Een groeiend aantal landen negeert de Verenigde Staten gewoon.

Hetzelfde dreigt te gebeuren met de reguliere media. Een groeiend aantal mensen beseft dat je niet in de krant, of bij een reguliere zender aan moet kloppen om te weten wat er speelt in de wereld buiten het ‘kippenhok’. Als je wilt weten wie het met wie doet in de wereld van de showbizz, of wie er met Otten mee verhuist naar zijn nieuwe partij, en wie er volgend seizoen bij Ajax voetbalt, en hoe het nou moet met dat AZ-stadion, zit je goed bij NRC, de Volkskrant, de Telegraaf, het AD, Trouw, het Parool, of een regionale krant. Maar voor het overige is het ‘synchroonzwemmen’, zoals ik het gisteren in een commentaar noemde.

Politico schreef vorig jaar al dat landen Trump begonnen te negeren. Dat kun je de media, met inbegrip van Politico, niet verwijten. Maar waar Finian Cunningham in een ‘opiniestuk’ op de website van RT tot dezelfde conclusie komt, reikt het verder. Niet alleen Trump wordt genegeerd, maar de Verenigde Staten, met haar sancties. Veel van zijn buitenlandse politiek wordt niet door hemzelf vormgegeven, maar is het resultaat van eisen die zijn naaste medewerkers aan hem stellen, of wat het Congres (de ‘Warparty’) afdwingt, of het betreft een erfenis van Obama, Bush en de Clintons. Dat een belangrijk aantal westerse lezers de ‘opinie’ van de in Belfast geboren Cunningham, die eerder als redacteur werkte voor de ‘Mirror’, de ‘Irish Times’ en de ‘Independent’, van meer waarde vinden dan wat je zoal in de reguliere media aantreft, is niet zo verwonderlijk.

De ultieme toets voor een journalist is of een artikel ‘houdbaar’ is met de tijd. Kloppen de feiten ook zoveel jaar later nog? Zijn de destijds uitgesproken verwachtingen bewaarheid? Heeft de journalist niet iets over het hoofd gezien? En ga het hele rijtje maar af. Wat zei uw krant over de ‘Weapons of Mass Destruction’? Zagen ze de verkiezing van Trump aankomen? Zagen ze dat Rusland en China een alliantie zouden sluiten om zich te ontworstelen aan de dictatuur van ‘Wallstreet’ en de ‘Warparty’? Zagen ze in dat de ‘bevrijding’ van Libië zou uitmonden in een invasie van migranten in Europa, totale chaos en vernietiging van de welvaart in Libië zelf, en duizenden doden waar mensensmokkelaars, vermomd als ‘NGO’s’, die migratiestromen voeden? Zagen ze hoe ‘Maidan’ af zou lopen? Zagen ze in dat het ‘kopen’ van economische groei met golven gratis geld geen houdbaar perspectief was, en het de oudedagsvoorziening zou slopen? Zagen ze dat hulp aan de ‘Moslimbroeders’ in Syrië, om Assad uit de weg te ruimen, en de Golan-Hoogten over te kunnen dragen aan Israël, en pijpleidingen door het land aan te kunnen leggen ten bate van Saoedi Arabië en de Emiraten, tot de opbloei van Al Qaida, en het ontstaan van ISIS zou leiden?

Op zeker moment word je als krant, of zender, ongeloofwaardig. En dus irrelevant. Vulling voor de kattenbak. Spreekbuis voor irrelevante politici en lobbyisten, en sinistere machten die hopen mensen te kunnen beïnvloeden met uitgekookte ‘Orwelliaanse’ programma’s. Gisteren linkte ik ook al naar het artikel dat Gilad Atzmon schreef over ‘conspiracy theorie’, omdat het nu relevanter is dan ooit. Zijn uitgewerkte analyse is de echo van wat u hier ook regelmatig tegenkomt. Veel duistere types doen alles juist open en bloot. Ze vertellen het ons, direct of indirect, of anders doen ze geen moeite om het verborgen te houden. Maar op de één of andere miraculeuze wijze ‘ontsnappen’ ze aan de aandacht, omdat niemand het er over wil hebben. Wie er toch over schrijft, is een ‘complotdenker’, een ‘antisemiet’, ‘paranoïde’, of iemand die ‘progressieve’ ontwikkelingen wil dwarsbomen.

