Een bericht aan al mijn bezoekers

Lieve Lezers, volgers en donateurs,

In het nieuwe jaar zijn er enkele oude zaken niet meer én moet er wat aan nieuwe zaken worden gewerkt. Ik ben al een tijdje aan het piekeren hoe ik, met mijn beperkte middelen, een substantiële bijdrage kan leveren aan de samenleving. En dan wel dat deel van de samenleving waarvan ik denk dat het de moeite waard is. Ik kom dan al gauw uit bij mezelf én de kankerbestrijding. Voor wat betreft mezelf heb ik dat snel uitgelegd. Door mijn rits aan kwalen (waaronder keelkanker) kan ik eigenlijk alleen nog maar nuttig voor anderen zijn door te schrijven. Dat is helemaal niet erg, want ik schrijf graag. En veel. Net zoals elke andere schrijver wil ik graag worden gelezen. Dan moet je een publiek en een podium opzoeken. Ik doe dat via twee websites: www.indignatie.nl en www.stopdebankiers.com Dat is niet heel duur, maar ook niet gratis. Bovendien moet ik, wil ik geloofwaardig mijn gal kunnen spuien, enkele abonnementen hebben op media van uiteenlopende aard. Geluid en tegengeluid.

Sinds afgelopen december is de uitkering van een schamel pensioentje van zo’n tweehonderd euro gestopt, dank aan elite opperhoofd Teflon Rutte. Dat wist ik van te voren en was daarom geen verrassing. Hiermee financierde ik bovengenoemde kosten en ik had erop gegokt dat ik, tegen de tijd dat ’t zou stoppen, voldoende donateurs vergaard zou hebben om dat verlies op te vangen. Helaas. Ik heb donateurs, maar niet voldoende om het erg lang uit te kunnen zingen. Dus ik heb iets verzonnen, maar daar heb ik jullie hulp bij nodig. Niet schrikken, het kost niks. Althans niet als je dat niet wilt. Mijn columns en krabbels zullen gratis beschikbaar blijven. Elke dag weer.

Behalve mijzelf en mijn gezin, wil ik ook de kankerbestrijding wezenlijk gaan ondersteunen. Heel cliché, dat klopt. Ik heb namelijk zelf kanker en zie bijna dagelijks de ellende bij anderen die het ook hebben. Ik zit in een bestralingstraject (ongeveer op de helft nu) en met mij gaat het redelijk goed. Ik kan niet meer ruiken, heb een gat in mijn keel en kan voorlopig nog niet praten, maar het kan erger. Ik zie het in de wachtkamer als ik op de bestraling moet wachten. Zowel patiënten zoals ik, die dagelijks vanuit huis naar het ziekenhuis moeten komen, als patiënten die te zwak zijn en nog opgenomen zijn, ondergaan, vaak in uitgeputte stilte, hun ellende. In de wachtkamer ben ik blij dat ik niet meer kan ruiken. Ik rook daar de dood. En dat is een hele nare geur.

Ik hoef niemand meer te vertellen dat kanker een vreselijke ziekte is. Dat weet iedereen zo langzamerhand wel. Ook dat 1 op de 3 mensen een vorm van kanker krijgt. Vroeg of laat. En dat kankeronderzoek veel geld kost. Dat is welbesteed geld. Mijn vader is aan kanker overleden in 1997. Met de kennis van nu zou hij op zeker aanzienlijk langer hebben geleefd. Dat komt door onderzoek. Veel onderzoek. Duur onderzoek. Dus moet er veel poen naar toe. Ordinair maar waar. Ik hou op mijn website een voortgangslog bij over mijn reis door kankerland. De Kiezelkronieken heet het en je kan het vinden op mijn sites.

Daarom vraag ik jullie om ondanks deze zware tijden mij te steunen en aan de kankerbestrijding, wij zullen jullie zeer dankbaar zijn en beloven dat ik nog land (hoop ik) jullie mag bloggen met ongecensureerde blogs en opinies.

Mijn verzoek aan jou: Deel dit bericht met vrienden, vijanden, buren, kennissen, vage kennissen, collegae, familie enz. Retweet de link op Twitter, plaats het op je Facebook pagina. Schakel BN-ers in. Doe wat je kan om het aan de grote klok te hangen. Dan krijgen we vast binnen de kortste keren wat we willen. Meer geld voor de kankerbestrijding en genoeg geld voor mij om onbezorgd te kunnen blijven pennen. Hoe fijn is dat?

Jullie kunnen dit doen door

https://indignatie.nl/donatie/