EEN “GIFTIGE OMGEVING” Persovertredingen exploderen tot 180 in mei alleen als Israël barst om zijn imago te versterken

“Hoe meer Israël internationaal aan de kaak wordt gesteld vanwege zijn mensenrechtenschendingen in Palestina, des te wanhopiger wordt het in zijn poging journalisten en de media in het algemeen aan te pakken.” — Dr. Ramzy Baroud

CCUPIED OOST-JERUZALEM – Ondanks het dragen van een persvest en het vasthouden van een perskaart van de regering, werd de Arabische correspondent Givara Budeiri van Al Jazeera op 5 juni gewelddadig aangevallen en gearresteerd door de Israëlische politie.

Budeiri deed verslag van een demonstratie in de bezette wijk Sheikh Jarrah in Oost-Jeruzalem, toen Israëlische troepen haar aanvielen en haar vervolgens enkele uren vasthielden omdat ze een soldaat had geschopt, wat ze ontkent. Ze werd alleen vrijgelaten op voorwaarde dat ze Sheikh Jarrah 15 dagen niet zou bezoeken.

“Het tot zwijgen brengen van journalisten door hen te terroriseren is een routineactiviteit geworden voor de Israëlische autoriteiten, zoals de afgelopen weken in Gaza en het bezette Jeruzalem is gebleken”, zei Dr. Mostefa Souag, waarnemend directeur-generaal van Al Jazeera Media Network, in een verklaring betreffende Budeiri’s arrestatie.

Geweld tegen journalisten, vernietiging van media-eigendommen en online censuur maken allemaal deel uit van de systematische campagne van Israël om te voorkomen dat het Palestijnse verhaal een wereldwijd platform bereikt en de misdaden van Israël aan de kaak stelt. En deze inspanningen nemen alleen maar toe.

Het klimaat van persvrijheid

Tijdens de 11-daagse oorlog van Israël tegen Gaza, verwoestten Israëlische luchtaanvallen vier gebouwen waarin ten minste 18 lokale en internationale media zijn ondergebracht. Deze omvatten de kantoren van Al Jazeera, Associated Press, Al-Araby TV en Nawa Online Women Media Network . Bij het Israëlische bombardement kwamen ook de Palestijnse journalist Yousef Abu Hussein om het leven en verwondden de journalisten Mohammad al-Louh en Elias Karram. Sinds 21 april is een groeiend aantal journalisten lastiggevallen en aangevallen door Israëlische veiligheidstroepen en rechtse activisten.

Maar aanvallen op de pers zijn niet exclusief voor het recente geweld in Palestina in verband met Sheikh Jarrah, de Al-Aqsa-moskee en Gaza. Israël heeft een ranglijst van 86 van de 180 landen in de World Press Freedom Index (waarbij “1” de meest vrije is) en Palestina staat op 132

Volgens het Committee to Protect Journalists (CPJ) zijn sinds 1992 18 journalisten vermoord in de regio; en momenteel zitten 13 Palestijnse journalisten gevangen in Israëlische gevangenissen . Het Palestijnse Centrum voor Ontwikkeling en Media Vrijheden (MADA) rapporteerde in 2020 408 schendingen op de bezette Westelijke Jordaanoever, Jeruzalem en Gaza, waarbij Israël verantwoordelijk was voor 53% van de aanvallen. Het Palestijnse Journalisten Syndicaat (PJS) rapporteerde in 2020 608 mediaschendingen, waarvan 490 door Israëlische troepen.

Schendingen van de Israëlische pers omvatten een breed scala aan gevaarlijke acties, waaronder fysieke aanvallen, het richten op media-instellingen, arrestaties, detenties, ondervragingen, invallen, inbeslagname en vernietiging van apparatuur, en zelfs het gebruik van journalisten als menselijk schild.

De persoonlijke ervaring van een journalist

In één geval ervoer Dan Cohen – een Amerikaanse journalist en medewerker van MintPress News die van 2014 tot 2017 in Palestina was – uit de eerste hand dat het werd gebruikt als menselijk schild door Israëlische troepen. Tijdens een inval van het Israëlische leger in het vluchtelingenkamp Aida op de Westelijke Jordaanoever in maart 2014 greep een commandant Cohen terwijl hij rapporteerde en dwong hem om voor soldaten te gaan staan ​​die op Palestijnse jongeren schoten. Hij kon ongedeerd ontsnappen, maar het incident staat nog steeds in zijn gedachten als we kijken naar de persvrijheid in Israël-Palestina. “Het was een heel duidelijk geval van het Israëlische leger dat me als menselijk schild probeerde te gebruiken, hetzij om me te straffen voor het documenteren van hun activiteiten, of om me mogelijk te verwonden, of om me bang te maken”, zei Cohen.

