had betrekking op een breed scala van gebieden, van “economische samenwerking” tot “de mogelijke terugkeer van een missie van het Amerikaanse Agentschap voor Internationale Ontwikkeling naar Ecuador”.
In maart 2019 kreeg Moreno een lening van $ 4,2 miljard van het Internationaal Monetair Fonds om de verergerende financiële crisis aan te pakken en de Ecuadoraanse economie te herstellen. De voormalige Ecuadoraanse minister van Buitenlandse Zaken Ricardo Patiño merkte toen op: “De arrestatie van Assange maakt deel uit van de overeenkomst van Lenín Moreno met het IMF”. Die beoordeling werd gedeeld door John Polga-Hecimovich van de United States Naval Academy, die zei: “Assange belemmert Moreno’s vermogen om technische bijstand, internationaal krediet en meer veiligheid en handelssamenwerking met de Verenigde Staten te verkrijgen.”
In april 2019 lieten de Ecuadoraanse autoriteiten de Britse politie toe de ambassade in Londen binnen te gaan en Assange te arresteren. Ze hebben zijn asiel ingetrokken en zijn staatsburgerschap geschorst. De later gepubliceerde dagboeken van voormalig minister van Buitenlandse Zaken Sir Alan Duncan geven aan dat deze schending van het internationaal recht het resultaat was van “maanden van geduldig onderhandelen” en dat “het operatiecentrum aan de top van het ministerie van Buitenlandse Zaken” de arrestatie van Assange live heeft gevolgd.
Na een juridische klucht van twee jaar kreeg Assange in januari van dit jaar een schijnuitstel toen de rechter zijn uitlevering aan de VS blokkeerde uitsluitend op grond van het feit dat het “repressief” was vanwege zijn mentale toestand. Daarmee maakte ze de weg vrij voor een aanstelling in de Verenigde Staten. Dit is gebaseerd op een belofte dat Assange veilig zal worden gehouden, en het Hooggerechtshof is bereid om welwillend naar deze vage belofte te kijken.
Uitleveringsdeskundige Nick Vamos voorspelt dat de benoeming een goede kans van slagen heeft. Nu heeft Ecuador nog een andere mogelijke complicatie verwijderd met de bevestiging van de intrekking van het staatsburgerschap.
De Assange-zaak legt de democratische façade van alle kapitalistische regeringen en partijen bloot. Het VS-imperialisme heeft alle democratische wetten en principes van het internationaal recht getrotseerd en gebruikt elke mogelijke vorm van intimidatie om zijn doel te bereiken, en er is geen spoor van protest. De regeringen staan unaniem aan de kant van de VS, van Zweden met zijn verzonnen onderzoeken naar seksueel geweld, tot Groot-Brittannië met zijn rol als gevangenisbewaker, tot Australië, dat zijn eigen burger heeft uitgeleverd, en Ecuador, dat asiel heeft ingetrokken en de Assange Heeft het staatsburgerschap ingetrokken.
Verschillende opeenvolgende Amerikaanse regeringen kunnen rekenen op de ongebroken steun van het politieke establishment. De jacht op Assange die Obama begon en Trump uitbreidde, gaat naadloos verder met de regering-Biden.
Amnesty International heeft dit maandag laat toegegeven. Amnesty’s Julia Hall zei tegen de oude WikiLeaks-supporter Stefania Maurizi: “We hadden eerst enige hoop toen de Biden-regering in januari aantrad, en we dachten echt dat er een herziening van de zaak zou komen (. ..) Toen lazen we de roeping. Het was echt heel teleurstellend omdat we dachten dat er misschien een manier was. Maar om redenen die de regering nog niet goed heeft geschetst, heeft zij besloten de zaak voort te zetten.”
In werkelijkheid hebben de VS hun redenen duidelijk gemaakt: het gaat om het vernietigen van Assange als een waarschuwing en een precedent voor degenen die imperialistische misdaden aan de kaak stellen en zich ertegen verzetten.
Hall onderstreepte het extreme gevaar waarin Assange zich bevindt toen ze commentaar gaf op de beloften van de Verenigde Staten om Assange goed te behandelen, door te zeggen: “Als je naar die verklaringen kijkt en ziet dat de Amerikaanse regering zich het recht voorbehoudt om hem in een maximaal beveiligde gevangenis of om hem vanwege zijn gedrag speciale maatregelen op te leggen, dan bevind je je niet in een staat waarin er een absoluut verbod op marteling is.”
Ze vervolgde: “De VS maken het andere regeringen gemakkelijk om op garanties te vertrouwen. Maar in werkelijkheid ondermijnt dit het internationale verbod op marteling.”
De conclusie die uit dit alles moet worden getrokken, is dat we, om de vrijheid van Assange te bereiken, ons vertrouwen niet mogen stellen in een regering of staatsinstelling. Deze taak valt toe aan de internationale arbeidersklasse. Hun groeiende strijd tegen het wereldkapitalisme en het imperialisme is de enige basis waarop de veiligheid en fundamentele democratische rechten van Assange door ons allemaal kunnen worden verdedigd.