Dat Epstein innige contacten onderhield met een lange lijst mensen die in verband worden gebracht met de Israëlische geheime diensten, van zijn vermeende ‘Madam’ Ghislaine Maxwell, via Ehud Barak en mevrouw Junkermann, om slechts de meest in het oog springende namen, met bronnen van uiteenlopende aard te noemen, is geen geheim. Dat de vader van Ghislaine Maxwell werkte voor de Israëlische geheime dienst, is ook geen geheim. Hij werd in een grafrede nadrukkelijk bedankt voor zijn diensten, en bij zijn begrafenis waren tal van hooggeplaatste (ex) spionnen aanwezig. Maar geen journalist in de reguliere media die er zijn of haar handen aan brandt.

Zoals ik eerder schreef zou het een regelrecht drama zijn als ‘Epstein’ zou uitmonden in een nieuwe golf van naakt antisemitisme. En geloof mij, daar zit ik niet alleen niet op te wachten, maar met Joodse ‘roots’ in mijn eigen stamboom heb ik ook alle reden om zo’n ontwikkeling te vrezen, in een tijd waarin dat soort informatie niet langer weggemoffeld kan worden. Ook daarom is dat artikel van Atzmon relevant, omdat het laat zien dat Joden prominent aanwezig zijn in alle maatschappelijke bewegingen. Ter linker, én ter rechter zijde van het politieke spectrum. Er is geen sprake van een ‘conspiracy’, maar van een onbegrijpelijke blinde vlek die juist de ‘Jodenhaat’ voedt. En dat is een extreem kwalijke zaak! We leven niet in een kastensysteem met ‘onaanraakbaren‘. Toch?

De reguliere media kunnen niet meer om Epstein heen, nadat ze eerder gestudeerd wegkeken. Maar ze beperken zich ‘synchroon’ tot de ‘MeToo’-invalshoek. Met een enorme boog gaan ze om de vraag heen waar Epstein zijn vermogen vandaan haalde. Ze zijn alleen geïnteresseerd in de vraag of zijn slachtoffers (de jonge vrouwen en hun advocaten) hem nog postuum kunnen plukken. Ook ik begrijp dat je voorzichtig moet zijn met het toekennen van schuld, of het identificeren van bepaalde bedrijven als een gevaar voor de mensheid, en de eigenaren die intense contacten onderhouden met een geheime dienst als opportunisten, of erger. Maar je kunt het maar beter wel adresseren, en er onderzoek naar doen. Als die bedrijven niets te verbergen hebben, en genoemde betrokkenen niets anders dan nobele bedoelingen hebben, moet dat ook genoemd worden.

Waar het in de contacten van Epstein en Maxwell gaat over afpersing, het manipuleren van software, en de verkoop van die gemanipuleerde software aan onfrisse gebruikers, bij het gelijktijdig verzamelen van ‘data’ om politieke en maatschappelijke processen te manipuleren, is dat in deze tijd het onderwerp waar elke journalist die zijn of haar ziel nog niet heeft verkocht op zou moeten duiken. Maar verder dan ’synchroon’ berichten over de ‘gesynchroniseerde’ manipulatie van de informatievoorziening door Twitter en Facebook, ter ondersteuning van de Amerikaanse ‘Regime Change’ inspanning in Hong Kong, komt men niet. Dat China het internet gebruikt om propaganda te verspreiden wordt in ons deel van de wereld gebracht als ‘nieuws’. Maar er is geen enkel land in de wereld dat die optie onbenut laat. Ook daar geldt dat de nu nog dominante platforms voor de ‘sociale media’ en ‘zoekmachines’, zichzelf uit de markt prijzen, en met elke nieuwe dag meer worden genegeerd.

In samenhang met de economische perikelen waar ik gisteren over schreef is dit een onheilspellende cocktail. Het is gevaarlijk om de presentatie van wat er écht gebeurt in de wereld over te laten aan excentriekelingen die achter elke boom iemand zien die hen naar het leven staat. Al helemaal niet in een omgeving die bol staat van het ‘gemiste nieuws’. De Verenigde Staten zijn niet irrelevant, en als het kwartje valt dat ze de ‘handelsoorlog’ met China al verloren hebben, en die economische tegenwind steekt op, aan de vooravond van nieuwe verkiezingen, kon de nog wel eens nare consequenties hebben. Ook om die reden is het urgent dat we man en paard blijven noemen, en niet langer wegkijken.

Dat zoveel vooraanstaande westerse journalisten en aanverwanten zijn uitgeweken naar ‘RT’, zou op zich al een reden moeten zijn om ons eens achter de oren te krabben. De Amerikaanse auteur Michael McCaffrey, die ook schrijft voor het ‘linkse’ ‘Counterpunch’, noteert dat Amerikanen hun duiding in toenemende mate uit de ‘sterren’ halen. En dat is in veel andere westerse landen ook het geval, zoals u haast niet ontgaan kan zijn. En liefst zo jong en beïnvloedbaar mogelijk.