Cohen werd opnieuw lastiggevallen tijdens een andere legeroperatie in het kamp in 2014. Een groep soldaten benaderde hem, met een zwaaiend met zijn wapen naar Cohen. Ze dwongen hem om zich om te draaien tegen een muur. “En toen ik het niet kon zien, gooiden ze een flits [granaat] naar me,” zei Cohen. “Natuurlijk schrok ik ervan en toen lachten ze gewoon terwijl ze wegliepen. Dit is dus typisch Israëlische legerintimidatie van journalisten.”

Journalisten – buitenlandse en lokale – worden geconfronteerd met talloze barrières bij het verslaan van Palestina-Israël. Maar Cohen vindt dat de druk extremer is voor journalisten die niet in de gevestigde orde passen. “Als je de mainstream, de New York Times- rapportage doet en je houdt aan officiële evenementen en de hasbara niet echt uitdaagtverhaal, dan ben je niet in gevaar. Maar als je durft te gaan naar waar Palestijnen demonstreren, dan krijg je traangas. Je kunt worden neergeschoten met een met rubber beklede kogel en je kunt zelfs worden geraakt met scherpe munitie, ‘zei Cohen. Hasbara is de Israëlische term voor propaganda en verwijst naar de diplomatieke inspanningen van de regering om informatie te manipuleren en het wereldwijde verhaal over Israël-Palestina te beheersen. Cohen concludeerde: “Veel ervan hangt gewoon af van waar je jezelf aan blootstelt, maar fundamenteel hebben journalisten in Israël geen echte bescherming.”

Voor journalisten zoals Cohen, die verslag heeft uitgebracht voor alternatieve media zoals Mondoweiss , kan het uitdagen van de status-quo van Israël je tot een doelwit maken. Dit is des te meer kans als je joods bent. “Zionisten beschouwen Joden die het niet eens zijn met de standpunten van de Israëlische regering als verraders die nog erger zijn dan Arabieren”, vertelde Cohen aan MintPress en voegde eraan toe:

Joden die zich uitspreken tegen Israëlische misdaden – of je nu een activist, een journalist of wie dan ook bent – ​​ondermijnt ernstig het vermogen van de zogenaamde Joodse staat om zichzelf te profileren als een verdediger van Joden wereldwijd en te beweren dat zijn misdaden tegen Palestijnen noodzakelijk zijn om de levensonderhoud van een wereldwijd jodendom.

Toch zijn het niet alleen het Israëlische leger en de regering die de pers als doelwit hebben. In de afgelopen weken heeft CPJ, het Comité ter Bescherming van Journalisten, extreemrechtse, Joodse nationalisten ontdekt die geweld aanmoedigen tegen mediaprofessionals die de gecoördineerde aanvallen van deze extremisten op Palestijnen documenteren. “[We] kunnen beide [doel Arabieren en journalisten] doen, het is echt niet in tegenspraak. Er zijn Arabische terroristen en er zijn mediaterroristen”, las een WhatsApp-bericht van een lokale groepering.

Volgens de Union of Journalists in Israel (ITONAIM) werden Israëlische journalisten van 21 april tot 15 mei geconfronteerd met tientallen aanvallen van het publiek en de Israëlische autoriteiten.

Het I’lam – Arabisch Centrum voor Mediavrijheid, Ontwikkeling en Onderzoek heeft ook een rapport uitgebracht waarin in mei 13 incidenten van intimidatie en geweld tegen Palestijnse en Israëlische journalisten worden gedocumenteerd. De meeste van deze gevallen werden gepleegd door Israëlische veiligheidstroepen. Ik heb gerapporteerd: 

Volgens de verzamelde getuigenissen zijn de pogingen van de Israëlische veiligheidstroepen om journalisten uit te roeien en te voorkomen dat de media verslag uitbrengen over de gebeurtenissen bedoeld om het officiële Israëlische verhaal voor de wereld legitimiteit en geloofwaardigheid te geven… Het uitroeien van journalisten is niet alleen een schending van nationale en internationale wetten ondermijnt, ondermijnt het ook het recht van de mensen om de feiten te kennen, die Israël blijkbaar probeert te verbergen.

