Indignatie redactie 
Als ik u tien jaar geleden had voorspeld dat we nu in het westen een God zouden aanbidden die Twitter heet, dan had u vermoedelijk gedacht dat ik teveel van de geestverruimende paddenstoeltjes had gesnoept.
Tien jaar geleden had ik die visie niet. Twitter moest ook nog geboren worden. Het kind is nu vijftien jaar oud, en we moeten teruggaan tot diep in de vroege middeleeuwen om een tijd te vinden waarin een tiener werd behangen met zoveel macht. Het past voorbeeldig bij onze snel groeiende neo-feodale kijk op mens en maatschappij, maar het past niet bij mij. Sterker nog, ik vind het ronduit levensgevaarlijk. Als ik Frits Wester op de televisie, in een vooruitblik op zijn programma, aansluitend op het nieuws, hoor zeggen dat het toch tamelijk uniek is dat een ‘Tweet‘ van een Nederlandse politicus een waarschuwend onderschrift meekrijgt dat de tekst van de politicus ‘misleidend‘ is, dan denk ik bij mijzelf: ‘Nou en?‘
Zeker in campagnetijd regent het misleidende teksten van politici, én ‘verslaggevers‘. Althans, teksten waarvan de politicus, of ‘verslaggever‘, zelf ook wel weet dat het een complexe materie is waar heel veel meer over valt te zeggen dan je kwijt kunt in zo’n stompzinnige ‘Tweet‘. Ooit vond ik ‘Tweety‘ wel grappig. Maar in de vorm van geconditioneerde infantiliteit is het niet leuk meer.
Verscheidene ‘Bad Boy‘ en ‘Bad Girl’ politici, en andere imago-afhankelijke medelanders, zijn afhankelijk van het oordeel van de nieuwe God om in het nieuws te komen. Trump maakte furore door God constant tegen de haren in te strijken, en uit te maken voor een ‘Nep God‘. Meer een ‘Gouden Kalf‘. Een tamelijk treffende vergelijking, gelet op het ‘Grote Geld‘ dat die kant op vloeit. Maar Trump en die andere ‘Bad Boys‘ en ‘Bad Girls‘ zijn ook geen Mozes, maar gewone stervelingen met een wispelturige mening. En voordat u de verkeerde indruk krijgt wil ik ook nog wel even kwijt dat ik zelf ook niet pretendeer de waarheid in pacht te hebben.
De politicus in kwestie was, hoe kan het anders, Thierry Baudet, en het betrof de mededeling dat hij zich beslist niet zou laten inenten. De Twitter-God reageerde vertoornd. Nou kun je in een Tweet niet veel tekst kwijt, maar zou het geen mooi thema zijn geweest voor de journalisten die hem eerder aan de tand voelden? Zeker tegen de achtergrond van zijn stelling dat Covid wel degelijk bestaat, en dat mensen er aan overlijden. Maar die journalisten wilden slechts weten waar zijn huis stond, hoe lang hij was, hoe hij zijn koffie dronk, en wat hij van de ‘broodjescultuur‘ vond.
Of een politicus zich laat vaccineren, of niet, interesseert mij niets. Ik maak mijn eigen keuze, en stem niet op een politicus omdat die wel, of niet gevaccineerd is. Maar waarom een politicus zich niet laat vaccineren is uiteraard wél interessant. Door deze Tweet heeft Baudet zich weer in de kijker gespeeld. Maar welke kijker? Reageren op de Tweet kan dus niet meer, en het bericht kan niet meer ‘gedeeld‘ worden. Gelet op de reactie van de Twitter-God ‘beschouwen‘ de ‘gezondheidsofficials‘ de vaccins veilig voor de ‘meeste‘ mensen. Einde discussie. Wat een intellectuele armoede!