Palestijnse pers onder grotere bedreiging

Noch Israëlische noch Palestijnse journalisten zijn immuun voor intimidatie – vooral als het gaat om berichtgeving over Israëlische corruptie. Maar één groep loopt aanzienlijk meer gevaar bij het doen van hun werk.

“Er is heel weinig marge voor persvrijheid in Israël en de bezette Palestijnse gebieden. Traditioneel zijn de beperkingen en beperkingen opgelegd aan Palestijnse journalisten die verslag doen van Israëlische militaire activiteiten, de Israëlische bezetting en Israëlische schendingen van de mensenrechten,” vertelde Dr. Ramzy Baroud , redacteur van Palestine Chronicle, aan MintPress News , en voegde eraan toe:

De laatste tijd hebben zelfs Israëlische journalisten en media die op enigerlei wijze sympathie lijken te hebben voor de Palestijnen of die het rechtse beleid van Benjamin Netanyahu en zijn regering aan de kaak stellen, ook te maken gehad met een zekere mate van beperking en beperking. Maar we hebben het hier natuurlijk nog steeds over een enorm onevenredig verschil in de manier waarop Palestijnse en Israëlische journalisten worden behandeld.”

Volgens een rapport van PJS’ Freedom Committee heeft Israël in mei meer dan 180 persschendingen gepleegd tegen Palestijnen. Ongeveer 80 schendingen vonden plaats in de Gazastrook, waarbij ongeveer 37 media-instellingen het doelwit waren en minstens 10 journalisten gewond raakten door raketvuur.

Op de Westelijke Jordaanoever en Jeruzalem hebben ongeveer 100 Palestijnse journalisten te maken gehad met voortdurende aanvallen van Israëlische autoriteiten door middel van werkbeperkingen, inbeslagname van apparatuur, traangas, geluidsbommen en rubberen kogels.

PJS riep de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties (HRC) op om een ​​commissie te sturen om Israëlische misdaden tegen Palestijnse journalisten te onderzoeken. De HRC reageerde op 27 mei door een resolutie aan te nemen tot oprichting van een commissie om persschendingen te onderzoeken die zich sinds 13 april in Palestina-Israël hebben voorgedaan.

Te midden van Israëls laatste hardhandig optreden tegen Palestijnse journalisten, benadrukte Cohen echter dat dit geen nieuw fenomeen is en verklaart:

Al tientallen jaren worden Palestijnse journalisten vervolgd door een Israëlische militaire dictatuur die de Palestijnen geen rechten verleent of enige vorm van vrijheid garandeert, of dat nu persvrijheid is of iets anders. De recente aanvallen op Palestijnse journalisten en media-instellingen zijn dus een essentieel onderdeel van de modus operandi van het apartheidsregime.”

Media-aanvallen verergeren

Zoals eerder vermeld, wijzen meerdere waakhondgroepen van de pers die Palestina-Israël volgen op een drastische toename van mediaschendingen in de afgelopen maanden. Dr. Baroud is het ermee eens dat de persvrijheid verslechtert nu Israëlische misdaden op het wereldtoneel worden uitgezonden, en concludeert:

Hoe meer Israël internationaal aan de kaak wordt gesteld vanwege zijn mensenrechtenschendingen in Palestina, des te wanhopiger wordt het in zijn poging journalisten en de media in het algemeen aan te pakken. [Journalisten] vormen een bedreiging voor Israël in die zin dat hun werk Israëlische praktijken en mensenrechtenschendingen tegen de Palestijnen aan het licht brengt. Dus in de ogen van Israël wordt de journalist de vijand omdat, hoewel hij geen wapen draagt, de camera en de pen wapens worden.”

Feature foto | Israëlische veiligheidstroepen arresteren Al Jazeera-journalist Givara Budeiri tijdens een protest in de wijk Sheikh Jarrah in Oost-Jeruzalem, 5 juni 2021. Oren Ziv | AP